Group Blog
 
<<
เมษายน 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
1 เมษายน 2551
 
All Blogs
 
นางฟ้า's Diary



พอเช้าตรู่6โมงครึ่งก็ต้องแต่งตัวเรียบร้อยลงมารอรถมารับไปแอร์พอร์ทที่ล็อบบี้ข้างล่าง ส่วนมากเวลารอรถมารับเนี่ยจะเป็นช่วงที่จะได้เจอะเจอเพื่อนที่เพิ่งทำงานเข้ามาถึงฮาวายกันด้วยค่ะ บริเวณล็อบบี้โรงแรมจะเต็มไปด้วยสาวๆแอร์ทั้งที่กำลังจะออกและที่เพิ่งเข้าทักทายกันเสียงดังไปหมด

แต่ละไพล์ทจะมีโต้บัง ส่วนมากเป็นรุ่นน้องค่ะ คอยดูว่ารถมาแล้วรึยังแล้วก็จะมาบอกพี่ๆ โต้บังจะมีหน้าที่เก็บเงินค่าทิปให้คนขับรถด้วยค่ะ เพราะคนขับรถจะคอยช่วยเรายกกระเป๋าขึ้นลง ค่าทิปเราจะต้องจ่ายรอบละเหรียญ โต้บังจะแบ่งจ่ายทีละครึ่งสำหรับขาเข้าและขาออกค่ะ แล้วก็ขึ้นรถไปแอร์พอร์ท พอขึ้นนั่งบนรถ บรรดาสาวแอร์ทั้งหลายก็ควักอาวุธขึ้นมากันคนละอัน มันคืออะไรน่ะเหรอคะ ท๊าดา.. มันก็คือ CD Player (เดี๋ยวนี้คงจะเป็นไอพอดหรือเอ็มพีสามกันหมดแล้วนะคะ สมัยนั้นยังไม่มีใช้กันหรอกค่ะ) คือทุกคนต้องมีเพลงของตัวเองฟัง นั่งรถไปต่างก็มีโลกส่วนตัวของตัวเองไป เพลงใครเพลงมัน ใช้เวลาสักครึ่งชั่วโมงก็ถึงสนามบิน ต่างคนก็ต่างเก็บอาวุธใส่กระเป๋า แล้วทำใจพลางๆว่าวันนี้จะเจอกัปตันคนไหน ผู้โดยสารเยอะรึเปล่า พอเอากระเป๋าไปเช็คอินเสร็จก็ขึ้นรถนั่งไปห้องบรีฟ เสร็จก็เดินขึ้นเครื่องจัดการงานหน้าที่ของตัวเอง

และบางครั้งเวลาบินก็จะต้องโดนสุ่มเช็คด้วยนะคะ คือระหว่างที่บินวันดีคืนดีก็จะต้องมีรุ่นพี่หรือชีพเพอร์เซอร์ตั้งคำถามเกี่ยวกับความรู้ของเราเช็คว่าเราลืมอะไรไปบ้างรึเปล่า ไม่ใช่สักแต่ว่าบินๆ ความรู้ที่เรียนไปก็ต้องจำให้ได้ตลอด โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับพวกเหตุการณ์ฉุกเฉินเนี่ยสำคัญที่สุด ส่วนมากก็จะถามเครื่องไม้เครื่องมืิอรักษาความปลอดภัยอะไรอยู่ตรงไหนตรง เก้าอี้ลูกเรือตำแหน่งไหนมีอะไรบ้าง ถ้าเกิดไฟไหม้ในห้องน้ำครวจะทำยังไง ถ้าเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉิน แอร์จะต้องทำอะไรบ้าง เดินทางเข้าเมืองไทยหอบ อะไรเข้าเมืองได้เท่าไหร่

ผู้โดยสารไพล์ทนี้ไม่เยอะค่ะ แต่ผู้โดยสารไม่เยอะก็จะทำให้แอร์ง่วงเป็นอย่างที่สุด ถ้าผู้โดยสารเยอะก็จะยุ่งหัวฟู ลืมง่วง ไม่รู้อย่างไหนจะดีกว่ากันเหมือนกันนะ คะ มีเพื่อนบางคนถามว่าแอร์จะรำคาญมั๊ยว่ากดปุ่มเรียกแอร์บ่อยๆ หรือผู้โดยสารควรเดินไปขออะไรที่ในครัวเองจะดีกว่ามั๊ย สำหรับคนอื่นพิมก็ไม่ทราบนะคะ แต่สำหรับพิม พิมชอบให้ผู้โดยสารกดปุ่มเรียกแอร์แล้วขอน้ำขอขนม อะไรอย่างนี้ มากกว่าที่จะให้ผู้โดยสารเดินไปขอที่ครัวเองเลย เพราะบางทีครัวก็ไม่ค่อยเรียบร้อยนะคะ บางทีจะมีขนมอะไรวางอยู่ บางทีแอร์กำลังคุยๆกันอยู่แล้วจู่ๆผู้โดยสารก็เดินไปจ๊ะเอ๋ ตกใจน่ะค่ะไม่ทันตั้งตัว ^^ กดปุ่มเรียกแล้ว ให้เราเดินไปหาจะดีกว่าค่ะ

บางครั้งระหว่างที่เรากำลังจะทำอะไรบางอย่างอยู่ เช่นจะเดินไปเอาของที่ครัวอื่น แล้วมีผู้โดยสารเรียกขอน้ำ เราก็จะต้องจดใส่กระดาษไว้นะคะว่าผู้โดยสาร เลขที่นั่งเบอร์นี้ขอน้ำชนิดนี้ และส่วนมากเรามักจะรีบหยิบมาให้ในทันที แต่ก็มีเหมือนกันที่เผอิ๊ญมีอะไรเข้ามาคั่นระหว่างนั้นทำให้แอร์ลืมไปได้เหมือนกันนะคะ ก็เข้าใจว่าผู้โดยสารก็คงรอแล้วรอเล่า แต่อย่าโกรธกันเลยนะคะ เพราะเราไม่ได้จงใจจะลืมหรอกค่ะ แต่บางทีมันลื๊มมันลืมจริงๆ บนเครื่้องอากาศมันน้อย บางทีสมองด้านความจำมันก็เลือนๆไปบ้างเหมือนกันน่ะค่ะ ^^

อีกอย่างเวลาเสิร์ฟอาหารอยู่หรือเสิร์ฟอะไรยุ่งๆอยู่ แล้วผู้โดยสารขออะไรอย่าง อื่นขึ้นมาในตอนนั้น แล้วแอร์ก็รับคำแล้วจดไว้ คือเราจะต้องมีกระดาษและปากกาติดตัวไว้ตลอดเวลาค่ะ พอจดเสร็จเราก็จะบอกว่าให้รอสักครู่ แล้วแอร์คนนั้นก็ทำงานสิ่งนั้นต่อ อันนี้มีเปอร์เซนต์ความเป็นไปได้สูงที่จะลืมค่ะ ถ้าผ่านไปสักห้านาทีแล้วยังไม่ได้ของที่ต้องการ ขอใหม่ได้เลยค่ะไม่ต้องเกรงใจ

ไพล์ทนี้เราจะบินเข้าเซนไดกันนะคะ ปรกติถ้าบินเซนไดก็จะได้นอนค้างที่เซนไดสองคืน นั่นหมายความว่าจะมีเวลาว่างๆ หนึ่งวันเต็มๆ เซนไดจะเป็นเมืองที่อยู่เหนือขึ้นมา หน้าหนาวอากาศจะหนาวมาก มีหิมะตกด้วย และเซนไดก็มีสถานที่สวยๆหลายที่ บางครั้งเวลาพิมไปค้างแล้วมีเพื่อนสนิทที่ชอบเที่ยวเหมือนๆ กัน ก็จะซื้อทัวร์ไปเที่ยวบนเขาบ้าง หรือหาที่ไปเที่ยวตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ

พอรถลูกเรือที่ไปรับจากสนามบินมาส่งถึงโรงแรมแล้ว พิมก็ต้องออกไปข้างนอก ซื้ออาหารเข้ามาทาน พิมชอบทานมันเผาที่นี่ หนาวๆเดินหม่ำมันเผาอร่อยที่สุด เลย แล้วมันเผาญี่ปุ่นก็อร๊อยอร่อย หวานมันจริงๆ แต่จริงๆ แล้วบริษัทจะสอนไว้ว่า เราไม่ควรจะเดินไปทานไปมันเสียกิริยา หรือเวลาทานอาหารเสร็จเราไม่ควรจะ หยิบกระจกมาแคะฟันตรงโต๊ะ หรือจะโป๊ะแป้งในที่สาธารณะก็ไม่งาม เราควร จะเดินไปจัดการในห้องน้ำจะดีกว่า





โรงแรมที่พักที่เซนได





Create Date : 01 เมษายน 2551
Last Update : 1 เมษายน 2551 21:48:25 น. 7 comments
Counter : 549 Pageviews.

 

ชอบกดปุ่มค๊า อิอิ


โดย: tanoy~ตะนอย วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:22:16:18 น.  

 
เรื่องราวของนางฟ้า น่าสนใจดีจัง อ่านดูน่าสนุกดีเหมือนกันนะคะ

อยากกินมันเผา...


โดย: นางฟ้าของชาลี วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:23:12:07 น.  

 
แอร์ jal หรือเปล่าเอ่ย


โดย: นายแมมมอส วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:23:16:02 น.  

 
แวะมาอ่านต่อค๊า..

พูดถึงมันเผาแล้วอยากหม่ำจังเลยค่ะ


โดย: กะตุ้งนิ้ง วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:23:36:16 น.  

 
สวัสดีจ้ะคุณพิม ปุ้มมาอ่านเรื่องราวของนางฟ้าต่อ ไม่มีพลาด ปุ้มเพิ่งอ่านได้ไม่กี่ตอน แต่จะพยายามย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ต้นเลย

คุณพิมสบายดีน้ะ


โดย: pumorg วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:23:39:51 น.  

 
มันเผาญี่ปุ่นอร่อยจริง ๆ เหรอคะ แบบว่าอยากกิน แฮ่ม...


โดย: ลิตช์ (Litchi ) วันที่: 1 เมษายน 2551 เวลา:23:55:42 น.  

 
พี่ค๋า

อยากเป็นแอร์บ้างจังเลย ^^


โดย: บี IP: 58.9.103.56 วันที่: 1 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:53:16 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

pim(พิม)
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]





** ถ้าต้องการรูปจากบล็อคพิม รบกวนบอกกล่าวกันสักนิดนะคะ พิมไม่หวงภาพ เพียงแต่ขอให้บอกกันก่อน อย่าเอาไปโดยพลการนะคะ ... ขอบคุณค่ะ **

++ บทความล่าสุด ++

Friends' blogs
[Add pim(พิม)'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.