สี่เดือนแล้ว ภาค 3
ไปหาหมอมาด้วยอาการใจคอไม่ดี อาทิตย์ก่อนจัด workshop ทำงานตั้งกะ สามโมงเช้ายันสามทุ่ม บอกมะอึ่ดว่า อดทนนะลูก แม่จำเป็นต้องทำ เดี๋ยวไม่มีตังค์เก็บให้หนูนะ มะอึ่ดน่ารักสุดๆไม่มีเกเรไม่เวียนหัวมีแต่ขอนอนเอนหลังตอนบ่ายหน่อยนึง ซึ่งโชคดีที่จัดงานที่โรงแรมพอมีที่ทางจัดให้วันสุดท้าย วันนี้เลิกเร็ว บ่ายๆได้กลับบ้านละมามี้โทรมาบอกให้แวะไปเอาสับปะรดที่ทำงานน้าหน่อยนึงทางผ่านแต่นแต๊น แม่มะอึ่ดเผ่นกะดึ๋งขับรถจากพระรามเก้าไปสามเสน อารามเหนื่อยมาหลายวันอยากกลับบ้านเร็วๆ ไปถึงอ้าวคุณน้าแสนดีไม่อยู่ไม่เป็นไรเธอวางของไว้แล้ว สับปะรด 1 เข่งวิญญาณกรรมกรแบกหามสิงร่างทันที ยกป้าดดดดดเดินตัวปลิวเอามาขึ้นรถ เพราะจอดรถขวางทางชาวบ้านไว้ ขับรถกลับบ้านสักพัก เอ๊ะ...ไหงเจ็บๆแปล๊บๆท้องน้อยข้างซ้ายวุ้ย เฮ้ย..เจ็บเยอะด้วยอืม...ตายห่านนนน มะอึ่ดอยู่ในท้อง ง ง ง ง กรี๊ด ด ด ด ดคุณพระคุณเจ้าช่วยด้วย รถอย่าติด อีกนิ้ดถึงบ้านแล้วคุณแม่ขา า า า า เปิดประตูที ลูกเข็นประตูไม่ไหวคุณแม่โดดดึ๋งเดียวจากบ้านชั้น 3 ลงมาเปิดประตู โชคดีแข้งขาไม่หักเป็นไรลูก...เป็นอะไรไม่รู้ ยังไม่รู้เจ็บแปล๊บๆที่ท้องน้อย แต่ลูกแวะไปเอาของแล้ว อยู่ในรถ เด๋วรอเย็นๆพระเอกกลับมาค่อยให้เขายกนะคะ มามี้เหลือบตามองลังสับปะรดแล้วถามเสียงนิ่งๆว่า เรายกรึอือ ไปแล้วไม่มีใครอยู่ง่ะ เริ่มสังหรณ์...กรู...ทำไรผิดแหงๆ (ยัง ยังไม่รู้ตัว..)แม่ไม่พูดอะไรอีกหันมาสั่งให้ขึ้นไปนอนนิ่งๆไม่ต้องขยับตัว นอนหงายราบไปกับพื้นเด๋วจะตามขึ้นไป เวลามามี้พูดด้วยเสียงเย็นไม่มีอารมณ์นี่ รู้ไว้เลย...มาคุ มากกกก ไม่ใครก็ใครได้นอนโรงพยาบาลกันมั่งสักพักได้ยินเสียงเขาคุยโทรศัพท์กะน้าเจ้าของสับปะรดแว่วๆว่าคุณนายเธอเอาลงจากรถแล้วมีทั้งสิ้น 12 ลูก กับที่ปอกแล้วอีก 2 ถุงยักษ์แล้วเธอก็เดินมายื่นโทรศัพท์ให้พูดเบาๆนิ่มๆ (ขนลุกจริงๆ)น้าอยากคุยด้วยคุณน้าแสนดีในสาย...แผดเสียง 8 หลอดว่า...ใครใช้ให้แบกกกกกกโตจนจะแก่ตายไม่รู้เลยรึว่าของมันหนัก นักการภารโรงตรงนั้นเดินให้เพ่นพ่าน สั่งเขาไว้แล้วด้วยว่าให้ยกให้ นึกว่าตัวคนเดียวอย่างแต่ก่อนรึไง ใจคอจะฆ่าหลานชั้นรึแม่ใจร้ายยยยยยๆๆๆๆหนูไม่รู้...หนูไม่รู้...ตะก่อนหนูยกข้าวสารทีละถัง(15โล) ยกน้ำทีละลัง แหะ แหะหนูลืม...ยัง ยังไม่พอ ยังรู้กันไม่ทั่วพ่อมะอึ่ดเป็นรายต่อไป...ขานั้นโกรธจนไม่พูดด้วย เอ็ดตะโรผ่านสายเนทมา...ทำไมยูทำอย่างนี้ บางวันยูใช้สมองตัวเองก็ได้ ไม่ต้องใช้สมองลูกทุกวันหรอกเซลล์สมองลูกยังไม่โตเต็มที่ให้แม่แบ่งใช้ได้...จากนั้นก็ตามมาด้วยน้า น้า น้า และยาย อีก 2 คน และโคตรข้างพ่ออีกจำนวนหนึ่งแม่มะอึ่ดได้แต่นอนนิ่งๆรับโทรศัพท์ไป(แม้แต่เพื่อนในเอ็ม มานยังแช่งให้สาหัส ไอ้เพื่อนคนนี้แทนที่จะปลอบใจดั๊นหัวเราะเยาะเย้ย เชอะ เด๋วแม่เผาพริกเผาเกลือ ฝากไว้ก่อน)...
บอกมะอึ่ดว่า อดทนนะลูก แม่จำเป็นต้องทำ เดี๋ยวไม่มีตังค์เก็บให้หนูนะ มะอึ่ดน่ารักสุดๆไม่มีเกเรไม่เวียนหัวมีแต่ขอนอนเอนหลังตอนบ่ายหน่อยนึง ซึ่งโชคดีที่จัดงานที่โรงแรมพอมีที่ทางจัดให้
โตจนจะแก่ตาย
แทนที่จะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
จะบอกว่า เมื่อเดือนที่แล้วก็เจออาการคล้าย ๆ คุณหนูอ้วน
เพราะลืมตัว ดันไปยกถังน้ำหนัก ๆ เพื่อรดต้นไม้ตอนเช้า
ตกเย็นเกิดอาการปวดท้องคล้าย ๆ จะเป็นเมนส์
แต่ก็ไม่มากนัก สุดท้ายเลยต้องนอนนิ่ง ๆ อยู่ตั้งหลายวัน
พยายามไม่ยกไม่ทำอะไรหนัก ๆ..