นี้ล่ะนิยายคุณญดา ต้องพูดคำนี้จริงๆค่ะ ของแท้ของคุณญดาเป็นอย่างไรค่ะ หวานใสไร้ตัวร้าย และต้องมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับอเมริกาไว้ก่อนค่ะ เพราะคุณญดาอยู่อเมริกานี้ค่ะเลยสันทัดกว่าเมืองไทยเยอะเชียว และประโยคประจำเวลารีวิวนิยายคุณญดาคือไม่ต้องกลัวว่าอ่านไปจะช้ำใจแทนนางเอกค่ะ คอนเซปต์เดิม มั่นคงในหลักการค่ะ

แต่เรื่องนี้จะออกแนวเพื่อนรักแอบรักเพื่อน รักเธอแต่เธอไม่รู้กันสองฝ่าย แต่นางเอกจะเสียเปรียบนิดหนึ่งตรงพระเอกไม่รู้เลยว่าที่หวงเขาน่ะเพราะรัก นางเอกก็ได้แต่เป็นเพื่อนรักในทุกสถานการณ์ไป จนมีเหตุบังเอิญให้มีอะไรกัน ซึ่งแน่นอนพระเอกย่อมจำไม่ได้ ขืนรู้ตัวก็วุ่นล่ะคะ และนางเอกก็เลือกจะเก็บมันไว้ เพื่อให้ความสัมพันธ์เหมือนเดิม เมื่อเธอท้อง และพระเอกก็ดันต้องแต่งงานกับแฟนสาวอีก นางเอกเลยได้แต่ตัดใจและมอบแต่คำอวยพรให้เขาโชคดี ช่างเป็นหญิงใจงามแท้ๆค่ะ แต่ก็มีเหตุให้พระเอกต้องแคล้วคลาดจากแฟน ก้อแน่นอนนี้ค่ะไม่ใช่นางเอก ครั้งนี้พระเอกรู้ตัวแล้วว่ารักนางเอกแบบคนรักไม่ใช่เพื่อน แต่มันสายเกินไปหรือเปล่าเพราะเธอท้องแล้ว ถ้าเป็นนิยายคนอื่น คงจะไปรู้จนจบเรื่องค่ะ แต่ของคุณญดาไม่ต้องห่วง แป๊บเดียวก็รู้ ปฏิบัติการขอโทษและขอเคียงข้างนางเอกก็เกิดขึ้นที่ไม่ต้องลุ้นมากค่ะ นางเอกรักพระเอกขนาดนี้ ดังนั้นทุกอย่างจึงราบรื่นสบายใจ แค่ได้บอกรักกันก็สบายใจแล้วค่ะ

ก็บอกแล้วว่าแนวเพื่อนรัก รักเพื่อน พระเอกนางเอกเป็นเพื่อนกันมาแปดปีค่ะ พระเอกจะน่าหมั่นไส้นิดเดียวตรงไม่รู้เลยว่ารักเขา พอมีปัญหากับแฟนกี่คนก็วิ่งมาหานางเอก ก็แน่ล่ะ ปัญหาทุกครั้งคือแฟนเค้าคิดว่าพระเอกรักนางเอก แต่โกหกอะไรแบบนั้นหรือไม่ก็ว่านางเอก พระเอกก็เลยทนไม่ได้ เลิกหรือทะเลาะกันกี่ครั้งก็มาสงบใจกับนางเอกตลอด แต่เข้าใจล่ะ นางเอกก็ดันเรียบร้อย ไม่แสดงอาการใดๆให้พระเอกรู้ว่ามีใจเลย ไม่งั้นสมหวังกันไปนานแล้ว แต่อย่างที่รู้ล่ะ พระเอกคุณญดากินหญ้าไม่เป็น เข้าใจกันดีก็หวานบาดใจ แทบจะอุ้มเดินเลยค่ะ ดูแลทุกอย่าง เป็นนางเอกคุณญดาเนี่ยคงคอนเซปต์สบายใจไร้กังวล พระเอกรัก ทนุถนอมที่สุด

ก็อย่างที่บอกข้างต้นล่ะคะว่าเกิดเป็นนางเอกคุณญดาดีแค่ไหน นพินก็สมควรแล้วล่ะ อารายจะเป็นหญิงไทยใจงาม เข้าใจหัวอกเพื่อนรักตลอด แสนดีสุดๆ จนไม่น่าเชื่อว่าจะอยู่ในสังคมแก่งแย่งสูงแบบอเมริกาได้ แต่ก็ล่ะ เราไม่อยู่ที่โน่นเราไม่รู้เรื่องสังคมเขามากมาย นางเอกเนี่ยแม่พระหรือเปล่าค่ะ ไม่เคยโกรธหรือเกลียดพระเอก มีแต่ความปรารถนาดีให้ แบบนี้ใครๆก็รักค่ะ น่ารักจนบางครั้งฟีน่าล่ะหมั่นไส้ในความดีของเธอ อิๆๆๆ เป็นเอามากนะเนี่ยเรา

เป็นนิยายที่ไม่เหมาะกับคนชอบความหวือหวาหรือตื่นเต้น หรือน้ำตาตกในเลยค่ะ เพราะมันเป็นนิยายโทนอบอุ่น ครอบครัวกันสุดๆ ไม่ต้องไปหาตัวร้ายเลยค่ะ ถึงแฟนเก่าพระเอกจะร้ายนิดๆ แต่เธอก็มีสามัญสำนึกที่ไม่หน้าด้านพอ ดั่งนั้นคุณจะเจอนิยายเรื่อยๆมาเรียงๆ สเตปแบบไปเนิบๆค่ะ เน้นความซาบซึ้งของคนรักกันที่ชีวิตสุดแสนจะราบรื่น พ่อหรือแม่สามี รวมทั้งญาติก็แสนรักนางเอก อ่านแล้วพานจะอิจฉานางเอกค่ะ

ซึ่งฟีน่าว่าเรื่องนี้มันเรื่อยๆไปนิดค่ะ ถ้าเทียบกับสองเรื่องที่ผ่านมาอย่างเยื่อรัก ใยสวาท(ฟีน่าชอบเรื่องนี้มาก) หรือทุนรัก ดอกเบี้ยหัวใจ เรื่องนี้มันเนิบๆไปสำหรับฟีน่า ทั้งๆที่มันมีเรื่องให้ลุ้นว่า แล้วยังไงพระเอกจะกลับมาหานางเอกได้ เพราะมีลูกด้วยกัน แต่เพราะมันเห็นคำตอบของคำถามนี้แล้ว ฟีน่าเลยไม่ได้ลุ้นอะไรมาก

และมันก็อาจจะมาจากอีกปัจจัยหนึ่งในนิสัยของฟีน่าคือ ฟีน่าไม่ค่อยแนวเพื่อนรัก รักเพื่อนค่ะ ก็รู้กันดีว่าฟีน่าบ้าคนแก่ 5555 พระเอกนางเอกอายุเท่ากัน ถ้าฟีน่าจะเฉยๆกับพระเอก นางเอกเลยไม่แปลกค่ะ ซึ่งในแง่หวาน ก็แน่ล่ะค่ะ นิยายคุณญดาก็หวานแบบครอบครัว ความรักของสมาชิกทุกคน มากกว่าจะบอกว่าพระเอก นางเอกรักกันแค่สองคน ไม่มีคนอื่นรอบข้าง มันเป็นการรวมความรักของทุกคนมามอบให้นางเอกและลูกค่ะ เป็นนิยายรักแบบครอบครัวในฝันอะไรแบบนั้น

ส่วนตัวฟีน่า ก็เรียกว่าอ่านได้นะคะ แต่ไม่ถึงกับชอบมากเท่าเยื่อรักฯหรือทุนรักฯ เพราะฟีน่าเป็นคนมีเงื่อนไขในชีวิตเยอะ ต้องยังนั้นยังนี้ซิ และที่ฟีน่าคิดถึงตั้งแต่เปิดอ่านคร่าวๆแล้วคือ พระเอกจะรอให้ลูกโตค่อยกลับไปเรียนต่อจริงหรือ กี่ปีกันเนี่ย มันดูแปลกๆในสายตาฟีน่ามั๊งค่ะ คือถ้าเรียนทั้งคู่พอว่า แต่นางเอกทำงานแล้ว ส่วนพระเอกกำลังจะต่อเอกให้ได้เป็นดร.เหมือนพ่อ ก็รู้ล่ะว่าไม่ใช่มุกว่านางเอกทำงานเลี้ยงครอบครัว แต่มันพิลึกๆในสายตาฟีน่าค่ะคือถ้าพระเอก เรียนด้วย เลี้ยงลูกด้วยก็อาจจะไม่แปลก แต่ก็ว่าไม่ได้ เรียนเอกก็หนัก เลี้ยงลูกก็หนัก ถ้าเรียนก็คงต้องให้นางเอกลาออกจากงานมาดูลูก พระเอกเลยเสียสละเอง แต่คิดกันจริงๆ พระเอกตอนนี้เข้าไป ยี่สิบเจ็ด เลี้ยงลูกอีกสองสามปีเพื่อให้เข้าโรงเรียนก่อน เผลอๆมีลูกอีกคนไม่ได้เรียนกันพอดี

อ่ะพอแค่นี้ก่อนก็ได้ ปาเข้าไปสามสิบเพิ่งเริ่มเอก กี่ปีจบดีหว่า ให้พ่อแม่ส่งเสียไปอีกตั้งเกือบสิบปี เพราะเขาบอกแล้วว่าจะไม่ทำงานหรือเรียน แต่จะเลี้ยงลูกเองค่ะ นี้ฟีน่าคิดมากไปหรือเปล่าค่ะ (จริงจังแม้แต่นิยายเลยนะเนี่ย) ถ้าเป็นว่าให้พระเอกเรียนจบแล้วคงไม่ก่อความคิดพิลึกๆในหัวฟีน่านะคะเนี่ย พอถามใครว่าฟีน่าจริงจังไปหรือเปล่า ทุกคนก็บอกว่า เออ แกคิดมาก และฟีน่าก็คิดว่าสังคมอเมริกา มันไม่เหมือนบ้านเราเท่าไร และมีคนทำแบบนี้เยอะอยู่ แต่ฟีน่าคิดแบบสังคมไทยไปหน่อยค่ะ เพราะเราคิดว่าลูกอายุสามสิบแล้วก็น่าจะจัดอยู่ช่วงทำงานแล้ว ไม่ใช่ยังเรียนไม่จบสักที

บ่นมาเยอะแล้วค่ะ เอาเป็นว่า ง่ายๆว่าก็อ่านได้ค่ะ เหมาะกับคนชอบนิยายไม่ต้องปวดหัว เสียน้ำตา ต้องการนิยายรักที่ชีวิตนี้สีชมพู ไม่มีอุปสรรคใดๆในชีวิตค่ะ ใสๆ ไม่มีพิษภัย ชอบแบบนี้ต้องอ่านของคุณญดาค่ะ แต่ถ้าใครชอบตรงกันข้ามก็คาดว่าจะไม่เหมาะเลยค่ะ อาจจะเบื่อได้ เพราะนิยายแนวนี้ไม่ได้ทำมาเพื่อกระชากอารมณ์แบบสุด ประเภทรักแรง เกลียดแรงอะไรแบบนั้นค่ะ หรือใครเบื่อแบบตบจูบ พักแนวนั้นมาอ่านแนวนี้ก็ได้นะคะ

เดียร์ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะคุณฟีน่า อ่านไปร้องไห้ไป นางเอกแสนดีมากๆ ลุ้นให้พระเอกรู้ความจริงไวไว เป็นแนวที่เดียร์ชอบค่ะ แนวแอบรักเนี่ย

อิๆๆ เผอิญฟีน่าเนี่ยมีปัญหากับเรื่องเพื่อนรัก รักเพื่อนเองล่ะคะ เพราะดันเป็นคนบ้าคนแก่ เหตุผลเดียวเลยนะเนี่ยเรา

ตั้งใจจะซื้อค่ะ แต่รอรีวิวของคุณฟีน่าก่อน จะได้ตัดสินใจถูก
แพ้ทางเพื่อนรักเพื่อนซะด้วย อ่านแล้วชอบอิน นอนไม่หลับทุกที ต่อมแตกง่ายด้วย แต่ก็ยังชอบอ่าน

อิอิ ทักทายนะจ่ะ ถ้าไปเยี่ยมบล็อกเราช่วยจิ๊กอะไรข้างขวา ที่มันอยู่ล่างข้อความแนะนำนตัวให้เราด้วยนะ จิ๊กสองจิ๊กห้ามเกินนี้จ่ะ ถ้าเข้าอีกก็จิ๊กอีกเนอะ อิอิ

คุณกล้ายางฯ อ่านแล้วระวังจะอินสุดๆนะค่า

คุณตะวันฯ ยินดีที่ได้รู้จักค่า

ใช่เลยค่ะ คุณฟีน่า ถ้าโหมดหวาน ๆ เย็น ๆ ซึ้ง ๆ ล่ะคุณดาเลยล่ะ แต่จีนตอนแรกก็อึ้งนิดนุง เพราะคิดว่าใหม่แอบรักแต่ทัพยังไม่รัก (จริง ๆ รักแล้วก็หวงแต่ไม่รู้ตัว) คุณดาบอกให้ดูไป ๆ อืม พอยิ่งอ่านยิ่งติดค่ะ น่ารักมั่ก ๆ เวลาที่นางเอกพูดกะหนูสโนว์ในท้อง ซึ้งค่ะ แล้วชอบทัพที่รักเอาใจใส่ใหม่กะลูกมั่ก ๆ ชอบบบบบบบ

เรื่องนี้อ่านจบแล้วเหมือนกันค่ะ รู้สึกจะเฉยๆค่ะชอบเรื่องแบบของน้องวินเทอร์มากกว่าค่ะหรือทุนรักดอกเบี้ยหัวใจแบบเนี้ย ชอบพระเอกที่อายุมากกว่านางเอกอะค่ะ