นางฟ้า's Diary

เช้าขึ้นมาบรรดากรุ๊ปที่มากับพิมก็เตรียมตัวทำตัวเป็นผู้โดยสารกลับเมือไทยกันค่ะ pick up time ก็จะช้ากว่าพวกที่ต้องทำงานประมาณชั่วโมงหนึ่ง เก็บกระเป๋าลงมาวางข้างล่างไปเซนต์ชื่อ check out ใครใช้โทรศัพท์ก็จัดการ จ่ายตังค์ซะให้เรียบร้อย เคยมีเรื่องไม่ยอมจ่ายค่าโทรศัพท์กันด้วยนะคะ คือมีพี่คนหนึ่งปฎิเสธว่าไม่ได้ใช้โทรศัทพ์ แต่มีบิลค่าโทรศัพท์ขึ้นมา แพงด้วยนะ เป็นหมื่นเยนเลยนะคะ ยังไงๆเธอก็บอกว่าเธอไม่ได้โทร ถึงกับต้องไปเอาเทปโทรศัพท์มาฟังกันเลยล่ะค่ะ ไหนบอกว่าไม่ได้โทรทำไมถึงมีการใช้โทรศัท์ละและเสียงนี้เป็นเสียงใครกันละ แก้ตัวไม่ขึ้นค่ะ

พอไปถึงสนามบินก็ต้องไปเช็คอินก่อนเราจะต้องเช็คอินกันเป็นกรุ๊ปค่ะ ทำ พร้อมๆกัน ได้บอร์ดดิ้งพาสมาแล้วถึงจะแยกย้ายกันไปได้ ส่วนมากก็ไปเดินเล่นซื้อของกันละค่ะ ทิ้งทวนเป็นรอบสุดท้าย แต่อย่างหนึ่งที่สนุกสนานก็คือ เวลาเราแต่งตัวจะกลับบ้านเราจะแต่งกันสวยเป็นพิเศษ แต่น้ำหอมเนี่ยเราจะยังไม่ฉีดกันค่ะ พอมาถึงร้านดิวตี้ฟรีที่เค้าขายพวกเครื่องสำอางค์ น้ำหอม เค้าก็จะมีน้ำหอมทดลองวางเอาไว้ บรรดาแอร์สาวสวยก็ไปทำท่าสนใจ ไหนลองฉีดหน่อยสิ ฟี๊ดๆ แล้วก็เดินออกจากร้านพร้อมกับความหอมติดตัวไปด้วย ประหยัดน้ำหอมของตัวเองไปอีกสองฟี๊ด แล้วยังได้ลองกลิ่นใหม่ๆอีกด้วยนะคะ ^^

พอขึ้นเครื่องทุกอย่างก็เหมือนเดิมจะต้องทำตัวเรียบร้อย สงบเสงี่ยม ใครอยากดูหนังอะไรบนเครื่องบินก็จะมีโอกาสได้ดูคราวนี้ละค่ะ เพราะเวลาทำงาน ถึงจะได้ดูก็จะเป็นการดูแบบที่ไม่ประติดประต่อ แถมยังเป็นหนังใบ้อีกต่างหากนะคะ เมื่อก่อนเครื่องบินจะไม่มีจอส่วนตัวให้ดูกันอย่างเดี๋ยวนี้นะคะ ดูหนังก็ต้องดูพร้อมๆ กันทั้งลำ เวลาประกาศบนเครื่องก็จะต้องบอกว่าเราจะฉายหนังเรื่องอะไรสำหรับเที่ยวบินนี้ มีอยู่ครั้ง ตอนนั้นจะฉายหนังเรื่อง “While you were sleeping” คนประกาศอ่านแบบไม่ละเอียดหรือยังไงก็ไม่ทราบไปประกาศเป็น เรื่อง “Why are you sleeping?” เฉยเลยค่ะ เฉยเลยคนละเรื่องเดียวกันไปเลย หรือถ้าชื่อหนังออกเสียงยากๆ ก็ต้องมาหัดออกเสียงกันก่อนจะประกาศล่ะค่ะ ออกเสียงผิดๆถูกๆ อายผู้โดยสารแย่เลย ยิ่งผู้โดยสารเข้าออกเมืองไทยเนี่ยมักจะพูดภาษาอังกฤษเป็นกันทั้งนั้น พวกฝรั่งก็เยอะค่ะ ก็ต้องคอยระวังให้ดี

พอถึงดอนเมืองลงจากเครื่องก็ต้องไปออฟฟิศกันก่อน วันนี้มีเรื่องใหญ่รออยู่ค่ะ คือว่ามีรุ่นพี่คนหนึ่งโดนบริษัทไล่ออกเพราะว่าไปขโมยของจากร้านในญี่ปุ่น เรื่องใหญ่นะคะถึงกับต้องออกจากงานเลยนะคะ แล้วก็เขียนจดหมายติดประกาศที่บอร์ดด้วยนะคะว่าใคร ชื่ออะไร รุ่นไหน ทำอะไร แล้วผลที่ได้รับคืออะไร

ร้านขายของที่ญี่ปุ่นเนี่ยนะคะ จะไม่มีใครมาคอยเดินตามดูค่ะว่าจะซื้ออะไร จะหยิบจะจับอะไร คนขายก็จะอยู่ที่เคาเตอร์เคชเชียร์ หยิบของซื้อของเสร็จ ก็เอาไปจ่ายสตางค์กัน แล้วพี่คนนี้ก็คงจะเหลียวซ้ายมองขวาไม่เห็นใคร ก็เลยหยิบของใส่กระเป๋าซะเลย แล้วความเกิดแตก พิมไม่รู้เหมือนกันว่าเผอิญมีคนเห็นหรือว่าเค้ามีกล้องวงจรปิดอยู่นะคะ ก็เลยเป็นเรื่องขึ้นมา พิมก็เคยบินกับพี่คนนี้ ก็เห็นว่าเค้าก็นิสัยใช่ได้ พิมว่านะเค้าคงทำไปเพราะความอยากลองมากกว่า คงไม่ใช่เป็นนิสัยขี้ขโมยหรอกมั้ง เพราะของที่หยิบมาก็ราคาไม่เท่าไหร่เอง เป็นบทเรียนสำหรับแอร์คนอื่นๆด้วยนะคะ อยากให้ความอยากมาครอบงำจิตใจอยากได้อะไรก็ซื้อเอาอย่าหยิบมาเฉยๆแบบนี้ ได้ไม่คุ้มเสียกันเลยค่ะ

Create Date : 22 เมษายน 2551		1 comments
Last Update : 22 เมษายน 2551 21:19:24 น.
Counter : 565 Pageviews.
Share Tweet