|
|
ความจริงเนื้อแท้ พระองค์เล็กๆ เกิดขึ้นในสมัยสุโขทัยเป็นราชธานี พ่อขุนรามคำแหงผู้มีมติให้สร้างพระองค์เล็กๆนี่ ไม่ได้คิดจะให้เป็นเครื่องรางอะไรเลย ไม่ได้มีพิธีปลุกเสกดังที่เราทำกันเดี๋ยวนี้เลย ท่านทำไว้ด้วยโลหะบ้าง ด้วยดินบ้าง เพื่อแจกชาวบ้านที่ไปไหว้พระตามวัดต่างๆ แจกไปแทนหนังสือ สมัยนั้นไม่มีหนังสือจะแจก การพิมพ์หนังสือไม่มี การเขียนหนังสือไม่มี พ่อขุนรามคำแหงท่านต้องการให้คนเรานึกถึงพระ เลยก็ทำรูปพระแจกเอาไปไว้เป็นเครื่องเตือนใจ
แล้วพระที่พ่อขุนรามคำแหงทำนั้นเป็นเครื่องเตือนใจ อย่างที่เขาเรียกว่า “พระกำแพงเขย่ง” หรือ “พระพุทธลีลา” อย่างนี้ เราเรียกว่า กำแพงเขย่ง ไม่ใช่แบบสุโขทัยดั่งเดิม แบบสุโขทัยดั่งเดิมรูปสวยอ่อนช้อย
พระกำแพงเขย่ง คือ พระก้าวหน้า เพราะในสมัยพ่อขุนรามคำแหงทำถนนยาวๆ ทำถนนจากสุโขทัยไปกำแพงเพชร ในสมัยนั้น ไม่ใช่ใกล้นะยาวทีเดียว ทำถนนจากสุโขทัยไปสวรรคโลก เมืองเชลียง ไม่ใช่ นั้นมันใกล้ ท่านทำอ่างน้ำใหญ่ เขาเรียกว่า “สลิดพง” เดี๋ยวนี้รกร้างเป็นป่า เพิ่งพบทีหลัง ไปพบเข้าแล้วก็ว่า โอ้ พ่อขุน ฯ นี่ไม่ใช่ย่อย เป็นนักวิทยากรชั้นดี เหมือนกัน น้ำไหลมาจากภูเขา ท่านกักไว้เป็นแอ่งใหญ่เอามาใช้ในเมืองสุโขทัย
แล้วก็มีการขุดสระใหญ่ๆ ซึ่งเรียกว่า “ตะพัง” ที่มีเรียกว่า “ตะพังศรี” “ตะพังเงิน” “ตะพังทอง” ที่เขียนไว้ในศิลาจากรึกว่า น้ำในตะพังโพยศรีใสจืดสนิทดี เหมือนแม่น้ำโขงเมื่อแล้ง ท่านคงเคยเสด็จไปแม่น้ำโขง คงเคยดื่มน้ำแม่น้ำโขงว่ามันใสจืดสนิท น้ำในตะพังโพยศรีนั้นก็จืดสนิทเหมือนแม่น้ำโขงเมื่อแล้ง นี่เป็นความก้าวหน้าในดานวิศวกรรม ซึ่งท่านได้สร้างขึ้น
| Create Date : 29 ธันวาคม 2564 |
| Last Update : 29 ธันวาคม 2564 12:50:42 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 244 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
