แหวนโรงเรียนเก่า... ( T T )
เมื่อวาน ลองใส่แหวนครั้งแรกในชีวิต และก็ซื้อเป็นวงแรกในชีวิต...
ไม่ใช่แหวนทองอะไรที่เป็นแฟชั่นหรอก...แหวนเงินที่ระลึกโรงเรียนเก่าครบ 123 ปีน่ะ มีลงอักขระนอโมปลุกเสกอีกต่างหาก ไม่มีเงินซื้อแหวนทอง แหวนเงินพอแล้ว...ตอนไปซื้อยังต้องยืมเงินเพื่อนไปซื้อก่อนเลยเพราะเงินเดือนยังไม่ออก วงละ 999 ถ้าซื้อแหวนทอง 12,000 ไม่มีตังค์วุ๊ย
ที่ฟิตซื้อมาใส่เพราะเป็นแหวนโรงเรียนเก่านะเนี่ย ไม่งั้นไม่ซื้อหรอก ปกติก็ไม่ใส่แหวนอยู่แล้ว แถมมันไม่ค่อยสวยด้วย ตะปุ่มตะป่ำพิกล
ซื้อมาเสร็จ ไม่รู้จะใส่นิ้วไหน ล่อมันนิ้วนางข้างซ้ายล่ะกัน...
ใส่แหวนนิ้วนางข้างซ้าย...ไม่ได้มีเจ้าของนะเพ่...เพราะถ้ามีเจ้าของ คงใส่แหวนที่ดูดีกว่านี้ และแหวนทองไม่เอา ต้องแหวน Platinum เท่านั้น ที่ชอบไม่ใช่เพราะอะไรหรอก เราไม่ชอบทอง แล้ว Platinum มันก็เหมือนเงิน ดูแล้วธรรมดา ๆ แต่จริง ๆ มีค่ามากกว่าทองซะอีก ชอบอะไรแบบนี้แหละ ไม่โดดเด่น แต่มีค่า
แต่ตอนนี้ยังไม่มีเงินขนาดนั้น ใส่แหวนเงินไปก่อน หุ ๆ ๆ ๆ ๆ
ถ้ามีเงินซื้อแหวน Platinum ได้ ก็คงไม่ซื้อใส่เองหรอก ซื้อให้แฟนใส่นั่นแหละ...
เมื่อวานได้กลับไปโรงเรียนเก่าหลังจากไม่ได้ไปมานาน อยู่ ๆ ก็เจอจารย์ที่ปรึกษาสมัยม.5...
ก็ทักอาจารย์อย่างน่ารักมากกก...เจ๊ หวัดดี
สิบปีผ่านไป ก็ยังเรียกแกว่าเจ๊เหมือนเดิม...เรียกมาตั้งแต่สมัยเรียนนั่นแหละ
เจ๊ก็...ตั้งนานแล้วเนี่ย แกยังเรียกชั้นว่าเจ๊อีกเหรอ
เราก็...สิบปีผ่านไป ช่วงห่างอายุของผมกะเจ๊มันก็ยังเท่าเดิม เพราะงั้นยังไงเจ๊ก็ยังเป็นเจ๊ของผมเหมือนเดิม...เวรไหมล่ะ...
มีลูกศิษย์แบบเรานี่ จะว่าไปก็ปวดเฮดนะเนี่ย เรียกเจ๊มา 10 ปีเนี่ย
วันที่: 5 มีนาคม 2552 เวลา:20:48:02 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
