ขอเมนต์ครึ่งแรกก่อนนะคะลุง

เพราะเด๋วจะออกไปข้างนอกค่ะ

อื่นๆ ค่อยมาเมนต์ ทีละนิดละหน่อย เพราะกะว่าบล็อกนี้ดองยาวใช่มั้ยคะ

....

อ่านแล้วเข้าใจเลยว่าครูแกะดำเป็นยังไง

เพราะตัวเองก็เคยเป็นค่ะ...เคยเป็นครูอัตราจ้างสอนวิชาสังคม ภาษาไทยอยู่เทอมนึงในรร.ตจว.

เข้ากะใครเขาไม่ได้

ครบเทอม ครูคนอื่นเขายังจ้างต่อ ส่วนเรา เขาเลิกจ้าง...

โชคดีของโรงเรียน แต่โชคร้ายของเด็กที่จะขาดครูเก่งๆอย่างเราไป ฮ่าๆ..

.........

อ่านเรื่องลุงบูลย์แล้ว คิดว่า นี่แหละค่ะ ครูที่เด็กต้องการ

ครูมี่สอนสนุก มีความสามารถที่เด็กสัมผัสได้จริง

วาดรูปก็ได้ เขียนเรื่องก็ได้ มีศิลปะครบเครื่อง

ตอนเป็นเด็กก็จะชอบครูแบบนี้ ไม่ใช่ครูที่ดีแต่ท่องตำราให้ฟัง

ครูแบบลุง น่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้เด็กๆได้ดี

เด็กได้แสดงออก ได้เล่นละคร...มันสนุกน่ะค่ะ

เชื่อว่ามีนักเรียนหลายคน จดจำครูไพบูลย์มิรู้ลืม

...............

เรื่องท่อนหลังๆ..ค่อยมาเมนต์ต่อค่า...

เดี๋ยวไว้อ่านคืนนี้ แต่อ่านเมนท์ของคุณนักล่าฯแล้วรู้สึกว่า แต่ละโรงเรียนเหมือนกับแดนสนธยาอย่างไรไม่รู้ มีครูนายทุน ครูกรรมกร ครูคุณนาย ครูขายตรง

แถวบ้านมีครูอยู่คน รวยมาก เป็นเจ้ามือหวยเถื่อน เจ้าแม่ปล่อยเงินกู้ แต่ตำแหน่งจริิงๆคือ ครูประจำชั้นอนุบาล
ผมนึกถึงสภาพเด็กที่ต้องเรียนอยู่กับครูคนนี้
มีอยู่ครั้งหนึ่ง เงินครูหาย ครูให้เด็กเล็กดื่มน้ำสาบาน มีเด็กมาเล่าให้้พ่อแม่ฟังตามประสาเด็กว่า กูดื่มน้ำจนแทบอ้วก
วันหวยออก ครูต้องวิ่งเช็คยอดเงิินจากบรรดาโพย ผมไม่รู้ว่าเด็กเรียนอะไรกับใคร

ผมเห็นรถยนต์ราคาล้านเศษของครูที่วิ่่งผ่านหน้าบ้านทุกวัน สายตาผมยังไม่อยากแลให้เสีย
น่าน...ใส่อารมณ์ซะ

ครับคุณนักล่าฯ

บล็อกคราวนี้แช่ยาว ว่าง ๆ มาอ่านบทละครนะครับ เพราะไป ๆ มา ๆ ทำท่าจะหมดเรื่องเมาท์ ตอนนี้เลยพยามเข้าหาสาระ

เรื่องจริงที่ไม่อิงนิยาย เมื่อวันที่ ๒๔ กรกฎาคมที่ผ่านมา ลุงไปเป็นกรรมการตัดสินประกวดสตอรี่บอร์ดของนักเรียนชั้น ม.๖ ในชุมพร

ตอนทำพิธีเปิด ท่านวัฒนธรรมจังหวัด ได้กล่าวในพิธีเปิดว่า

ตอนนี้วัยรุ่นมีเวลาว่างมาก ชอบไปอยู่กันตามหัวสะพาน ศาลา ป้ายรถเมล์ และสุดท้ายคือร้านเกมส์(จนมีการฆ่ากันตาย) เวลาที่มีค่าถูกความไม่มีสาระทำลายไป แล้วอนาคตของประเทศไทยอยู่ตรงไหน การให้เด็กไปประกวดวาดภาพสตอรี่บอร์ด(นำไปใช้ในการถ่ายทำภาพยนตร์) จึงเป็นทางหนึ่งที่จะให้เยาวชนที่ไม่อยากเป็นหมอ เป็นครู เป็นข้าราชการ หรือนักการเมือง ได้ใช้เวลาให้มีค่ากับตนเองและสังคม

และทางวัฒนธรรมจังหวัดได้มอบหน้าที่ให้ลุงเป็นวิทยากร ด้านการเขียนเรื่องสั้นและวรรณกวีด้วย ทำมา ๕ ปีแล้ว พบว่าเด็กในอำเภอที่ลุงอยู่ อำเภอเมือง อำเภอสวี ไม่เคยส่งเด็กเข้าประกวดหรืออบรมเลย เขาอบรมครั้งละ เรื่องละ ๔ วัน เด็กพักในโรงแรมหรู กินอาการในโรงแรม วิทยากรมาจากสาขาต่าง ๆ ของลุงเอานักเขียนอื่นมาช่วยด้วย

แต่สิ่งพบคือโรงเรียนที่ไม่ส่ง้เด็กเขาคงมองว่า สิ่งพวกนี้ไม่ได้ให้อะไรกับเขา ไม่ว่าจะด้านชั้น ซี หรือตำแหน่ง ตอนนนี้ชุมพรเขาเห่ออะไรรู้ไหม เขากำลังเห่อส้วม เคยดูทีวีหรือเปล่า

การศึกษาไทยยังอยูในระบบ ขี้ตามช้าง

ว้าว...

คนที่ถูกนินทามาแว้ว มาช่วยกันถล่มครู สงสัยบอร์ดนี้ถ้ามีครูเข้าคงร้อนฉ่าแน่

ตอนลาออกจากครู ได้เงินมาหนึ่งแสนห้า จ่าย ๒ งวด ค่าออก จากนั้นเอาเงินเข้าแบ็งก์ กดออกมาทีละหมื่น ชวนเพื่อนพ้อง ลูก เมีย ไปเที่ยวกันโว้ย ไม่มีใครไป มีตนหนึ่งเป็นนักอ่าน เขาอ่านงานลุงมานาน ติดต่อเชิญมาให้ไปเกาะสมุย ในชีวิตไม่เคยไป ขับรถไปกะถึงสมุยราวเที่ยง ไปคนเดียวหลงทางระหว่างดอนสัก-เกาะสมุยไปออกขนอม ตกลงไปถึงสมุยห้าโมงเย็น แฟนหนังสือมารับพาไปเลี้ยงให้กินอาหาร ที่พักอย่างดี ๒ วัน (มีไหมอาชีพอื่น)

ออกจากสมุยมุ่งขึ้นเหนือเข้าสุพรรณ ไม่เจอเพื่อนจึงไปนอนโรงแรม แต่ส่วนใหญ่นอนตามบ้านเพื่อนนักเขียน ที่บัวใหญ่บ้านจารย์โชติ ที่โคราชบ้านสุภาส รัตนกุล ที่ชัยภูมิบ้านสังคม เภสัชมาลา ที่แก้งสนามนางไม่นอนแต่ไปกิน เสถียรยอดดี นักเขียนบางกอกต้อนรับอย่างดี กระทั่งสุดท้ายที่ประโคนชัย เขาคอกบุรีรัมย์ บ้านคนแซ่หว่อง จะไปต่อเชียงใหม่แต่หมดแรงเลยกลับบ้าน

ชอบบุกคนเดียวโชคดีไม่มีใครทุบหัวเอารถเก๋งไป ตอนนี้เลยยังมีมันเป็นพาหนะคู่ชีพ ชีวิตถ้าใช้มันถูกก็คือความสุข

ชอบบล็อกนี้ครับคุณลุงบูลย์

ครูที่แท้อย่างคุณลุงบูลย์ บางทีผลงานที่ออกมา ทำให้ครูอื่นๆสงสัย
ไม่เชื่อ อย่างผลงานที่เด็กๆเขียนเรื่อง บทกลอน และวาดรูปประกอบเอง

การดึงศักยภาพของเด็กๆออกมาอย่างเต็มใจ ย่อมเกิดพลังมหาศาล
ผลงานจึงเกินวัย จนเป็นที่น่าสงสัย

ผมเคยถูกครูใหญ่ที่มาสอนแทนครูน้อยใน ชม. ภาษาไทย ท่านเรียกเด็กๆไปหน้าชั้น
แสดงละครประกอบหนังสือวรรณคดี แสดงกันสดๆ ไม่มีการซักซ้อม
ไม่รู้ล่วงหน้า นัยว่าเป็นการสอนที่ไม่จำเจ แต่วัยเด็กอย่างผม
ไม่อยากทำตามครูสั่งเลย ภาวนาให้หมดชั่วโมงเร็วๆ เพราะคนที่ออก
ไปก่อนแสดงไม่ดี โดนไม้เรียวกันถ้วนหน้า แต่ละคนกลายเป็นละคร
หุ่นยนต์กันหมด

อ่านละครที่คุณลุงบูลย์แต่งให้เด็กๆแสดงแล้ว ให้ข้อคิด สะท้อน
สังคมสุดๆ เดี๋ยวนี้ลูกๆจะขอเงินไปซื้ออะไร พ่อแม่ไม่มีสิทธิ์ขัด
ขวาง ขอได้ขอไป พ่อแม่ก็เป็นหนี้เป็นสินกันไป...

มาอ่านบทละครต่อค่ะ

โห...เด็กสามคนนี้ มันจะไถเลือดเนื้อพ่อแม่ไปถึงไหนนะเนี่ย

ขอทีละสี่หมื่น อุอุ

นักล่าฯเป็นพ่อ คงหนีไปนานแว้ว ตั้งแต่ขอตังค์ไปกินไอติมห้าร้อยน่ะค่ะ

สนุกค่ะลุงบูลย์ บทละครมันต้องให้แรงๆ เวอร์ๆแบบนี้ถึงจะทำให้คนดูชอบ

เก่งมากค่ะ...จบก็ได้คติสอนใจ

แต่แอบคิดไม่ได้ว่า ตกลง พ่อหนีไป ไม่ยอมกลับจริงๆเหรอคะ

ใจร้ายยย.........

......................


มีน้ำตกมาใหม่ค่ะลุง...ไปเที่ยวนะ

ลุงคะ อ่านแล้วก็เหนื่อยนะเนี่ย หนูต้องสอนลูกอีกหลายบทเรียนเลยล่ะ โดยเฉพาะการรู้จักใช้เงินให้เป็น

สองวันมานี้ อากาศที่โน่น ดีมากเลยลุง ฤดูร้อนนะ แต่เช้ามาอากาศหนาวซะงั้น ดวงอาทิตย์ยังคงหลับไม่ตื่น พอหนาวๆหนูอยากกินแกงหน่อไม้ดองใส่ปลา ง่ายๆลุงโทรถามเพื่อน แล้วลุย แซ่บมาก หนูกินคนเดียวล้วนๆ ซักพัก ผื่นขึ้นหน้า แพ้อาหารทะเลค่ะลุง หนูรู้ล่ะว่าตัวเองแพ้ แต่ความอยากมันไม่ปราณีใคร ก็เลย..เอาวะ ทนไปนิด ขอข้ากินไว้ก่อน

พูดแล้วช้ำ ไม่มีวาสนากินอาหารทะเลเลยนะหนูอ่ะ

สวัสดีคุณอินไซน์



ผมไปตอบที่บล็อกท่านแล้วนะครับ

สวัสดีคุณแม่น้องนิก

ลุงไปตอบต่อกลอน ส่วนตรงนี้แสดงความเห็นใจเรื่องแพ้อาหารทะเล

สวัสดีนักล่า

ใครเป็นแฟนบล็อกนักล่า จะต้องเป๊ยมไปด้วยศรัทธา เพราะแต่ละครั้งโหลดนานเหลือเกิน หรือว่าเพราะเน็ตลุงมันยังกระจอกอยู่ เป็นเน็ตเหมาจ่ายเดือนละห้าร้อยบาท เคยบอกสำนักงาน ทีโอที เขาบอกอยากเร็วเพิ่มอีก ๙๐ บาท แต่ไม่เอาอยากประหยัด

พวกเพลงต่าง ๆ ในบล็อกเลยไม่ค่อยได้ฟังกับเขา ของตัวเองก็ไม่ใส่

เพิ่งมีลุงคนเดียวบอกว่าบล็อกนักล่าฯโหลดนาน

รับไว้พิณานะคะ...อาจจะทำภาพให้เล็กลงอีกหน่อย

หรือไม่อีกที ลุงก็ไปเพิ่มความเร็วของเน็ตลุงเอาเอง ฮ่าๆ

.........

อย่าเพิ่งต๊อแต๊ะนะคะ

วันนี้มาชวนลุงไปลงเรือเที่ยวอีกแระ...

ลุงคะ เผื่อไม่ว่างไปบล๊อกหนู หนูก๊อปกลอนที่พี่หมิ้นตอบลุงไว้ มาให้อ่านถึงที่ค่ะ

...ส่งกระเทยมาได้ไงมายอังเคิ้ล
เดี๋ยวโดนเบิ้ลโดนกระหน่ำช้ำอกป๋า
ต้องกินยาหลายโหลโถชะตา
จะนำพาให้เป็นทุกข์สุขไม่นาน

ใครเขาบอกคุณอาว่าหนูโสด
แสนลิงโลดมีปัญญาหาแฟนได้
ถึงเลยวัยไม่อดสูมีคู่ใจ
เอาใจใส่ดูแลแหมน่าชม

หากจะถามธารดาวเขาไม่ตอบ
เพราะเขาชอบเก็บความลับเป็นนิสัย
ถามไปเถิดถามได้ก็ถามไป
เขาตอบได้เพียงแบะแบะแพะยังงง

อาอยากรู้ควรถามนางงามเหนือ
เธอจุนเจือข้อมูลพอกพูนผล
มีอะไรยังไม่รู้ดูกังวล
ถ้าไม่จนปัญญามาตอบเอย

++++++++++++
อ่านแล้วยิ้มเลยค่ะลุง หนูเองไม่มีความสามารถด้านนี้เลย อย่างน้อยๆก็มีพี่หมิ้นกู้หน้ากู้ตานะลุงนะ

พี่หมิ้นเธอเป็นทหารค่ะลุง เพิ่งจะแต่งงานไปหมาดๆ ธารดาวกับหนูเป็นน้อง ที่ห่างชั้นก้นเยอะ แต่ถ้าเป็นเรื่องชีวิตคู่ หนูกับธารดาวนับว่าเป็นพี่ อิๆ พอได้ทีเป็นพี่เขา เราก็ยึดตัวเองว่าเป็นพี่เลี้ยงนางงามซะเลย

วันนี้มาอัพบล๊อคเลยแวะมาหาลุงบูลย์ซะหน่อย
ทิ้งบล๊อคไว้เกือบเดือน เพราะภารกิจที่บ้านวุ่นวายกันเหลือเกินกับฤดูผลไม้
ตกลงปีนี้ลองกองขาดทุนปุ๋ยไป 800 บาท ก้อปุ๋ยกระสอบหนึ่ง
เจอฝนหนักน้ำท่วมตะกั่วป่ารอบที่แล้ว แทนที่ลองกองจะได้ออกหมดสวน เลยต้องค้างเติ่ง จากราคาโลละ 14 บาทขายส่ง ตอนนี้ 5 บาทยังวิ่งหาคนซื้อแทบไม่ได้

เลยต้องตัดแจกกันส่งไปให้เด็กๆ พรรคพวกที่ภูเก็ตเสียกล่องใหญ่ แจกจ่ายจนเหนื่อย

แถมช่วงฝนยาวๆยิ่งป่วนกันทั้งบ้านไม่ต้องได้อยู่เป็นสุข ตาไอไม่สบาย ยายเป็นชิคุนกุนย่า ป้าก็เป็นหวัดถาวรแถมไม่รู้ตัวว่าเป็นชิคุน เหลือแต่ลุงไม่ค่อยจะรู้เรื่องช่วยกันปล้ำหลานแทบตาย

ตกลงเป็นชิคุนกุนย่าประหลาดอยู่คนเดียว คนอื่นเขาเป็น 7 วัน แต่ปลายแปรงเป็นเสียเกือบเดือน ไม่เป็นไข้ แต่เป็นหวัด
และปวดเมื่อยตามตัวอย่างทรมานอยู่เป็นเดือนๆ ยกหลาน อุ้มหลานแต่ละทีร้องโอดโอย
จนกระทั่งอาทิตย์ที่แล้ว ป้าพิศทรุด ก็เลยทรุดบ้าง ผื่นแดงขึ้นตัวลายยังกะตุ๊กแก
แต่หมอบอกว่าถ้าผดแดงออกก็จะหายแล้ว.....แต่ยังไว้ใจไม่ได้
เพราะเชื้อยังอยู่ในตัว และอยู่ในวงจรอีก 3 เดือน
สรุปแล้วตอนนี้ก็ต้องเก็บตัวเป็นนักกีฬาอยู่เช่นเดิม

เป็นช่วงเดือนที่ทรมานตนจริงๆค่ะลุง นึกว่าจะต้องป่วยไข้ไปอย่างถาวรเสียแล้ว
แถวปะทิวคงจะยังไม่ระบาดมาก แต่ระวังเรื่องยุงด้วยนะคะ

ต้นลองกองนี่เผาถ่านได้ไหมพี่ปลายแปรง ไม่่เคยเห็นต้น
แต่เงาะนี่น่าจะได้นะ
ลองๆตัดต้นเงาะแ่ม่สามีเผาถ่านขาย อาจจะเวิร์คกว่า
ลองดูนะ อาจถูกเค้าเฉดออกจากตระกูลภายในบัดนาว!
อิอิ

สวัสดีแม่น้องนิก

ลุงจะตามไปตอบที่บ้านนะ

สวัสดีปลายแปรง

อย่าไปเชื่อตามานะ ของมีขึ้นมีลง ถึงจะถูกแค่ไหน ลุงเองยังอด ไม่ค่อยได้กิน ไม่มีเวลาออกไปซื้อ ชอบผลไม้มาก ๆ เห็นเขาขายแถม ขายแจก สามกิโลยี่สิบ ยังอยากจะให้สามกิโลร้อย สงสารกลัวเขาจะเลิกปลูก คนเกลียดปาล์ม เกลียดพืชเศรษฐกิจ จะอดผลไม้ อย่างนาก็เหมือนกันของป้าไรตอนนี้คิดปลูกปาล์ม อนาคตไทยอาจต้องซื้อข้าวจากจีน ที่มาซื้อนาไทยทำในไทย ฮ่วย ต๊ายเหลี่ยว ๆ ๆ

สวัสดีมานะ

อย่าไปยุปลายแปรงให้โค่นต้นผลไม้เผาถ่านนะ นี่ถ้าลุงยังอยู่อีกสักห้าสิบปี อยากจะปลูกต้นทุเรียน มังคุด เงาะ ลองกองให้รอบบ้าน จนเหมือนเรือนต้นไม้เลย เพราะปลูกไกลบ้านขี้เกียจเดินไปเก็บ ที่ผ่านมาปล้ำทำแต่ไปทำไกล โดนขัดขวางจนสวนล่มหมด พอจะปลูกใกล้ ๆ บ้านเขาบอกรกไม่ให้ปลูก ตอนนี้ได้แต่แหงนหน้ามองคนบ้านข้าง ๆ ที่เขาปลูกแล้วเราไปขอเขากินที่ละห้าลูกสิบลูก อายจะตายชัก

ทำไมเราไม่คิดว่าปลูกสิ่งกิน กินสิ่งที่ปลูก อย่าไปคิดขาย

นี่เป็นคำที่ในหลวงพูด

ลุงคะ พี่หมิ้นตอบไว้ นำมาให้ลุงอ่านถึงที่ เผื่อเดินทางไกลจะทำให้ลุงเหนื่อยมากกว่าเดินไปกินผลไม้

แม่น้องนิกคะ

ช่วงที่พระกำลังฉันผลไม้ ของหวานพี่เข้าไปคุยกับพระรูปหนึ่ง เลียบ ๆ เคียง ๆ เรื่องรสชาติอาหาร ท่านถามว่าของโยมทำอะไรมา พี่ชี้ไปที่แกงเขียวหวานหมูที่พี่ทำไปโชว์ ท่านตอบตรงไปตรงมาว่าอาตมาฉันไปนิดเดียว ไปเน้นที่แกงส้มเพราะอร่อยดี...555

ขากลับแวะไหว้พระก็คิดถึงแม่น้องนิกนะคะ

เม้นท์ที่ 7 ธารดาวพูดเข้าท่าดีค่ะ

******
ธารดาวคะ

อย่ามาดูถูกพี่นะ ให้ดูผิดไว้ก่อน...555
ห่อหมกเบื่อตรงต้องมากวนปลากับเครื่องแกงและน้ำกะทิ ยิ่งกวนมากยิ่งดีนึ่งออกมาจะหนึบหนับน่าทาน เมื่อก่อนต้องกวนกับหม้อดิน เดี๋ยวนี้คนชอบใช้หม้ออลูมิเนียมแทน

ถึงยังไงก็เปลี่ยนพี่ไม่ได้หร๊อกธารดาวเรื่องปิ่นโตน่ะค่ะ เพราะติดใจซะแล้วอะไรจะง่ายกว่านี้มีไหมคะช่วยแนะนำด้วย...อิอิ

******
ตอบคุณอาบูลย์ด้วยความนับถือค่ะ

คุณอาบูลย์เชิญพักกายให้หายเหนื่อย
หากยังเมื่อยมีสาวมาบีบขาให้
มือนุ่มนุ่มนวดเบาเบาแต่เร้าใจ
มีหม้อไฟพ่วงกับแกล้มแถมเหล้าเบียร์

เรื่องทะเลทั่วไทยใครก็รู้
ของเราสู้ต่างชาติได้ไม่อายเขา
แต่ไม่ชอบอนุรักษ์จักถึงคราว
ชายหาดยาวแต่น้ำเน่าน่าเศร้าจริง

อยากจูงมือคุณอามาท่องเที่ยว
หน้าซีดเซียวจะได้หายกลายเป็นหล่อ
มีสาวสาวนั่งเฝ้าพะเน้าพะนอ
จากสอวอกลายเป็นหนุ่มกระชุ่มกระชวย

อาอย่าเพิ่งหลีกหนีไกลไปโลกหน้า
อามีค่าต้องคงอยู่คู่ศักดิ์ศรี
โชคชะตาอยู่ยั่งยืนถึงหมื่นปี
แสนมั่งมีเงินใช้ไม่หมดเอย

ยกมาจากที่ไปตอบแม่น้องนิก


อยากจูงมือคุณอามาท่องเที่ยว
หน้าซีดเซียวจะได้หายกลายเป็นหล่อ
มีสาวสาวนั่งเฝ้าพะเน้าพะนอ
จากสอวอกลายเป็นหนุ่มกระชุ่ม"กระชวย"

(ขอแก้หน่อยนะจ๊ะ มันจะได้รับกันระหว่างบทต่อบท คำใน "......." คือคำที่แก้อย่าโกรธนะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว)

อาอย่าเพิ่งหลีกหนีไกลไปโลกหน้า
อามีค่าต้องคงอยู่คู่ศักดิ์ "สลวย"
โชคชะตาอยู่ยั่งยืนถึงหมื่น "รวย"
"เพราะโชคช่วย" มีเงินใช้ไม่หมดเอย
.........

ชอบคุณในคำพรว่ากลอนด้น
แต่อาจะพาจนนะหลานเอ้ย
คนแก่แก่แย่หย่อนอ่อนแอเชย
อย่าอยู่นานให้โลกเย้ยเยาะไยไพ

เป็นเต่าต้อยร้อยปีคนยี้แย่...
ถ้าอยู่แก่หมื่นปีบัดสีไฉน
ไดโนเสาร์เต่าล้านปีที่ใครใคร
เปรียบไว้ว่าอยู่ถ่วงความเจริญ

สู้ไปเกิดมาใหม่ให้สวยสะ
เหมือนรถใหม่ใครวะถอยมาเอิ้น
ทันสมัยใหม่หล่อขอเชื้อเชิญ
สาวสะเทิ้นทอดกายชายตามอง

ทั้งเจ้าของและรถยังสดใหม่
เหมือนดอกไม้แมลงพู่เคียงคู่สอง
ร่วมบรรเลงเพลงจินต์กลิ่นละออง
หอมหวนถ้วนทั่วท้องทุ่งมาลี

แต่ถ้าแก่หนังเหี่ยวเสียวสยอง
ต่อให้มีเงินกองก็แค่ผี
ผีคนเป็นเห็นทีไรใจโศกี
อย่าอวยพรแบบนี้นะหลานอา....


.........

หุหุ ไม่ดีหรอก ปล่อยไปตามวัฎแห่งธรรมเถิด สาธุ้....




โดย: lungboon IP: 118.173.120.154 วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:13:49:36 น.

วันก่อนที่ลุงไปเมนต์แล้วโดนแบน

นักล่าฯก็รีบไปปล่อยผ่านตั้งแต่ลุงบอกแล้วนะคะ ...

มะต้องห่วง เมนต์ดีๆ เราไม่ยอมให้ถูกขังคุกแน่ๆ

คนอื่นก็จะได้อ่านด้วย

............

วันนี้มาชวนไปเที่ยวน้ำตกอีกละค่ะ...

เม้นท์ไปตั้งเยอะ เนทเดี้ยงจนได้ เลยเม้นท์ใหม่บอกลุงได้แค่นี้ค่ะ

แหม...มะวานกำลังจิตหงุดเงี้ยวอยู่

ลุงเข้าไปพร้อมกะกลอนน่ารักๆ...ทำให้อารมณ์แจ่มใสขึ้นทันทีค่ะ

กลอนลุงจึงเป็นยารักษาอารมณ์ได้ชะงัด

.............

สบายดีนะคะวันนี้

ถ้าเข้ามา อย่าลืมแวะไปชมน้ำตกนะคะ

สวัสดีในวันใหม่ครับคุณลุงบูลย์

มาส่งข่าวครับ ว่าอัพบล็อกใหม่แล้ว

เป็นเรื่องการเดินทางโดยเครื่องบินภายในประเทศยุคก่อน

ถ้าว่างขอเชิญนะครับ

แวะมาทักทายวันศุกร์ซึ่งฝนตกหนักถล่มทลาย....หวัดจับอีกจนได้

ปีนี้เลยไม่ได้ส่งมังคุด ลองกองทุเรียนไปให้ลุงเลย
ทุเรียนมีน้อย ไม่ได้กวนเลย ของสวนอื่นเขาเยอะอยู่หรอก
ลองกองส่งไปกว่าจะถึงลุงก็คงร่วงเน่าหมดพอดี...ที่สำคัญ
กินมากไม่ได้นะลุง น้ำตาลสูงมาก...ความดันพรุ่งปรี๊ดเลยล่ะ
ถึงไม่มีความดัน ไขมัน เบาหวานก็ยังอันตรายสำหรับผู้สูงอายุ
อ้อ....ลุงไม่ได้สูงอายุนี่เนอะ....แค่ สว. เอง....อิ....อิ

ส่งไปให้ตาอู๊ดกล่องหนึ่งฝากญาติๆเขาไป คงหมดแล้วป่านนี้
ปลายวาก็กลับสู่สภาวะปกติหลังจากหมดผลไม้

ตอนนี้ก็เลยกระเป๋าแฟบตามระเบียบ ฝนตกขนาดนี้..ยางตัดไม่ได้เลย
เฮ้อ.....ตกลงรับรางวัลไม่ไปหรอกค่ะ
ไม่อยากออกหน้า ออกตาไปมากกว่านี้....เหนื่อยใจ

วัดดีตอนเช้าคะ
สบายดีป่าวคะ
ทำงานนักน่าดูนะคะไกล้ถึงวันพ่อเเล้วนะคะ
ก็ขอให้โชคดีนะคะ

สวัสดีค่ะ
หนูชื่อมะปราง
ยังไงก็มาทักทาย
บ้างนะคะ

น่าสนุกค่ะขอเอาไปแสดงละครที่โรงเรียนดีกว่านะคะ ขอบคุนคร่าาาา

สวัสดีครับ คุณลุงเป็นครูหรือครับนี่

สนุกนะคะแต่ว่ามีคำพูดขอเงินทั้งนั้น

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๕ ครับ กำลังหาบทละครสร้างสรร
อ่านแล้วคล้ายๆเคยได้ยินมา เพิ่งจะเจอต้นฉบับ
ขออนุญาตนำไปให้เด็กๆ แสดงในวันเด็กนะครับคุณครู

ก่อนจากขอฝากไม้เรียว ไว้ให้คิดถึงสักนิดนะครับ เด็กรุ่นใหม่ไม่รู้จักแล้ว

....ลืมไม้เรียวลบหลู่ครูผู้เฒ่า
ว่าโงเขลาเด็กรุ่นใหม่มันไม่สน
หลงลืมไปว่าที่ได้เป็นนายคน
ล้วนเป็นผลที่ได้จากไม้เรียว...

ขอบคุณมากค่ะ ได้บทละครสำหรับให้เด็กๆ เล่นแล้ว ดีใจจังและก็หวังอยากให้เด็กไทย ได้ครูที่ดี มีความรู้ คุณภาพคับแก้ว เพื่อสอนให้เขาเป็นคนดี และเก่ง ในอนาคต หวังให้การศึกษาของไทยก้าวหน้าห่างจากคลองเยอะๆ ขอสรรเสริญครูไทยที่มีหัวใจครูทุกท่านด้วยค่ะ

สนุก

ดี

เนื้อหาสอนคติดีมาก ขออนุญาตนำเนื้อหาและรูปภาพเผยแพร่ ให้สาธารณชนรับทราบ เพื่อเป็นวิทยาทานนะครับ

ขอนำไปทำละครสั้นต่อนะครับ