ปลาทองไม่สบาย----<><
1. เช้าวันนี้เมฆเยอะ และหนา แสงอาทิตย์มีเพียงลำบาง ๆ ยังดีที่อากาศเย็นสบายเหมือนเคย บ่งบอกให้รู้ว่าฤดูหนาวกำลังย่างใกล้เข้ามาทุกที ๆ แล้ว นอกจากภารกิจประจำวันที่ไม่ค่อยจะมีอะไรมาก นอกจากรดน้ำต้นไม้ กินข้าว เลี้ยงปลา อ่านหนังสือ อ่านบลอคชาวบ้านแล้ว....ก็ไม่มีอะไรให้ทำมากไปกว่านั้น!!
จริง ๆ แล้ววันนี้ตารางต้องไปลอนดอน...นอนตีพุงเฉย ๆ แต่ปรากฎว่ายังไงก็ไม่ทราบ เปลี่ยนเครื่องบินเสียอย่างนั้น ไม่ได้ไป เสียใจหน่อย ๆ เลยต้องนอนอยู่คูเวตเป็น home standby เหมือนเคย...ซึ่งก็ไม่ต้องทำอะไรนอกจากห้ามออกไปไหนและเอาตัวติดไว้กับโทรศัพท์ ง่ายเชียว++
.............
2. หลังจากรดน้ำพลูด่าง และหาอะไรกินเป็นที่เรียบร้อยสบายพุง ก็คิดถึงเจ้าปลาทองน้อยขึ้นมา ว่ายังไม่ได้กินอะไรเลย(เกือบลืม) ไม่อาจรับรู้ความเป็นไปว่าปลาทองทั้งห้าเป็นยังไงเพราะว่าน้ำที่มีอยู่เปลี่ยนสีเป็นสีเขียว ๆ ดำ ๆ และเริ่มจะมองไม่เห็นแม้แต่ตัวปลา แสดงให้เห็นถึงความขี้เกียจทำความสะอาดของเจ้าของ
แต่แล้ว...ขณะนั้นเอง! . . .
"เม็ดขนุน" (ปลาทองน้อยที่เพิ่งได้มาใหม่) ก็ลอยตุ๊บป่องหงายท้องขึ้นมาบนผิวน้ำสีขุ่น ๆ สร้างความตกใจให้ผู้กำลังป้อนอาหารเป็นอย่างยิ่ง
และไม่ทันไร "ฝอยทอง" (ปลาทองตัวใหญ่เก๋าอ่าง) ก็ว่ายพุ่งมาแย่งอาหาร ทำเอาหนุนน้อยหัวชนอ่าง ทิ้งตัวดิ่งลงไปยังเบื้องล่างก้นอ่างอีกครั้งหนึ่ง
ด้วยความดำขุ่นของน้ำ ทำให้มองไม่ให้หนุนน้อยล่างอ่างเลยสักนิด
แต่ด้วยฟองออกซิเจนที่ทำให้น้ำในอ่างวนเป็นวง ๆ ก็ผลักตัวเจ้าขนุนขึ้นมายังเบื้องบนของผืนน้ำอีกครั้ง คราวนี้มันกลับตัวได้นิดหนึ่ง หายใจพงาบ ๆ แล้วก็ปล่อยให้ "สาคู" (ปลาเงินที่หน้าเหมือนปลาคาร์ฟ) ชนหางเบา ๆ แล้วว่ายจากไป...
ด้วยความตกใจตาลีตาเหลือกทำอะไรไม่ถูก...วิ่งชนโซฟาขาบวม รีบจัดแจงเอากะละมังซักผ้ารองน้ำกรอง หยดยา แล้วก็ย้ายน้องปลาเม็ดขนุนออกมาทันที ...แม้แต่ร่อแร่อยู่ในเน็ตช้อนปลา ยังไม่ดิ้นสักแอะ....T___T
แม่ผิดเองลูก ที่ให้ข้าวเยอะไป... ที่ไม่ยอมเปลี่ยนน้ำสักที!!!
ขอโทษนะ ฟื้นเถอะ สัญญาว่าจะเปลี่ยนน้ำบ่อยขึ้นแล้วก็ไม่เอามือลงไปจุ่มให้งับเล่นอีกแล้ว จริง ๆ นะ....
...........
3. วันนี้ทั้งวันนอกจากบริษัทจ้างให้มาเฝ้าบ้านแล้วไม่เรียกไปบิน ก็มีอีกหน้าที่คือนั่งดูเจ้าเม็ดขนุนลอยไปลอยมาในกะละมังสีฟ้า ตีลังกายิมนาสติคไปรอบ ๆ...น้ำตาแทบจะหยดเผาะ ๆ ลงไปในกะละมังด้วย
นิ่งไปอีกแล้ว!!!!!! ฟื้นเถิดนะ กลับมาสดชื่นร่าเริงหน่อยเร๊วววว
...........
4. นอกจากน้องขนุนที่ขยับเหงือกเบา ๆ นาน ๆ ทีแล้ว...ตัวเองก็รู้สึกเหมือนจะเริ่มป่วยนิด ๆ ปวดหัวหน่อย ๆ โดยที่ไม่ต้องไปหาหมอก็พอจะเดาได้จากสาเหตุ คงเป็นเพราะวัน ๆ เอาแต่นั่งอ่านบลอคชาวบ้านมากเกินไป ก็มีแต่เรื่องราวน่าสนใจเต็มไปหมดเลยนี่นา...
(ใครที่แวะเข้ามาเพราะเว่าเราไปเม้นต์ รู้ไว้ด้วยนะคะว่าน่าสนใจจริง ๆ เพราะไม่ได้เม้นต์มั่วซั่วทุกคนค่ะ)
วันนี้ทั้งวันก็เลยนอนซมอยู่บนโซฟายาว ๆ
คนนึงอยู่ในห้องสีขาวสี่เหลี่ยม ๆ อีกตัวนึงอยู่ในกะละมังสีฟ้ากลม ๆ . . ป่วยเหมือนกัน ซมเหมือนกัน สมกับดินฟ้าอากาศเสียจริง
...........
5. แปลกดีเหมือนกันนะ ช่วงชีวิตของคนเราที่มีขึ้นมีลงสม่ำเสมอนั้น ช่วงที่เป็นขาขึ้นของชีวิต ก็ดูเหมือนว่าอะไร ๆ ทุกอย่างเป็นใจไปเสียหมด ไปทางไหนมีแต่เรื่องดีดีเข้ามาในชีวิต ยิ้มแย้มแจ่มใส อากาศดี แฟนรัก เพื่อนหลง แต่กลับช่วงเวลาที่ย่ำแย่ ตกต่ำ อะไร ๆ ต่อมิอะไรดูจะเลวร้าย หดหู่และทำอะไรก็เป็นอันผิดพลาดไปเสียทั้งสิ้น เหยียบมดตายก็เศร้าใจ หยิบหนังสืออะไรก็ไม่สนุก ไปซื้อของร้านก็ปิด ออนเอ็มไม่เจอเพื่อน เหมือนว่าความเลวร้าย "รุมเร้า" เข้ามาให้มันสะใจเสียอย่างนั้น
แม้จะผ่านโลก ผ่านฤดูกาลมาไม่ได้มากนัก แต่ลึก ๆ แล้วในใจก็ยังรู้ดีอยู่เสมอว่าช่วงเวลาขาลง มันไม่ได้นานไปกว่าขาขึ้นมากสักเท่าไหร่เหมือนที่ใจคิดไปว่าเป็นอย่างนั้น... คงเป็นเพราะความรู้สึกแย่ ๆ ไปติดอยู่ตรงนั้นแล้วไม่ยอมไปไหนเสียมากกว่า
ถ้าถอดตัวออกจากร่างแล้วมายืนมองชีวิตของตัวเองจากด้านบน ก็คงเห็นอย่างชัด ๆ ว่าเป็น "กราฟ" ขึ้น ๆ ลง ๆ สม่ำเสมอเท่า ๆ กัน
แต่เมื่อทำอย่างนั้นไม่ได้ ก็ได้แต่เพียงนอนซมสมมติตัวเองว่าเป็นกราฟที่กำลังพุ่งต่ำและไม่ช้าไม่นานก็จะพุ่งขึ้นเหมือนเคย...และสักวันก็จะดิ่งลงกลับมาที่เดิมใหม่ สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คงเพียงพยายามไม่ให้หดหู่มากเกินไปกว่าที่มันเป็น และมีความหวังอยู่ในใจเสมอ
แค่ปลาทองไม่สบายก็เพ้อเจ้อไปได้ไกล รู้สึกเหมือน theme คล้ายๆกับบลอคแฟรงเฟิร์ตที่แล้วเลย คงเป็นเพราะอารมณ์ต่ำ ๆ แต่ยังมีความหวังอยู่ละมั้ง...ถึงคิดอะไรออกมาไม่ต่างกัน
ยังดีที่ไม่ปล่อยให้หมดหวัง เพราะชีวิตคงไม่เหลืออะไร
............
6. ตกเย็นหน่อย...เม็ดหนุนไม่หงายท้องแล้ว แต่ยังลอยตุ๊บป่องไม่บินไปบินมา
พรุ่งนี้คงจะดีขึ้น...อย่าเป็นอะไรไปเสียก่อนนะจ๊ะคนสวย!
แล้ววันนี้ก็มัวแต่ดูเจ้าหนุน...จนในที่สุดก็ไม่ได้เปลี่ยนน้ำอ่างใหญ่ ปล่อยให้เป็นสีเขียว ๆ ดำ ๆ ต่อไป โอ๊ะ....ขุ่นลง ๆ อีกแล้ว
พรุ่งนี้ล่ะ จะเปลี่ยนน้ำให้ จริง ๆ นะ!! อย่างน้อยวันนี้ก็ไม่ได้เอามือจุ่มน้ำเล่นก็แล้วกัน
19 พฤศจิกายน 2550
7. ตื่นเช้าขึ้นมาอีกวัน.... เม็ดขนุนลอยนิ่ง ๆ ท้องกลายเป็นสีดำ ๆ . . . . แล้วก็ไม่ว่าย ไม่ขยับอีกเลย
สัพเพสัตตานะ เม็ดขนุนน้อย... จะกรวดน้ำไปให้
20 พฤศจิกายน 2550
Create Date : 20 พฤศจิกายน 2550 |
|
16 comments |
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2550 17:21:10 น. |
Counter : 811 Pageviews. |
|
|
|
อุ๊ยยย หลุดแต๋วออกมาซะแร้วว ป่วย(อีก)แล้ว ก็นอนพัก กินยาก็แร้วกันเน่อ ถ้าหนักๆก็ให้เพื่อนหามไปที่คลีนิก ออฟฟิศเสียล่ะ ทิ้งไว้เดี๋ยวเป็นแบบปลาทองในโหลเด้อ
ถ้ามีบินก๊ะส่งรีพอร์ทSick ไปเลยยาวโลด
ตอนนี้คนไทยที่นี่ป่วยกันเป็นแต๋ว เอ๊ยเป็นแถว พวกสถานทูตก็ป่วยไปหลายคนแระ
แต่ก็แปลกมีหนุ่มหล่อที่สุดในคูเวตสองคน ไม่ยักเคยป่วยเป็นไร เฮ้อกลุ้มใจ เกิดมาหล่องิ
หล่อแล้วไม่ป่วยอีกตะหาก