พิษพันธกานต์...อัญชรีย์

...ชีวิตคนเราน่ะมันไม่ได้มีแต่สุขอย่างเดียวมันต้องมีทั้งทุกข์สุขปะปนกันไปไม่ว่าเลือกทางไหนก็หนีความเจ็บปวดไม่พ้นทั้งนั้น...

เพียงแค่ได้สัมผัสตัวของเขมินท์...ความทรงจำต่างๆในอดีตก็หลั่งไหลเข้ามาหาตุลยาจนเกินจะรับไหว...เพราะความทรงจำนั้นมันไม่ใช่ของเธอ...แต่มันเป็นของผู้หญิงที่ชื่อจันทร์วลีหญิงสาวที่มีชีวิตอยู่เมื่อยี่สิบปีก่อน...ผู้หญิงที่เป็นรักแรกและรักเดียวของเขมินท์

เหตุการณ์ในอดีตที่ทำให้ตุลยารู้สึกสับสนและอยากรู้ให้กระจ่างไปพร้อมๆกันและที่แน่ๆเลยก็คือ...ตุลยาสาวน้อยวัย 18 ปีในปัจจุบันก็รักและผูกพันขมินท์ในวัย 38 ปีไม่ต่างไปจากที่จันทร์วลีในอดีตเมื่อยี่สิบปีก่อนรัก....

แต่...เพราะจันทร์วลีจากไปและทิ้งความเจ็บปวดเอาไว้ให้เขมินท์รวมไปถึงทุกคนที่เกี่ยวข้องด้วยโดยเฉพาะแม่ของเธอ...หากตุลยากับเขมินท์คิดจะลงเอยกัน...ต้องมีผลกระทบต่อใครอีกหลายคนแน่นอน...

อ่านจบ...เรื่องนี้ดราม่าค่ะ แต่ไม่มากเท่าไหร่ เป็นเรื่องแนวกลับชาติมาเกิด(สงสัยเหมือนกันว่ามาเกิดเร็วไปไหมแต่คิดอีกทีถ้ามาช้ากว่านี้...พระเอกจะแก่เกินไปสินะ T^T)

ช่วงแรก...จะบอกเล่าเหตุการณ์ที่ตุลยาถูกตัวของเขมินท์แล้วทีนี้ภาพความทรงจำต่างๆของจันทร์วลีก็หลั่งไหลเข้ามา...เนื้อเรื่องช่วงนี้ยาวนาน...ไปจนถึงวันที่จันทร์วลีจบชีวิตลง...เล่าแบบรวดเดียวจบเลย ชอบช่วงนี้ค่ะ...เพราะมันสื่อให้เห็นถึงความรักระหว่างเขมินท์กับจันทร์วลีได้ดีเลย...รักที่ร้อนแรงในช่วงวัยรุ่นวัยที่ยังไม่มีวุฒิภาวะมากพอ...แต่กลับเป็นรักที่สร้างความเจ็บปวดและจำฝังใจไม่มีวันลืม

ช่วงที่สอง...ก็กลายเป็นช่วงล้วงลับ...เพราะตุลยาเริ่มสืบหาข้อมูลต่างๆและช่วงนี้ก็เป็นช่วงแบบลูกผีลูกคน คือ...นางยังเด็กน่ะค่ะ บางช่วงบางตอนเลยทำอะไรที่ดูไม่น่ารักเท่าไหร่ออกมาบ้างดูเป็นเด็กที่โดนพ่อแม่ตามใจค่ะ เรื่องนี้แม่นางมีกรรมหนักค่ะเลยต้องมาชดใช้ให้ลูกสาว จะไปไหนมาไหนก็ห่วง หวง ตลอดเวลา ทุ่มเทความรักความเอาใจใส่ไปที่ตุลยาจนหมด...ยิ่งตอนที่เจอกับพระเอกแล้ว แม่นางเอกยิ่งประสาทเสียหนักเลยค่ะรู้สึกทั้งสมน้ำหน้าและสงสารไปพร้อมๆกัน

ส่วนทางด้านพระเอก ก็ยังต้องวางมาดผู้ใหญ่เพราะฐานะพระเอกคือเพื่อนแม่นางเอกเลยนะ(แต่พระเอกอายุน้อยกว่าแม่นางเอกหลายปีอยู่ค่ะ)และที่สำคัญก็คือยังลืมจันทร์วลีไม่ได้ พอเจอนางเอกก็ยิ่งคิดถึงจันทร์วลี แม้ว่าบุคลิกนางเอกจะแตกต่างจากจันทร์วลีแต่บางสิ่งบางอย่างก็กระตุ้นให้พระเอกคิดถึงมากขึ้นๆ

“ดูเผินๆแล้วเขาไม่เหมือนวลีเลยสักอย่าง ทั้งรูปร่างหน้าตา นิสัยใจคอแต่ไม่รู้ทำไม เห็นเขาแล้วผมจะคิดถึงวลีทุกครั้ง”

“นี่เขมจะบอกพี่ว่า...เขมเองก็ชอบเด็กคนนั้นเพราะคิดว่าแกเหมือนวลีงั้นเหรอ”

“เปล่าครับไม่ใช่แบบนั้น”...”ผมไม่คิดจะสร้างปัญหายุ่งยากแบบนั้นให้นพคิดมากหรอกครับผมแค่สงสัย...ว่าเขามีอะไรที่เหมือนวลี ถึงทำให้ผมนึกถึงวลีได้ทุกที”

“พี่เอง...ก็ยอมรับว่ารู้สึกอย่างเขมว่าอยู่บ้างเหมือนกันถึงจะเห็นชัดๆว่าเด็กคนนั้นไม่เหมือนวลีเลย วลีทั้งหัวอ่อน ทั้งนุ่มนวลใจเย็นส่วนตูนติดจะเป็นเด็กเอาแต่ใจและดื้อหน่อยๆด้วยซ้ำแต่บางทีสายตาท่าทีแกก็ทำให้พี่คิดถึงวลีเหมือนกัน”

ช่วงที่สาม...ออกแนวรักนี้ต้องฟันฝ่า ...แหม แต่อุปสรรคน้อยไปนิดนะคะเราว่าถ้าจัดหนักกว่านี้คงได้มีน้ำตากันมั่ง แต่นี่ออกแนวหวานๆซะด้วยซ้ำ หลังจากที่รู้ตัวรู้ใจกันแล้วว่ารักกันแน่นอน...คุณเขมก็รุกเลยค่ะงานนี้ไม่สนแล้วว่านางเอกจะอายุแค่ 18 T^T ใจร้อนนะคะ 555

สรุปแล้วเรื่องนี้อ่านได้เรื่อยๆค่ะ ไม่ถึงกับชอบมากแบบว่า...อ่านแล้วมันยังไม่สุดน่ะค่ะ จะไปทางดราม่าก็หนักไม่พอ...จะไปทางหวานๆก็ไม่ไหวเพราะอายุที่ห่างกันถ้ามากกว่านี้ออกแนวเฒ่าหัวงูเสียลุคพระเอกแย่...มันเลยดูกั๊กๆค่ะ