|
|
เนื้อแท้ของพระพุทธเจ้าจะเป็นอย่างไร จะเล่าเรื่องให้ฟังก่อน ในสมัยโน้น เมื่อพระพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์อยู่ มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่อ วักกะลิ เข้าได้เห็นพระพุทธเจ้า มีความเลื่อมใสชอบใจ เลื่อมใสไม่ใช่เพราะฟังฟังธรรมอะไรดอก แต่เห็นว่าพระพุทธเจ้ารูปท่านงาม คือโดยธรรมดาคนเกิดใกล้ภูเขาหิมาลัย รูปร่างผิวขาว สง่างามเป็นธรรมดา พระองค์เป็นกษัตริย์ รูปร่างพระโฉมของพระองค์ก็งดงามเอาการอยู่ เขาได้เห็นก็ชอบใจ เดินตามไปทีเดียว จนไปถึงวัดที่พระพุทธเจ้าประทับอยู่ เมื่อเข้าไปถึงแล้ว ก็เข้าไปกราบขอบวช พระองค์ก็บวชให้
เรื่องที่เขามาบวชนี้ไม่ใช่มาศึกษาธรรมอะไรดอก บวชเพื่อให้ได้อยู่ใกล้พระพุทธเจ้า จะได้ดูรูปพระพุทธเจ้าอิ่มตา หารู้ไม่ดอกว่า ความอิ่มตานี้ไม่มี ความอิ่มทางหูก็ไม่มี ความอิ่มทางจมูกก็ไม่มี ความอิ่มทางลิ้นก็ไม่มี ความอิ่มด้วยการลูบคลำมันก็ไม่มี แกไม่รู้ว่าไอ้ความอิ่มอย่างนี้มันไม่มีเลย นึกว่าจะไปดูให้อิ่มตา เพราะฉะนั้น เมื่อบวชแล้ว พระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่ไหน แกก็ต้องอยู่ใกล้ๆ นั่งดูแล้วดูอีกอยู่นั่นแหละ พระพุทธเจ้าฉันข้าวก็ไปนั่งดู เสด็จเทศนาที่ไหนก็ไปนั่งดู ไม่ได้ตั้งใจฟัง แต่ไปตั้งใจดู ดูอยู่อย่างนั้นหลายวัน
พระองค์เห็นว่า ไม่เข้าทีเสียแล้ว ที่มานั่งดูรูปร่างอันเปื่อยเน่าของตถาคต พระองค์บอกว่า ร่างกายมันเป็นของเปื่อยเน่า ดูอะไรนักหนา เลยเรียกมาแล้วบอกว่า เธอนี่มันไม่ได้เรื่อง เป็นคนเปล่าๆ ปลี้ๆ ใช้คำบาลีว่า โมฆะบุรุษ โมฆะบุรุษ แปลว่า คนไม่ได้เรื่อง เป็นคนเปล่าๆ ปลี้ๆ ออกไป ออกไปจากสำนักของเรา มานั่งดูร่างกายอันเน่าเปื่อยของเราอยู่ได้ ขับไล่ไปเลย
พระวักกะลิเสียใจมาก นึกในใจว่าเราจะอยู่ไปทำไม ไม่ได้อยู่ใกล้พระพุทธเจ้า ไม่ได้เห็นพระรูปโฉมของพระพุทธเจ้าแล้ว ไปตายดีกว่า เลยเดินไปตั้งใจว่าจะไปกระโดดหน้าผาให้ถึงความตาย
พระพุทธเจ้าท่านรู้ท่านก็ตามไป ในเรื่องนั้นว่า พระองค์ท่านเปล่งพระรัศมีโอภาสส่องไป เป็นอันว่า พระองค์ได้ไปเถอะ ไปพบพระวักกะลิอีกทีหนึ่ง เมื่อพบแล้วก็ตรัสว่า “โย โข วักกะลิ ธัมมัง ปัสสะติ โส มัง ปัสสะติ - วักกะลิเอ๋ย ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นแหละเห็นเราผู้ตถาคต (ในทางตรงกันข้าม) ผู้ใดไม่เห็นธรรม ผู้นั้นไม่เห็นตถาคต” การดูรูปร่างของพระองค์ ไม่ได้เห็นพระองค์ แต่เห็นเพียงรูปของพระองค์เท่านั้น
วักกะลิเป็นคนที่มีการศึกษามาพอสมควร เมื่อได้ยินคำตรัสเช่นนั้นก็นึกได้ว่า กูนี่มันไม่เข้าท่า ไปดูรูปร่างของพระพุทธเจ้ามันจะได้อะไร เลยก็กลับมากราบพระพุทธเจ้า แล้วตั้งหน้าปฏิบัติธรรมะ เพื่อให้เข้าถึงธรรมที่แท้จริง ก็เรียกว่าเข้าถึงพระพุทธเจ้า เลยก็ได้เป็นพระอรหันต์ไปด้วยเหมือนกัน
เรื่องที่นำมาเล่าให้ฟังนี้ เป็นตัวอย่างที่ชี้ให้เห็นว่า พระพุทธเจ้านั้น มี ๒ ชั้น พระพุทธเจ้าชั้นนอก พระพุทธเจ้าชั้นใน
พระพุทธเจ้าชั้นนอก ถ้าในสมัยพุทธกาล เมื่อพระองค์ทรงพระชนม์ชีพอยู่ ร่างกายของพระองค์ทั้งหมดเป็นพระพุทธเจ้าชั้นนอก จีวรที่พระองค์ห่ม เสนาสนะ กฏิที่พระองค์ประทับอยู่ และอะไรๆที่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้า เช่น ต้นโพธิ์ อะไรที่เขาไปเห็นแล้วระลึกถึงพระพุทธเจ้า เรียกว่าพระพุทธเจ้าชั้นนอก ไม่ใช่พระพุทธเจ้าแท้ เป็นเพียงพระพุทธเจ้าชั้นนอก
พระพุทธเจ้าชั้นนอกนั้น เหมาะสำหรับเด็กอมมือ หรือคนปัญญาอ่อนๆ ที่ไม่รู้ประสีประสา ไม่มีปัญญา ไม่มีความรู้ความเข้าใจ จะได้ไปเกาะไปเข้าถึงสิ่งเหล่านั้น อันนี้ เป็นพระพุทธเจ้าสมัยก่อน ครั้นเมื่อพระองค์เสด็จปรินิพพานไปแล้วมีอะไรเหลืออยู่บ้าง ที่เป็นวัตถุ ก็เหลือพระธาตุคือกระดูกนั่นเอง
พระธาตุคือกระดูก พระธาตุไม่ใช่อะไรคือกระดูกนั่นเอง พระธาตุเมืองไทย กับ พระธาตุเมืองแขก ไม่เหมือนกัน ที่เขาบรรจุกันๆ วุ่นวายอยู่ในเมืองไทย คอยโฆษณากันอยู่ทุกวันๆ นั่นเป็นพระธาตุแบบไทย ไม่ใช่แบบแขกเขา
พระธาตุแบบไทยคล้ายกับเม็ดกรวดเม็ดทราย แต่เป็นกรวดอะไรไม่รู้ มันเบาๆหน่อย ไม่เหมือนกรวดธรรมดาซึ่งหนักกว่า บางครั้งลอยน้ำได้ วางลงในน้ำลอยอยู่ในน้ำได้ เขาเรียกว่าเป็นธาตุ มีชื่อเรียกไปต่างๆ ธาตุพระพุทธเจ้า ธาตุพระโมคคัลลานะ พระสารีบุตรธาตุ ธาตุคนนั้น ธาตุคนนี้ มีตำราว่าลักษณะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ตำรานี้คนเขียนทีหลังไว้ดูพระธาตุเป็นของใคร คนก็ไปถือเอาพระธาตุนั้น ส่วนพระธาตุเมืองอินเดียไม่เหมือนของเมืองเรา
| Create Date : 06 มกราคม 2565 |
| Last Update : 6 มกราคม 2565 18:01:51 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 513 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
