Group Blog
 
<<
มีนาคม 2550
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
27 มีนาคม 2550
 
All Blogs
 

ทำไมต้องเป็น...คนเลว(ที่แสนดี) บทส่งท้าย







“แค่เพียงแม่ได้ยินเสียงเจ้า
แม่ไม่อาจรับฟังเสียงใด
เจ้าตัวแดงขับแสงในกาย
เลือดอุ่นเต้นรับกัน ระรัว
งามกว่างาม ของงามใด
กรุ่นกลิ่นกายเจ้าหอมฟุ้ง
ถนอมรักให้ความอบอุ่น
เฝ้ามองเจ้าเติบโต....”

จาก เพลงของลูก


เมื่อได้รู้จักคำว่าแม่ทำให้ฉันเข้มแข็งมากขึ้น
ทำให้ฉันมีความหวังที่จะมีชีวิตอยู่....
น้องปา...คือของขวัญของชีวิตที่ฉันได้รับ
เราสองคนแม่ลูก...ต้องต่อสู้อีกหลายต่อหลายครั้งกว่าจะมีวันนี้
โชคดีที่น้องปา...คลอดมาก็มีพี่เลี้ยงคอยดูแลจนถึงหนึ่งขวบ
ในตอนนั้นฉันได้แม่ทองคำมาช่วยเลี้ยงน้องปา ในระหว่างที่ฉันต้องทำงาน
แม่ทองคำเป็นภรรยาคนขับรถบรรทุกของบริษัท ซึ่งป้าเขาอยู่ว่างๆ
ฉันเลยจ้างป้าให้มาเป็นพี่เลี้ยงน้องปา...และทำให้ฉันวางใจได้มาก
น้องปาได้รับนมแม่ตลอดตั้งแต่แรกเกิดจนสี่เดือนเต็ม...
เหมือนน้องปาจะรู้ว่าแม่ตัวคนเดียว...น้องปาเป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายมาก
ไม่ร้องงอแง ไม่เจ็บป่วย ไม่ทำให้แม่มือใหม่ต้องหนักใจเลยซักครั้ง
ฉันเลี้ยงน้องปาด้วยความรัก...โดยหลงลืมความเจ็บปวดฝังใจ
ลืมความเคียดแค้นทั้งหมด ที่ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนั้น...

แม้ว่าหลังจากนั้นอีกหลายต่อหลายครั้งที่ฉันยังคงต้องร้องไห้
หลายครั้งในความเพียรพยายามของฉัน...
ฉันทำทุกอย่างเพื่อให้แม่กับน้องชายยอมรับและให้อภัย
ฉันอยากให้น้องปาได้มีใครบ้าง ที่นอกเหนือจากแม่
อยากให้ลูกได้มียาย มีน้า มีญาติกับเขาบ้าง...
เพราะฉันไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้ยืนยาวแค่ไหน...

น้องปาเป็นเด็กที่ดูเหมือนจะโชคดี....
ที่ลืมตาขึ้นมาแม้จะมีแม่เพียงคนเดียว
แต่ก็มีคนรอบข้างในสังคมออฟฟิศของฉัน
คอยให้ความช่วยเหลือพึ่งพาได้มากพอสมควร...

แม้ฉันจะต้องลุกขึ้นมาดูแลตัวเองและลูกตั้งแต่แผลผ่าตัดยังไม่หายดี
และแม้จะเจ็บปวดแผลทางกายซักเพียงไหน
ก็ยังไม่เท่าการเจ็บปวด แผลทางใจ....
ฉันต้องการเยียวยาแผลใจตัวเอง ก่อนที่มันจะลุกลามไปยังลูกของฉัน...

ถึงเขาจะไม่มีพ่อ...ไม่เคยได้ยินเสียงแม้แต่ตอนที่อยู่ในท้องแม่...
แต่น้องปาสมควรได้รับความรักจากยาย และตาของเขา

เชื่อไหมคะ ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา...
ที่ฉันจมอยู่ในโลกมืดเพียงลำพังคนเดียว
พ่อของฉันไม่เคยได้รับรู้เลยว่า เกิดอะไรขึ้นกับฉันบ้าง
แม่ของฉันเก็บงำเรื่องนี้ไว้ในใจเพียงลำพัง....
แม่ไม่เคยปริปากให้ใครรู้เรื่องราวของฉันเลยซักครั้งเดียว
นี่แหละที่ทำให้ฉันรู้สึกผิดมากที่สุด
เพราะฉันรู้ดีว่าการที่แม่ต้องเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจคนเดียว
มันเจ็บปวดอย่างที่สุด!!!! สำหรับคนเป็นแม่ ฉันเข้าใจ...

เวลาผ่านไปจนกระทั่งน้องปาอายุได้สี่เดือน
ฉันคิดว่าถึงเวลา ที่น้าหลานจะได้เจอกันบ้าง
ฉันพาน้องปาไปหาน้องชาย...
ในตอนแรกน้องชายไม่ยอมคุยกับฉัน
ไม่ แม้แต่จะมองหน้าหลาน
ไม่ แม้แต่จะอุ้มหลานขึ้นมาเชยชม....

แต่ฉันก็ไม่ละความพยายาม...แม้จะหลั่งน้ำตาอยู่ข้างใน
ฉันแกล้งทิ้งลูกไว้กับน้องชายเพียงลำพังสองคน
แกล้งทำทีว่าจะออกไปทำธุระข้างนอก...
จนในที่สุดน้องชายยอมอุ้มหลานขึ้นมากอด
ฉันแอบเห็นน้องชายร้องไห้...กับหลาน...แล้วพึมพัมอะไรเบาๆ
ตอนหลังถึงได้รู้ว่า เขาบอกกับหลานว่าต่อไปนี้ไม่ต้องกล้ว
ต่อไปนี้ขอให้น้องปาเรี่ยกเค้าว่า "พ่อ"....

หลังจากนั้นผ่านไปจนน้องปาเกือบสองขวบ
แม่ฉันขึ้นมาทำธุระที่กรุงเทพ ฯ
ในตอนนั้นแม่ไม่ยอมมาหาฉัน...แต่น้องชายแอบส่งข่าวว่าแม่ขึ้นมา
ฉันเลยไปรับแม่มานอนค้างกับฉัน...เพื่อจะให้เค้าได้เจอหลาน

ว่ากันว่าสายเลือดแห่งความผูกพันธ์นั้นเข้มข้น
คงจะจริง...ในตอนแรกแม่ยังโกรธฉันอยู่มาก...
ไม่ยอมพูดกับฉันเลย...ฉันเข้าไปขอขมาแม่...
ฉันรู้ว่า ในใจคนเป็นแม่ไม่มีวันที่จะตัดลูกได้แน่นอน
สุดท้ายฉันก็ผ่านพ้นมาได้...แม่ยอมรับหลาน...

แม้จะต้องใช้เวลาตลอดชีวิต
ฉันก็จะทำ...ถ้าทำให้ทุกคนยอมรับน้องปา...
เพราะฉันไม่อยากให้ลูกมีชีวิตอยู่เพียงคนเดียวในวันที่ไม่มีฉัน...
น้องปาไม่ใช่คนผิด...
แม่จะทำทุกอย่างเพื่อลูก...
เพื่อให้ลูกมีเหมือนเด็กคนอื่นๆ...ทั้งความรัก ความอบอุ่น ..
แม้จะต้องเป็นทั้งแม่และพ่อในเวลาเดียวกัน
แต่แม่จะไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคใดใดอีกต่อไป
จนวินาทีสุดท้ายของชีวิต แม่ก็จะทำเพื่อลูก....

เวลาผ่านไปเนิ่นนาน จนกระทั่งวันหนึ่งทุกคนยอมรับหลาน
จนกระทั่งพ่อของฉัน ได้รู้ว่าตัวเองเป็นได้เป็นตา....
และจนกระทั่งที่สุด ฉันสามารถฝ่าฟันทุกอย่างไปได้
น้องปาได้กลับบ้านที่ต่างจังหวัด
ได้พบหน้าตาญาติๆ...ได้รับความรักจากทุกคน
และน้องปา สามารถทำให้ทุกคนหลงลืมความเจ็บช้ำ
ที่แม่เป็นคนก่อขึ้น....
ฉันคงทิ้งท้ายเรื่องราวของคนเลว(ที่แสนดี) ไว้เพียงแค่นี้

ละครชีวิตยังคงดำเนินต่อไป จนกว่าจะหมดลมหายใจ
ความเจ็บปวดหลายครั้งที่ผ่านมาสอนให้ฉันยืนหยัด
สอนให้ฉันเข้มแข็งที่จะมีชีวิตอยู่...
...ไม่ว่าวันฝนพรำหรือวันฟ้าใส...

ในตอนหน้า...จะนำทุกท่านไปพบกับครอบครัวอุ่นรัก
มาดูกันว่า...เราสองคนแม่ลูกร่วมสร้างครอบครัวอุ่นรักกันมาได้อย่างไร
ฉันจะได้เจอกับคู่ชีวิต....ยังไง
จะเจ็บปวดอีกไหม...กับความรัก...?
ไม่มีใครสามารถรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต
แต่เราสามารถทำทุกวันที่มี ให้ดีที่สุด...
และไม่เดินไปเหยียบย่ำรอยช้ำเก่าๆ



"เวลาเป็นยาวิเศษ ที่ช่วยเยียวยาบาดแผลได้จริงๆ"

...แล้วพบกันค่ะ กับครอบครัวอุ่นรัก...โดยคนเลวที่แสนดี











 

Create Date : 27 มีนาคม 2550
36 comments
Last Update : 28 เมษายน 2550 11:55:42 น.
Counter : 1413 Pageviews.

 

โอเล่คิดถึงนะค่ะ ไม่เห็นตั้งสองวันเน๊อะ

 

โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 27 มีนาคม 2550 10:24:25 น.  

 

โอเล่นั่งอ่านวันนี้
โอเล่ขอส่งกำลังใจให้นะค่ะ

 

โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 27 มีนาคม 2550 10:26:20 น.  

 

ขอสารภาพค่ะ ว่าอ่านไปแล้วน้ำตาคลอเลย

ซาบซึ้งใจในความรัก ความเข้มแข็ง ความอดทน

ขอให้คุณคนเลวที่แสนดีมีความสุขมาก ๆ ได้พบเจอแต่สิ่งดี ๆ นะคะ ความดีจะคุ้มครองคุณค่ะ

แล้วจะแวะมาเยี่ยมบล๊อกเสมอ ๆ นะคะ

 

โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 27 มีนาคม 2550 10:31:51 น.  

 

คุณเข้มแข็งมากๆ เลยคะ

เราเองจะคอยบอกคนข้างๆ เสมอ

อดีตคือบทเรียน ที่เตือนสติ อย่าไปทำอดีตที่ไม่ดี ให้มันสมบูรณ์ยิ่งขึ้น

อย่าไปจดจำอดีตมากจนนำความเจ็บปวดมาสู่ชีวิตปัจจุบัน

สุดท้ายขอบคุณคะ อ่านบทความคุณแล้วซึ้งคำว่า "แม่" เลยคะ รักแม่จังเลย

 

โดย: todayd 27 มีนาคม 2550 10:37:36 น.  

 


อ่านไปน้ำตาซึมไป ยอมรับในความเข้มแข็งของคุณจริงๆ ค่ะ

 

โดย: N_BEE810 27 มีนาคม 2550 10:50:39 น.  

 

ดูๆไปลูกสาวหน้าเหมือนพี่มากเลย
โดยเฉพาะในกรอบคอมเมนท์นี่
น่ารักครับ

 

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 27 มีนาคม 2550 11:10:39 น.  

 

เพิ่งขายของเสร็จครับ
แวะมาช้าหน่อย
ชีวิตคุณเหมือนแม่ผมเลยอ่ะ
น้องปาก็เหมือนน้าวัชร
เกิดมาสองแม่ลูก......

 

โดย: น้าวัชร (น้าวัชร-จัดให้ ) 27 มีนาคม 2550 11:44:54 น.  

 

ซาบซึ้งค่ะ

 

โดย: เช้านี้ยังมีเธอ 27 มีนาคม 2550 12:07:44 น.  

 

ชีวิตต้องดำเนินต่อไป

ชื่นชมความเข้มแข็งของ จขบ.อย่างยิ่ง


 

โดย: ทาสบอย 27 มีนาคม 2550 12:48:49 น.  

 

อ่านตอนที่ 11 เมื่อกี้น้ำตาซึม พอมาอ่านตอนนี้ น้ำตาไหลแล้วค่ะ คุณเข้มแข็งจังเลย ดูลูกๆคุณก็เข้มแข็งเหมือนกัน ดูตาของน้องปาน่ะค่ะ ขอให้คุณเข้มแข็งต่อไปนะคะ

จะคอยติดตามค่ะ

 

โดย: gluhp 27 มีนาคม 2550 12:51:09 น.  

 

ตามมาให้กำลังใจ และติดตามเรื่องราวของความเข้มแข็งของ จบข.ต่อค่ะ..น้องปานี่ยิ่งโตยิ่งสวยนะเนี่ย..หน้าหวานเจียวค่ะ

 

โดย: i'm not superman 27 มีนาคม 2550 13:16:45 น.  

 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

โดย: ต๋องตึง 27 มีนาคม 2550 13:41:38 น.  

 

หวาดดีค่ะ หายไปหลายวันเรย

น้องปาคงจะรักคุณแม่มากๆแน่นอนค่ะ

ผ่านพบอุปสรรค์ เพื่อพบความสุขในวันข้างหน้า

ขอเป็นกำลังใจ ให้ครอบครัวมีความสุขมากๆนะคะ

 

โดย: blue_raindrop 27 มีนาคม 2550 16:24:58 น.  

 

คำว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น มันใช้ได้ทุกโอกาสทุกสถานการณ์ เพียงแต่บางครั้งต้องให้เวลากับมันด้วย แล้วทุกอย่างก็จะค่อยๆ คลี่คลายไปเเองค่ะ


ปรบมือให้กับบทส่งท้าย ตอนนี้ค่ะ

รออ่าน ครอบครัวอบอุ่นตอนหน้าค่ะ

 

โดย: ... (แม่เจ้าปัน ) 27 มีนาคม 2550 17:33:03 น.  

 

น้องปาน่ารัก

 

โดย: เ พี ย ง ค ว า ม ฝั น 27 มีนาคม 2550 17:45:34 น.  

 

แวะมาเป็นกำลังใจกับบทส่งท้ายค่ะ
ยินดีกับการตัดสินใจครั้งนี้ของคุณค่ะ
และ...ขอชมเชยว่า "คุณเข้มแข็งมาก" ค่ะ

 

โดย: มั บ เ มี ย ง (todayd ) 27 มีนาคม 2550 18:32:19 น.  

 

อ่านแล้ว ขนลุก - -"

"เวลาเป็นยาวิเศษ" จริงๆค่ะ

 

โดย: ใครกัน...นั่งอยู่ตรงนี้ 27 มีนาคม 2550 19:45:39 น.  

 

ชื่อแปลกดีครับ

 

โดย: ต่อตระกูล 27 มีนาคม 2550 20:06:51 น.  

 

ยินดีด้วยอย่างจริงใจ

ที่ในที่สุด ก็สามารถชนะใจแม่และน้องชายได้

จะติดตามตอนต่อไปนะคะ

 

โดย: หยุ่ยยุ้ย 27 มีนาคม 2550 22:09:26 น.  

 

โชคดีและเป็นบุญของคุณที่ตัดสินใจเก็บน้องปาไว้ค่ะ เพราะเมื่อคุณมีคนที่จะมอบความรัก มีคนที่จะต้องคอยดูแล มีคนให้คุณคอนห่วงใย

ชีวิตของคุณจึงไม่ว่างเปล่า เพราะคุณรู้ว่าคุณต้องยืนหยัดให้ได้เพื่อใคร และต้องทุ่มเทเพื่อใคร เป็นกำลังใจให้และรออ่านตอนต่อไปค่ะ

 

โดย: บรรณภรณ์ 27 มีนาคม 2550 23:58:00 น.  

 

สวัสดีค่ะ
มาทักทายตอนดึกค่ะ

 

โดย: ความเจ็บปวด (ความเจ็บปวด ) 28 มีนาคม 2550 3:16:59 น.  

 



สวัสดียามเช้าจ่ะ...

ทราบซึ้งในความอดทนของคุณ

ซึ้งใจในความรักของคุณที่มีต่อลูก

ไม่ว่าอะไรที่ทำให้คุณผ่านพ้นแต่ละช่วงเวลามาได้ ขอชื่นชมในตัวคุณ..

 

โดย: WhileLife 28 มีนาคม 2550 7:24:58 น.  

 

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ

take care นะคะ

 

โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 28 มีนาคม 2550 9:02:08 น.  

 

ไม่ได้แวะมาทักทายซะสองสามวัน สบายดีนะครับ
อ่านมาถึงตรงนี้เริ่มดีใจ เออ ชีวิตเขาไม่ได้เลวร้ายอีก ไงผมขอเป็นกำลังใจให้ห่าง ๆ นะครับ

 

โดย: หนุ่มปักษ์ใต้ 28 มีนาคม 2550 10:35:23 น.  

 

 

โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 28 มีนาคม 2550 12:15:26 น.  

 

จะเข้ามาเป็นกำลังใจให้จนถึงบทสุดท้ายนะครับ

สู้ ๆ นะครับ

อิอิ

 

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) 28 มีนาคม 2550 12:29:44 น.  

 

ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ

น้องๆน่ารักจังเลยค่ะ ไม่ว่าชีวิตจะเป็นยังไง สู้ๆนะคะ

 

โดย: Anson 28 มีนาคม 2550 15:56:19 น.  

 

แวะมาขอบคุณ คุณแม่ คนสวยนะคะที่ไปเยี่ยมที่บล็อคน่ะคะ คิดว่าจะไม่มีชาวบล็อค เขาฟังเพื่อชีวิตกันซะอีก คุณแม่ยังสวย เลยนะคะ

 

โดย: คนแบบนี้แหละ 28 มีนาคม 2550 17:00:38 น.  

 

วันนี้ยังไม่มีไรเปลี่ยนแปลงเน้อ

 

โดย: น้าวัชร (น้าวัชร-จัดให้ ) 28 มีนาคม 2550 17:02:39 น.  

 

สิ่งที่ผ่านมามอบหลายสิ่งให้
แม้ไม่อยากจำแต่ก็ต้องจำ
แต่บางทีก็ต้องยอมรับว่า
ทั้งหมดนั้นทำให้เป็นเราในวันนี้
ขอให้เป็นครอบครัวเปี่ยมสุขครับ

 

โดย: สายลมลำเอียง 28 มีนาคม 2550 18:00:56 น.  

 

น่ารักจังเลยครับ

 

โดย: จากวันที่เธอไม่อยู่ 28 มีนาคม 2550 23:41:29 น.  

 

แวะมาทักทายค่ะ ขอบคุณมากๆที่ไปเยี่ยมเราสองคน ดีใจด้วยนะคะที่คุณผ่านเรื่องร้ายๆมาได้ ชอบจังค่ะที่ได้อ่าน ได้เรียนรู้พัฒนาการชีวิตของคนๆหนึ่ง อาจจะเจอกับเรื่องเลวร้ายมามากมายแต่เมื่อมาถึงวันที่เจ้าของเรื่องราวสามารถยืนหยัดได้ เราก็พลอยรู้สึกอิ่มใจไปด้วย สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ

น้องน่ารักมาก สวยเหมือนแม่เน๊าะ
เราสองคน

 

โดย: ฝากเธอ 29 มีนาคม 2550 9:22:33 น.  

 


 

โดย: เซียน_กีตาร์ 29 มีนาคม 2550 10:06:26 น.  

 

โอ้โห ชีวิตพี่เข้มแข็งจริงๆเลยค่ะ เจออะไรมากมาย หนูว่าชีวิตหนูแย่แล้ว แต่อ่านชีวิตพี่แล้ว หนูแย่แค่เพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้น หนูจะสู้ต่อไปค่ะ

 

โดย: jamsaija 26 กรกฎาคม 2550 10:55:53 น.  

 

แม้จะยังไม่เคยเป็นแม่ แต่ก็พอจะเข้าใจในความรักที่ยิ่งใหญ่ของคนที่เป็นแม่ค่ะ แต่ก็คงไม่ลึกซึ้งเท่ากับกับคนที่เป็นแม่หรอก เนาะ
รักแท้.. รักยิ่งใหญ่จากหนึ่งคนบนโลกนี้
ขอเป้นกำลังใจในการดูแลลูก ๆนะคะ

 

โดย: หมอกกลางภู 27 กรกฎาคม 2550 13:40:27 น.  

 

เป็นกำลังใจให้นะคะความรักจะทำให้คุณฟันฝ่าอุปสรรคทุกอย่างไปได้ รักน้องปาทุกวันกอดและหอมแก้มน้องทุกวันแม้ว่าต่อไปเขาจะโตแล้วก็ให้กอดและหอมแก้มเขาอีกให้เขาได้รับรู้ถึงความรักความอบอุ่นที่คุณมีให้รับรองว่าเขาต้องเป็นเด็กดีแน่นอน

 

โดย: แม่ลูกสอง (wares1612 ) 14 กรกฎาคม 2553 18:48:37 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


คนเลวที่แสนดี
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




หลายครั้งที่นั่งดูละคร...แล้วกลับย้อนมองดูตัวเอง
...ชีวิตฉันก็ไม่ต่างจากละครซักเท่าไร.....
...ดูดูไป อาจจะหนักหนากว่าละครน้ำเน่าซะอีก...
นี่แหละน๊าชีวิต!!!!!

ปั่นบล๊อคคุณให้ Hot สุดๆ ที่ BlogYellow.com คลิ๊กโลด
Friends' blogs
[Add คนเลวที่แสนดี's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.