Bloggang.com : พ่อพเยีย : พูดกันไม่รู้เรื่อง

พูดกันไม่รู้เรื่อง

เ บื้ อ ง ห ลั ง รู ป เ ขี ย น มี แ ร ง ด า ล ใ จ

ในทรรศนะของฉัน แฮร์มานน์ เฮสเสะ เป็นนักเขียนที่โรแมนติกและเขียนถึงชีวิตและความรู้สึกของปัจเจกชนได้ชัดแจ่มสุด เขาชอบเดินทางและวาดรูปประกอบบทกวีที่เขาเขียน กระทั่งหัวจดหมายส่วนตัว ก็มีภาพวาดสีน้ำเล็กๆน่ารักช่วยเล่าเรื่อง เฮสเสะบอกว่า เขาไม่มีอะไรจะต้องกังวลกับชีวิต ไม่ว่าเขาจะเป็นพระหรือเป็นคนจรร่อนเร่ก็คงไม่ต่างกัน

ในบทที่ชื่อวิหาร (ในหนังสือชื่อ THE WANDERER:พเนจร สำนวนแปลของวัชระ ทรัพย์สุวรรณ)เขาบรรยายว่า “ข้าพเจ้าปรารถนาจะให้ดวงวิญญาณของข้าพเจ้าได้ท่องเที่ยว สามารถเปลี่ยนไปได้เป็นร้อยๆแบบ ข้าพเจ้าจะฝันให้ตัวเองเป็นพระ เป็นผู้พเนจร เป็นคนครัว เป็นฆาตกร เป็นเด็ก เป็นสัตว์ และเป็นอะไรต่อมิอะไรให้เยอะแยะไปหมด เป็นนก เป็นต้นไม้ นั่นแหละ ข้าพเจ้าปรารถนาจริง ๆ สำคัญเสียด้วยสิ ข้าพเจ้าต้องการจริง ๆ ถ้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไป ถ้าวันใดข้าพเจ้าไร้ความสามารถเช่นนี้ และติดอยู่ในสิ่งซึ่งเรียกว่าความจริงเสียแล้วล่ะก็ ให้ข้าพเจ้าตายไปเสียยังดีกว่า

“ข้าพเจ้ายืนพิงน้ำพุและวาดรูปโบสถ์กับประตูสวนสีเขียวที่ข้าพเจ้าชอบมากที่สุด กับหอคอยที่เป็นฉากหลังนั่นอีก บางทีข้าพเจ้าจะวาดประตูนั่นเขียวกว่าความจริง หอคอยนั่นอาจจะสูงเกินไปสักหน่อยก็ช่างมันเถอะ ก็มันเป็นบ้านของข้าพเจ้าเพียงแค่สิบห้านาทีนี่นา วันหนึ่งข้าพเจ้าก็คงจะคิดถึงโบส์ถหลังนี้แล้วก็เป็นโรคคิดถึงบ้าน
แม้ว่าจะได้แต่เพียงยืนดูจากข้างนอก แม้ว่าจะไม่รู้จักใครในนั้นสักคน มันก็ทำให้ข้าพเจ้าคิดถึงบ้านได้ ราวกับว่ามันเป็นบ้านจริง ๆของข้าพเจ้า ที่หนึ่งในสมัยที่ข้าพเจ้ายังเป็นเด็ก มีความสุขที่นี่...เพียงสิบห้านาที ข้าพเจ้ากลับเป็นเด็ก ข้าพเจ้ามีความสุข”

โลกคือที่พำนักของจิตวิญญาณ ความใฝ่ฝันและจินตนาการ เป็นสิ่งสำคัญสำหรับเฮสเสะ เขาถึงกับยอมตายเสียดีกว่า ถ้าไร้ความสามารถที่จะจินตนาการ ฉันรู้สึกแบบเฮสเสะบ่อย(เว้นเป็นฆาตกร) เพียงแต่ไม่อาจถ่ายทอดสิ่งลึกๆบางอย่าง ที่ซุกซ่อนอยู่ก้นบึ้งความรู้สึกนึกออกมาเป็นรูปธรรมได้ เช่นเดียวกับความรู้สึก เวลาเขียนรูป ฉันจะมีความสุขมาก และกลับไปสู่วัยเยาว์ของชีวิตซึ่งนั่นก็คือดินแดนแห่งความเดียงสา อิสระภาพและจินตนาการ

ฉันหวนกลับไปเป็นเด็กทุกครั้งที่วาดรูป ผลออกมาสำเร็จบ้าง ล้มเหลวบ้าง แต่มีความสุขท่วมท้นเสมอ(แม้ว่ารูปนั้นจะไม่เอาไหนเลยก็ตาม) นั่นแหละ เวลาเพื่อนมีความทุกข์ใจและมาปรึกษาฉัน ประโยคศักดิ์สิทธิ์ที่ฉันใช้ประจำคือ ลองวาดรูปเล่นสิ..

การวาดรูปคือจิตบำบัดสำหรับฉัน คือการเริงรำของความรัก คือการปลดปล่อยและโบยบินของจินตนาการและความฝัน ขณะเดียวกันก็คือการเรียนรู้จักจิตวิญญาณของตัวเอง

งานชุดนี้ ฉันเพียงแค่อยากจะให้คุณอยากหวนกลับไปสู่อารมณ์อยากเขียนจดหมายถึงใครบ้างแทนการใช้โทรศัพท์มือถือ หรือถ้าเป็นไปได้ มันชวนให้คุณอยากวาดรูปลงบนโปสการ์ดด้วยตัวเองบ้าง...

วาดเล่นๆนี่แหละ ไม่ต้องจริงจังอะไร วาดเล็กๆก็ได้ วาดตามที่ตาเห็นและใจรู้สึก (ไม่ต้องตั้งความคาดหวังว่าจะเป็นแบบศิลปินใหญ่) ซื่อใสไร้เดียงสา ตรงไปตรงมาแบบเด็ก ๆ ได้เท่าไหร่ก็วิเศษและแสนสุขสุดๆเท่านั้น มันไม่ง่ายนัก แต่ก็ไม่ยากเกิน ก็คงแบบที่เฮสเสะบอกนั่นแหละ สิ่งที่พึงระวังก็คือ กับดักของความจริง

พิบูลศักดิ์ ละครพล
๕ ตุลาคม ๒๕๕๑
หุบเขาบ้านท่าปาย แม่ฮ่องสอน

หากใครต้องการช่วยผมประชาสัมพันธ์งานนี้
กรุณา copy ไปใช้โดยไม่ต้องรับอนุญาต

ขอขอบคุณ ปะการัง ที่ช่วยออกแบบสูจิบัตรงานนี้

บทเพลงเดียวดายของคนเดินทาง
พิบูลศักดิ์ ละครพล

-----------------------------------------------------------

เด็กนักเรียนชั้นป.2 โรงเรียนบ้านวาวี (พูดเก่งมาก ๆ)

นายอินสอน ประหยัดยอด (ผู้เขียนประวัติบ้านวาวี)

แก้มหอมย่างปลาดุก

สามสาวสามวัย สามใบสามเถา

สาวใหญ่ไทใหญ่

คุณครูบนดอย (กศน.ปางกุเส็ง)

เก็บผักกูดไปโตย อู้โทรศัพท์ไปโตย

------------------------------

พูดกันไม่รู้เรื่อง

ผลไม้ป่า "มะละฮ่า"

คนขายมะละฮ่า

ขณะที่ผมอยู่ดอยวาวี เช้าวันหนึ่ง...ผมเดินไปที่ตลาดที่มีแม่ค้าพ่อค้าชาวเขามานั่งขายผักผลไม้ ผมเห็นผลไม้ชนิดหนึ่งเขามัดเป็นกำ ผมไม่เคยเห็นผลไม้ชนิดนี้มาก่อน ผมจึงถามว่า

“นี่เรียกว่าอะไรครับ”

“มะละฮ่า” ผมคิดว่าคงเป็นผลไม้ป่าอะไรสักอย่างคงเป็นชื่อที่ชาวเขาเขาเรียกกัน ผมออกเสียงทวนและถามซ้ำอีกครั้งว่า "เรียกว่าอะไรนะครับ"
“มะละฮ่า” พอเขาพูดอีกครั้งผมจึงร้องอ๋ออยู่ในใจ

อันที่จริงเขาบอกราคาของมันว่า “มัดละห้า” (คือมัดละห้าบาทนั่นเอง) นี่เป็นเพราะความเข้าใจผิดกัน เขาคงคิดว่าผมถามว่าราคาเท่าไร ส่วนผมคิดว่าเขาจะตอบเป็นชื่อผลไม้

ผมขอถ่ายรูป คนขายแกะออกจากมัดยื่นให้ชิม ผมขอบคุณพร้อมกับปฏิเสธเพราะเพิ่งอิ่มจากน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋มาหมาดๆ

เมื่อผมพบกับเพื่อนครูแล้วเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง กลับกลายเป็นโจ๊กเรียกเสียงฮาทีเดียว ผมเองก็พลอยขำและหัวเราะไปกับพวกเขาด้วย

ผมรู้สึกแปลกใจว่าตอนที่ผมได้ยินในตอนนั้นผมกลับไม่รู้สึกขำและไม่กล้าที่จะหัวเราะ

ตอนบ่ายๆผมเดินไปตามถนนมีขี้เมาคนหนึ่งพยายามตามตื๊อขอสตางค์ผม ถึงขั้นยื่นมือมาดึงแขนให้ผมหยุด เขาพยายามสื่อสารอะไรสักอย่างแล้วก็แบมือของเงิน ผมควานหาเงินเศษเหรียญในกระเป๋า ขณะเดียวกันก็ได้ยินเสียงแม่ค้าจากร้านขายก๋วยเตี๋ยวตะโกนร้องบอกผมว่าให้ห้าบาทก็พออย่าไปให้เยอะเดี๋ยวเขาจะเอาไปกินเหล้า

ในกระเป๋าผมมีแต่เหรียญบาทสามเหรียญ จะให้แค่สามบาทก็จะไปซื้ออะไรได้ กัดฟันควักแบ๊งค์ยี่สิบออกจากกระเป๋ายื่นให้และทำใจให้เป็นกุศลคือเต็มใจให้ ทั้งที่รู้สึกเหมือนถูกบังคับ แต่ก็คิดว่าไม่เป็นไรหรอกน่านานๆจะพบอย่างนี้สักคน

เขายังเดินตามผมและส่งภาษาที่ไม่เป็นภาษาออกมาอีก ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเขาเป็นใบ้ ผมนึกตำหนิแกมเวทนาอยู่ในใจว่า เป็นใบ้ก็พูดไม่รู้เรื่องอยู่แล้วยิ่งไปกินเหล้าอีกทำให้พูดไม่รู้เรื่องกันไปใหญ่

ผมไปหยุดยืนคุยกับครูเวรที่หน้าโรงเรียนที่ยืนรอให้นักเรียนทำความเคารพ เขายังตามมาอีกและยื่นแบมือขอเงินจากครูเวรอีก ผมบอกไปเถอะอย่าตามมาอีก ถ้าขออีกจะเอาแบ๊งค์ยี่สิบคืนนะ ผมทั้งพูดด้วยเสียงและทำท่าทางประกอบ พอผมพูดจบเขาก็รีบเดินจากไป แปลกจัง...ทีอย่างนี้กลับพูดรู้เรื่อง

------------------------------------------

Create Date : 26 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 27 พฤศจิกายน 2551 6:29:45 น.

39 comments

Counter : 2385 Pageviews.

ภาพวาดสวยจังค่ะ

โดย: บางส้มเปรี้ยว

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:16:43:51 น.

ภาพสวยจังเลยค่ะ อีกหน่อยก็จะได้ไปน่านบ้างเเว้ว อิอิ
++
โตยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ

โดย: yopathum

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:17:05:45 น.

แวะมาอ่าน
ตอนนี้บรรยากาศบ้านเมืองยังไม่เอื้อกับการสนทนาค่ะ

โดย: หนอนฯ IP: 202.28.180.202 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:17:17:43 น.

เฮ้อ อ่านไปเพลินๆค่ะ
เจอเม้นท์พี่หนอนเลยอึมไปด้วยเลย..พูดไม่ออก มะละอึมๆๆ

โดย: ยิปซี IP: 124.121.51.134 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:20:51:34 น.

พูดกันไม่รู้เรื่องจริงๆด้วยค่ะ

นาห์ก็เจอบ่อยเวลาจ่ายเงินลูกค้าที่โรงงาน
ก็พวกคนมอญที่มากรีดยางแถวบ้านน่ะแหละค่ะ
พอถามว่าเบอร์อะไรบ้างค่ะ
เขาก็ตอบมา แต่เราก็ต้องทบทวนก่อนหลายรอบกว่าจะเข้าใจ เหอๆ

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:21:43:45 น.

หวัดดีตอนเช้าครับพี่โดม
ผมติดภารกิจตั้งแต่เช้า ลาบปลาเลี้ยงแขก มีน้ำขมๆๆนิดหน่อย สามขวดลิตรกับสี่ขวดเล็ก...
มึนเลย
เย็นไม่ได้ไปไหนไกลจากหอประชุมนัก
เสียดายเมื่อคืนไม่ได้ร้องเพลง ทาวีวอน ให้เพื่อนฟัง โดนแย่งไมค์ไปซะหมด...

โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2551 เวลา:4:57:42 น.

ชอบตอนนี้มาก.. อ่านแล้วได้ฮา คลายเครียดดีจริงๆ

ดีที่อ่านเรื่องจนจบ ถ้าดูแต่รูปประกอบ ผมคงจะจำหน้าตาของผลไม้นี้ไปตลอดว่า "มะละฮ่า" ฮ่า ฮ่า ขอฮ่ามะเลย ^_^

และนี่ถ้าไม่รู้จักชื่อ"แก้มหอม"(พระเอกหลายตอนเลยนะ)มาก่อน คงนึกว่า "แก้มหอมย่างปลาดุก" เป็นชื่อหนึ่งในเมนูแน่ๆ ชื่อน่าทานจริงๆ

โดย: ปะการัง IP: 72.197.61.207 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2551 เวลา:6:37:59 น.

ขำ ๆ ตอนเช้า ขอบคุณค่ะพี่
เคยเจอแบบนี้เหมือนกัน..

โดย: กองฟอน

วันที่: 27 พฤศจิกายน 2551 เวลา:9:20:18 น.

สวัสดีค่ะพ่อพเยีย...

มาไหว้งามๆด้วยความคิดถึง
แต่เช่นเดียวกับพี่หนอนฯค่ะ..เครียด กังวล..
ขอให้มีความสุขกับลมหนาวและจาวเหนือนะเจ้า...

โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.136.74.59 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2551 เวลา:10:53:31 น.

สวัสดีค่ะพี่โดม
-------------------------------
"มะละฮ่า" อะคึ่ ๆ

พี่โดมน่าจะชิมผลไม้มะละฮ่า
จะได้รู้รสชาติ อยากชิมด้วยจัง

"ครูแก้มหอม" ดูท่าจะเนื้อหอมด้วยนะค่ะ
แหม! นั่งย่างปลาดุกประกอบฉาก ชวนหิวข้าวเที่ยงซะแย้ว อะคึ่ ๆ

สาวสวมหมวกเดินเก็บผักกูด ดูเท่จังค่ะ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 27 พฤศจิกายน 2551 เวลา:11:33:18 น.

สวัสดีค่ะคุณโดม,

นอกจากเรื่องราวดีๆ สนุกๆ และ
ภาพประกอบที่สอดคล้องกับเรื่องเล่าแล้ว ยังได้กำไรจากภาพสวยๆ ของคุณพิบูลศักดิ์ ละครพล อีกด้วย

อากาศ ณ ที่พักคุณโดมคงจะเริ่มอุ่นขึ้นเรื่อยๆ แล้วละคะ
(ครอบครัวใกล้จะมาสมทบแล้ว)

โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.124.31 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2551 เวลา:13:39:04 น.

เพิ่งเจอเหมือนกันค่ะ เขาขาย"โลเหละ"
โลเหละ โลเหละ สามเรือนร้อย (บาทนะคะไม่ใช่หยวน)
โคลนนิ่งโรเล็กซ์น่ะค่ะ
ดูไปหัวเราะไป เข็มมันคงจะเดินตอนเราซื้อ
และคงไม่เดินตอนเราหลับด้วยเช่นกัน

ป่านนี้พี่โดมคงฟังรู้เรื่องหมดแล้วมั้งคะ

:)

โดย: เดอะ เอส.. IP: 118.172.89.192 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:7:22:42 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

ตื่นมามองหมอกโรยห่มภูเขาทางหน้าต่าง
เปิดม่านให้แสงแดดสาดลงมาที่โต๊ะ เขียนหนังสือ
แดดอาบเนื้อตัวอบอุ่น

รู้สึกยินดีที่ได้อ่านคอมเม้นท์ของทุกๆท่าน

แต่ไม่สะดวกที่จะสนทนาโต้ตอบกับทุกท่าน (ทั้งที่ชอบที่จะตอบเป็นรายบุคคลไป)

วันที่ 30 นี้ก็จะออกเดินทางกลับเชียงดาวแล้ว

วันพรุ่งนี้ 29 นี้ ตัดสินใจอยู่ร่วมงานแต่งงานลูกสาวเจ้าของที่พักที่ผมพักอยู่ ซึ่งทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวเป็นครูอยู่ที่โรงเรียนบ้านวาวี

ทั้งที่ผมก็ไม่ได้สนิทสนมกับเจ้าบ่าวหรือเจ้าสาวเป็นพิเศษ

แต่ก็รู้สึกว่าเขากับเธอเป็นคนที่มีอธัยาศัยดี รวมทั้งครอบครัวของเธอด้วย

และเขากับเธอก็เอ่ยปากชวนไว้ ตอนนั้นผมคิดว่าผมคงไม่ได้อยู่ที่นี่นจนถึงวันที่ 29 แต่อยู่ไปอยู่มากลับว่าเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ยังไม่อยากกลับเลยอยู่ต่ออีก

งานนี้ดูแล้วเป็นงานใหญ่ของบ้านวาวีทีเดียว เพราะพ่อของเธอเป็นอดีตกำนันของที่นี่

รู้สึกดีที่ได้เดินทางมาพบและมาพักที่นี่

คุณเดอะเอสครับ

ฝากซื้อ "โลเหละ" เรือนนึง
เพราะถ้าอยู่วาวีใช้นาฬิกา"โลเหละ" ที่เดินตามเวลาเจ้าของคือคนเดินนาฬิกาเดิน
คนหลับนาฬิกาหยุดเดินด้วย
จะได้ทำให้เวลาที่ผมอยู่ที่วาวีมีมากขึ้นตามเข็มนาฬิกา (เพราะนาฬิกาหยุดเดินขณะคนหลับ)

(โอ้...โฮ เป็นเอามาก อะไรขนาดนั้น จะรักดอยวาวีมากมายอะไรขนาดนั้น !)

โดย: พ่อพเยีย IP: 202.149.24.129 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:8:00:06 น.

พี่โดมครับ
วันนี้ผมอยู่ที่โรงเรียนบ้านวาวี
เป็นกรรมการเลือกตั้งกรรมการสหกรณ์ครูครับ คงจะทั้งวัน

ทานข้าวหรือยังครับพี่
แดดทอสายเข้ามาในหอประชุม
แต่เข้าไปหามันไม่ได้เพราะนั่งอยู่ที่โต๊ะ หนาวจังครับวันนี้
เรื่องราวมากมายพุ่งเข้ามา เพิ่มเข้ามา มีความสุขกับมัน บางทีก็ต้องระวังสิ่งที่ผมเมนท์ ถ้อยคำเป็นนายเราอย่างที่พี่พูด ทั้งที่เขียนหรือพูดออกไป
มีคนคอยจับตาอยู่ครับ อิอิ
ช่วงนี้เป็นช่วง ราศีดอกท้อของผม มีแต่เรื่อง อย่างที่พี่รู้นั่นแหละครับพี่....
แต่ผมยังเชื่อว่าผมจัดการกับมันได้อยู่ เพราะยังไม่ถลำลึกมากนัก และก็ยังสนุกกับวัยหนุ่มโสดของผม
ตอนกลางวันมาทานข้าวด้วยกันก็ได้นะครับ วันนี้รู้สึกว่าจะยำไข่ดาว แล้วก็อาจจะมีไข่ลูกเขย
ไข่ต้ม สรุปว่าเมนูไข่ล้วน ๆๆ

โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:9:11:01 น.

....ตื่นมามองหมอกโรยห่มภูเขาทางหน้าต่าง
เปิดม่านให้แสงแดดสาดลงมาที่โต๊ะ เขียนหนังสือ
แดดอาบเนื้อตัวอบอุ่น....

ของผม....
ตื่นขึ้นมา รีบถลกผ้าห่ม ก้าวเข้าห้องน้ำ แต่งตัว ออกจากบ้าน รีบไปทำงาน เมฆ หมอก แสงแดง ไม่ได้สนใจมีหรือไม่ เป็นอย่างไร...

คนละเรื่อง คนละอารมณ์กันจริงๆ

ขอให้อิ่มเอมกับบรรยากาศแวดล้อมและมิตรภาพอันอบอุ่น

โดย: J IP: 58.137.145.222 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:11:17:23 น.

คนดีๆพูดกับคนใบ้ ยังรู้เรื่อง

แต่คนด้วยกันที่ปกติกันดี
ในเมืองหลวง
ตอนนี้ทำไมคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วไม่รู้สินะ ...

เฝ้าร้านกาแฟแห่งสุขอย่างเดิม
ออกเดินทางท่องเที่ยวด้วยเน็ตตัวเดียวนี่หละ

เจอกับพร้อมครอบครัวเมื่อไหร่ เอาภาพมาให้ชมด้วยนะคะ

โดย: วีดวาด

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:14:32:14 น.

ความจริงเข้ามายิ้มกะบล็อกนี้สองรอบแล้ว

เขียนไปสองครั้งแล้ว เน็ตมันอืด คลิกไม่ไป เหมือนมีอาถรรพ์

บล็อกพี่โดมน่ารักตรงที่นำเสนอ ความเป็นชาวบ้าน ความเป็นคนไทยแท้ๆได้ดี...

และบล็อกนี้บอกให้เรารู้ว่า...มือถือมีบทบาทไปทั่วแผ่นดินสยามแร้วว...

โดย: ทากชมพู

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:16:31:33 น.

ไม่ได้แวะมาทักทายเสียนานเลยค่ะ เห็นแก้มหอมย่างปลาดุกแล้วหิวจัง ว่าแต่คุณครูแก้มจะลืมรภัตตาคารห้าดาวหน้าปากซอย 31 หรือยังนะ ทุกวันนี้ยังมีโต๊ะว่าง รอครูแก้มและทุกๆ คนกลับมานั่งล้อมวงเหมือนเคย... ต่างคนต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน ... ฝากความคิดถึงไปให้คนบนดอยวาวีด้วยนะจ๊ะ (จากน้องโนลี่ฯ)

โดย: suisia IP: 203.130.159.3 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:20:39:12 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

คุณ J ครับ

ตอนนี้ เพลงฝนบนใบไม้

กำลังอยู่ในช่วงการตรวจทาน
ดูแลอย่างละเอียดอีกครั้ง
เมื่อเรียบร้อยแล้วจะส่งไปให้ตรวจอีกครั้งหนึ่ง
ไม่รู้ว่าพอจะมีเวลาว่างตรวจทานอีกครั้งหนึ่งหรือไม่ ?

ตอนนี้เมืองหลวงเป็นอย่างไรใครก็ "รู้ๆ"กันอยู่
ว่าแต่ใครจะ "กระทำ" อย่างไร
ต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นก็ตามแต่จะเลือก

เมื่อคืนนี้ไปนั่งจิบน้ำชาฟังเพลงไทยใหญ่ ดูดาวระยิบฟ้า ไปตามเรื่องตามราว โทรเช็คข่าวคราวทางเมืองหลวงเป็นระยะ
ได้แต่ขอภาวนาให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี

เช้านี้ยังไม่ได้รับข่าวคราวทางโทรศัพท์จากใครว่าบ้านเมืองของเราเป็นอย่างไรบ้างแล้ว

โดย: พ่อพเยีย IP: 202.149.25.238 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2551 เวลา:7:09:27 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะลุงโดมจำแอนดี้กับจ๊อยได้ป่าวคะเด็กบ้านภูอิอิ

พึ่งหัดเล่นบล็อคอ่ะค่ะไม่รุต้องทำยังไงบ้างแหะแหะ

อันนี้บล็อค ของจ๊อยค่ะส่วนของแอนดี้กำลังสมัครอยู่ชื่อยังไม่ผ่านเลย

สมัครยากมากกกก

ลุงโดมไปเที่ยวน่าสนุกดีนะคะ

แต่ขำไอ้มะละฮ่านี่แหละ

เอิ๊กเอิ๊กimg src=https://www.bloggang.com/emo/emo22.gif>img src=https://www.bloggang.com/emo/emo22.gif>

have a nice day นะคะ

ยิ้มมมม,,,,,หวานนน~~!!!*"))

^_______________^

โดย: Key of heart

วันที่: 29 พฤศจิกายน 2551 เวลา:7:24:04 น.

ขำจังเลยค่ะ อิอิ
ไม่น่าเชื่อนะค่ะว่าเสียงหัวเราะก็แบ่งบันกันได้ อย่างง่าย ๆ สบายๆ
ขอบคุณค่ะ พ่อพเยีย

โดย: เหมันต์ IP: 69.230.222.113 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2551 เวลา:11:44:55 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ

แวะมาบอกให้ไปดูภาพปกหนังสือ 2 เล่ม ที่บล็อกหนอนฯ ค่ะ

เดินทางภายใน ของ โดม วุฒิชัย

กระท่อมดิน ทุ่งดาว ของ พิบูลศักดิ์ ละครพล

โดย: หนอนเมืองกรุงฯ

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:6:19:30 น.

พี่โดมคะ

ขอโทษที
ชื่อหนังสือพี่โดมต้องเป็น เดินทางข้างใน จึงจะถูกต้องค่ะ (เขียนผิดเพราะติดปากน่ะ)

โดย: หนอนเมืองกรุงฯ

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:6:53:12 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

เช้านี้เตรียมตัวออกเดินทางกลับเชียงดาว

กว่าจะได้เดินทางจริงก็ตอนสายโน่นหรืออาจเป็นบ่ายกระมัง
แต่ก็ไม่รีบร้อน เพราะไปรถส่วนตัว (มอเตอร์ไซค์ มีคนขับส่วนตัวอีกต่างหาก)

กำลังเข้ามาประท้วงหนอนอยู่พอดีว่าพิมพ์ชื่อหนังสือผิด

แต่คอมเม้นท์หลุด

ขอบคุณหนอนที่ช่วยเอารูปปกมาลงที่บล็อกให้ดูแก้อยากเห็น
ถ้าสแกนใหม่ช่วยบอกด้วยนะจะนำมาโฆษณาประชาสัมพันธ์บ้าง

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:7:24:11 น.

ปกหน้า - เดินทางข้างใน

ปกหลัง - เดินทางข้างใน

ปกหน้า - กระท่อมดิน ทุ่งดาว

ปกหลัง - กระท่อมดิน ทุ่งดาว

โดย: หนอนเมืองกรุงฯ

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:7:41:37 น.

ชะอุ๊ย เช้านี้กำลังจะไปชมโฉม
หนังสือสองเล่มนี่พอดีเลยค่ะ

ยินดีนักเจ้าพี่โดม เดี๊ยวจะไปสอยมาค่ะ
ขอลายเซ็นๆๆด้วยนะจ้ะ หวงจังนิ อิอิ

โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:9:41:10 น.

ผลไม้ชื่อ "มะละฮ่า" พอๆ กับกาแฟที่ "น้ากาลาโต้" เลยนะคะ

โดย: โตมานาน

วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:21:18:06 น.

พี่โดม

เพลงฝนฯ ส่งมาให้ตรวจเมื่อไรก็ได้ครับ

โดย: J IP: 58.137.145.222 วันที่: 1 ธันวาคม 2551 เวลา:9:14:28 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

ไม่รู้ว่าจะมีใครเข้ามาอ่านหรือไม่ก็ตาม

แต่ทว่าข้าพเจ้าก็ยังเขียนอยู่
บอกเรื่องราวที่อยากบอก

เห็นปกหนังสือแล้วชอบจัง
แต่ผู้เขียนยังไม่มีโอกาสได้เห็นหนังสือจริงเลย

คงได้เห็นในเร็ววันนี้แน่

เพิ่งมาถึงบ้านเชียงดาวเมื่อวานตอนเย็นย่ำ

ค่ำลง อากาศหนาวแล้ว

วันนี้นับว่าเป็นวันหนาวที่สุดสำหรับ การเดินทางครั้งนี้

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 1 ธันวาคม 2551 เวลา:9:37:55 น.

เชื่อเช่นกันว่าเป็นวันหนาวที่สุด...
เพราะเมื่อวานเพิ่งจากอุ้งผางมาค่ะพี่ เสียงน้ำค้างหยดลงหลังคาบ้าน ดัง เปาะ แปะ ทั้งคืน จนนึกว่าฝนตก
ตอนเช้าหมอกหนาครอบคลุมทั้งเมือง หนาวจนสงสารคนที่เขาไม่มีเสื้อกันหนาวเลยค่ะพี่

โดย: กองฟอน

วันที่: 1 ธันวาคม 2551 เวลา:13:32:34 น.

สวัสดีค่ะคุณโดม,

หนอนฯ บอกข่าวเลยไปซื้อมาเรียบร้อยแล้วค่ะ

รูปเล่มกระทัดรัด ประมาณฝ่ามือค่ะ
สนพ.ทำเป็นชุดที่เห็นมี 4 เล่ม
นอกจากของคุณโดม และ คุณพิบูลศักดิ์แล้วมีของนักเขียนอื่น ด้วยค่ะ

ยังหนาวอยู่อีกหรือคะ

โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.239.205 วันที่: 1 ธันวาคม 2551 เวลา:18:27:01 น.

พี่โดมจ้ะ ร้านแพร่พิทยา เซ็นทรัล
ให้พนักงานเช็คบอกว่ายังไม่วาง บีทูเอสก็ยังไม่วาง
เลยแห้วกลับบ้านค่ะ
คงต้องไปร้านนายอินทร์ เลยมั้งคะ

โดย: ยิปซี IP: 124.121.51.82 วันที่: 1 ธันวาคม 2551 เวลา:20:40:31 น.

สายัณห์สวัสดีค่ะพี่โดม
-------------------------------
ว้าว! มีหนังสือเล่มใหม่แล้วเหรอคะ
ทั้ง "โดม วุฒิชัย" และ
พิบูลศักดิ์ สัญจร ละครพล ดาวส่องทาง"
(เต็มยศเลย อะคึ่ ๆ

)

น่าเก็บไว้เป็นที่ระลึกทั้ง 2 เล่มเลยค่ะ
ไว้อ่าน (ท่องใจในโลกกว้าง)
เพื่อเป็นแรง(ดล)บันดาลชีวิตในการเดินทาง และ
เรียนรู้การใช้ชีวิตในกระท่อมดินด้วยค่ะ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 1 ธันวาคม 2551 เวลา:21:43:04 น.

จั่วหัวชวนอยากรู้
เรื่องพูดไม่ชัดนี่
เป็นอะไรที่ ไม่กล้าขำจริงๆค่ะ

โดย: ชมจันทร์

วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:9:43:49 น.

พี่โดม...อยู่เชียงดาวเหรอคะตอนนี้

เมื่อคืน เห็นพระจันทร์ยิ้มกะเขาหรือเปล่าคะ...

รู้สึกว่าใครๆเขาเห็นกันทั้งประเทศ

พี่โดมก็ไม่น่าพลาด ยังไงช่วยบอกด้วยนะคะ ว่าพระจันทร์แถวนั้น ยิ้มหวานหรือยิ้มเศร้า...

(แถวกรุงเทพ ยิ้มเจ้าเล่ห์ค่ะ ยังกะหมาจิ้งจอก)

โดย: ทากชมพู

วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:16:05:35 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่โดม
วาวีหนาวเหมือนเมื่อวานเลยครับ
ผมอับบล็อกเรื่องใหม่แล้ว
จดหมายถึงเพื่อนครับ
ผมเขียนจดหมายถึงมังคุดเทศ
ชื่อที่เพื่อนๆๆชอบเรียกมัคคุเทศก์ทางวิญญาณ
ก็เขียนอย่างที่พี่บอกนั่นแหละครับ
เขียนในสิ่งที่อยากจะเขียน
หมอกลงเต็มลานโรงเรียนครับ
งานเยอะมากช่วงนี้
ปลีกตัวไปไหนแทบไม่ได้
ต้องเตรียมงานแข่งเปตอง
ไปประสานกับฝ่ายนั้นฝ่ายนี้
วิ่งวุ่นขาขวิด แต่ก็มีความสุขกับมันนะครับ
พี่คงสบายดี
คิดถึงครับ

โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:5:09:24 น.

...มะละฮ่า...
ลูกเดือยป่าหรอยนาพี่

"เดินทางข้างใน" เริ่มออกเดินทางบนแผงแล้วจ้า

คงเดินทางได้หลายตังค์อยู่น๊อ...

หัวปั่นเล็กน้อยค่ะพี่...พอดีลุงบูลย์โอนงานมาให้เป็นค่าใช้จ่าย
ในการเข้าพักรีสอร์ทหรูแถมผู้ดูแล.....อิ...อิ

เลยเร่งงาน...เสร็จงานก็ได้ตังค์ ไม่ต้องกังวลนิว่าจะไปล้วงตรงไหนมาจ่าย

หมอยังไม่ได้นัด..รอผลจากแล็ปอยู่ แต่ให้พี่สาวไปตามแล้วก็คงจะไม่กี่วัน สำคัญมันเย็นนี่สิ....มันจะเจ็บขึ้นอีกเท่าตัว

ไปเมคมันนี่ก่อนค่ะ.....จะได้ส่งให้ตานุวาดรูป

เดินทางข้างนอกเพื่อข้างในให้อิ่มข้างในนะคะ

โดย: ปลายแปรง IP: 124.157.152.181 วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:8:34:54 น.

คนไกลบ้านของแท้ล่ะนี่
หรือว่านี่คือฤดูเก็บเกี่ยวความฝัน
(อารมณ์แบบมาชารี)

โดย: ตาพรานบุญ

วันที่: 3 ธันวาคม 2551 เวลา:13:12:37 น.

หน้าตาอย่างนี้นี่เอง
"มะละฮ่า" ฮ่าๆๆ

โดย: ตูนครับ IP: 124.121.26.27 วันที่: 15 มกราคม 2552 เวลา:14:07:46 น.