เป็นหนึ่งในนิยายของสายตระกูลที่เยอะมากจนฟีน่าเองก็ยังเกิดภาวะหลงๆ ลืมๆ ว่าใครเป็นใคร ลูกใคร หลานใครกันนะ ขนาดมีสาแหรกตระกูลไว้ให้ดูก็ยังมีอาการมึนๆ อยู่ เพื่อความง่ายของตัวเอง ก็ไม่ต้องจำมาก คิดเสียว่าเล่มใครเล่มมันก็แล้วกันคะ จริงๆมันก็จำไม่ยากหรอกนะคะ แต่มันเยอะไปนิดก็เท่านั้นเองค่ะ

หากใครเคยอ่านรีวิวของพุดแก้วตั้งแต่ยังเปิดชุดตระกูลมอเรลมาตั้งแต่เล่ห์พรางใจที่ออกกับสนพ.อินเลิฟ หลังจากนั้นก็แตกแขนงออกลูกหลานไปหลายเล่ม แต่ที่สุดแล้ว ดูเหมือนว่าชะตาและความชื่นชอบของฟีน่าจะอยู่ทางฝั่งของธรรศ (พระเอกจากเล่ห์พรางใจ)นะคะ เล่มนี้พระเอกก็คือลูกชายคนเดียวของเขาค่ะ ผู้ชายที่นิ่งขรึม สมเป็นพี่ชายคนเดียว ซึ่งไม่เคยรักใครมาก่อน ดันไปตกหลุมรักแต่แรกพบกับผู้หญิงที่เขาไม่ควรรัก แม่ม่ายของลูกน้องตัวเองซึ่งถูกฆ่าตายพร้อมกับข้อกล่าวหาว่ายักยอกคาสิโนของเขา แต่ความรักก็เหมือนโคถึก ยิ่งขืน ยิ่งรั้งก็ยิ่งเตลิด จนไม่คิดจะฝืนใจตัวเองแล้ว แต่การจะทำให้ผู้หญิงที่เพิ่งตกในสภาพแม่ม่าย แม้จะไม่ได้รักสามีเธอ หากแต่งงานกันเพียงเพราะคำว่านับถือกันและกันจะยอมรับเรื่องแบบนี้ก็คงไม่ง่ายนัก ความลำบากจึงมาสองด้าน ทั้งความรักและความจริงที่ว่าแผนการฆ่านี้ถูกจัดฉากขึ้นมาจากศัตรูเก่าเก็บของเขา ที่พร้อมจะทำทุกอย่างที่จะกำจัดเขาพ่วงด้วยผู้หญิงที่เขารัก ซึ่งมันก็ไม่ง่ายนักที่จะต่อกรกับคนในตระกูลมอเรล

อย่างที่บอกนะคะว่าฟีน่าค่อนข้างถูกชะตากับสายของธรรศมากกว่า ตั้งแต่เล่มรุ่นพ่อเขาแล้ว เล่มนี้รุ่นลูกชายก็ได้นิสัยที่คล้ายพ่อมาอีกคือความนิ่งมาสยบทุกอย่าง นิยายของตระกูลมอเรล ไม่ใช่แค่เล่มหรือสองเล่มนะคะ แต่เข้าไปหลายเล่มแล้ว ซึ่งฟีน่าก็อ่านมาเกือบหมด แต่ยังไม่จัดว่าโดนใจมากนัก จนมาพรางลิขิตนี้ล่ะคะ เรียกว่าถูกใจในตัวของพระเอกและนางเอกก็เลยเอามารีวิวดีกว่านะคะ

ที่บอกว่าถูกใจก็คงเป็นตัวพระเอกก่อนเลย ตะวันฉายไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้ ปากหวาน ป้อหญิงไปเรื่อยเปื่อยแบบลูกพี่ลูกน้องคนอื่น ได้รับยีนส์เด่นจากพ่อมาเต็มเปี่ยม มีความเป็นผู้นำมากที่สุดในสายตาฟีน่าแล้วนะคะ รักใครรักจริง ไม่เปลี่ยนใจง่ายดาย ยิ่งมาในมาดรักแรกพบที่ไม่ยอมให้อะไรเป็นอุปสรรคต่อความรัก แม้เธอจะเป็นแม่ม่ายก็ตามที ยิ่งรู้ว่าเธอไม่ได้รักสามีแบบผู้หญิงพึงรักผู้ชายคนหนึ่ง ก็ยิ่งเดินหน้าจีบ การได้เป็นสะใภ้มอเรลและมีสามีที่ชื่อว่าตะวันฉายเป็นอะไรที่น่าอิจฉามากนะคะ แทบจะหาข้อติไม่ได้เลย เพราะผู้ชายคนนี้รักนางเอกแบบที่เรียกว่าโลกทั้งใบเป็นของเธอเลยค่ะ

ซึ่งตัวนางเอกเองก็ถูกใจอีกเช่นกัน ต่อให้นางเอกเป็นแม่ม่ายจริงๆ ไม่ใช่แม่ม่ายแต่บริสุทธิ์ผุดผ่องขนาดนี้ เธอก็มีคุณค่าที่คู่ควร เป็นนางเอกตามขนบ สวย ใจเย็นอ่อนหวาน หากเข้มแข็งเพราะชีวิตเจอแต่เรื่องผลัดพรากมาตลอด แต่ที่ต้องเพิ่มเติมไว้ในลิสต์คุณสมบัติที่นางเอกควรมีคือความฉลาดและรอบคอบ เห็นกันชัดๆ ในหลายฉากที่ตัวร้ายพยายามจะทำตัวว่า เรื่องร้าวฉานคืองานของเรา แต่นางเอกไม่ร่วมมือเลยแม้แต่น้อยค่ะ เธอนิ่งและใช้สมองตรึกตรองความจริงตลอดเวลา บางฉากมันชวนให้นางเอกงี่เง่าได้แบบไม่ผิด แต่เธอก็ยังฉลาดจับไต๋คนร้ายได้อีก แบบนี้เหมาะควรกับพระเอกมากค่ะ และที่ชอบอีกอย่างก็คือ เธอรู้ดีว่าพระเอกเป็นอะไร ทำงานแบบไหน ความเสี่ยงของการจะถูกตามล้างตามเช็ด แก้แค้นมีค่อนข้างสูง เธอเรียนรู้ว่าอย่าอวดดี คิดว่าไม่เป็นไร แต่ต้องควรอยู่ในที่ทางที่จะไม่พาตัวเองไปเป็นเหยื่อหรือตัวประกันให้พระเอกต้องมายุ่งยากกับเธออีก เป็นความรู้คิดที่บรรดาเมียมาเฟียพึงมี ประเภทว่าไม่เป็นไรหรอกหรือเอาตัวไปเป็นเหยื่อให้คนร้ายหรือเดินไปสู่เงื้อมมือศัตรูแบบรู้ๆ ก็ยังทำนี้มันน่าโมโหนะคะ ไม่ใช่ไม่เข้าใจสถานภาพตัวเอง แต่พยายามจะทำให้ตัวเองเดือดร้อนแบบนั้นมันน่านัก ฟีน่าเลยชอบนางเอกที่เข้าใจคิดและเป็นผู้ใหญ่แบบแพนดารามากกว่าค่ะ ใครจะบอกว่ามันทำให้เรื่องไม่มีความเข้มข้น ไม่ใช่นะคะ เพราะมันก็เกิดเรื่องจนได้ แต่มันมาจากเหตุที่สุดวิสัยจริงๆ ไม่ใช่นางเอกงี่เง่าไปเอง อันนี้เราจะเชียร์นางเอกเต็มที่ ไม่ใช่รอคอยสมน้ำหน้าแบบบางเรื่อง

ความหวาน ความน่ารัก อันนี้เอาไปได้เต็มที่ค่ะ เกิดมาเป็นศรีสะใภ้สกุลนี้ ไม่ต้องมาปวดหัวเรื่องแม่สามีเจ้ายศเจ้าอย่าง เรียกว่าเป็นแม่สามีในฝันที่หาได้เฉพาะในนิยาย ทั้งแม่สามี อาสะใภ้และเครือญาติ ดีเลิศประเสริฐศรีกันหมดทุกคน ให้เอาเรื่องปวดหัวไปลงที่จุดอื่นแทน ส่วนเรื่องถือหางเข้าข้างฝ่ายหญิง นางเอกของชุดนี้ไม่ต้องกังวล บรรดาแม่ๆ ทั้งหลายออกจะเอ็นดูนางเอกของทุกเล่มค่ะ พระเอกหรือก็รักมาก แสดงออกมากมายว่า ปรารถนาจะเปิดเผยนางเอกว่าเป็นใครในสายตาของคนทั้งโลก ติดปัญหาเล็กน้อยบางประการเท่านั้นเอง

ส่วนที่อาจจะรู้สึกว่ายังไม่อินมากนักก็คือฉากบู๊ล้างผลาญ ใช้งานกระสุนมหาศาลล้านแปดเป็นลูกหลานอาหลอง ยังจัดว่าทำได้ไม่ระทึกขวัญ เร้าใจได้มากนักค่ะ คาดว่านักเขียนอาจจะไม่ค่อยถนัด เพราะเห็นมาหลายเล่มแล้ว ในส่วนของฉากบู๊ระห่ำยังเป็นสไตล์ เล่าความสามบรรทัดจบฉากกันไป แต่ของแบบนี้นักเขียนแต่ละคนก็ความถนัดต่างกันไป ทางของนักเขียนอาจจะสันทัดในด้านอื่นมากกว่า หลังจากที่อ่านมาหลายเล่ม ถ้าไม่ใช่แนวสาดกระสุนจะทำได้ดีกว่า อินกว่าแนวนี้นะคะ

ก็เอามาบอกกล่าวแนะนำสำหรับคนที่ชอบนิยายแนวอ่านง่ายๆ สบายๆ เบาๆ ไม่ต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดกับนิยายมากนัก ขายทางนิยายหวานๆ พระเอกเปิดเผยความรู้สึกแบบไม่อยากจะกั๊กเลย นางเอกก็มีคุณสมบัติที่สมควรจะได้ผู้ชายดีๆ แบบนี้ไปครอบครองนะคะ สนับสนุนให้เธอได้เขาไปค่ะ อุปสรรคในชีวิตไม่เยอะมากนัก อาจจะต้องสู้รบกับบางเรื่อง

แต่ว่าบางคนนี้มาในสไตล์ที่เรียกว่าแพทเทิร์นยอดนิยมที่ฟีน่าจับทางตัวร้ายของพุดแก้วได้แล้ว แม่ที่เอาแต่สปอยลูกทุกคน ทั้งลูกสาว ลูกชาย ที่จะต้องชิงชังน้ำหน้านางเอก ตัวแม่ที่เป็นฝ่ายร้ายต้องติดการพนันหรืออะไรสักอย่างที่แพ้ภัยตัวเอง ส่งผลต่อลูกๆ ที่ถูกสั่งสอนจากแม่ประเภทนั้น ลูกสาวก็มักจะต้องถูกเปิดโปงจากการกระทำบนโลกโซเชียลอาทิ การถูกประจานในสื่อต่างๆ เช่นเฟซบุ๊คส์หรือหน้าหนังสือพิมพ์ ส่วนลูกชายก็ต้องไม่ติดการพนันก็ติดยาอะไรสักอย่างหนึ่ง เรียกว่าเป็นตัวร้ายสำเร็จรูปไปสักหน่อยนะคะ แต่เอาเป็นว่าหยวนๆ แล้วกัน พอดีว่าสนใจตัวพระเอกนางเอกกันเป็นหลักแทนดีกว่าค่ะ ให้ความรู้สึกอย่างน้อยคนดีๆ ก็สมควรได้ครองคู่กับคนดีๆ ที่รักเธอมากกว่าชีวิตตัวเองเสียอีก ทำได้ทุกอย่างเพื่อคำว่ารัก ยอมแม้แต่จะต้องอยู่ในสถานะที่ประกาศให้คนรับรู้ไม่ได้ในตอนนี้ว่าเธอคือภรรยาของเขา เพียงเพราะรักษาชื่อเสียงให้ผู้หญิงที่ตัวเองรัก ถ้าไม่ทุ่มเทใจให้สุดๆก็คงทำไม่ได้ถึงขนาดนี้