|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
มะอึ่ดกลับบ้าน...
มะอึ่ดโผล่ออกมาแล้วครับ น้าๆ ป้าๆลุงๆอาๆ อุตส่าห์อดทนนั่งฟังแม่เม้าท์มา 9 เดือน คราวนี้ มะอึ่ดขอบรรเลงเองมั่ง... อาการแม่มะอึ่ด ไม่ดี ในช่วง 10 กว่าวันสุดท้าย ไม่สามารถควบคุมน้ำหนักที่ขึ้นๆลงๆทุก 3 วัน ครั้งละ 2 กิโล ความดันพุ่งปรี๊ด ตัวบวม เท้ามือบวม เท้าแม่มะอึ่ดเหมือนหลังเต่าที่มีตุ่มและไม่สามารถแยกออกได้ว่าอันไหนเป็นนิ้วหัวแม่เท้า นิ้วชี้ ...ทุกนิ้วเป็นตุ่มเล็กๆม้อต้อพิก๊ล ... ในที่สุดหมอส้มก็ตัดสินใจขอป๊ะมะอึ่ดล่วงหน้า ดีกว่าที่มะอึ่ดจะออกมาแล้วไม่มีแม่เลี้ยง 555 (ดูหมอเขาขู่แม่นะ) มะอึ่ดอยู่ในท้องแม่ได้ 37/3 สัปดาห์ น้ำหนักสุดท้ายในอุนตร้าแมน คือ 3850 เส้นรอบศีรษะ 10 เซ็นต์ (แม่พึมพำกะพ่อว่า ถ้าคลอดเอง น้องจิ๋มมี่ต้องฉีกถึงปากแน่ๆ)
วันหมอขอเฉาะ(แม่คาดว่าน่าจะเป็นอีโต้ เพราะพุงหลามมาก) วันที่ 6 พ.ย. พ่อพาแม่ไปนอนรอตั้งกะคืนวันที่ 5 แม่เฉยๆไม่มีอาการอะไรออกมา แน่ละตอนนั้นแม่หายใจทางปากแล้วง่ะ เดินได้ทีละ 3 ก้าว แล้วหยุดชมนกชมไม้(จริงๆหยุดหอบ)ขึ้นนั่งรถก็ต้องเอามือยกขาตามทีละข้าง ได้ยินเสียงแม่พึมพำกะพ่อว่า เหมือนอึ่งอ่าง ตอนพองตัวสู้กับวัว... คืนนั้นคุณพยาบาลเดินวัดความดันทั้งคืน มันอยู่ที่เดิม...ยอดตาล ไม่ลงมาเลย รุ่งขึ้นหมอส้มกะเด้งดึ๊งมาหาแม่แต่เช้า เปล่า..ไม่ได้มาคุยเรื่องผ่า มาเล่าเรื่องที่หมอไปเที่ยวมา ฮาเฮ... หมอวางยาเดินเข้ามาแนะนำตัว บอกว่าจะทำการบล้อคหลัง แม่หัวเราะหึหึ...จะหากระดูกสันหลังเจอมั้ยคะ ยังมีหน้ามาขำนะแม่...มะอึ่ดรู้ ใจแม่เหลือนิดเดียวแหละ
แม่มะอึ่ดไม่เคยเจ็บป่วย เธอเป็นสตรีเหล็ก...(แถวอยุธยาสามารถใช้ไถนาได้)นี่คือเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตเธอแล้ว หมอส้มบอกไม่ต้องห่วง เดี๋ยวให้สามีเข้าไปอยู่ด้วย และหมอเองจะไปรอที่ห้องรอคลอด หมอจะอยู่เป็นเพื่อน แม่ขำสำนวนหมอ...หมอสูติ ไม่อยู่ในห้องคลอด ใครจะทำคลอดให้ตรูฟร่ะ ... พยาบาลมาสวนอุจจาระ อืม ไม่น่ากลัว นอนเปลเอ่เอ๋ไปผ่า พ่อเดินตามมาห่างๆ ฉากน่ากลัวเริ่มต้นขึ้นเมื่อหมอเริ่มคลำหากระดูกสันหลัง เอาละเจอแล้วเจ็บนิ้ดนึงคะ...หมอส้มกอดแม่ไว้ เอามือลูบหัว แล้วกระซิบให้กำลังใจว่า เจ็บเหมือนมดกัดนะ...แต่ มดนะตัวเท่าควาย...โห...มุก หมอ... พอขาดคำหมอส้ม ก็เสร็จเรื่องโดยที่แม่ไม่รู้ตัวเลยว่า หมอฉีดยาไปแล้ว โอ้...พระเจ้าช่วยกล้วยทอด มันยอดมากเฟ้ย...แม่อึดอัดนิดหน่อยตอนเขาสวนท่อปัสสาวะ แต่พอหันไปเห็นหวานใจเขาเดินเข้ามานั่งเอามือมาลูบผมแม่ อาการอึดอัดก็หายไป (สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงนะนั่น หน้าตาเหมือนพ่อมะอึ่ดเลย) สักพัก ก็มะอึ่ดละค้าบ แหกปากกรี๊ด...เฮ้ย..ไรว้า เขาอยู่ของเขาดีดีในพุง มาเอาเขาออกมาทำไม...โมโห เว้ย โมโห... หมอเด็กคว้ามะอึ่ดออกจากหมอส้มเอาเครื่องมือสอดเข้าปากเพื่อดูดน้ำคร่ำ... หนอยยยย ไม่รู้จักกันมาก่อน มาทำงี้เหรอ... นี่แนะ มะอึ่ดกัดเครื่องมือ แล้วกลืนน้ำคร่ำ...สบายใจ... ... แม่ไม่รู้เรื่องหรอก กำลังนอนฟังเสียงลูก พยาบาลเอามะอึ่ดมาวางถ่ายรูปครอบครัว แม่ได้แต่ยิ้มๆๆๆๆปากงี้กว้างขวางเชียวแม่... หมอเอามะอึ่ดออกไปอย่างเร็ว... ไปไหน..ไปรักษาดิ เจ้าแสบเอ๊ย... สักพักหมอส้มเสร็จธุระกะมดลูกและแผลแม่ เขาเอาออกไปห้องดูอาการ ... สมเป็นแม่มะอึ่ด ความดันที่เคยอยู่บนยอดตาล ตอนนี้มาอยู่บนยอดผักชี ต่ำมากกกกก หัวใจเต้นช้า จนพยาบาล งง ขอดูอาการทีละครึ่งชั่วโมง... 2 ชม..ผ่านไปยังที่เดิม แม่บอกพยาบาลเบาๆว่า ปล่อยกลับห้องเถอะคะ ไม่มีอะไรหรอก ตอนนี้มันสบายใจ ก็เลยหายใจช้าหน่อย 555 เชื่อแม่เขาเลย...
หมอบอกว่าแม่จะสลึมสลือยังงี้ไปเรื่อยๆ พอครบ 6 ชม.ให้ลุกขึ้นนั่งถ้าไม่ไหวก็12ชม... แม่ถามพ่อถึงมะอึ่ด พ่อก็บอกตรงๆว่ากลืนน้ำคร่ำเข้าไปแต่ไม่เป็นไรมาก หมอรักษาอยู่ แม่นิ่งงันไป...ไม่พูดว่าอะไรอีก...พ่อมองหน้าแม่อย่างไม่วางใจ แต่แม่เฉยมาก คนมาเยี่ยมก็เยอะ พ่อจำเป็นต้องละสายตาจากแม่ไป แม่มะอึ่ดเสียอย่าง... ทันทีที่กระดิกปลายนิ้วเท้าได้ในตอนเย็น ชีก็ลุกขึ้นนั่ง ประชาชนที่มาเยี่ยมหันมาร้อง เฮ้ย...ทำอะไร ไปดูลูก... พ่อมะอึ่ดกอดแม่ไว้ทั้งตัว (ขนาดเอาหนูออกมาแล้วนะน้า พ่อยังโอบแม่ไม่มิดเล้ย) ไอ ไม่เคยโกหกนะ ลูกสบายดีแล้ว อยู่ในตู้สักวันพรุ่งนี้ก็จะดีขึ้น แม่หนูเป็นยอดหญิงอดทน (ล่ำบึก)เธอยังขยับขาไม่ได้ก็ปล่อยตัวนอนลงไป เดี๋ยวเธอบอกกับตัวเองอีกแป๊บนึง หมอส้มแวะเข้ามา2-3รอบมาอธิบายอาการมะอึ่ดให้แม่ฟัง ว่าไม่น่าเป็นห่วงนัก แม่เลี้ยงหนูมาอย่างดี น้ำคร่ำแค่นี้ สบาย ดึกคืนนั้นทันทีที่ชีกระดิกเท้าได้(เธอนึกว่าเป็นนางเอกหนังเรื่อง Kill Bill แน่ๆ) ชีก็แผลงฤทธิ์...ลุกนั่งและเรียกพยาบาลมาบอกสั้นๆจะไปดูลูก พยาบาลตาเหลือกนับแล้วยังไม่ครบ 24 ชม..ชีจะเดินไปดูลูก...เอารถเข็นนะคะ ลูกอยู่ชั้น 6 แม่อยู่ชั้น 9 อย่าเดิน เออ..ไงก็ได้ให้ไว... ...มะอึ่ดนอนยิ้มเผล่รับแม่ พร้อมแหกปากร้อง หิวนม หิวนม หมอสั่งงดอาหาร 24 ชม...ตอนนั้นตี 2 ละมั้งแม่จับตัวมะอึ่ดแล้วน้ำตาหยดแหมะ เฮ้อ..มะอึ่ดบอกแม่แล้ว ลูกครึ่งอย่างมะอึ่ดนะ อดทน แม่หัดฟังพ่อสิ หลังจากยืนดูลูกจนหนำใจ แม่ก็ยอมให้พ่อพากลับห้อง ... หมอส้มรู้ข่าวนี้ก็ขำ คนไข้ชั้นทำสถิติใหม่อีกแล้ว ตกดึกคืนวันจันทร์หลังการผ่าครบ24 ชม... หลังจากเวียนไปดูลูก 3 รอบ แม่มะอึ่ดเริ่มสะท้านจากข้างในหนาวจนฟันกระทบกัน พ่อเอาผ้ามาห่ม 3 ชั้น แถมตัวพ่อ(ผ้าห่มตราคน) 1 ชั้นเอาไม่อยู่ จนต้องเรียกพยาบาลมาดู พยาบาลตาเหลือกไข้ 40 องศา เช็ดตัวลดไข้ กินยาแก้ไข้ เอากระเป๋าร้อนให้กอด ...ไข้ลดลง แม่เดินลงไปดูหนูอีก จนหนูเบื่อหน้าแม่แล้ว หนูยังอยู่ในตู้นี่ ยังออกมาเล่นกับแม่ไม่ได้ แล้วแม่ก็ไข้ขึ้นอีก...สี่ทุ่มครึ่งคืนวันอังคาร พยาบาลโทรตามหมอส้มซึ่งกำลังติดงานประชุม หมอร้องหือ เป็นไข้หลังผ่าตัด ได้ไง.. หมอเผ่นมาถึงแม่มะอึ่ดกำลังฟันกระทบกันกึกกึก แต่ยังยิ้มสู้ ล้อหมอเล่น หมอไม่ขำ คราวนี้ หมอเครียด สั่งเจาะเลือดจากแขนทั้ง 2 ข้าง (ทั้งที่เจาะไปแล้วตอนเช้า) สั่งยาแก้อักเสบทุกตัวในโลกมาประเคนลงตัว เจาะเส้นน้ำเกลือกันอีกรอบเพื่อใส่ยาทุก 8 ชม...พร้อมคำสั่งห้ามให้นมลูก วันรุ่งขึ้น 7 โมงเช้า ไข้ยังไม่มา หมอมาก่อน...ลากตัวไปตรวจภายใน...555 น้าๆค้าบ แม่บอกว่า ถ้าใครกลัวการตรวจภายในก่อนการคลอด หรือกลัวการฉีดยาบล้อคหลัง ขอให้ลองมาตรวจภายในหลังผ่าคลอด 2 วัน แล้วชีวิตนี้ท่านจะไม่กลัวอะไรอีกเลย โฮะ โฮะ โฮะ หมอส้มที่รักเอาเครื่องมืออันใหญ่มาเปิดปากช่องคลอดเพื่อจะ ดู และ ดม น้ำคาวปลา รวมทั้งมดลูก สะอาดสิคะ ระดับนี้แล้วไม่มีอะไรผิดปกติ หมอลุกขึ้น บอกนิ่งๆว่า...ขอหมอตรวจแผลเย็บข้างในนะคะ แล้วก็ล้วงมือเข้าไปในน้องจิ๋มมี่ แตะรอยฝีเย็บทุกตะเข็บ แม่มะอึ่ดนอนหัวเราะหึหึ...ความรู้สึกมันเลยขีดความเจ็บไปแล้ว ขำตัวเอง มันกว่า 555 ... ยังไม่จบ หมอนั่งกอดแม่เอาไว้ แล้วบอกว่า ขอดูอีกอย่างเดียว ไปอุนตร้าแมนช่องท้อง ดูให้หมดว่าเกิดอะไรขึ้น หมอสั่งให้แม่กินน้ำ 1 ลิตร และอั้นฉี่ โอ้...ถ้าการตรวจภายนเมื่อสักครู่มันเจ็บ การอั้นฉี่ระหว่างซาวด์คือการทรมานเราดีดีนี่เอง ผลลัพธ์... ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างปกติ ปอด ตับ เซ่งจี๊ หัวใจ ม้าม มดลูก กระเพาะฉี่ ลำไส้ สวยงาม เนียนนนน แล้วมันเกิดอะไรขึ้น.. ยกเว้นไข้ ที่มาเป็นระยะ หมอ ถอนหายใจ... แม่มะอึ่ดก็ถอนหายใจ เอางี้ไหมหมอ...ปล่อยกลับบ้านเถอะ หยุดยาฆ่าเชื้อทุกชนิด อยากให้นมลูกแล้ว หมอ ส่ายหน้า...ขอไข้ลด...สัก 1 วัน ดู อาการ อีก 1 วัน ขอแค่นี้... ขอใคร... หึหึหึ...เอ้า...ได้ หมอ เด๋วจัดให้... แม่มะอึ่ดขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำตน (น้า..น้องสาวยายมะอึ่ดผู้คอยดูแลแม่มะอึ่ด ประหนึ่งเป็นแม่อีกคนนี่แหละ ) รดน้ำมนต์หนูที...สวดมนต์ให้หนูด้วย...หนูอยากกลับบ้าน อยากเลี้ยงลูก สองวันต่อมา หมอส้มแทบกรี๊ด...ไม่เชื่อสายตา ไม่มีไข้จริงๆอย่างที่หมอขอ... หมอก็ซ่าส์พอจะสั่งหยุดยาปฏิชีวนะทุกประการ แล้วสั่งให้ทั้งแม่ทั้งลูก ออกไปจากโรงพยาบาล ... 555 วีรเวรหนนี้ ทั้งแม่ทั้งลูกประกอบร่วมกัน ไม่มีต้นสายปลายเหตุ แม่มะอึ่ดไม่โทษฟ้าโทษฝน ไม่โทษใคร ไม่ถามด้วยว่าทำไมถึงเกิดขึ้น รู้แต่ ทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว และจบลงแล้ว ตอนนี้ แม่พาลูกกลับบ้าน เริ่มต้นชีวิตครอบครัว มีเพื่อนที่น่ารักชื่อหมอส้มแถมมาอีกคน หมอสูติที่ไหนจะบ้าได้ขนาดนี้ วิ่งขึ้นวิ่งลงดูลูกคนไข้ประหนึ่งลูกตัวเองวันละสามรอบ วิ่งตามคนไข้ไปทุกที่ โทรหาคนไข้ดูอาการตลอดเวลา หมอคะ...ขอบคุณ...
ขอบคุณมารดา ที่วิ่งไปมาระหว่างบ้านกับโณงพยาบาลโดยไม่เหน็ดเหนื่อย พยายามทำทุกอย่างให้เป็นปกติ ทั้งที่ใจแม่จะขาดรอนๆ หนูรู้คะ แต่...ถ้าให้ดี แม่อย่าโทรหาหนูบ่อย หนูจับไข้พูดไม่รู้เรื่องง่ะ
ขอบคุณน้าเล็ก สุดยอดสิ่งมงคลในชีวิตหนู น้าไล่สามีหนูกลับบ้าน น้านอนเฝ้าหนูทั้งที่น้าเองก็เพิ่งกลับจากราชการ 5 คืนเต็มๆที่น้าเล็กสวดมนต์ รดน้ำมนต์ และนั่งเป็นเพื่อนยัยตัวยุ่งที่ก่อเรื่องไม่ได้หยุด
สำหรับไข้...ไม่ว่าใครจะพูดอย่างไร ใจหนูอ้วนคิดถึงลูกคนแรก ถึงแม้หมอจะบอกว่าเขาไม่มีชีวิต มีแต่ถุงน้ำคร่ำ...หนูอ้วนจะทำบุญให้ลูก ไม่ลืมหรอกลูกครั้งหนึ่งหนูเคยมาเยี่ยมแม่แล้ว แม่จำได้ แม่ไม่ลืม ... ตอนนี้ ชีวิตยังไม่ลงตัวเท่าไหร่ ยังปรับความเข้าใจ ทำความรู้จักกันและกันอยู่ระหว่างมะอึ่ดกับแม่ ลำบากตรงที่ฝ่ายหนึ่งพูดไม่ได้ ร้องได้อย่างเดียว เดายากจริงจริ๊ง....แหะ แหะ ... มะอึ่ด ชื่อนี้อาจทำให้หลายๆคนข้องใจปนรำคาญ ทำไมเรียกลูกอย่างนี้ ถ้าตามอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ เพื่อนๆคงทราบว่าไม่มีชื่อไหนเหมาะกับเขามากกว่าชื่อนี้อีกแล้ว แต่ตอนนี้... เขามีชื่อจริงแล้วคะ... ปู่ส่งมาจากอินเดีย ชื่อ Dhruv...หนูอ้วนเอามาบวกกับภาษาไทย Tej ผันเสียงเป็นบ้านเราเสร็จสรรพออกมาคือ... เด็กชาย ธรูว์เดช... มะอึ่ดจะเป็นชื่อที่เราเรียกกันแม่ลูกและน้าๆอาๆในพันติ้บ ชื่อเล่น...แหะ แหะ..ญาติยังทะเลาะกันไม่เสร็จเลย ง่า...
Create Date : 15 พฤศจิกายน 2548 |
|
22 comments |
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2548 19:45:29 น. |
Counter : 1483 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: จอมเกเร IP: 84.173.239.20 19 พฤศจิกายน 2548 0:07:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: แมวน้อยในลังส้ม IP: 220.236.236.42 19 พฤศจิกายน 2548 13:04:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: compote IP: 61.91.243.10 19 พฤศจิกายน 2548 22:51:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยิ้มหวานตาโต IP: 203.209.117.248 19 พฤศจิกายน 2548 23:20:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: PatPDX IP: 70.190.37.199 20 พฤศจิกายน 2548 2:40:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: Peachy Punch IP: 202.28.181.7 21 พฤศจิกายน 2548 11:04:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: Peachy Punch IP: 202.28.181.7 21 พฤศจิกายน 2548 11:04:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: Peachy Punch IP: 202.28.181.7 21 พฤศจิกายน 2548 11:06:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: Peachy Punch IP: 202.28.181.7 21 พฤศจิกายน 2548 11:07:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: spize 24 พฤศจิกายน 2548 21:56:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: นู๋เตย IP: 58.8.44.199 28 พฤศจิกายน 2548 20:07:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: yimwan IP: 203.113.32.14 1 ธันวาคม 2548 21:33:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูอ้วน IP: 61.90.12.42 4 ธันวาคม 2548 7:20:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: spize IP: 202.5.87.130 5 ธันวาคม 2548 13:11:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: มีอมยิ้ม 12 ธันวาคม 2548 10:23:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูชล 13 ธันวาคม 2548 14:47:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจี๊ยบ (กุ๊กไก่) IP: 58.8.169.139 14 พฤษภาคม 2550 0:46:52 น. |
|
|
|
|
|
|
|
กลับบ้านแล้ว และก็หายป่วยแล้วด้วย
โตไวๆนะมะอึด อย่าดื้อหละ
น้าจะมารออ่านเรื่องเรื่อยๆ