หลังจากลงรีวิวเพลงหัวใจฯจบไป ก็ทอดระยะสำหรับงานอีกเล่มของ Clair de Lune ค่ะ แม้ว่าแท้จริงฟีน่าจะอ่านเรื่องนี้ก่อนเรื่องเพลงหัวใจในมนตร์จันทร์ แต่กลับจบหลังเพราะว่าไปเจอตัวละครอย่างพี่ดนย์และน้องจีด้า เลยข้ามกลับไปอ่านเล่มนั้นก่อน รีวิวก็เลยต้องไล่ตามลำดับการอ่านจบและเนื้อเรื่องที่ควรอ่านต่อกันค่ะ แต่จะอ่านเล่มไหนก่อนก็ได้นะคะ แค่ฟีน่าอยากอ่านไล่เล่มก็เท่านั้นเอง

ถ้าเพลงหัวใจฯ เป็นนิยายแนวรักหวานๆ เลี่ยนๆ ใต้มนตร์ตะวันก็อาจจะไม่ต่างกัน แต่ต่างกันในประเด็นอุปสรรคชีวิตที่สาหัสมากกว่า เปิดเรื่องมาด้วยความรันทดของพระเอก อดีตที่เจ็บปวดของเขาและแม่ ผลักดันให้เขาเป็นผู้ชายเย็นชาในวันนี้ คนที่ไม่เชื่อในความรักและความผูกพันใดๆ ยกเว้นเพียงเขาและแม่ อาจมีเพื่อนร่วมงานคนอื่น แต่ก็เท่านั้น จนมาเป็นนางเอกที่ความแปลกนิดๆ ของเธอดึงดูดใจเขา ก่อนจะกลายมาเป็นความผิดหวังอีกครั้งในชีวิตที่เหมือนจะมองคนผิด ซึ่งแท้จริงมันเป็นความเห็นแก่ตัวของใครบางคนที่หลอกใช้นางเอก เรื่องร้ายทั้งสิ้นทั้งปวงกลับกลายเป็นเรื่องดี ส่งผลให้คนทั้งสองรักกัน แต่รักของซูเปอร์สตาร์มันก็ย่อมไม่มีวันราบรื่น อุปสรรคมากมาย และอดีตของพระเอกที่กำลังจะเปิดเผยว่าเขาคือใคร ปมประเด็นของธุรกิจ และความรักที่มีคนอยากจะกีดกัน เป็นที่มาของนิยายที่เล่มหนามากค่ะ อ่านกันจนตาจะบวมกันไปกันข้างหนึ่ง แต่ถูกใจคนชอบนิยายเรื่องยาวนะคะ

คำถามยอดฮิตเวลาที่คนมักจะถามเสมอ ถ้านิยายของนักเขียนคนเดียวกันออกเรื่องใกล้ๆ กันหรือแนะนำนิยายพร้อมกันคือ เรื่องไหนสนุกกว่ากัน ถามตัวเองนะคะ ฟีน่าเป็นคนอ่านนิยายแนวหวานเพ้อๆ เลี่ยนๆ แต่ก็ชอบดรามานิดๆ ก็เลยจะรู้สึกว่าใต้มนตร์ตะวัน มีปมเยอะกว่า บาดใจมากกว่าค่ะ ความหวานอาจจะสู้เพลงหัวใจฯได้อยู่ แต่ไม่หวานเจี๊ยบมากนัก เพราะอุปสรรคของคนคู่นี้เยอะมากกว่า

แต่วิบากกรรมชีวิตจะเยอะแค่ไหน หากพระเอกในเล่มนี้ก็ยังไม่ทิ้งความน่ารักไปค่ะ เขาอาจจะเป็นคนที่เย็นชา เข้าใจยาก คล้ายๆจะเอาแต่ใจ ซึ่งเราเป็นคนอ่านเข้าใจดีแต่แรกเลยว่า เพราะอะไรทำให้ลีเซกิเป็นคนแบบนั้น ในความเย็นชาก็คือความรักที่ก่อตัวแบบที่ไม่ทันตั้งตัว ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรู้สึกหวงแหนผู้หญิงที่ไม่น่าไว้วางใจ มารู้ตัวอีกทีก็รักไปแล้ว ความรักจึงเปลี่ยนผู้ชายนิ่งๆ เย็นชาให้เป็นคนน่ารักโรแมนติคได้เลยค่ะ อย่างตอนที่พานางเอกไปชมดอกคอสมอสหรือตอนที่ไปหากล้องที่เป็นความทรงจำกลับคืนมาให้นางเอก ผู้ชายอย่างลีเซกิน่ารักมาก แต่ถ้านั่นน่ากรี๊ดแล้ว ต้องตอนที่เขาประกาศตัวว่านางเอกคือคนรักของเขา สิ่งที่ต้องคอยเก็บเป็นความลับไม่จำเป็นอีกต่อไป เขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่นลบล้างการเป็นเจ้าชายภูเขาน้ำแข็งจนหมด เรียกว่าน่าอิจฉานางเอกเลยทีเดียว

ถ้าหากพระเอกเป็นดั่งความเย็นเยือกของน้ำแข็ง นางเอกก็คือความสดใสดั่งแสงตะวันเหมือนชื่อของเธอ แม้ว่าพื้นฐานครอบครัวของทั้งสองจะไม่ต่างกัน ก็คือมาจากครอบครัวที่แตกร้าว แต่นางเอกมีบาดแผลหัวใจที่น้อยกว่า สายตาของตากล้องเช่นเธอมองอะไรได้ลึกกว่า ยกเว้นความซื่อจนเซ่อให้คนหลอกใช้ ความแกร่งและไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคทั้งปวงของเธอ เป็นเหมือนที่ยึดเกาะสำหรับพระเอกในช่วงเวลาที่เหมือนคนพ่ายแพ้

อย่างที่บอกไปว่าเรื่องนี้จะดรามามากกว่าเล่มแรกนะคะ ประมาณว่าเรื่องเก่าจางไป เรื่องใหม่มารอกันแล้ว แต่ไม่ได้ทำให้เรื่องนี้น้ำตาตกในนะคะ เพราะมันเป็นบททดสอบความรักของพระเอกและนางเอกว่าจะผ่านมันไปด้วยกันได้หรือไม่ ความรักที่อาจจะไม่เริ่มต้นอย่างหวือหวา หากใช้ความเข้าใจในตัวตนอีกฝ่ายจนคนที่ปิดกั้นตัวเองอย่างพระเอกกล้าจะเปิดใจว่าเขาอาจจะหลงรักนางเอกตั้งแต่แรกพบ เมื่อเขาไม่ใช่คนที่เข้าใจได้ง่ายนัก แต่เต็มไปด้วยปมในใจที่สลับซับซ้อน จนตัวพระเอกเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเขาจะแก้ไขมันได้ยังไง มีแค่นางเอกนี้ล่ะทำให้ทุกอย่างง่ายดาย มันก็เลยไม่แปลกที่พระเอกเขาจะรักนางเอกที่อาจไม่ด้วยสวยเลอเลิศคนนี้ได้มากอย่างที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรัก

ฟีน่าชอบปมต่างๆในเรื่องที่ค่อยๆ คลายออกมา ท่ามกลางความรักที่ค่อยๆ แข็งแกร่ง รสชาติของนิยายเลยไม่เลี่ยนจนเกินไป ยิ่งอ่านก็ยิ่งลุ้นว่าพระเอกจะทำยังไงกับอดีตที่เขาปิดกั้นความจริง นางเอกก็เป็นส่วนหนึ่งทำให้เขาละวางทิฐิในใจด้วยส่วนหนึ่ง แต่ไม่ใช่ว่าพอเรื่องหนึ่งจบ จะมีแค่นั้น หากมันจะมีมาเรื่อยๆ จนเกือบจบเล่มค่ะ แต่ไม่ได้น่าเบื่อเลย มันต้องลุ้นแทนว่าจะเป็นยังไง บางตอนก็อาจจะเป็นมุกเดิมที่เราเดาได้ว่าพระเอก นางเอกจะแก้ไขแบบนั้น แบบนี้แน่นอน แต่ขนาดรู้อยู่แล้วก็ยังอยากรู้ว่าทั้งสองคนจะทำยังไงดีให้มีจุดบรรจบระหว่างกัน เป็นความรักที่ได้ลงเอยกันเสียที เพราะคนอ่านนี้ลุ้นจนเหนื่อยแทนเลยค่ะ

ตัวฟีน่าเองเป็นคนไม่ได้เป็นแฟนแนวเกาหลี ก็อาจจะไม่ค่อยเข้าใจโลกในวงการบันเทิงแดนกิมจิสักเท่าไรนะคะ อาจจะเคยๆ ผ่านตามาตามนิยายที่อ่านบ้าง ข่าวที่เห็นบ้าง ก็พูดไม่ได้ว่าความสมจริง สมจังในแง่นี้เป็นอย่างไร แต่คนที่ไม่ได้ชอบทางนี้แบบฟีน่าพูดได้เต็มปากว่า อ่านแล้วสนุกมาก อยากรู้จักผู้ชายที่ชื่อลีเซกิกันเลยทีเดียว แล้วแบบนี้นางเอกเขาจะไปต้านทานเสน่ห์ของพระเอกได้ยังไงกันคะ แถมพระเอกที่ดูจะเย็นชาและไม่ค่อยชอบขี้หน้านางเอก แต่เขาก็ยังฉลาด เข้าใจว่านางเอกไม่ได้เป็นพวกตัวร้าย แต่มันต้องมีใครบางคน ดังนั้นการจัดการกับตัวร้ายผู้หญิงของพระเอกโดนใจกันเลยทีเดียว ไม่มีการไว้หน้าใดๆ ชอบมากกับพระเอกที่ไม่ชอบก็คือไม่มานั่งทำตัวสุภาพบุรุษจนวันตาย แล้วปล่อยให้ตัวเองเดือดร้อน

ก็เหมือนกับนางเอกที่เธอไม่สนใจว่าตัวเองจะเป็นยังไง หากเธอปกป้องพระเอกได้ เธอจะแลกได้ทุกอย่าง ไม่สนใจชื่อเสียงเลย เรียกว่ารักพระเอกจริงๆ รักมากและทำเพื่อเขาได้ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันค่ะ สมกับเป็นคนที่รักกันอย่างสุดซึ้ง บทบาทในเรื่องจะแสดงให้เห็นว่าผู้หญิงคนนี้เป็นภรรยาที่ดีแค่ไหน ความสามารถในการเจรจาก็ไม่เป็นรองใคร คำพูดเพียงไม่กี่คำของเธอ หาสปอนเซอร์มาให้พระเอกได้ทันใจ เราจะเห็นได้ชัดเจนมากๆ ในช่วงท้ายค่ะ นางเอกเป็นคนที่ฉลาดแบบที่ไม่คาดคิดว่าจากตากล้องจะมาทำเช่นนี้ได้ ผู้หญิงเนี่ยเป็นสิ่งมหัศจรรย์นะคะ เพื่อคนที่เรารัก เราทำได้ทุกอย่างเพื่อเขาจริงๆ ไม่เสียดายที่ทั้งสองได้มาเป็นคู่ชีวิตกันและกัน เป็นความรักที่ลึกซึ้งมากๆ

แน่นอนว่านิยายเล่มหนาขนาดนี้ การจะมีสองคู่ก็ไม่น่าแปลกใจอะไร แต่ก็ยังดีเหมือนเดิมที่ว่าให้คู่รองน่ารักไม่น้อยหน้า แต่ว่าไม่เด่นมากไป ไม่ปล่อยให้มีบทบาทเยอะจนกลบคู่หลัก มาเป็นระยะๆ ให้เราได้ช่วยลุ้นคู่นี้บ้าง คู่นั้นบ้าง แต่คู่รองอุปสรรคอาจจะไม่มากมายเท่าไร เรื่องเลยเป็นแบบหวานๆ พอประมาณ ซึ่งคนอ่านอย่างฟีน่าก็แอบจิ้นตั้งแต่แรกที่อ่านเจอแล้วว่าคู่นี้ดูเหมาะสมกันเลยทีเดียว คาดไว้แล้วว่าต้องลงเอยด้วยกัน

ประเด็นที่อยากคอมเม้นท์ ประการแรกก็ยังเหมือนเล่มแรกคือคำผิดในเล่ม ยังคงเยอะและเป็นคำเดิมๆ จากเรื่องเพลงหัวใจฯค่ะ และที่เจอเพิ่มเติมก็คือคำว่า น้ำตากบหน้าหรือกบตาสักอย่าง เล่มนี้ก็เขียนว่า น้ำตากลบ เสียแทนอย่างที่บอกว่ามันเป็นการใช้คำผิด เลยอยากให้กองบก.สนพ.ช่วยตรวจทานเรื่องคำผิดในนิยายสักหน่อยนะคะ ใช้กันผิดจนคิดว่ามันถูกกันไปเสียแล้วค่ะ คนอ่านจะได้ไม่จำไปใช้ผิดๆ

จริงๆ ประเด็นความลับที่พ่อนางเอกทำลงไปในต้นเรื่อง มันเป็นปมที่น่าจะเอามาใช้อะไรได้ในเรื่องค่ะ คือมันใช้ได้แต่กลับจบสิ้นไปกับพ่อนางเอกแบบห้วนๆ ไปเล็กน้อย ถ้าพ่อนางเอกเคยเกริ่นๆ อะไรไว้สักอย่าง ประมาณว่าอดีตได้เคยทำผิดพลาดอะไรไว้กับใครสักคนหนึ่ง และถ้าขอได้อยากกลับไปชดเชยความผิด แล้วนางเอกก็ไม่ได้นึกได้ตอนที่มารู้ความจริงว่าพ่อของเธอกับครอบครัวพระเอกมีอะไรบางอย่าง จนเธอคิดถึงคำของพ่อได้มันก็คงจะเซอร์ไพรส์มากยิ่งขึ้น เพราะตรงนี้มันคือตราบาปลึกในใจของพ่อเธอ ซึ่งมันสร้างมาแล้วก็ทิ้งขว้างไปอย่างน่าเสียดายจริงๆ

ข้อสังเกตที่อาจจะสงสัยไปเองก็คือว่าตัวพระเอกเป็นนักร้องดังของเกาหลี เป็นค่ายที่สร้างขึ้นมาเอง แต่ในบางฉากพระเอกกลับเอาเพลงของนักร้องดังชาวเกาหลีคนอื่น ซึ่งมีตัวตนจริงมาร้องในงานต่างๆ แบบนี้มันทำได้หรือคะ เพราะว่ามันเป็นผลงานของคนละค่ายกัน มันจะไม่มีปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์หรือคะ ข้อนี้แปลกใจมากๆ

ส่วนตัวที่อ่านมาสองเล่ม รู้สึกว่าแม้เรื่องนี้จะค่อนข้างยาวกว่าเพลงหัวใจฯ แต่เก็บรายละเอียดได้มากกว่า มีจุดขาดเกินน้อยกว่าในความรู้สึกของตัวเอง สำนวนภาษามีความสละสลวยขึ้น ดึงอารมณ์มากว่า อาจจะเพราะตัวเรื่องเน้นซีนอารมณ์มากขึ้ต การบรรยายภาพต่างๆ ก็แจ่มชัดขึ้น ยิ่งตอนที่พูดถึงฉากต่างๆ สถานที่ต่างๆ อารมณ์ของตัวละครที่มีริ้วรอยจากบาดแผลในอดีตอย่างลีเซกิก็เศร้าไปกับเขาด้วย การใช้คำเปรียบเทียบต่างๆ อย่างตอนไปชมทุ่งดอกคอสมอสก็เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งค่ะ ให้ความรู้สึกได้ดียิ่งขึ้น

ผ่านมาจนเล่มสอง และรอเล่มสามวางแผง ก็พูดได้ว่าเป็นนิยายที่สนุกมากเลยค่ะ ความหนาของนิยายไม่เป็นอุปสรรคกับการอ่านเรื่องนี้เลย ยิ่งหนายิ่งอ่านแล้วสะใจ เรื่องราวไม่ค้างคาใจ ไม่ห้วนหรือรวบรัดในการดำเนินเรื่อง ค่อยเป็นค่อยไป อาจจะยืดๆ ในช่วงกลางเรื่องเล็กน้อย แต่ก็ไม่ทำให้น่าเบื่อค่ะ ความหวานก็ยังคงมีเหมือนเดิม แค่ไม่หวานจ๋อยแบบรักนี้สีชมพู แต่น่าจะถูกใจคนที่ชอบนิยายที่เน้นซีนอารมณ์มากขึ้นอีกนิดค่ะ แบบที่ฟีน่าชอบ หวานๆ แต่มีน้ำตาบ้าง เพียงแต่ไม่ใช่น้ำตาจากความเจ็บใจที่พระเอกโง่ งี่เง่า เชื่อตัวร้าย นางอิจฉา แต่เป็นความเจ็บปวดของเขาเองและอุปสรรคที่ทั้งสองต้องจับมือและฝ่าฝันด้วยกัน ซึ่งพอถึงเวลาถึงฉากหวานๆ เป็นผลตอบแทนสิ่งที่ผ่านมาก็ทำให้อ่านแล้วอิ่มใจมากค่ะ ตอนพิเศษก็เลยโดนใจและจัดว่าครบถ้วนในเรื่องราวของสองคนนี้ค่ะ แถมมีลุ้นกันไปจนลุ้นลูกนิดๆ เลยว่าพี่ปั๊บกับน้องนานาจะเป็นคู่กันหรือเปล่า แบบว่าชอบน้องปั๊บลูกชายพี่ดนย์อยู่แล้ว มาเล่มนี้โตขึ้นอีกนิด และดูจะเป็นพี่ใหญ่ที่น่ารักและดูแลน้องๆ ได้ เลยแอบเชียร์นิดๆค่ะ คงไม่ต้องบอกว่าชอบแค่ไหน สนุกหรือเปล่า แต่แนะนำว่าอ่านค่ะ คนที่ไม่สนใจเกาหลีแบบฟีน่ายังหลงรักลีเซกิเลยนะคะ คนที่ชอบบันเทิงกิมจิอาจจะยิ่งชอบมากขึ้นก็ได้ค่ะ แต่ถ้าไม่ได้ชอบเป็นพิเศษอะไร อ่านเรื่องราวในนิยายแบบฟีน่าค่ะ จะวางไม่ลง เพราะคนเขียนทำให้เราเชื่อและอินในความรักของเจ้าชายภูเขาน้ำแข็งและเจ้าหญิงแห่งแสงตะวันคนนี้เลยค่ะ