|
|
ต่อ
คนที่ทำอะไรไม่ถึงจุดหมายนั้น มันเป็นอย่างนี้ เขาเรียกว่า นิสัยจับจด ทำนิดทำหน่อย โลเล ไม่ได้ความ อ่านหนังสือเล่มนี้นิด อ่านหนังสือเล่มนี้หน่อย เรียนนั้นนิดหนึ่ง เรียนนี้หน่อยหนึ่ง มีความรู้อย่างชนิดที่เขาเรียกว่า รู้อย่างเป็ด เป็ดเดินเตาะแตะ ว่ายน้ำก็ไม่เก่งเหมือนปลา บินได้ก็ไม่เก่งเหมือนนก ทำอะไรก็อย่างนั้นแหละ เตาะแตะๆไปตามเรื่อง รู้นิดรู้หน่อย เอาเป็นจริงเป็นจังก็ไม่ได้ เอาไปใช้เป็นหลักในการทำมาหากินก็ไม่พอ ชีวิตนี้ลำบาก คนหนุ่มจึงต้องมีแนวทางชีวิตให้แน่นอน เราจะเดินไปสู่จุดไหน คงเป้าหมายไว้ว่าเราจะเป็นอะไร เราจะเป็นช่างไม้ เราจะเป็นอะไรก็ตามใจเถอะ เท่าที่เราจะเป็นได้ ที่เราชอบจะเป็น แล้วก็พยายามที่จะก้าวไป ในการไปนั้นก็ต้องมีหลักอันหนึ่งเข้าประกอบอีก คือ ต้องช่วยตัวเอง ต้องพึ่งตัวเอง แม้คนอื่นจะไม่ช่วยเราก็ไม่เสียอกเสียใจ แต่เราจะต้องช่วยตัวของเรา ยืนบนขาของเราเอง ก้าวไปด้วยขาด้วยแข็งของเราเอง ด้วยกำลังความรู้ความสามารถของเราเอง แล้วเราก็จะไปถึงจุดนั้นได้สมความปรารถนา
อันการกระทำอย่างนี้ ภาษาธรรมะเขาเรียกว่า อธิษฐานบารมี หมายความว่า ตั้งใจให้มั่นในเรื่องที่เราจะทำ เมื่อเราจะทำอะไรแล้วจะต้องตั้งใจให้มั่น เด็ดเดี่ยวแม้จะต้องตายก็ต้องยอม เมื่อเห็นว่าสิ่งนั้นมันเป็นประโยชน์ เป็นคุณเป็นค่า เป็นไปเพื่อความสุข เป็นไปเพื่อความเจริญ ทั้งแก่คนและบุคคลอื่นแล้ว เราไม่ยอมเพิกถอน ตั้งใจมั่น เดินไปสู่จุดหมาย ถึงมีอุปสรรคก็ไม่กลัว มันคล้ายกับเพลงหลวงวิจิตร ฯ แต่งที่ว่า เดิน เดิน เดิน ...น่ะ ถึงเจอแม่น้ำขวางหน้า ก็จะว่ายข้ามไป ไม่มีกลัวอุปสรรค นั่นแหละ เขาเรียกว่า เดินตรงไป เป็นอุชุปฏิปันโน อุชุปฏิปันโน นี่ถ้าพูดกันในหมู่พระ คือไม่ปฏิบัติเพื่อลาภ เพื่อสักการะ เพื่อชื่อเสียง เพื่ออะไร ไม่ได้ปฏิบัติเพื่ออะไรอื่น เพื่อพ้นทุกข์อย่างเดียว ตรงไปสู่จุดนั้น เรื่องอื่นนั้นไม่เกี่ยว ถือว่าเป็นผลพลอยได้ นิดๆหน่อยๆ ไม่อาลัยใยดี อาลัยนักหนาก็ตรงจะมุ่งไปสู่จุดที่เราต้องการ
| Create Date : 08 เมษายน 2565 |
| Last Update : 8 เมษายน 2565 19:43:37 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 282 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
