Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
นี่แหละชีวิต...คือละคร
ครอบครัวอุ่นรัก
ชีวิตและการเดินทาง
ด้วยแรงแห่งรัก (ของขวัญของชีวิต)
กล่องความฝัน
แด่แม่ คนดีที่หนึ่ง
<<
มีนาคม 2550
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
27 มีนาคม 2550
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) บทส่งท้าย
All Blogs
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) บทส่งท้าย
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 11
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 10
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 9
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 8
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 7
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 6
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 5
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 4
ทำไม่ต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 3
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 2
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) 1
มือใหม่หัดสร้าง
ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) บทส่งท้าย
แค่เพียงแม่ได้ยินเสียงเจ้า
แม่ไม่อาจรับฟังเสียงใด
เจ้าตัวแดงขับแสงในกาย
เลือดอุ่นเต้นรับกัน ระรัว
งามกว่างาม ของงามใด
กรุ่นกลิ่นกายเจ้าหอมฟุ้ง
ถนอมรักให้ความอบอุ่น
เฝ้ามองเจ้าเติบโต....
จาก เพลงของลูก
เมื่อได้รู้จักคำว่าแม่ทำให้ฉันเข้มแข็งมากขึ้น
ทำให้ฉันมีความหวังที่จะมีชีวิตอยู่....
น้องปา...คือของขวัญของชีวิตที่ฉันได้รับ
เราสองคนแม่ลูก...ต้องต่อสู้อีกหลายต่อหลายครั้งกว่าจะมีวันนี้
โชคดีที่น้องปา...คลอดมาก็มีพี่เลี้ยงคอยดูแลจนถึงหนึ่งขวบ
ในตอนนั้นฉันได้แม่ทองคำมาช่วยเลี้ยงน้องปา ในระหว่างที่ฉันต้องทำงาน
แม่ทองคำเป็นภรรยาคนขับรถบรรทุกของบริษัท ซึ่งป้าเขาอยู่ว่างๆ
ฉันเลยจ้างป้าให้มาเป็นพี่เลี้ยงน้องปา...และทำให้ฉันวางใจได้มาก
น้องปาได้รับนมแม่ตลอดตั้งแต่แรกเกิดจนสี่เดือนเต็ม...
เหมือนน้องปาจะรู้ว่าแม่ตัวคนเดียว...น้องปาเป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายมาก
ไม่ร้องงอแง ไม่เจ็บป่วย ไม่ทำให้แม่มือใหม่ต้องหนักใจเลยซักครั้ง
ฉันเลี้ยงน้องปาด้วยความรัก...โดยหลงลืมความเจ็บปวดฝังใจ
ลืมความเคียดแค้นทั้งหมด ที่ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนั้น...
แม้ว่าหลังจากนั้นอีกหลายต่อหลายครั้งที่ฉันยังคงต้องร้องไห้
หลายครั้งในความเพียรพยายามของฉัน...
ฉันทำทุกอย่างเพื่อให้แม่กับน้องชายยอมรับและให้อภัย
ฉันอยากให้น้องปาได้มีใครบ้าง ที่นอกเหนือจากแม่
อยากให้ลูกได้มียาย มีน้า มีญาติกับเขาบ้าง...
เพราะฉันไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้ยืนยาวแค่ไหน...
น้องปาเป็นเด็กที่ดูเหมือนจะโชคดี....
ที่ลืมตาขึ้นมาแม้จะมีแม่เพียงคนเดียว
แต่ก็มีคนรอบข้างในสังคมออฟฟิศของฉัน
คอยให้ความช่วยเหลือพึ่งพาได้มากพอสมควร...
แม้ฉันจะต้องลุกขึ้นมาดูแลตัวเองและลูกตั้งแต่แผลผ่าตัดยังไม่หายดี
และแม้จะเจ็บปวดแผลทางกายซักเพียงไหน
ก็ยังไม่เท่าการเจ็บปวด แผลทางใจ....
ฉันต้องการเยียวยาแผลใจตัวเอง ก่อนที่มันจะลุกลามไปยังลูกของฉัน...
ถึงเขาจะไม่มีพ่อ...ไม่เคยได้ยินเสียงแม้แต่ตอนที่อยู่ในท้องแม่...
แต่น้องปาสมควรได้รับความรักจากยาย และตาของเขา
เชื่อไหมคะ ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา...
ที่ฉันจมอยู่ในโลกมืดเพียงลำพังคนเดียว
พ่อของฉันไม่เคยได้รับรู้เลยว่า เกิดอะไรขึ้นกับฉันบ้าง
แม่ของฉันเก็บงำเรื่องนี้ไว้ในใจเพียงลำพัง....
แม่ไม่เคยปริปากให้ใครรู้เรื่องราวของฉันเลยซักครั้งเดียว
นี่แหละที่ทำให้ฉันรู้สึกผิดมากที่สุด
เพราะฉันรู้ดีว่าการที่แม่ต้องเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจคนเดียว
มันเจ็บปวดอย่างที่สุด!!!! สำหรับคนเป็นแม่ ฉันเข้าใจ...
เวลาผ่านไปจนกระทั่งน้องปาอายุได้สี่เดือน
ฉันคิดว่าถึงเวลา ที่น้าหลานจะได้เจอกันบ้าง
ฉันพาน้องปาไปหาน้องชาย...
ในตอนแรกน้องชายไม่ยอมคุยกับฉัน
ไม่ แม้แต่จะมองหน้าหลาน
ไม่ แม้แต่จะอุ้มหลานขึ้นมาเชยชม....
แต่ฉันก็ไม่ละความพยายาม...แม้จะหลั่งน้ำตาอยู่ข้างใน
ฉันแกล้งทิ้งลูกไว้กับน้องชายเพียงลำพังสองคน
แกล้งทำทีว่าจะออกไปทำธุระข้างนอก...
จนในที่สุดน้องชายยอมอุ้มหลานขึ้นมากอด
ฉันแอบเห็นน้องชายร้องไห้...กับหลาน...แล้วพึมพัมอะไรเบาๆ
ตอนหลังถึงได้รู้ว่า เขาบอกกับหลานว่าต่อไปนี้ไม่ต้องกล้ว
ต่อไปนี้ขอให้น้องปาเรี่ยกเค้าว่า "พ่อ"....
หลังจากนั้นผ่านไปจนน้องปาเกือบสองขวบ
แม่ฉันขึ้นมาทำธุระที่กรุงเทพ ฯ
ในตอนนั้นแม่ไม่ยอมมาหาฉัน...แต่น้องชายแอบส่งข่าวว่าแม่ขึ้นมา
ฉันเลยไปรับแม่มานอนค้างกับฉัน...เพื่อจะให้เค้าได้เจอหลาน
ว่ากันว่าสายเลือดแห่งความผูกพันธ์นั้นเข้มข้น
คงจะจริง...ในตอนแรกแม่ยังโกรธฉันอยู่มาก...
ไม่ยอมพูดกับฉันเลย...ฉันเข้าไปขอขมาแม่...
ฉันรู้ว่า ในใจคนเป็นแม่ไม่มีวันที่จะตัดลูกได้แน่นอน
สุดท้ายฉันก็ผ่านพ้นมาได้...แม่ยอมรับหลาน...
แม้จะต้องใช้เวลาตลอดชีวิต
ฉันก็จะทำ...ถ้าทำให้ทุกคนยอมรับน้องปา...
เพราะฉันไม่อยากให้ลูกมีชีวิตอยู่เพียงคนเดียวในวันที่ไม่มีฉัน...
น้องปาไม่ใช่คนผิด...
แม่จะทำทุกอย่างเพื่อลูก...
เพื่อให้ลูกมีเหมือนเด็กคนอื่นๆ...ทั้งความรัก ความอบอุ่น ..
แม้จะต้องเป็นทั้งแม่และพ่อในเวลาเดียวกัน
แต่แม่จะไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคใดใดอีกต่อไป
จนวินาทีสุดท้ายของชีวิต แม่ก็จะทำเพื่อลูก....
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน จนกระทั่งวันหนึ่งทุกคนยอมรับหลาน
จนกระทั่งพ่อของฉัน ได้รู้ว่าตัวเองเป็นได้เป็นตา....
และจนกระทั่งที่สุด ฉันสามารถฝ่าฟันทุกอย่างไปได้
น้องปาได้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด
ได้พบหน้าตาญาติๆ...ได้รับความรักจากทุกคน
และน้องปา สามารถทำให้ทุกคนหลงลืมความเจ็บช้ำ
ที่แม่เป็นคนก่อขึ้น....
ฉันคงทิ้งท้ายเรื่องราวของคนเลว(ที่แสนดี) ไว้เพียงแค่นี้
ละครชีวิตยังคงดำเนินต่อไป จนกว่าจะหมดลมหายใจ
ความเจ็บปวดหลายครั้งที่ผ่านมาสอนให้ฉันยืนหยัด
สอนให้ฉันเข้มแข็งที่จะมีชีวิตอยู่...
...ไม่ว่าวันฝนพรำหรือวันฟ้าใส...
ในตอนหน้า...จะนำทุกท่านไปพบกับครอบครัวอุ่นรัก
มาดูกันว่า...เราสองคนแม่ลูกร่วมสร้างครอบครัวอุ่นรักกันมาได้อย่างไร
ฉันจะได้เจอกับคู่ชีวิต....ยังไง
จะเจ็บปวดอีกไหม...กับความรัก...?
ไม่มีใครสามารถรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต
แต่เราสามารถทำทุกวันที่มี ให้ดีที่สุด...
และไม่เดินไปเหยียบย่ำรอยช้ำเก่าๆ
"เวลาเป็นยาวิเศษ ที่ช่วยเยียวยาบาดแผลได้จริงๆ"
...แล้วพบกันค่ะ กับครอบครัวอุ่นรัก...โดยคนเลวที่แสนดี
Create Date : 27 มีนาคม 2550
Last Update : 28 เมษายน 2550 11:55:42 น.
36 comments
Counter : 1419 Pageviews.
Share
Tweet
โอเล่คิดถึงนะค่ะ ไม่เห็นตั้งสองวันเน๊อะ
โดย:
โอน่าจอมซ่าส์
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:10:24:25 น.
โอเล่นั่งอ่านวันนี้
โอเล่ขอส่งกำลังใจให้นะค่ะ
โดย:
โอน่าจอมซ่าส์
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:10:26:20 น.
ขอสารภาพค่ะ ว่าอ่านไปแล้วน้ำตาคลอเลย
ซาบซึ้งใจในความรัก ความเข้มแข็ง ความอดทน
ขอให้คุณคนเลวที่แสนดีมีความสุขมาก ๆ ได้พบเจอแต่สิ่งดี ๆ นะคะ ความดีจะคุ้มครองคุณค่ะ
แล้วจะแวะมาเยี่ยมบล๊อกเสมอ ๆ นะคะ
โดย:
ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:10:31:51 น.
คุณเข้มแข็งมากๆ เลยคะ
เราเองจะคอยบอกคนข้างๆ เสมอ
อดีตคือบทเรียน ที่เตือนสติ อย่าไปทำอดีตที่ไม่ดี ให้มันสมบูรณ์ยิ่งขึ้น
อย่าไปจดจำอดีตมากจนนำความเจ็บปวดมาสู่ชีวิตปัจจุบัน
สุดท้ายขอบคุณคะ อ่านบทความคุณแล้วซึ้งคำว่า "แม่" เลยคะ รักแม่จังเลย
โดย:
todayd
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:10:37:36 น.
อ่านไปน้ำตาซึมไป ยอมรับในความเข้มแข็งของคุณจริงๆ ค่ะ
โดย:
N_BEE810
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:10:50:39 น.
ดูๆไปลูกสาวหน้าเหมือนพี่มากเลย
โดยเฉพาะในกรอบคอมเมนท์นี่
น่ารักครับ
โดย: กะว่าก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:11:10:39 น.
เพิ่งขายของเสร็จครับ
แวะมาช้าหน่อย
ชีวิตคุณเหมือนแม่ผมเลยอ่ะ
น้องปาก็เหมือนน้าวัชร
เกิดมาสองแม่ลูก......
โดย: น้าวัชร (
น้าวัชร-จัดให้
) วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:11:44:54 น.
ซาบซึ้งค่ะ
โดย:
เช้านี้ยังมีเธอ
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:12:07:44 น.
ชีวิตต้องดำเนินต่อไป
ชื่นชมความเข้มแข็งของ จขบ.อย่างยิ่ง
โดย:
ทาสบอย
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:12:48:49 น.
อ่านตอนที่ 11 เมื่อกี้น้ำตาซึม พอมาอ่านตอนนี้ น้ำตาไหลแล้วค่ะ คุณเข้มแข็งจังเลย ดูลูกๆคุณก็เข้มแข็งเหมือนกัน ดูตาของน้องปาน่ะค่ะ ขอให้คุณเข้มแข็งต่อไปนะคะ
จะคอยติดตามค่ะ
โดย:
gluhp
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:12:51:09 น.
ตามมาให้กำลังใจ และติดตามเรื่องราวของความเข้มแข็งของ จบข.ต่อค่ะ..น้องปานี่ยิ่งโตยิ่งสวยนะเนี่ย..หน้าหวานเจียวค่ะ
โดย:
i'm not superman
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:13:16:45 น.
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
โดย:
ต๋องตึง
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:13:41:38 น.
หวาดดีค่ะ หายไปหลายวันเรย
น้องปาคงจะรักคุณแม่มากๆแน่นอนค่ะ
ผ่านพบอุปสรรค์ เพื่อพบความสุขในวันข้างหน้า
ขอเป็นกำลังใจ ให้ครอบครัวมีความสุขมากๆนะคะ
โดย:
blue_raindrop
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:16:24:58 น.
คำว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น มันใช้ได้ทุกโอกาสทุกสถานการณ์ เพียงแต่บางครั้งต้องให้เวลากับมันด้วย แล้วทุกอย่างก็จะค่อยๆ คลี่คลายไปเเองค่ะ
ปรบมือให้กับบทส่งท้าย ตอนนี้ค่ะ
รออ่าน ครอบครัวอบอุ่นตอนหน้าค่ะ
โดย: ... (
แม่เจ้าปัน
) วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:17:33:03 น.
น้องปาน่ารัก
โดย:
เ พี ย ง ค ว า ม ฝั น
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:17:45:34 น.
แวะมาเป็นกำลังใจกับบทส่งท้ายค่ะ
ยินดีกับการตัดสินใจครั้งนี้ของคุณค่ะ
และ...ขอชมเชยว่า "คุณเข้มแข็งมาก" ค่ะ
โดย: มั บ เ มี ย ง (
todayd
) วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:18:32:19 น.
อ่านแล้ว ขนลุก - -"
"เวลาเป็นยาวิเศษ" จริงๆค่ะ
โดย:
ใครกัน...นั่งอยู่ตรงนี้
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:19:45:39 น.
ชื่อแปลกดีครับ
โดย:
ต่อตระกูล
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:20:06:51 น.
ยินดีด้วยอย่างจริงใจ
ที่ในที่สุด ก็สามารถชนะใจแม่และน้องชายได้
จะติดตามตอนต่อไปนะคะ
โดย:
หยุ่ยยุ้ย
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:22:09:26 น.
โชคดีและเป็นบุญของคุณที่ตัดสินใจเก็บน้องปาไว้ค่ะ เพราะเมื่อคุณมีคนที่จะมอบความรัก มีคนที่จะต้องคอยดูแล มีคนให้คุณคอนห่วงใย
ชีวิตของคุณจึงไม่ว่างเปล่า เพราะคุณรู้ว่าคุณต้องยืนหยัดให้ได้เพื่อใคร และต้องทุ่มเทเพื่อใคร เป็นกำลังใจให้และรออ่านตอนต่อไปค่ะ
โดย:
บรรณภรณ์
วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:23:58:00 น.
สวัสดีค่ะ
มาทักทายตอนดึกค่ะ
โดย: ความเจ็บปวด (
ความเจ็บปวด
) วันที่: 28 มีนาคม 2550 เวลา:3:16:59 น.
สวัสดียามเช้าจ่ะ...
ทราบซึ้งในความอดทนของคุณ
ซึ้งใจในความรักของคุณที่มีต่อลูก
ไม่ว่าอะไรที่ทำให้คุณผ่านพ้นแต่ละช่วงเวลามาได้ ขอชื่นชมในตัวคุณ..
โดย:
WhileLife
วันที่: 28 มีนาคม 2550 เวลา:7:24:58 น.
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ
take care นะคะ
โดย:
ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่
วันที่: 28 มีนาคม 2550 เวลา:9:02:08 น.
ไม่ได้แวะมาทักทายซะสองสามวัน สบายดีนะครับ
อ่านมาถึงตรงนี้เริ่มดีใจ เออ ชีวิตเขาไม่ได้เลวร้ายอีก ไงผมขอเป็นกำลังใจให้ห่าง ๆ นะครับ
โดย:
หนุ่มปักษ์ใต้
วันที่: 28 มีนาคม 2550 เวลา:10:35:23 น.
โดย: กะว่าก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 28 มีนาคม 2550 เวลา:12:15:26 น.
จะเข้ามาเป็นกำลังใจให้จนถึงบทสุดท้ายนะครับ
สู้ ๆ นะครับ
อิอิ
โดย: อาคุงกล่อง (
อาคุงกล่อง
) วันที่: 28 มีนาคม 2550 เวลา:12:29:44 น.
ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ
น้องๆน่ารักจังเลยค่ะ ไม่ว่าชีวิตจะเป็นยังไง สู้ๆนะคะ
โดย:
Anson
วันที่: 28 มีนาคม 2550 เวลา:15:56:19 น.
แวะมาขอบคุณ คุณแม่ คนสวยนะคะที่ไปเยี่ยมที่บล็อคน่ะคะ คิดว่าจะไม่มีชาวบล็อค เขาฟังเพื่อชีวิตกันซะอีก คุณแม่ยังสวย เลยนะคะ
โดย:
คนแบบนี้แหละ
วันที่: 28 มีนาคม 2550 เวลา:17:00:38 น.
วันนี้ยังไม่มีไรเปลี่ยนแปลงเน้อ
โดย: น้าวัชร (
น้าวัชร-จัดให้
) วันที่: 28 มีนาคม 2550 เวลา:17:02:39 น.
สิ่งที่ผ่านมามอบหลายสิ่งให้
แม้ไม่อยากจำแต่ก็ต้องจำ
แต่บางทีก็ต้องยอมรับว่า
ทั้งหมดนั้นทำให้เป็นเราในวันนี้
ขอให้เป็นครอบครัวเปี่ยมสุขครับ
โดย:
สายลมลำเอียง
วันที่: 28 มีนาคม 2550 เวลา:18:00:56 น.
น่ารักจังเลยครับ
โดย:
จากวันที่เธอไม่อยู่
วันที่: 28 มีนาคม 2550 เวลา:23:41:29 น.
แวะมาทักทายค่ะ ขอบคุณมากๆที่ไปเยี่ยมเราสองคน ดีใจด้วยนะคะที่คุณผ่านเรื่องร้ายๆมาได้ ชอบจังค่ะที่ได้อ่าน ได้เรียนรู้พัฒนาการชีวิตของคนๆหนึ่ง อาจจะเจอกับเรื่องเลวร้ายมามากมายแต่เมื่อมาถึงวันที่เจ้าของเรื่องราวสามารถยืนหยัดได้ เราก็พลอยรู้สึกอิ่มใจไปด้วย
สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ
น้องน่ารักมาก สวยเหมือนแม่เน๊าะ
เราสองคน
โดย:
ฝากเธอ
วันที่: 29 มีนาคม 2550 เวลา:9:22:33 น.
โดย:
เซียน_กีตาร์
วันที่: 29 มีนาคม 2550 เวลา:10:06:26 น.
โอ้โห ชีวิตพี่เข้มแข็งจริงๆเลยค่ะ เจออะไรมากมาย หนูว่าชีวิตหนูแย่แล้ว แต่อ่านชีวิตพี่แล้ว หนูแย่แค่เพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้น หนูจะสู้ต่อไปค่ะ
โดย:
jamsaija
วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:55:53 น.
แม้จะยังไม่เคยเป็นแม่ แต่ก็พอจะเข้าใจในความรักที่ยิ่งใหญ่ของคนที่เป็นแม่ค่ะ แต่ก็คงไม่ลึกซึ้งเท่ากับกับคนที่เป็นแม่หรอก เนาะ
รักแท้.. รักยิ่งใหญ่จากหนึ่งคนบนโลกนี้
ขอเป้นกำลังใจในการดูแลลูก ๆนะคะ
โดย:
หมอกกลางภู
วันที่: 27 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:40:27 น.
เป็นกำลังใจให้นะคะความรักจะทำให้คุณฟันฝ่าอุปสรรคทุกอย่างไปได้ รักน้องปาทุกวันกอดและหอมแก้มน้องทุกวันแม้ว่าต่อไปเขาจะโตแล้วก็ให้กอดและหอมแก้มเขาอีกให้เขาได้รับรู้ถึงความรักความอบอุ่นที่คุณมีให้รับรองว่าเขาต้องเป็นเด็กดีแน่นอน
โดย: แม่ลูกสอง (
wares1612
) วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:48:37 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
คนเลวที่แสนดี
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
หลายครั้งที่นั่งดูละคร...แล้วกลับย้อนมองดูตัวเอง
...ชีวิตฉันก็ไม่ต่างจากละครซักเท่าไร.....
...ดูดูไป อาจจะหนักหนากว่าละครน้ำเน่าซะอีก...
นี่แหละน๊าชีวิต!!!!!
Friends' blogs
รำเพย
i'm not superman
ทาสบอย
Shelling Ford`
N_BEE810
แบ่งกันเซ็ง
Pleng-Ticha-korn
todayd
กะว่าก๋า
หนุ่มปักษ์ใต้
เริงฤดีนะ
เช้านี้ยังมีเธอ
ตะวันออกไม่แพ้
น้าวัชร-จัดให้
ฝากเธอ
เ พี ย ง ค ว า ม ฝั น
คนแบบนี้แหละ
พ่อพเยีย
หยุ่ยยุ้ย
กรุณาอย่าล้ำเส้น
ความเจ็บปวด
น้ำอิน
เซียน_กีตาร์
pu_chiangdao
สัญจร ดาวส่องทาง
ปุถุซน
be-oct4
สเลเต
รอยยิ้มจาง..จาง
ku_khuan
อุ้มสี
benjarong9
โฟล์คเหน่อ
Webmaster - BlogGang
[Add คนเลวที่แสนดี's blog to your web]
Links
Color Codes ป้ามด
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.