รุ่นนี้ไม่ใช่รุ่นปกติ!!!
|
|||
เหนื่อย ท้อ ไม่เหลือกำลังใจ ( T T ) รู้สึกเหนื่อยและท้อใจขึ้นมาแบบสายฟ้าฟาด ไม่ขอเล่าที่มาที่ไปของอาการนี้นะครับ เอาเป็นว่าตอนนี้เหนื่อย ท้อ ไม่เหลือกำลังใจมาก ๆ เพราะสิ่งที่เคยเป็นกำลังใจให้เรา บัดนี้มันได้หายไปแล้ว...ตลอดกาล ทุกๆ คืน จะมีคนใน MSN ที่คุยกันทุกคนบอกว่า ฝันดีนะ แต่ทุกครั้งที่เราหลับเรามันจะฝันไม่ดีเสมอ ฝันว่าทะเลากับพ่อมั่ง โดนงูกัดมั่ง (สยองมากเพราะเรากลัวงูแบบสุด ๆ พอๆ กับที่บางคนกลัวแมลงสาบนั่นแหละ แล้วจำเพาะเจาะจงต้องเป็นงูเห่าหรืองูจงอางทุกที) หรือไม่ก็ต้องวิ่งหนีอะไรซักอย่างประจำ เป็นแทบทุกคืน แต่ใครจะรู้ล่ะว่า จริงๆ แล้วตลอด 2 เดือนที่ผ่านมา เราฝันดีตลอด เพราะเราติดอยู่ในโลกแห่งความฝันที่ถูกสร้างมาจากจิตใต้สำนึกอยู่ตลอดเวลาว่าเรามีคนที่คอยห่วงใยคอยเอาใจใส่ มีคนที่ทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตเรามีความหมาย มีพลังให้สู้ต่อไป แต่แล้วในวันนี้ เรากลับต้องมาพบกับความจริงว่าทั้งหมดที่ผ่านมา เราแค่ฝันไป ฝันทั้ง ๆ ที่ยังตื่นอยู่นี่แหละ มิน่าตลอดเวลาที่เรานอนหลับจะต้องมีแต่เรื่องเลวร้าย เพราะอันนั้นมันคือความจริงที่เราต้องเจอ และ ณ บัดนี้ เมื่อเราตื่นขึ้นมาแล้วจริง ๆ เราก็ต้องพบเจอกับความจริงอันเลวร้ายอย่างที่มันควรจะเป็น อย่างที่เราควรจะเจอ... ช่วงนี้ขอพักนิยายไว้ก่อน คิดไม่ออก ตามจริงไม่อยากเขียนแล้วด้วยซ้ำ แต่ไม่อยากทิ้งไว้ให้มันค้างคาน่ะ แต่ตอนนี้ที่อยากทำมากสุดคือขอไปแปลเรื่อง Jason Bourne สนองความเซ็งในตัวหนังที่ออกภาคจบมาแสนจะห่วยแตกนี่ซะหน่อย อยากเป็นอย่าง Bourne แฮะ ไม่มีความทรงจำใดๆ เหลืออยู่เลย จะได้ไม่ต้องมานั่งจดจำว่าเราเอง ณ วันนี้ก็มีความทรงจำที่ทั้งดีและห่วยแตกแบบนี้ ลืมมันไปให้หมดซะดีกว่า เอากลอนของพี่นามาแปะเพิ่ม ขอยืมหน่อยนะครับพี่ผมรู้สึกว่ามันโดนดี ทำใจคนอ่อนล้าน้ำตาหล่น สัมผัสใจส่งไปให้ใครบางคน เขาไม่สนทำหล่นหายคล้ายรังแก ใจที่ท้อรอคนรักมาปลอบโยน กลับต้องโดนตอกย้ำซ้ำบาดแผล ลืมสัญญาว่าจะคอยช่วยดูแล คนอ่อนแอคนนี้ให้มีกำลัง จบสิ้นแล้วใช่ไหมใจเคยห่วง น้ำตาร่วงรินไหลไร้ความหวัง ฝนที่โปรยคงโรยแข่งน้ำตาหลั่ง แปลบทุกครั้งยังคิดถึงพึงแต่เธอ ไม่มีแล้วแววนัยน์ตาว่าหวังดี ถ้อยวาจีที่คอยให้อยู่เสมอ ความอบอุ่นในรอยใจที่เคยเจอ จบเพราะเธอทำหล่นหายในสายลม ถ้าเหนื่อยนักก็พักก่อนค่ะ แต่อย่าพักนานนะคะ เวลามันไม่เคยจะคอยใครซะด้วยสิ เป็นกำลังใจให้สู้ต่อนะคะ
โดย: KungGuenter วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:4:13:10 น.
อาการเหนื่อย ท้อแท้ หมดกำลังใจนี่ผมเองก็เป็นบ่อย ๆ ครับ
พยายามอย่าให้มันอยู่กับคุณนานเกินไป และอย่าให้มันเข้ามาหาคุณบ่อยเกินไปนะครับ โดย: 9A วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:5:55:55 น.
ยินดีให้ยืมกลอนมาแปะ แต่น่าจะเอาบทที่มันให้กำลังมานะ เวลาอ่านจะได้รู้สึกดีขึ้น ยิ่งเอาบทนี้มา กลัวว่ามันจะยิ่งตอกย้ำน่ะสิ
สู้สู้นะน้อง โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 19 สิงหาคม 2550 เวลา:16:45:35 น.
อย่างนั้นเลยหรือคะ คุณ Darth Trowa แต่เราขอออกตัวไว้เลยนะคะ ว่าเราไม่ใช่คอหนังแนวนี้ค่ะ แล้วเราก็ชอบภาคนี้ด้วยค่ะ (ที่ไม่ชอบของเราจะเป็นฉากบู๊ที่ดูแล้วไม่รู้เรื่องมากกว่านะ)
ต่อจากนี้อาจสปอยล์ค่ะ เรื่องจะจบเคลียร์หรือไม่ คือเค้าต้องอธิบายกันจนกระจ่างกันทุกอย่างเลยหรือคะ... ส่วนที่ว่าฉากโดดตอนท้ายแล้วรอด ทำไมไม่ถามถึงช่วงกลางๆ เรื่องถึงหลังๆ ที่ไม่น่าจะรอดมากกว่าอีกค่ีะ 5555 ใจเย็นๆ หนังไม่สนุก(สำหรับคุณ) ก็ต้องทำใจแล้วล่ะค่ะ ก่อนจะฝันไม่ดีไปมากกว่านี้นะคะ ด้วยความหวังดีค่ะ โดย: quin toki วันที่: 21 สิงหาคม 2550 เวลา:1:32:20 น.
|
DarthTrowa
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog
Friends Blog
Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |