รุ่นนี้ไม่ใช่รุ่นปกติ!!!
|
|||||||||||||
หน้านี้แด่ครูที่ยิ่งกว่าครู ( T T ) ไหน ๆ เมื่อวานนี้เป็นวันครู ขอเขียนรำลึกความหลังหน่อย คนอื่นอาจจะมีครูที่ประทับใจ 1 ท่าน แต่ของผม จะว่าประทับใจเหรอ ไม่เชิง แต่เอาว่า ท่านมีอิทธิพลต่อชีวิตเรามากก็แล้วกัน เค้าว่ากันว่า พ่อแม่คนที่ 2 คือครู แต่ครูของเรา นอกจากจะมีทั้งที่เป็นพ่อแม่คนที่ 2 แล้วยังเป็นอย่างอื่นอีกด้วย ท่านแรก อาจารย์แม่ที่ดูแลเราในเวลาที่เราไม่มีใคร ท่านที่สอง อาจารย์พ่อที่ช่วยเหลือเราทุกอย่าง แม้กระทั่งช่วยจนมีอนาคต ท่านที่สาม อาจารย์ที่เป็นต้นแบบของเรา ท่านที่สี่ อาจารย์ที่เป็นผู้ร่วมชะตากรรมร่วมหัวจมท้ายด้วยกันจนทำโปรเจ็คจบป.ตรีสำเร็จ ท่านที่ห้า อาจารย์ที่เป็นเพื่อนแท้ที่ให้คำปรึกษาได้ตลอด ท่านแรก อ.ปนัดดา อิงคะประดิษฐ์ ครูที่เราจะทักท่านว่า "แม่" ทุกครั้งที่เราเจอกัน เป็นครูสอนเลขผมสมัยม.5 และครูท่านนี้แหละที่ทำให้ผมรู้จักคำว่า "ไม่มีสิ่งใดยากเกินความตั้งใจของเรา ขอแค่มีแรงบันดาลใจเท่านั้น" อาจารย์ทำให้เด็กที่โคตรจะไม่เอาไหนเรื่องเลขตอนม.4 กระชากตัวเองขึ้นมาเป็นอันดับต้น ๆ ในเรื่องเลขของห้องได้อย่างที่ทุกคนไม่คิดว่าเราจะทำได้ และตอนม.ปลาย เราจะมีปัญหากะพ่อบ่อยมาก ๆ ก็มีอาจารย์นี่แหละที่คอยปลอบใจ ดูแลเราตลอดจนกระทั่งเราเรียนผ่านชั้นม.5 ขึ้นม.6 ก็ยังดูแลเราอยู่แม้จะไม่ได้สอนเราก็ตาม เป็นครูที่คอยปลอบใจตอนเอนท์ไม่ติด และเป็นครูที่ยินดีกับเราเป็นที่สุดเมื่อตอนเราเข้าเรียนที่พระจอมเกล้าได้ และก็เป็นครูที่เรายกย่องท่านเป็นแม่ของเราเสมอมา...คิดถึงแม่นะครับ ว่าง ๆ จะโทรไปหา ท่านที่ 2 อ.เสนอ คุณประเสริฐ ท่านที่แล้วเป็นแม่ ท่านนี้ก็พ่อเลยแหละ เป็นอาจาย์ที่สอนเราตอนเรียนที่พระจอมเกล้านี่แหละ เราสนิทกับอจารย์เพราะอาจารย์หาคนช่วยพิมพ์งานแล้วตอนนั้นเราว่าง ๆ แถมตอนนั้นนิสัยเรายังดี ไม่โฉดเหมือนตอนนี้ เป็นคนรับผิดชอบงานมาก อาจารย์ก็เลยชอบเราเป็นพิเศษ แต่ที่เรายกอาจารย์เป็นพ่อคือลูกสาวน่ารัก...ไม่ใช่เว๊ย...ตอนที่เราจะโดนรีไทล์ อาจารย์นี่แหละที่เป็นคนเดินเรื่อง เป็นคนคอยปลอบใจ ให้กำลังใจ และช่วยทุกทางเท่าที่จะทำได้ จนสุดท้าย เราก็ได้กลับเข้ามาเรียนอีกครั้งหนึ่งจนเรียนจบไปได้แบบทุลักทุเล ก็บอกได้ว่า ถ้าไม่มีอาจารย์พ่อคนนี้ ก็คงไม่มีเราที่จะมานั่งเล่นบล๊อกยังงี๊ ป่านนี้อาจจะตายไปแล้วก็ได้ ใครจะรู้...ระลึกถึงอาจารย์พ่อเสมอนะครับ แต่ตอนนี้ไม่ว่างไปหาเลย ทั้ง ๆ ที่เรียนอยู่ใต้ห้องที่อาจารย์นั่งทำงานอยู่แท้ ๆ ท่านที่ 3 อ.ปรัชญา ปิยะมโนธรรม หลาย ๆ คนอาจจะคุ้นชื่อ ดร.วัลลภ ปิยะมโนธรรม อ.ปรัชญาเป็นลูกชายของดร.วัลลภ เป็นอาจารย์ภาคจิตวิทยาที่เคยสอนเราตอนเรียนที่ราม และเป็นคนที่ทำให้เราติดใจกับจิตวิทยาอุตสาหกรรมจนโงหัวไม่ขึ้น ในประเทศไทยอาจจะมีอาจารย์ท่านอื่นที่เก่งกว่าอ.ปรัชญา แต่สำหรับเรา ไม่มีใครที่สอนแล้วทำให้นักเรียนติดใจได้เท่าอาจารย์เลย อาจารย์ท่านอื่น ๆ ก็คือเป็นนักจิตวิทยาจากการเรียน แต่อาจารย์ปรัชญาในสายตาเราท่านเป็นนักจิตวิทยาโดยเนื้อในเลย (แหงล่ะ พ่อเป็นนักจิตวิทยานี่หว่า) แล้วเป็นอาจารย์ที่สุดยอดมาก เราเรียนกับท่าน 3 วิชา ได้ G 3 วิชาเลย ดูแล้วอาจารย์อาจจะปล่อยเกรด จริง ๆ ก็ใช่ เพราะว่าอาจารย์บอกว่า เกรดมันก็อยู่ที่ปลายปากกา แต่ไม่รู้จะหวงเกรดทำไม ในเมื่ออาจารย์เข้าใจว่านักศึกษาต้องการจะสื่ออะไร ไม่ต้องเขียนมาถูกเป๊ะ อาจารย์ก็ให้เกรดแล้ว ซึ่งเป็นงั้นจริงๆ ก็ตอนสอบเราเขียนถูกบ้างไม่ถูกบ้างทั้ง 3 รอบ ยังได้เกรด G เลย และที่เราชอบมากคือ อาจารย์จะสอนไม่เหมือนใคร อาจารย์ท่านอื่นเวลาสอนปกติจะพูดแค่ "Put the right man on the right job." แต่ของอาจารย์ปรัชญาจะเป็น "Put the right man on the right job, in the right place, at the right time." ครบถ้วนสมบูรณ์และไม่เคยหาได้จากคนอื่น ๆ นอกจากอาจารย์ปรัชญาเท่านั้น หรืออีกอันที่จำได้ คือการศึกษาฮอว์ทรอน เวลาอาจารย์ท่านอื่นอธิบาย จะโยงเข้าเรื่องทดสอบนั่นบ้างนี่บ้าง แต่ก็ไม่รู้เรื่องว่าตกลงแล้วการศึกษานี้ได้อะไรกันแน่ แต่อาจารย์ปรัชญาจะจี้เข้าประเด็นเลยว่า ฮอว์ทรอน เอฟเฟ็ค คือผลกระทบจากการที่คนมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงจากการที่มีคนจับตามองอยู่ ง่าย ๆ สั้น ๆ ไม่ต้องขยายความยาวยืดอะไรให้เยิ่นเย้อ...อยากจะบอกอาจารย์มาก ๆ ว่า ที่เรียนป.โทสายนี้ เพราะอาจารย์นั่นแหละครับเป็นต้นแบบ ขอบคุณอาจารย์มากครับที่ทำให้ค้นหาสิ่งที่ชอบจนเจอ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเริ่มมืดบอดแล้วว่าจบไปแล้วจะไปทำมาหากินอะไรฟระ ท่านที่ 4 อ.สุพร รัตนพันธ์ เป็นอาจารย์ที่ผจญชะตากรรมกับเราตอนเรียนป.ตรี โดยเฉพาะตอนจะจบเพราะเป็นที่ปรึกษาโปรเจ็ค แถมตอนนั้นกลุ่มโปรเจ็คทำท่าจะวายวอดเพราะเรา ทั้งเพื่อนทั้งอาจารย์พากันเครียด พอรอดมาได้ ก็มาเครียดต่ออีก เพราะในกลุ่ม มันมีทั้งเก่งที่สุดและโง่ที่สุด (คือเราเอง) ในกลุ่มเดียวกัน ต้องทั้งเข็นทั้งผลักดันกันจะเป็นจะตาย แล้วพอใกล้จบ ไอ้พ่อไกรก็เอาแต่จะกลับบ้านหาเมีย จนอาจารย์ต้องโทรไปด่ามันว่าเอ็งจะเอาเกียรตินิยมไหมมันถึงได้กลับมาทำจนจบนั่นแหละ (จบกลุ่มแรก ๆ ของรุ่นด้วย) ถ้าไม่มีอาจารย์มาร่วมหัวจมท้าย โปรเจ็คจะจบไหมนี่ เพราะอาจารย์แทบจะเป็นคนแปล Text ให้ แนะนำแทบทุกอย่าง เพราะนอกจากพ่อไกรแล้ว อีก 2 คน ก็แทบไม่เอาไหนในสาขาเลขทั้งคู่...ต้องขอบคุณอาจารย์มากครับที่ช่วยดึงรั้งฉุดกระชากลากถูร่วมหัวจมท้ายจนลูกศิษย์ทั้ง 3 คนทำโปรเจ็คจบเสร็จสิ้นไปได้ด้วยดี ท่านที่ 5 อ. สมจิตร์ วิริยานนท์ อาจารย์ที่เป็นเหมือนเพื่อนสนิทปรึกษาได้ทุกเรื่องแม้แต่เรื่องจีบสาว  (เวลาอกหักทีไร อาจารย์ท่านนี้เป็นที่ระบายแทบทุกที) และเป็นอาจารย์ที่ผลักดันจนเราได้เรียนโทตอนนี้ด้วย แต่ที่เราสนิทกับอาจารย์ท่านนี้เพราะเหตุผลนึงคือ ชื่อเหมือนแม่เราเลย  แต่โดยส่วนตัว อาจารย์เป็นอาจารย์ที่น่ารักและเป็นกันเองกับเด็ก ๆ มาก ซึ่งเราเองมักจะชอบอาจารย์แบบนี้แหละ แต่ที่ชอบมากคือเมื่อวานนี้แหละ มีเด็กภาค AS (น่ารักด้วย) โดนทัณฑ์บนเพราะย้อมผมแล้วไปสอบ ก็อาจารย์นี่แหละที่โวยวายว่าไม่เห็นด้วยที่จะให้ทัณฑ์บนเด็ก ก็นะ เด็กสาว ๆ ก็ย่อมรักสวยรักงามเป็นธรรมดา ย้อมผมแล้วไม่ได้หมายความว่าจะเป็นคนที่ใช้ไม่ได้นิ (แต่น้องย้อมผมดำพี่ว่าก็ดูดีนะครับ ) นับถือจริง ๆ อาจารย์ที่เข้าข้างเด็กแบบมีเหตุผล (รึเปล่าวะ) แล้วอาจารย์เองก็เป็นที่รักของลูกศิษย์หลายคนเพราะความไม่ถือตัวและใจดีมาก ๆ นี่แหละ...ระลึกถึงอาจารย์เสมอครับ ว่างๆ จะไปคุยด้วยอีกรำลึกถึงครูทั้ง 5 ท่านที่เป็นยิ่งกว่าครูนะครับ 
ดีค่ะ เด็กที่ไม่ลืมครูแบบนี้ รับรองอนาคตรุ่งเรืองแน่ๆ
 โดย: jommassalyn
 วันที่: 17 มกราคม 2551 เวลา:23:33:17 น. โหลลล นานๆจะเห็นพี่เขียนเรื่องแบบนี้สักทีต้องอ่านให้จบ คริคริ  โดย: นางน่อยน้อย
วันที่: 20 มกราคม 2551 เวลา:6:01:13 น.อ่านแล้ว ดูเหมือนว่า..ความกตัญญู
ความผูกพันธ์ ช่างสวนทางกับเวลาและปัจจัยจริงๆ แต่พี่เชื่อนะ..ว่าวันหนึ่งเอ็มจะกลับไปเยี่ยมท่านเหล่านั้น อ่านๆเรื่องของเอ็ม แล้วนึกถึงนิก..อยากรู้ว่า นิกมันจะคลิกเอาตอนไหน ที่จะมีแรงบันดาลใจ ทำในสิ่งที่ถูกต้อง เพื่อตัวเองน่ะนะ แต่..ไม่มีอะไรสายไม่ใช่เหรอ.. มาบล๊อกนี้เมื่อไหร่ ลืมล๊อกอินทุกทีสิน่ะ โดย: แม่น้องนิก (Mommy and me
) วันที่: 24 มกราคม 2551 เวลา:8:54:23 น.เอ่อ เราอายุเยอะแล้วล่ะ แล้วเพื่อนก็เรียนจบกันหมดแล้ว
โดย: jommassalyn
วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:19:38:56 น.วันนี้ ได้ฟังท่านอาจารย์ ปรัชญา ครับ
สนุกและได้สาระ โดย: iPAS (iPAS
 ) วันที่: 20 มิถุนายน 2554 เวลา:21:00:23 น. |
DarthTrowa
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog
Friends Blog
Link MY VIP Friend         |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
ดีจังเจอ "ครู" ดี ๆ
..
สนใจ จิตวิทยา เหมือนกัน
..
อาจาย์ท่านสุดท้ายนามสกุลเหมือนพี่อุ๊ ช่อผกา เลย