นางฟ้า's Diary เช้าวันต้องทำงานพิมก็จะพยายามตื่นให้สายที่สุดเท่าที่จะสายได้ หรือบางทีก็ตื่นขึ้นมาหาอะไรทาน แล้วบ่ายๆ ก็นอนต่ออีกสักหน่อย แล้วค่อยตื่นมาแต่งตัวเตรียมไปบิน หรือว่าถ้ายังช็อปปิ้งไม่สะใจ วันนี้ช่วงเช้าก็อาจจะไปเดินซื้อของต่อก็ยังไหวนะคะ ไพล์ทวันนั้นพิมต้องทำหน้าที่แม่ครัวที่ชั้นธุรกิจ จากนาโกยาเข้าออกฮาวายจะมีชั้นธุรกิจด้วยค่ะ แต่วันนี้มีผู้โดยสารแค่เพียง 1 คนเท่านั้น อู้ววว์ อย่างนี้พิมพรเหมารวมหน้าที่ทั้งเคบินทั้งแกลี่เลยก็ได้ค่ะสบายมาก ส่วนคนที่ทำอยู่ด้วยกันชีพเพอร์เซอร์ให้ลงไปช่วยเสิร์ฟข้างหลัง วันนี้ชั้นประหยัดผู้โดยสารเต็ม แถมส่วนมากเป็นผู้โดยสารพิการรถเข็นเต็มเครื่องเลย ญี่ปุ่นนี่เค้าดีอย่างนะคะ บางทีก็มีทัวร์คนพิการไปเที่ยวฮาวาย บางครั้งก็มีพากลุ่มเด็กออทิสติกไป มีอยู่ครั้งพิมเคยเจอกลุ่มนักซูโม่เดินทางค่ะ แต่ละคนต้องนั่งเก้าอี้สองที่แน่ะ ^^ แล้วที่ประเทศญี่ปุ่นเค้าจะให้ความสำคัญกับคนพิการมากเลยนะคะ คนพิการจะได้รับการปฎิบัติเท่าเทียมหรืออาจจะเหนือกว่าคนปรกติธรรมดาด้วยซ้ำ บนฟุตบาททางเดินก็จะมีทางให้รถเข็น มีทางตะปุ่มตะป่ำตรงฟุตบาทให้สำหรับคนตาบอดเดิน (อันนี้ไม่เคยเห็นมีที่อเมริกานะคะ) เวลาจะข้ามถนนพอถึงสัญญาณให้ข้ามได้ก็จะมีเพลงเปิดขึ้นมาให้รู้ พอหมดเพลงก็แสดงว่าห้ามข้าม คนตาบอดมองไม่เห็นก็จะได้ฟังเสียงแทนได้ (อันนี้ก็ไม่เห็นมีที่อเมริกาค่ะ) ปรกติเวลาผู้โดยสารที่ต้องใช้รถเข็นขึ้นเครื่องทางบนเครื่องมีที่นั่งเฉพาะที่ให้ ที่นั่งที่สามารถยกพนักวางแขนด้านนอกขึ้นได้ เพื่อที่จะให้ผู้โดยสารขยับตัวจากรถเข็นลงไปนั่งที่เก้าอี้บนเครื่องบินได้อย่างสะดวก และบนเครื่องบินก็จะมีรถเข็นแบบพับได้เอาไว้ให้ใช้ด้วย เวลาที่ผู้โดยสารอยากจะไปห้องน้ำ เราก็ไปเอารถเข็นอันนี้มาใช้ รถเข็นจะคันเล็กๆ สามารถเข็นในช่วงระหว่างทางเดินบนเครืองบินได้ แล้วเวลาพัีบเก็บก็เหลือแบนๆ บางๆ สะดวกมากๆ ผู้โดยสารพิเศษพวกนี้เวลาบอร์ดดิ้งขึ้นเครื่องก็จะต้องขึ้นเป็นพวกแรก ต้องให้นั่งให้เสร็จเรียบร้อยก่อนถึงจะให้ผู้โดยสารคนอื่นบอร์ดขึ้นมา แต่เวลาลงจากเครื่องจะได้ลงเป็นชุดสุดท้ายเพราะจะได้ไม่ต้องไปเสียเวลากับผู้โดยสารคนอื่นๆ เวลามีผู้โดยสารพิเศษอย่างนี้ขึ้นเครื่อง แอร์ก็ต้องพยายามทำให้เหมือนๆ กับว่าเสิร์ฟคนปรกติธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ควรที่จะไปแสดงความสงสาร หรือเอาอกเอาใจเป็นพิเศษเพราะจะทำให้เค้ารู้สึกไม่ดี เพราะฉะนั้นถึงอยากจะมองแค่ไหน อยากจะแสดงความสงสารแค่ไหนก็ทำได้แค่ในใจเท่านั้น พอถึงฮาวายวันนี้มีนัดกับเพื่อนว่าจะไปนั่งรถ Trolly เที่ยวตามสถานที่สำคัญๆ บนเกาะฮอนโนลูลูกัน รถนี้จะจอดให้ลงตามป้ายต่างๆ แล้วก็วิ่งต่อไป เราก็ลงไปเดินเล่น ถ่ายรูป แล้วแต่ว่าอยากจะอยู่จุดไหนนานแค่ไหน พอถึงเวลาก็จะมีรถคันต่อไปมารับคนที่อยากจะไปต่อ แต่ถ้ายังไม่อยากไปก็รอขึ้นรถคัุนถัดไปเรื่อยๆก็ได้ พิมไปกับเพื่อนสามคน ง่วงก็ง่วงแต่ความอยากเที่ยวมีมากกว่า ก็ต้องจำทน ฮาวายกับเมืองไทยเวลาจะต่างกันมากๆ เวลากลางวันที่ฮาวาย เราก็อยากจะนอน พอเวลากลางคืนเราก็ตาสว่าง ถ้าไม่ใจรักจะเที่ยวจริงๆ ก็มักจะไม่ค่อยได้ไปไหน นอกจากโรงแรมกับอลาโมนา หรืออาจจะต้องรอโอกาสที่มาค้างฮาวายสี่คืน ซึ่งก็จะมีน้อยมาก ดังนั้นต่อให้ง่วงแค่ไหนพิมก็ต้องเที่ยวฮาวายให้ทั่วภายในห้าปีที่ทำงานอยู่นี่ Statue of King Kamehameha I in downtown Honolulu   Create Date : 10 เมษายน 2551 1 comments Last Update : 10 เมษายน 2551 21:15:38 น. Counter : 679 Pageviews. Share Tweet

แวะมาอ่านไดอารี่คุณพิมค๊า..ทำงานอย่างนี้ทั้งเหนื่อย ทั้งสนุกนะคะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ ตอนนี้ยังไออยู่เลยค่ะ   โดย: กะตุ้งนิ้ง 10 เมษายน 2551 23:44:37 น.