ท่องทะเลราตรีที่หน้าคอม
กาแฟหอมสองแก้วหมดแล้วจ๊ะ
เหลือแก้วเปล่าใบนี้มีดีนะ
เคาะเล่นซะ แก้เหงาเพราะเอาการ

มาคนแรกเลย คิดถึงพี่ปอนครับ ผมมีหนังสือบทกวีเยอะแยะมากอยากให้เด็กๆอ่านเด็กสมัยนี้ก็ไม่ค่อยอ่านกันเสียดายหนังสือจัง
อุตส่าเก็บมาตั้งนาน ต่อไปจะมีความหมายอะไรกัน

ชอบมากๆ เลยครับ เป็นอะไรที่ใช่เลย

ความรักก็เหมือนกาแฟนั่นแหละ
ทั้งที่รู้ว่าขม แต่เราก็ชื่นชมในกลิ่นหอม


น้าปอนบอกงี้ เล่นเอาหนูเป๋ไปเลย เอิ๊กๆๆ
........หนูเป็นพวกไม่ดื่มกาแฟ แต่ดมเฉยๆ เอ๊ะ ยังไง

รู้สึกดีมากๆๆ ค่ะ

มีคนบอกว่าหนูก็เหมือนกาแฟค่ะ พี่ปอนๆ
นอกจากดำแล้วยังขมด้วย แหะๆ

หนูใบข้าวไม่ดื่มกาแฟ ชอบชามากว่า แต่กลิ่นกาแฟนี่หอมมากๆ ยอมรับเลย

สวัสดีครับอ้ายปอน
ผมบ่ดื่มกาแฟ
ก่เลยจิบก้าชาครับ

ชาก่หอมครับ
รสชาติละมุนละไมกว่า
ตี้สำคัญ
ดื่มแล้วใจ๋บ่าสั่นตวยครับ หุหุหุ

อ่านแล้ว ชวนคล้อยตามค่ะ
ถึงแม้ว่าจะเป็นอีกคนที่ ไม่ดื่มกาแฟ


แต่หนูว่านะ...

เปรียบเป็นนม(milk) ก็น่าจะได้
เพราะไม่ว่าวัยใด ก็สมควรดื่มเพราะมีประโยชน์กับร่างกาย

หรือเปรียบเป็น เบียร์ ก็น่าจะไม่เลว
เพราะดื่มเข้าไปแล้วมีความสุข แต่ถ้ามากไปก็ไม่ดี
ตื่นขึ้นมา hang over เหมือนรักมากไปก็จะทุกข์



มาเจียงใหม่ จาไปลืมเอิ้นหาเน่อเจ้า

สวัสดีครับทุกท่าน
มีคำถามยามรัตติกาล
จู่ ๆก็ผ่านเข้ามาในหัว
ความตั้งใจที่จะพูดคุยเหือดหายไป
ท่านทั้งหลายว่า
ผู้ชาย หรือ ผู้หญิง คือกาแฟ....
ใครให้คำตอบถูกใจ
ข้าพเจ้าจะเอาไปพิมพ์แขวนไว้ในร้านกาแฟ
ที่ข้าพเจ้าไปแต้มแต่ง
และลงเครดิตให้ท่าน

เขียนเป็นบทกวีก็ดี
เข้าที ก็จะวาดภาพประกอบด้วย ดีไหม

ราตรีสวัสดิ์

อื่อ ฮึ!
ขม แต่ห็หอมเย้ายวน

อะไรจะบังเอิญขนาดนี้
ชงกาแฟเสร็จก็ถือมานั่งตรงหน้าบล็อกของพี่ปอนเลยค่ะ
ยังไม่ได้แตะจิบแรกเลย..
โอ๊ย..โอ๊ย..
..ถึงรู้ว่ามันขม..แต่ก็กำลังชื่นชมในกลิ่นหอมค่ะ

-ขอบคุณทั้งสามท่าน
แต่ไม่มีใครตอบคำถามเลย ฮิ

ผู้ชายเหมือนการแฟมากกว่าผู้หญิงค่ะ
ทั้งดำ ทั้งขม นานๆ จะหวานที
(นี่เขาว่า สักแต่ว่าตอบ อิ อิ )

พี่ปอนคงไม่ด่วนสรุปไปก่อนนา
รอกันบ้างนะ
ยังไม่มี'รมณ์นั่งหน้าจอค่ะ

ขอตัวไปก่อไฟ ตั้งกาก่อน

อยากฝากไว้ข้างฝาสักชิ้น(ถ้าไม่ถูกโยนลงใต้กาซะก่อน)

..แล้วจะพาใครสักคน ไปดื่มด่ำชิมคำของตัวเองที่ริมปายเอื่อยนั่น

รักแล้วรอนิด

โอว บล๊อกนี้ สาว ๆ ตรึมเลยอะ

แวบบบบบบบ

ความรักก็เหมือนกาแฟนั่นแหละ
ทั้งที่รู้ว่าขม แต่เราก็ชื่นชมในกลิ่นหอม

โดนมากๆครับ
จากคนที่ชอบทั้งความรัก ชอบทั้งกาแฟ

สวัสดีครับ
ไม่ว่าความรักจะสีอะไร หอมหวานเหมือนกาแฟ
แต่ที่แน่ๆข้าพเจ้าตกเครื่องบินครับ
และกาแฟนั่นเองเป็นต้นเหตุ

อาปอนขา..

แก้วกาแฟคลาสสิคจังค่ะ

ความรักก็เหมือนกาแฟนั่นแหละ
ทั้งที่รู้ว่าขม แต่เราก็ชื่นชมในกลิ่นหอม

นั่นสิ นกอ่ะดื่มกาแฟทุกวันนะคะ อาปอน ก็มันติดนี่คะ

นี่ถ้านู๋รู้ว่าพี่ปอนจะตกเครื่องบิน นู๋จะเอาร่างแมนๆ ล่ำๆ ของนู๋เนี่ยไปรองรับเลยค่ะ พี่ปอนจะได้ไม่เจ็บ..ดีมะคะ อิอิอิ

มาเข้าเรื่องกานดีกั่ว....นู๋ว่า.....ผู้ชายน่าจะเหมือน "เหล้า" มากกว่า "กาแฟ" นะคะพี่ปอน

เพราะ...เหล้ามีกลิ่นหอม-เย้ายวน (โดยเฉพาะจำพวกวิสกี้) ทว่ากลับมีรสชาติขม แต่หากได้มิกเซอร์ผสม มักลงตัวที่คำว่า "กลมกล่อม" ค่ะ

ส่วนผู้หญิง....นู๋คิดว่าน่าจะเหมือนกาแฟมากกว่าผู้ชายค่ะ...เพราะผู้หญิง...ทั้งหวาน ทั้งมันส์ ทั้งเข้มข้น (โดยเฉพาะยามที่เธอโมโห....กร๊ากกกกกก) รวมถึง....รสชาตินุ่ม-ละมุนลิ้น (เอ่อ...นี่นู๋หมายถึงรสชาติกาแฟนะคะ มะจ้ายปุ้หยิง ฮี่ๆๆๆ)

ส่วนจะ "กลมกล่อม" หรือไม่...อยู่ที่ว่า "กำลังนั่งสบตาอยู่กับใครในตอนนั้น" .... คริคริ

คำตอบอาจไม่ถูกใจ เพราะนู๋ติ๊ดส์ "รั่ว" อีกแล้วค่ะพี่ปอน อย่าถือสานู๋เรยยยยยย คนสวยมักติงต๊องค่ะ (ที่รักของนู๋มักพูดบ่อยๆ ว่า "ไม่มีใครยก (หาง) ให้ก็ยกเองซะงั้น" และนู๋มักตอบว่า "เอ่า ไม่ยกเอง หางก็เลอะดิ") ... พี่ปอนว่า จริงมั้ยคะ???

ตั้งแต่นู๋ใส่กระโปรงสั้น-เอวต่ำ นู๋เลยได้ "ที่รัก" มาคนนึงเนี่ยค่ะ ช่างได้ผลจริงๆ

MiSS MiSS ค่ะพี่ปอน

ความรักก็เหมือนกาแฟนั่นแหละ
ทั้งที่รู้ว่าขม แต่เราก็ชื่นชมในกลิ่นหอม

ชาและกาแฟ เสน่ห์ที่แตกต่าง
แต่ที่เหมือนกันคือความรู้สึกของฉัน...

คิดถึงเจ้าชายฯ
ขอให้สุขภาพแข็งแรงค่ะ

เพราะความรักเหมือนกาแฟนี่เอง..
ถึงว่าสิ...
พยายามเลิก..พยายามหักดิบกี่ทีกี่ทีก็ไม่ได้ซะที
คาเฟอีนของความรักนี่ร้ายนัก


พี่ปอนหวัดดีค่ะ
เมื่ออาทิตย์ก่อนมีโอกาสได้กลับไปรับแสงแดดแผดเผาที่กรุงเทพฯ
เดินๆไปต้องคอยเอามือยัดตับที่แล่บออกมาเก็บให้เข้าที่ทุกๆสามนาที
ได้แวะศูนย์หนังสือจุฬาด้วย
ได้หนังสือมาเพียบเลย
ได้หนังสือของพี่ปอนมาเล่มนึงด้วย..เย่ๆ

สวัสดีครับทุกท่าน
เพิ่งมาถึงเมืองเล็กในหุบเขาเมื่อคืนนี้
ฝนตกหนักตลอดทาง
มาถึงได้ก็ดีใจ กลับไปและกลับมาเป็นรอบที่สองแล้ว
มาถึงโดยสวัสดิภาพก็โล่งใจ(รถมาติดหล่มก่อนเข้าที่พัก นิดนึง แล้วก็รอดพ้นไปได้)
ถึงก็ล้มตัวลงนอนเหมือนตาย
ตื่นขึ้นมาเช้าวันใหม่ ชื่นใจและกลับสู่ความรู้สึกประทับใจดั่ง ๒๕ ปีที่แล้ว ในหุบเขาแสงตะวัน

ขณะสายเหมยคลอเคลียขุนเขา
และยามเช้าขับร้องบทเพลงของวสันต์ฤดู
ฉันพำนักอยู่ ณ ที่นั้น
ระหว่างความฝันที่เป็นจริง

ชีวิตช่างสงบนิ่งและสดใสอะไรเช่นนั้น
มองออกไปข้างนอกหน้าต่าง
เห็นเส้นทางเดินสีแดงเลาะเลี้ยวเคี้ยวคด
ลงไปตามตลิ่ง
เบื้องล่าง แม่น้ำแม่จ๋าส่งเสียงกระซิบกระซาบกับหาดทราย
สายน้ำใสจนเห็นหินสีขาวสีฟ้า
เบื้องหน้าฉัน
สาวชาวป่าสวมกุบชาวไตใหญ่
กำลังจ้วงกระบวยไม้ตักน้ำในบ่อทราย

เรียบ ง่าย สงบงาม
ในท่ามแสงสีทองของเช้าชื่น
วันคืนเอย..
ไฉยเลยช่างพเนจรร่อนเร่ยิ่งแล้ว
วันวานแว่ว-แว่วแผ่วเพรียก
ขณะวันพรุ่งกูเรียกเสียงดังข้างหน้า

โอ้วันเวลา วันเวลา
ข้านี้รอเจ้าอยู่ตรงนี้
ดินแดนแห่งแสงดาวในราตรีเหน็บหนาวร้าวราน
ดินแดนแห่งความหวานสีน้ำเงิน
ข้าเดินทอดน่องไปช้า-ช้า
ขณะเจ้าวิ่งไปดักอยู่ข้างหน้าพยักยิ้ม
และกวักมือ

สวัสดีครับคอกาแฟ
กำลังนั่งคัดลายมือคำคม เกี่ยวกับกาแฟของฟิล์มกัส
และนู๋ติ๊ด ลงประกอบบนภาพขึ้นข้างฝาร้านกาแฟ
ผู้หญิงผู้ชาย
ใครเหมือนกาแฟ
ยังส่งมาได้
ใครเปรียบได้เข้าท่า
ก็จะคัดขึ้นฝา ยังพอมีเวลาและโอกาส
ทีจะร่วมสนุก ดื่มกาแฟประกอบถ้อยคำกวี
ขอเชื้อเชิญทุกท่าน

มัวแต่ทำงานในหุบเขา
บ.ก.สำนักพิมพ์แพรวโทรตามตัว
ไอ้หยา เราเป็นรกรรมการตัดสินเรื่องสั้นหรือนี่
ปีนี้ ถึงเวลาแล้ว น้องนุ่งส่งหนังสือเชิญไปที่บ้านทุ่งดาว
ไฉนไยเราไม่ได้รับ รวมทั้งต้นฉบับด้วย
อ้อ เราไม่ได้กลับบ้านนานนี่เอง
ติ้นฉบับคงจมอยู่ที่ไหนสักแห่ง
เสียใจ
งานใหญ่อย่างนี้ผิดพลาดได้ไง กราบขอประทานอภัยทางกองบรรณาธิการจัดประกวดด้วยครับ
เรื่องของเรื่องผมคนเดียวที่ผิด เบอร์ดทรศัพท์เก่าผมทำซิมหาย
เบอร์ใหม่ก็จำไม่ได้ มะงุมมะงาหราไม่ได้แจ้งเปลี่ยนแปลงใคร
ขออภัย แต่วันแจกรางวัลผมไม่พลาดแน่
อยากไปเจอญาติโยม มิตรน้ำหมึก โดยเฉพาะรุ่นที่แล้ว
น่าจะมาร่วมแสดงความยินดีกับรุ่นน้องๆที่ได้รับรางวัลปีนี้

ก็ยังมีเรื่องขมๆน๊ออ้ายบ่าว....

เรื่องขมๆ...คนก็ยังอยากลิ้มลองเพราะอมน้ำตาม หวานลิ้นมิรู้จางน๊อพี่อ้าย

ชอบกาแฟขมๆอย่างเดียวก็พอเนอะ
อย่าชอบของขม...ชมผู้สาว...เล่าความหลัง...ก็แล้วกัน
เขาจิฮู้น๊อ....ว่าบ่ใช่บ่าวแถ่ว

สวัสดีค่าน้าปอน
สบายดีรึเปล่าค่ะ
เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ
รู้ทั้งรู้ว่าแพ้คาเฟอีนในกาแฟ
แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะไม่กินกาแฟ

พี่ปอนปอนจ๋า มีเรื่องตลกมั่กมากจะเล่าแหละ คือว่า หนูอะนะ ความจำเสื่อมช่วคราว จะพี่ติ๊ด...ดดดได้ จำพี่ปอนปอนได้ แต่ดันจำบก.ที่ค่อนข้างสนิทกันไม่ได้ซะงั้น งงตัวเองจริงๆค่ะ ปีนี้ทั้งปีหนูเสียเวลาไปกับการไปหาหมอเยอะมั่กมาก มากจนน่าตกใจ แต่ที่น่าตกใจกว่าคืนค่ารักษาพยาบาล เรียกว่าสิ้นเนื้อประดาตัวกันเลยทีเดียวค่ะ หุหุ เปลืองค่าเอ็กเซอร์เรย์อะค่ะ

พี่ปอนปอนไปดูงานของพี่เป้ สีน้ำมาอะป่าวคะเนี่ย หนูล่ะอยากไป แต่สังขารมะให้ เซ็งเลย แงๆๆ

ไปง้อแมวก่อนนะคะ แบบว่า ช่วงที่จำใครไม่ได้ หนูไล่มันออกจากบ้านอะ ^_^ บอกว่ามันเป็นแมวปีศาจ หนูล่ะกลัวมันเสียใจแล้วไปผูกคอตายใต้ต้นหญ้าขนประชดชีวิตค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

ผู้หญิง ค่ะ
ตอบว่าผู้หญิง เพราะรู้สึกอยากเป็นกาแฟ
แม้จะดำ ขม แต่ก็หอมหวาน กลมกล่อม
ใครลิ้ม ก็ ติดใจ

แวะมาชวนไปชม exhibition
"Enlightenment and Liberty" ที่ blog ค่ะ

สวัสดีค่ะ พี่ปอนปอน

คนเราเอาความรักมาเป็นของตัว
เพื่อคาดหวังผลดีจากมันเป็นส่วนมาก
ในหน้าหนังสือพิมพ์และเรื่องรักที่ได้ยินได้ฟังก็คล้ายๆกัน
ทำไมคนเราถึงคาดหวังอะไรจากความรักถึงเพียงนั้น
บางครั้งก็กลายเป็นการเอาความรักมาทำร้ายตัว หรือไม่ก็มุ่งทำร้ายกัน
เรารู้จักรักเป็น แบบเดียวเสียแล้ว
ความรักแบบการครอบครองนี้มันกลืนชีวิตเราได้ขนาดนี้เชียวหรือ

พี่ปอนปอนจ๋า
อัพบล็อกจากลาไปเสียแล้ว!

โอ้เอ๋ย..หัวใจ
ทำมั้ย ทำไม
เค้นหาความหวานไม่มี
ความสุนทรีย์ก็มอดไหม้

ตั้งใจ๊ ตั้งใจ
อยากเขียนอะไร อะไร..ฝากไปแปะฝาผนังร้านกาแฟรักริมปาย
แต่..เจ้าหัวใจวายร้ายไม่ยอมผลิตผลงาน

อาย อาย อาย

ชอบบทกวีนี้จัง ความรักนี่เปรียบได้หลายอย่างจัง

ถ้าเปรียบความรักเหมือนกาแฟ
จงเติมความหวานแทน ความเข้าใจ
เติมความเอาใจใส่แทน ครีม ,นม
ลดความขม ด้วย รอยยิ้ม
ความรักก็จะเป็นกาแฟที่หอมกรุ่นอยู่เสมอ...

กลอนดีค่ะ อ่านแล้วได้ใจไปเลย แต่ความรักถ้าเปรียบกับกาแฟถ้าให้มันข่มขื่นก็คงเหมือนอเมริกาโน่นะค่ะ
ส่วนเราชอบคาปูชิโน่ มีฟองนม หวานมัน ความรักของเราคงหวานหอม ค่ะ พอดีทานกาแฟทุกวัน ก็พูดไปงั้นค่ะ ขอบคุณสำหรับกลอนดีๆอีกครั้ง