'*^-+...ไม่มีอะไรงดงาม เท่าความสงบสุข...+-^*'
ปลาทองไม่สบาย----<><



1.
เช้าวันนี้เมฆเยอะ และหนา แสงอาทิตย์มีเพียงลำบาง ๆ ยังดีที่อากาศเย็นสบายเหมือนเคย บ่งบอกให้รู้ว่าฤดูหนาวกำลังย่างใกล้เข้ามาทุกที ๆ แล้ว นอกจากภารกิจประจำวันที่ไม่ค่อยจะมีอะไรมาก นอกจากรดน้ำต้นไม้ กินข้าว เลี้ยงปลา อ่านหนังสือ อ่านบลอคชาวบ้านแล้ว....ก็ไม่มีอะไรให้ทำมากไปกว่านั้น!!

จริง ๆ แล้ววันนี้ตารางต้องไปลอนดอน...นอนตีพุงเฉย ๆ แต่ปรากฎว่ายังไงก็ไม่ทราบ เปลี่ยนเครื่องบินเสียอย่างนั้น ไม่ได้ไป เสียใจหน่อย ๆ เลยต้องนอนอยู่คูเวตเป็น home standby เหมือนเคย...ซึ่งก็ไม่ต้องทำอะไรนอกจากห้ามออกไปไหนและเอาตัวติดไว้กับโทรศัพท์ ง่ายเชียว++

.............

2.
หลังจากรดน้ำพลูด่าง และหาอะไรกินเป็นที่เรียบร้อยสบายพุง ก็คิดถึงเจ้าปลาทองน้อยขึ้นมา ว่ายังไม่ได้กินอะไรเลย(เกือบลืม) ไม่อาจรับรู้ความเป็นไปว่าปลาทองทั้งห้าเป็นยังไงเพราะว่าน้ำที่มีอยู่เปลี่ยนสีเป็นสีเขียว ๆ ดำ ๆ และเริ่มจะมองไม่เห็นแม้แต่ตัวปลา แสดงให้เห็นถึงความขี้เกียจทำความสะอาดของเจ้าของ

แต่แล้ว...ขณะนั้นเอง!
.
.
.

"เม็ดขนุน" (ปลาทองน้อยที่เพิ่งได้มาใหม่) ก็ลอยตุ๊บป่องหงายท้องขึ้นมาบนผิวน้ำสีขุ่น ๆ สร้างความตกใจให้ผู้กำลังป้อนอาหารเป็นอย่างยิ่ง

และไม่ทันไร "ฝอยทอง" (ปลาทองตัวใหญ่เก๋าอ่าง) ก็ว่ายพุ่งมาแย่งอาหาร ทำเอาหนุนน้อยหัวชนอ่าง ทิ้งตัวดิ่งลงไปยังเบื้องล่างก้นอ่างอีกครั้งหนึ่ง

ด้วยความดำขุ่นของน้ำ ทำให้มองไม่ให้หนุนน้อยล่างอ่างเลยสักนิด

แต่ด้วยฟองออกซิเจนที่ทำให้น้ำในอ่างวนเป็นวง ๆ ก็ผลักตัวเจ้าขนุนขึ้นมายังเบื้องบนของผืนน้ำอีกครั้ง คราวนี้มันกลับตัวได้นิดหนึ่ง หายใจพงาบ ๆ แล้วก็ปล่อยให้ "สาคู" (ปลาเงินที่หน้าเหมือนปลาคาร์ฟ) ชนหางเบา ๆ แล้วว่ายจากไป...

ด้วยความตกใจตาลีตาเหลือกทำอะไรไม่ถูก...วิ่งชนโซฟาขาบวม รีบจัดแจงเอากะละมังซักผ้ารองน้ำกรอง หยดยา แล้วก็ย้ายน้องปลาเม็ดขนุนออกมาทันที
...แม้แต่ร่อแร่อยู่ในเน็ตช้อนปลา ยังไม่ดิ้นสักแอะ....T___T


แม่ผิดเองลูก ที่ให้ข้าวเยอะไป...
ที่ไม่ยอมเปลี่ยนน้ำสักที!!!

ขอโทษนะ ฟื้นเถอะ
สัญญาว่าจะเปลี่ยนน้ำบ่อยขึ้นแล้วก็ไม่เอามือลงไปจุ่มให้งับเล่นอีกแล้ว จริง ๆ นะ....

...........

3.
วันนี้ทั้งวันนอกจากบริษัทจ้างให้มาเฝ้าบ้านแล้วไม่เรียกไปบิน ก็มีอีกหน้าที่คือนั่งดูเจ้าเม็ดขนุนลอยไปลอยมาในกะละมังสีฟ้า ตีลังกายิมนาสติคไปรอบ ๆ...น้ำตาแทบจะหยดเผาะ ๆ ลงไปในกะละมังด้วย

นิ่งไปอีกแล้ว!!!!!! ฟื้นเถิดนะ กลับมาสดชื่นร่าเริงหน่อยเร๊วววว

...........

4.
นอกจากน้องขนุนที่ขยับเหงือกเบา ๆ นาน ๆ ทีแล้ว...ตัวเองก็รู้สึกเหมือนจะเริ่มป่วยนิด ๆ ปวดหัวหน่อย ๆ โดยที่ไม่ต้องไปหาหมอก็พอจะเดาได้จากสาเหตุ คงเป็นเพราะวัน ๆ เอาแต่นั่งอ่านบลอคชาวบ้านมากเกินไป ก็มีแต่เรื่องราวน่าสนใจเต็มไปหมดเลยนี่นา...

(ใครที่แวะเข้ามาเพราะเว่าเราไปเม้นต์ รู้ไว้ด้วยนะคะว่าน่าสนใจจริง ๆ เพราะไม่ได้เม้นต์มั่วซั่วทุกคนค่ะ)

วันนี้ทั้งวันก็เลยนอนซมอยู่บนโซฟายาว ๆ

คนนึงอยู่ในห้องสีขาวสี่เหลี่ยม ๆ
อีกตัวนึงอยู่ในกะละมังสีฟ้ากลม ๆ
.
.
ป่วยเหมือนกัน
ซมเหมือนกัน
สมกับดินฟ้าอากาศเสียจริง

...........

5.
แปลกดีเหมือนกันนะ ช่วงชีวิตของคนเราที่มีขึ้นมีลงสม่ำเสมอนั้น ช่วงที่เป็นขาขึ้นของชีวิต ก็ดูเหมือนว่าอะไร ๆ ทุกอย่างเป็นใจไปเสียหมด ไปทางไหนมีแต่เรื่องดีดีเข้ามาในชีวิต ยิ้มแย้มแจ่มใส อากาศดี แฟนรัก เพื่อนหลง
แต่กลับช่วงเวลาที่ย่ำแย่ ตกต่ำ อะไร ๆ ต่อมิอะไรดูจะเลวร้าย หดหู่และทำอะไรก็เป็นอันผิดพลาดไปเสียทั้งสิ้น เหยียบมดตายก็เศร้าใจ หยิบหนังสืออะไรก็ไม่สนุก ไปซื้อของร้านก็ปิด ออนเอ็มไม่เจอเพื่อน เหมือนว่าความเลวร้าย "รุมเร้า" เข้ามาให้มันสะใจเสียอย่างนั้น

แม้จะผ่านโลก ผ่านฤดูกาลมาไม่ได้มากนัก แต่ลึก ๆ แล้วในใจก็ยังรู้ดีอยู่เสมอว่าช่วงเวลาขาลง มันไม่ได้นานไปกว่าขาขึ้นมากสักเท่าไหร่เหมือนที่ใจคิดไปว่าเป็นอย่างนั้น...
คงเป็นเพราะความรู้สึกแย่ ๆ ไปติดอยู่ตรงนั้นแล้วไม่ยอมไปไหนเสียมากกว่า

ถ้าถอดตัวออกจากร่างแล้วมายืนมองชีวิตของตัวเองจากด้านบน ก็คงเห็นอย่างชัด ๆ ว่าเป็น "กราฟ" ขึ้น ๆ ลง ๆ สม่ำเสมอเท่า ๆ กัน

แต่เมื่อทำอย่างนั้นไม่ได้ ก็ได้แต่เพียงนอนซมสมมติตัวเองว่าเป็นกราฟที่กำลังพุ่งต่ำและไม่ช้าไม่นานก็จะพุ่งขึ้นเหมือนเคย...และสักวันก็จะดิ่งลงกลับมาที่เดิมใหม่
สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คงเพียงพยายามไม่ให้หดหู่มากเกินไปกว่าที่มันเป็น และมีความหวังอยู่ในใจเสมอ

แค่ปลาทองไม่สบายก็เพ้อเจ้อไปได้ไกล
รู้สึกเหมือน theme คล้ายๆกับบลอคแฟรงเฟิร์ตที่แล้วเลย คงเป็นเพราะอารมณ์ต่ำ ๆ แต่ยังมีความหวังอยู่ละมั้ง...ถึงคิดอะไรออกมาไม่ต่างกัน

ยังดีที่ไม่ปล่อยให้หมดหวัง เพราะชีวิตคงไม่เหลืออะไร

............

6.
ตกเย็นหน่อย...เม็ดหนุนไม่หงายท้องแล้ว แต่ยังลอยตุ๊บป่องไม่บินไปบินมา

พรุ่งนี้คงจะดีขึ้น...อย่าเป็นอะไรไปเสียก่อนนะจ๊ะคนสวย!

แล้ววันนี้ก็มัวแต่ดูเจ้าหนุน...จนในที่สุดก็ไม่ได้เปลี่ยนน้ำอ่างใหญ่ ปล่อยให้เป็นสีเขียว ๆ ดำ ๆ ต่อไป โอ๊ะ....ขุ่นลง ๆ อีกแล้ว

พรุ่งนี้ล่ะ จะเปลี่ยนน้ำให้ จริง ๆ นะ!!
อย่างน้อยวันนี้ก็ไม่ได้เอามือจุ่มน้ำเล่นก็แล้วกัน

19 พฤศจิกายน 2550



7.
ตื่นเช้าขึ้นมาอีกวัน....
เม็ดขนุนลอยนิ่ง ๆ ท้องกลายเป็นสีดำ ๆ
.
.
.
.
แล้วก็ไม่ว่าย ไม่ขยับอีกเลย

สัพเพสัตตานะ เม็ดขนุนน้อย...
จะกรวดน้ำไปให้

20 พฤศจิกายน 2550


Create Date : 20 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2550 17:21:10 น. 16 comments
Counter : 810 Pageviews.
Share

 
อ่า ป่วยอีกแล้วหรือยะหล่อน ป้าบอกกี่หนแร้ววว ว่าให้ดูแลตัวเองดีๆๆๆ เน็ตน่ะ เพลาๆมันลงหน่อย เล่นทั้งคืนรู้มั้ยเนี่ย ร่างกายมันก็แย่ซี่ โอ๊ยยย เจ๊อยากตายยยย

อุ๊ยยย หลุดแต๋วออกมาซะแร้วว ป่วย(อีก)แล้ว ก็นอนพัก กินยาก็แร้วกันเน่อ ถ้าหนักๆก็ให้เพื่อนหามไปที่คลีนิก ออฟฟิศเสียล่ะ ทิ้งไว้เดี๋ยวเป็นแบบปลาทองในโหลเด้อ

ถ้ามีบินก๊ะส่งรีพอร์ทSick ไปเลยยาวโลด

ตอนนี้คนไทยที่นี่ป่วยกันเป็นแต๋ว เอ๊ยเป็นแถว พวกสถานทูตก็ป่วยไปหลายคนแระ

แต่ก็แปลกมีหนุ่มหล่อที่สุดในคูเวตสองคน ไม่ยักเคยป่วยเป็นไร เฮ้อกลุ้มใจ เกิดมาหล่องิ

หล่อแล้วไม่ป่วยอีกตะหาก


โดย: BrettAnderson (BrettAnderson ) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:13:28 น.  

 
^
^
^
เฮ้ยย...บลอคใครกันแน่เนี่ย? เอามาชมตัวเองซะงั้น?! จะดีเร๊อะ...ระวังนะ ป่วยขึ้นมาแสดงว่าไม่หล่อ!!

ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง ไม่ sick หรอก ขี้เกียจหาหมอ พรุ่งนี้มีบินก็จะลากสังขารไป ยังไม่ตายง่าย ๆ หรอกเฮีย

อย่าหลุดแต๋วบ่อยล่ะ เดี๋ยวสาวไม่กรี๊ด!! เหอะๆๆ


โดย: ดุ่บดั่บ (PoYoKo ) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:4:06:41 น.  

 
เราก็เห็นไม่ออน ก็นึกว่าไปนอนพักซะแร้ว ที่ไหนได้!!!


เอ้าๆ โตๆกันแล้วตัวเองย่อมรู้ตัวเองดีที่สุดเนอะ จะทำไรก้อ แต่อย่ามานอนซมป่วยยาวจนพลาดไป กทม.แล้วกัน

จะไปยืนหัวเราะเยาะหน้าตึกสามวันสามคืนจริงๆให้ตายซี่เอ้า

ใครเขาเป็นห่วงหล่อนกัน เขาคอยจะซ้ำเติมหล่อนอยู่ตะหาก

หนีไปนอนดีก่า พรุ่งนี้เขาต้องไปทำงาน ไม่เหมือนใครบางคนงิ




โดย: BrettAnderson (BrettAnderson ) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:4:48:01 น.  

 
อ่านตาม
แล้วเห็นภาพเลยครับ

เหงาเหมือนกันนี่ครับ
อ่านแล้วรู้สึกถึงความเหงาเลยครับ



โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:7:39:55 น.  

 
เหงา เหงา ฝนก็มาตก แถมเข้าหน้าหนาว แบบนี้ยิ่งเหงา


โดย: ความเจ็บปวด วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:17:40 น.  

 

สวัสดีค่ะ ให้วันนี้มีความสุขนะ และก็มีความคิดถึงมาฝากค่ะ


โดย: ปักเป้าจุด วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:35:03 น.  

 
โอววว อ่านแล้วนึกถึงอ่างปลาของเพื่อนที่พึ่งไปเห็นมาเมื่อวานเลยแฮะ เหมือนกันได้ใจจริงๆ @_@;; น้ำมองไม่เห็นปลาแล้วอ่ะ

แล้วทำไงอ่ะเนี่ย คุณปลาเป็นไงมั่งอย่าลืมมาเล่าต่อนะ..


โดย: เด็กเกเรกับอมยิ้มที่ขโมยมา วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:50:23 น.  

 
สวัสดีจ้า
ขอบคุณนะที่มาอ่านบล็อกเรา
รู้มั้ยว่าคำพูดเพียงไม่กี่ประโยคของดุ่บดั่บๆเป็นกำลังใจให้เรามากมายจริงๆ ขอบคุณจริงๆนะ

บล็อกดุ่บดั่บๆน่ารักจังเลย สดใสเบิกบานใจดีจัง
ขอแอดไว้ด้วยนะ

ปล. เอาใจช่วยปลาทองนะ ชื่อปลาทองน่ารักจัง


โดย: may_intania วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:10:23 น.  

 
เจ้าของบล็อกก็หายป่วยเร็ว ๆ นะคะ

พวกเราไม่เหมือนขนุนน้อย อันนั้นยังมีคนเปลี่ยนน้ำให้ ให้ยงให้ยา

แต่ถ้าเราเป็นอะไรไป อะไหล่ไม่มีเปลี่ยนนะคะ



ดูแลสุขภาพด้วย...มีหลายคนเป็นห่วง
ปล.ขอให้ขนุนน้อยหายเร็ว ๆ ด้วยค่ะ


โดย: ขอชื่อธุลีสามสี่ชาติ วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:00:22 น.  

 
แม่ผิดเองลูก ที่ให้ข้าวเยอะไป...
ที่ไม่ยอมเปลี่ยนน้ำสักที!!!

ขอโทษนะ ฟื้นเถอะ

***************

สงสารจังค่ะ ทั้งปลาทอง และเจ้าของ

ฝากใจไปร่อนเร่ด้วยคนนะคะ


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:54:06 น.  

 
ปลาทองที่บ้านก็เพิ่งตายเมื่อเช้านี้เหมือนกันค่ะ
โถ...บุญน้อยจริงๆ
....
....
....
หรือว่า...หมดกรรมเร็วก็ไม่รู้


โดย: Charlotte Russe วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:44:53 น.  

 
ความผูกพันกับสิ่งใด
เมื่อต้องจากกันย่อมทำให้เสียใจแน่นอนค่ะ
ปลาทองตัวน้อยไปสบายแล้ว . . .


โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:38:32 น.  

 
อย่าไปยึดติดดดด อย่าไปครอบครอง ในโลกนี้ไม่มีอะไรเป็นของเรา เราเกิดมาแต่ตัวครับ ตายไป ร่างกายเรา เรายังเอาไปไม่ได้เลย ปลาทองก็เหมือนกัน มันก็ไม่ได้เป็นของเรา ถึงเวลามันก็ไป

ก็เหมือนคนเรา พบกัน ก็เพื่อต้องจากกันวันนึง จะช้าหรือเร็วเท่านั้น ดังนั้นความรักน่ะ มันก็ไม่ยั่งยืนหรอก มาแล้วเด๋วมันก็ไป

สำคัญที่ว่า ตอนที่พบกัน เราได้ทำอะไรดีๆต่อกันบ้าง หรือช่วยกันทำอะไรดีๆทิ้งไว้บนโลกนี้บ้าง ให้คนเขานึกถึงในทางที่ดีหน่อย หรือให้มันเหลือความทรงจำที่ดีๆต่อกันมากๆหน่อย.....

....ก็ตัวเองไม่ยอมเปลี่ยนน้ำเองนี่นา แถมอื่นๆอีก บลาๆๆๆๆ นี่ว่าจะไม่พูดแล้วเชียว เม้นไปสองอันแรกน่ะ อุตส่าพูดเรื่องอื่น

แต่กลับมาอ่านแล้วก็อดไม่ได๊ อดไม่ได้

อดไม่ได้ ต้องขอสักดอก!!!

ถือว่าเป็นบทเรียนไป ไม่มีปลอบแล้ว ต้องซ้ำ นี่แน่ะๆๆๆ

ไม่งั้นไม่จำ

เหอๆๆๆ


โดย: BrettAnderson (BrettAnderson ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:49:10 น.  

 
เลี้ยงสัตว์ไม่ได้ค่ะ เวลามันป่วย มันเศร้าแบบนี้ค่ะ


โดย: NuiErnik (learn4travel ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:10:11 น.  

 
ขอบคุณทุกความเห็นที่เข้ามาเม้นต์นะคะ
คุณกะว่าก๋า คุณความเจ็บปวด คุณปักเป้าจุด

คุณเด็กเกเรกับอมยิ้มที่ขโมยมา คุณmay_intania คุณขอชื่อธุลีสามสี่ชาติ คุณโมกสีเงินตอนนี้เปลี่ยนน้ำปลาแล้วนะคะ ด้วยความรู้สึกผิด แล้วน้องขนุนก็ไปดีแล้วด้วย T___T เพิ่งว่ายไปว่ายมาแท้ ๆ นึกว่าจะฟื้นแล้วเชียว...เสียใจมาก

คุณ Chalotte Russeสงสัยปลาทองที่บ้านจะบุญน้อย ไม่ก็หมดกรรมเร็วเหมือนกัน ขอให้ทั้งปลาทองคุณชาล็อตกับของเราไปสบายเหมือนกันนะคะ ทำบุญมาด้วยกันแค่นี้เนอะ

คุณหมูปิ้งไม้ละ 5 บาทขอบคุณนะคะ...

พี่ Brett Andersonสาธุ๊นะคะ สาธุ...แหมตอนแรกละพูดซะดี ยังไงก็เป็นต้องวกมาซ้ำเติมกันให้ได้ใช่ม่ะ? ไม่เคยอ่ะ ไม่เคยจะปลอบใจ ปลาทองทั้งตัวเชียวนะ น้ำตาจะไหล...ซ้ำเติมกันเรื่อย มีความสุขสิท่า เห็นคนอื่นมีความทุกข์เนี่ย ชิ!!
เปลี่ยนน้ำแล้วด้วย จะบอกให้

คุณ NuiErnikจริงค่ะ...เลี้ยงสัตว์มันเศร้าแบบนี้แหละ แต่ก็ได้เรียนรู้สัจจธรรมโลกดีนะคะ เกิดแก่เจ็บตายคล้าย ๆ กัน



โดย: ดุ่บดั่บ (PoYoKo ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:5:21:55 น.  

 
คุณ BrettAnderson
เม้นท์ได้น่ารักดีครับ

อิอิอิ

อาการปลาทองเป็นไงบ้างครับ



โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:7:44:46 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

นางสาวดุ่บดั่บ
Location :
Vichy France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [?]

\\\ดุ่บดั่บๆ///
ดุ่บดั่บ คือ การเคลื่อนตัวของหนอน
หนอนตัวน้อย ๆ ที่สามารถไปไหนก็ได้ตามใจต้องการ
ฉันเองก็อยากเป็นหนอนตัวน้อย
จะได้ทำอะไรก็ได้ และไปที่ไหนก็ได้ตามที่ใจฉันฝัน
...ดุ่บดั่บ ๆ ๆ...





>>>คลิก ๆ...สารบัญและสมุดเยี่ยมค่ะ<<<




อ่านบลอคเก่า ๆ ก็ได้นะ

<<การปรับตัว-Acclimatisation>>
::สวนสาธารณะวันหม่น::
ภาพ: ดอกมูเก้
โดยสวัสดิภาพ-Bon Voyage(2)
โดยสวัสดิภาพ-Bon Voyage(1)



















Status: ขาวดำ
Group Blog
 
 
พฤศจิกายน 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
20 พฤศจิกายน 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add นางสาวดุ่บดั่บ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.