แบคแพคไปอียิปต์ : ปีที่ผ่านมานับได้ว่าเป็นปีของการทำงานอย่างจริงจังของฉันเลย งานนี้เป็นงานแรก อาชีพแรกและเป็นอาชีพที่อยากทำ นอกจากได้ท่องเที่ยวอย่างที่ต้องการ ได้เก็บเงินตามสมควร ได้ใช้ชีวิตที่ใฝ่ฝันแล้ว ยังมีเรื่องที่ประทับใจที่สุด ซึ่งเห็นจะเป็นการได้แบคแพคเองครั้งแรก ไปเที่ยวอียิปต์กับเพื่อนสาวแค่สองคน(ยังดองบลอคไว้ไม่ได้อัพ) อียิปต์ที่ว่าเป็นเมืองปราบเซียนแบคแพคเกอร์ กลับเป็นเมืองที่แบคแพคหน้าใหม่อย่างฉันเลือกจะไปเป็นเมืองแรก จะเป็นอย่างไร...โปรดติดตาม (ได้โอกาสโฆษณาบลอคซะเลย ฮี่ฮี่)

ปีนี้ของฉัน นับว่าเป็นปีที่มองย้อนกลับไปแล้วเห็นแต่รอยยิ้มและความสนุกเลยทีเดียว มีน้ำตาน้อยลงกว่าปีก่อน ๆ เพราะได้ท่องเที่ยว ได้มองโลกกว้างมากขึ้น มองปัญหาตัวเองเล็กลง

แม้ว่าการอยู่คูเวตและได้เป็นแอร์ จะเป็นเรื่องหนึ่งที่น่าประทับใจสำหรับปีที่ผ่านมา แต่ก็เช่นกัน กลับเป็นเรื่องแย่ ๆ ที่ทำให้ฝังใจในรอบปีที่ผ่านมา เพราะชีวิตอยู่ที่เมืองตะวันออกกลางแสนจะลำบาก ไม่อิสระและง่ายดายเหมือนประเทศเราเลยสักนิด ใช้ชีวิตเป็นพลเมืองชั้นสอง แขกหลายคนที่ความคิดยังคงปิดก็ดูถูก แต่กระนั้นก็ตาม ทุกอย่างก็มีทั้งด้านดีด้านเสีย แม้ด้านเสียจะไม่น้อยแต่ก็ปะปนไปกับด้านดีที่ทำให้อยู่ได้ถึงวันนี้...แต่ก็ไม่รู้จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน...

-สังคมบลอคแก๊งค์ : ตอบเหมือนคนทุกคนที่ตอบแถ่กนี้! แต่ว่าเป็นความจริงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย และเป็นสังคมใหม่เพื่อนใหม่สำหรับฉันอย่างแท้จริง เพราะฉันก็เพิ่งเริ่มทำบลอคเหมือนปลายปีก่อนนู้น เท่ากับปีที่ผ่านมาเป็นการทำความรู้จักเพื่อนบลอคใหม่ ๆ ทั้งนั้น และกลายเป็นมิตรภาพที่แท้จริง อย่างน้อยฉันก็รู้สึกอย่างนั้น

-สังคมกล้อง : เวบ TSD/Multiply แม้ว่าหลัง ๆ จะหายหน้าหายตาไป แต่ก็เป็นเวบที่ทำให้ได้รู้จักเพื่อนใหม่เยอะแยะมากมายหลายคน นำมาสู่การถ่ายทอดความรู้วิทยาการเรื่องกล้องอย่างไม่หวงกันปิดบัง พัฒนามาเป็นมิตรภาพที่ดีมากมาย

-สังคมลูกเรือ : อาชีพของฉันเป็นอาชีพที่ต้องเจอผู้คนมากหน้าหลายตาในแต่ละวันอยู่แล้ว นี่ก็สังคมนึงละที่นับว่าเป็นสังคมใหม่ที่ต้องเผชิญ ลูกเรือต่างสัญชาติ ต่างความคิด ต่างภาษามาทำงานร่วมกัน เรียนรู้อะไร ๆ ด้วยกัน และยิ่งผลัดเปลี่ยนหน้าตาไปแต่ละไฟลท์ไม่ซ้ำกันด้วยแล้ว นับได้ว่าทุกวันฉันเจอและรู้จักคนใหม่ไม่ซ้ำกันเลยทีเดียว

เงินเดือนขึ้น : นับเป็นโชคลาภที่ไม่ได้ลงทุนอะไรนะคะ เป็นเงินจำนวนที่บริษัทควรจะให้ลูกเรือตั้งแต่ 5 ปีที่แล้ว! เพราะลูกเรือรุ่นเก่า ๆ ได้ยินข่าวลือกันมาแสนนาน แต่กว่าจะได้รับเป็นเงินเห็น ๆ ในมือนั้น ก็เมื่อตอนฉันเพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ แถมยังเป็นช่วงบริษัทกำลังพัฒนาขึ้น ๆ ยังมีเงินจิปาถะเพิ่มขึ้นให้ และงดเก็บค่าอะไรต่าง ๆ อีก นับเป็นโชคหลายเด้งที่เด้งได้ทุกเดือนเลยล่ะค่ะ

-ถ่ายรูป/เล่นกล้อง : ปีที่ผ่านมาเป็นปีแรกที่ได้จับกล้องตัวใหญ่อย่างจริงจัง ศึกษาอย่างมุ่งมั่นถึงการทำงานของกล้อง องค์ประกอบภาพ ทฤษฏีกล้องต่าง ๆ และก็มีโอกาสได้ลุยของจริงมากมายเพราะตะลุยเที่ยวตลอดปี หรือแม้ไม่ได้ไปเที่ยวไหน แค่ได้จับกล้องมาส่องผ่านเลนส์ก็ทำให้ใจอิ่มเอมและผ่อนคลายได้จริง ๆ--นี่แหละที่เรียกว่า 'งานอดิเรก'

-อ่านหนังสือ : ช่วงปีนึงที่ผ่านมา รู้สึกว่าได้อ่านหนังสืออะไรมากมายที่อยากอ่าน อาจจะไม่ได้เยอะแยะมากมายในด้านปริมาณ แต่ได้อ่านที่อยากอ่านจริง ๆ เพราะเวลาว่างเหลือเฟือถมเถ เมื่อก่อนสมัยเรียนแทบจะไม่มีเวลาปลีกมาอ่านหนังสือนอกเวลาเลยสักเล่ม ช่วงปีที่ผ่านมานอกจากได้ทำอะไรตามใจหลายอย่าง หนังสือนี่แหละ ยังเป็นอีกอย่างที่ทำแล้วรู้สึกว่า "มีความสุขจัง"

-เขียนไดอารี่ : บันทึกชีวิตประจำวันแบ่บว่า ทำอะไร กินอะไร ตื่นกี่โมง เพราะปกติจะบันทึกแต่ว่า คิดอะไรบ้าง ตัดสินใจอะไรบ้าง รู้สึกอย่างไร พอกลับไปอ่านทบทวนดูแล้วรู้สึกว่า ไม่เห็นภาพอะไรเลยสักอย่างเดียว มีแต่ความคิด ๆ ๆ เต็มไปหมด เลยตั้งใจไว้ว่าจะเขียนให้ละเอียดสักหน่อยกับกิจกรรมที่ทำ แต่เอาไปเอามาก็ล้มเหลว แต่ก็ตั้งใจไว้ใหม่ในปีนี้อีกที

-กินอาหารให้เป็นเวลาและครบ 5 หมู่ : จะโทษว่าเป็นเพราะอาชีพอย่างเดียวก็ไม่ได้ ถ้าเราจะเลือกกินให้ดี กินให้ถูกก็ทำได้เหมือนกัน แต่ก็เป็นเพราะอาชีพนั่นแหละ (อ้าว!โทษในที่สุด) ทำให้กินอาหารไม่เป็นเวลาบ้าง ล่าช้าบ้าง อดบ้าง กินเยอะไปบ้าง และที่สำคัญกินไม่ครบถ้วนตามหลักเลยสักที

ตัวเองนี่ละ : เป็นธรรมเนียมของตัวฉันเองทุก ๆ ปี ที่เมื่อถึงวันเกิดของฉัน ฉันจะเอาไดอารี่เล่มเก่า ๆ ที่บันทึกไว้ มานั่งเปิดอ่านย้อนดูตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น คิดอะไรบ้าง หมกหมุ่นแค่ไหน และที่สำคัญเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยเท่าไหร่กัน และฉันทำอย่างนั้นมาทุก ๆ ปี เรียกว่าเป็นของขวัญวันเกิดของตัวเองมากกว่า ปีที่ผ่านมา ฉันรู้สึกว่าฉันเติบโตขึ้นกว่าปีก่อน ๆ มากเลยทีเดียว ด้วยเพราะก้าวสู่ชีวิตการงานและโลกแห่งความรับผิดชอบแล้ว มีปัญหาอะไรขึ้นมาจะวิ่งไปซบแม่เหมือนตอนเด็ก ๆ ก็ไม่ได้ ต้องเรียนรู้และแก้ไขปัญหาเองตลอด

นอกจากนั้นการได้เดินทางท่องเที่ยวมากขึ้น ยังทำให้เปิดสายตาตัวเอง มองโลกกว้างขึ้น เห็นตัวเองตัวเล็กลง ปัญหาแต่ละเรื่องไม่หนักหนาเหมือนเมื่อก่อน หากค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ แก้ ทุกอย่างย่อมมีทางแก้และทางออกไม่ยาก แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังมีอะไรให้เรียนรู้และยังคงต้องเปลี่ยนแปลงอีกมาก และทุก ๆ วันเกิดของฉัน ฉันก็จะเอาไดอารี่มาอ่านเหมือนเดิม

ต้นไม้ที่ปลูก : เมื่อปีก่อนนู้น ฉันโหยหาความเขียวสดของสิ่งมีชีวิต จึงไปหาต้นไม้เขียว ๆ มาประดับห้อง ทั้งพลูด่าง กุหลาบหินและไผ่กวนอิม คัดสรรเอาจาก 'ความง่าย' ในการปลูกเป็นหลัก ประมาณว่าทนมือทนตีนทนความแห้งแล้งได้เพราะนิสัยเจ้าของเน้นอำเภอใจเป็นหลัก แล้วเชื่อหรือไม่-แม้ต้นไม้จะไม่ตาย แต่กลับยังคงความเขียวสดและไม่เจริญเติบโตงอกงามไปไหนแต่อย่างไร เพื่อนสาวฉันที่ซื้อไผ่กวนอิมขนาดไล่เลี่ยกันมาพร้อมกัน ตอนนี้แตกหน่อขยายพันธุ์ออกมาได้อีกต้นแล้วค่ะท่านผู้ชม! ซึ่งจะเป็นเพราะอะไรไปเสียมิได้ นอกจากนิสัยแย่ ๆ ของฉัน-อันนี้ก็อีกอย่างเหมือนกันที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย!

-จากที่เฉย ๆ กับการทำศัลยกรรม เปลี่ยนเป็นเกลียดการศัลยกรรมและความสวยสร้างเสริมจากภายนอก
-เมื่อก่อนต่อต้านเพลงนอก ตอนนี้รู้สึกว่าคุณภาพมันดีกว่าเพลงไทยจริง ๆ
-เคยมองโลกในแง่ดี สดใสสวยงาม ตอนนี้มองโลกอย่างเป็นกลางมากขึ้น และเชื่อว่าทุกคนมีความเห็นแก่ตัว
-เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนไม่เรื่องมากอยู่กับใครก็ได้ แต่จริง ๆ เป็นคนอัตตาสูงมาก เพราะปีที่ผ่านมาย้ายห้องเพราะรูมเมทถึง 3 ครั้ง!
-เคยเชื่อว่าเงินเป็นเรื่องสำคัญ อยากรวย แต่ไป ๆ มา ๆ ตระหนักได้ว่ามีอะไรมากกว่านั้นที่สำคัญกว่าเยอะ อย่างนึงคือความสุขของตัวเองที่แลกไม่ได้กับเงิน
-ฉันรู้แล้วว่าตัวเองไม่เหมาะกับการเป็นแอร์ฯเลยสักนิด ขี้หงุดหงิด ขี้โวยวาย ไม่มีใจรักบริการ อยากแต่เที่ยวและได้เงินเยอะ ๆ เพียงอย่างเดียว ก็ลาออกซะเถอะ!

อยากไปงานรับปริญญาน้องชาย : เนื่องด้วยฉันไม่ได้อยู่เมืองไทย การจะสังสรรค์สมาคมอย่างคนอยู่ในประเทศก็เป็นเรื่องยากขึ้นไปอีก ฉันไม่สามารถจะขอไฟลท์กลับกรุงเทพฯในช่วงวันรับปริญญาน้องชายได้ ทั้ง ๆ ที่เมื่องานรับปริญญาฉัน ก็เป็นน้องชายที่วิ่งรอกไปมา ถือของให้พี่สาว ฉันจึงอยากทำหน้าที่นั้นบ้าง และนาน ๆ ทีน้องชายฉันจะออกปากอยากให้พี่สาวทำอะไรสักอย่างให้ งานนี้ถึงกับจองตัวฉันล่วงหน้าไว้เสียนานว่าอยากให้ฉันไปถ่ายรูปให้ และสุดท้ายฉันก็ไม่ได้ไป-ซึ่งก็ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไรเหมือนกันหากย้อนเวลากลับไปได้

แต่ยังดีที่ได้มีไฟลท์ไปกัวลาฯและแอบหนีกลับกรุงเทพฯได้ช่วงงานวันซ้อมรับปริญญา เลยได้ชดเชยความรู้สึกผิดไปครึ่งหนึ่ง

น้องชายฉันหล่อไหมคะ?

-ขอให้มีสติมั่นคง : ทุกครั้งที่ไหว้พระสวดมนต์ ฉันเองก็พยายามขอพรให้กับตัวเองอย่างนี้ เพราะฉันเชื่อว่า เมื่อไหร่ก็ตามที่มีสติมั่นคง ไม่ว่าจะเจอกับปัญหาหรือว่าอุปสรรคใด ๆ แต่สติที่ดีนี่แหละจะทำให้ผ่านพ้นทุกอย่างไปได้ด้วยดี...อย่างน้อยฉันก็เชื่ออย่างนั้นนะ

-ครอบครัว : ปกติฉันและครอบครัวจะไม่ไปเที่ยวไหน ไม่ไปงาน countdown ที่ไหนเด็ดขาด นอกจากคนเยอะ รถติด เบียดเสียดแล้ว ยังไม่รู้สึกว่ามันเป็นการพักผ่อนเลยสักนิด เพราะฉะนั้นทุก ๆ ปีฉันจะนอนอยู่บ้าน เปิดแอร์เย็น ๆ ห่มผ้านุ่ม ๆ แล้วนอนขดกดรีโมททีวีไล่ดูบรรยากาศงานปีใหม่แต่ละช่อง แต่ละที่ แต่ละประเทศ ได้ครบอรรถรสดี แต่ปีนี้และปีก่อน ฉันกลับติดอยู่บนเครื่องบินกำลังทำงานงุ่น ๆ เลยล่ะ ซึ่งถ้าเลือกได้ ก็อยากกลับไปนอนอยู่กับบ้านและอยู่กับแม่มากกว่า ซึ่งไม่ว่าเทศกาลไหนก็ตามนะ ถ้าเลือกได้ ฉันขอเลือกอยู่กับครอบครัวนี่แหละ อุ่นใจที่สุด

จะผ่าตัดศัลยกรรมหัวใจตัวเอง เพราะเป็นคนใจบาง ๆ (ฮิ้ววววว)

โจ้ อมรินทร์ - ใจบางบาง.mp3 -

หนังสือ : งานนี้เลียนแบบคำตอบพี่ก๋ามาค่ะ คิดเหมือนกันว่า หนังสือเป็นแหล่งความรู้ของเยาวชนไทย อยากบริจาคที่ไหนก็ได้ที่หนังสือจะมีประโยชน์และเป็นพื้นฐานการอ่านของเด็กไทยมากขึ้น เพราะรู้สึกว่าตัวเองเติบโตขึ้นมามั่นคงได้อย่างทุกวันนี้ก็เพราะหนังสือนี่แหละ

"คู่มือทำความเข้าใจดุ่บดั่บ"

1. ดุ่บดั่บเป็นคน ไม่ใช่หนอน
2. ชอบดื่มชารสต่าง ๆ ไม่ชอบกาแฟเพราะทำให้ตาค้าง
3. ชอบฟังเพลงเพราะ ๆ แต่แยกไม่ออกว่าอะไรเป็นเพลงป๊อบ แจ๊ซ ร็อค ไม่รู้จักศิลปินและชื่อเพลงฯลฯ
4. เสพติดศิลปะทุกแขนง ภาพวาด ภาพเขียน ภาพถ่าย กลอน ละครเวที แต่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง
5. ชอบดูหนัง แต่ไม่ชอบวิจารณ์หนัง และไม่ชอบอ่านวิจารณ์หนัง
6. ดื่มเหล้าเป็น เที่ยวผับได้ แต่ทนกลิ่นบุหรี่ไม่ได้
7. เกลียดผู้ชายเจ้าชู้ เกลียดผู้ชายหยิ่ง เกลียดผู้ชายมั่นใจในตัวเอง เกลียดผู้ชายเอาแต่ได้ เกลียดผู้ชาย แต่ยังอยากมีแฟนเป็นผู้ชาย
8. รักแมว ไม่ได้ชอบหมา ไม่รักเด็ก เกลียดจิ้งจก ชอบช่วยมดตกน้ำ
9. รักหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ และชอบอ่านไปพร้อม ๆ กันหลายเล่ม ไม่รอให้จบทีละเล่มก่อน
10. เกลียดความรู้สึกว่าตัวเองอ้วน แต่ไม่เคยคิดจะหยุดกิน แทบจะไม่มีอาหารที่ไม่สามารถกินได้หรือไม่ชอบปรากฎให้เห็นนัก
11.เป็นคนง่าย ๆ อยู่ง่าย กินง่าย หลงรักคนง่าย สุขง่าย เหงาง่าย ทุกข์ง่าย ร้องไห้ง่าย โกรธง่าย หายโกรธง่าย ลืมง่าย แต่ไม่ใช่คนใจง่าย
12. สวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน เอาหนังสือธรรมะไว้ในห้องน้ำ
13. เป็นคนไม่มั่นใจในตัวเอง ชอบคิดว่าตัวเองผิดปกติทางจิต แต่ไม่เคยมีใครรู้
14. เกลียดคนอวดฉลาด ขี้นินทา มองโลกในแง่ร้าย และเห็นแก่ตัว และทนคุยกับคนที่เกลียดไม่ได้
15. เป็น perfectionist และ depressionist
16. ชีวิตนี้ขาดหนังสือไม่ได้ ไม่อ่านหนังสือพิมพ์ ชอบซื้อนิตยสารแต่ไม่ค่อยได้อ่านเท่าที่คุ้มเงิน
17. โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ค่อยมีใครเข้าใจ ไม่ค่อยมีใครอยากทำความเข้าใจและไม่เคยพยายามให้คนอื่นมาเข้าใจ แต่ลึก ๆ ก็ยังหวังอยากให้คนเข้าใจ!
18. ไม่ค่อยใส่ใจเก็บกวาดห้อง อยู่ร่วมกับของวางระเกะระกะได้อย่างสันติสุข!
19. เกลียดสังคมเมืองเพราะทำให้กลายเป็นคนไว้ใจคนยาก
20. ดุ่บดั่บไม่ชอบเข้าร้านเสริมสวย ไม่ใช้ของแบรนด์แนม
21. เป็นคนนอนดึก ตื่นเที่ยง ทำอะไรไม่เป็นเวลาตามอารมณ์
22. กินข้าวคนเดียวได้ ทำอะไรทุกอย่างคนเดียวได้ อยู่คนเดียวนาน ๆ ได้
23. ทำกับข้าวไม่เป็น ไม่ชอบทำงานบ้าน เย็บผ้าไม่ได้ ไม่ใช่แม่บ้านแม่เรือนที่ดี
24. เป็นคนพูดจาเก่ง เข้ากับคนง่าย แต่ไม่เคยพูดเรื่องส่วนตัวให้ใครฟังเด็ดขาด แม้แต่กับเพื่อนรอบข้างก็ตาม
25. ทักษะในการขับรถแย่มาก แต่ก็ยังชอบขับรถ
26. ชีวิตวัยเด็กไม่สวยงาม ไม่ได้ยึดติดคิดมาก แต่ก็ไม่อยากพูดถึง
27. เวลาว่าง ๆ จะใช้เวลาหมดไปกับร้านหนังสือ/ร้านเครื่องเขียนและสวนสาธารณะ
28. ข้อเสีย : ขี้เบื่อ ขี้ระแวง ขี้สงสัย ขี้น้อยใจ ขี้บ่น
29. เป็นผู้ฟังที่ดี ชอบฟังเรื่องราวของคนอื่น อยากมีตัวเองอีกหนึ่งคนไว้ตั้งอกตั้งใจตัวเองเวลาพูดบ้าง
30. มีความฝันเยอะ เพ้อฝันจัด อยากทำอะไรเยอะแยะมากมายแต่สุดท้ายของชีวิตก็อยากแค่อยู่เคียงข้างคนที่รักไปตลอดชีวิต^^