ลางลับ...สัมผัสรัก...พิชญา...ยังคงอยู่กับนิยายผี(เบาๆ)อยู่ค่ะ

เข็มหอมมีความฝันอยากเป็นนักเขียนบทละคร เลยตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อมาทุ่มเทให้กับงานเขียนได้อย่างเต็มที่แต่ยังไม่ได้บอกที่บ้านเรื่องงาน เลยจำเป็นต้องเช่าคอนโดเอาไว้สำหรับนั่งเขียนงานตอนกลางวัน...แต่มีคืนหนึ่งที่ไปเที่ยวแล้วกลับดึกเลยแวะนอนที่คอนโด นับจากนั้น...จากที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองมีสัมผัสพิเศษก็ได้สัมผัสถึงวิญญาณดวงหนึ่ง

เช้าวันต่อมานิติณัชก็มาขอเช่าห้องต่อจากเข็มหอมเขาให้เหตุผลว่าเป็นเพราะฝันเห็นคู่หมั้นที่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุไปไม่นานกำลังคุยกับเข็มหอมและห้องที่เข็มหอมเช่าอยู่ตอนนี้ก็เป็นห้องของคู่หมั้นเขามาก่อน
ปาลินีตายไปด้วยอุบัติเหตุก่อนหน้าจะแต่งงานกับนิติณัชเพียงไม่กี่วันและตายในรถของผู้ชายที่นิติณัชก็ไม่รู้จักว่าเขาเป็นใคร ด้วยความเคลือบแคลงสงสัยทำให้เขาพยายามขอเช่าห้องต่อจากเข็มหอมเพราะอยากรู้ว่าปาลินีต้องการจะบอกอะไร

เข็มหอมกับนิติณัชได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นเข็มหอมรู้สึกดีที่นิติณัชยอมรับในตัวตนของเธอ ให้กำลังใจในเรื่องงานและเป็นคนที่ไว้ใจได้ส่วนนิติณัชก็ชอบในความตรงไปตรงมาของเข็มหอม แต่แล้วธารณ์ก็กลับมา...เขาเป็นรุ่นพี่ที่เข็มหอมสนิทสนมด้วยและแอบชอบมานานหลังเกิดอุบัติเหตุที่คนรักของเขาตายไปทำให้ธารณ์ไปอยู่เมืองนอกหลายเดือน กลับมาคราวนี้เขาทำท่าว่าไม่อยากจะเสียเข็มหอมไปอีกคนโดยเฉพาะเสียให้กับผู้ชายที่ชื่อนิติณัช...

อ่านจบ...เรื่องนี้มีผีค่ะ แม้ผีจะออกมาแบบนิดๆหน่อยๆแต่คนกลัวผีขึ้นสมองอย่างเค้าก็สยองแล้วล่ะ

พล็อตเรื่องก็ลึกลับนิดนึงเมื่อผู้หญิงคนหนึ่งต้องตายไปด้วยอุบัติเหตุในรถของชายคนหนึ่งที่แม้แต่คู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานด้วยก็ไม่รู้ว่าเป็นใครและมีความสัมพันธ์อย่างไรกันทำให้ต้องค้นหาความจริงเพราะตายแล้วเธอไม่ได้ตายลับแต่เหมือนมีอะไรที่ติดค้างอยู่เลยต้องมาปรากฏตัวให้เห็น

เรื่องนี้ออกจะเห็นใจนางเอก ที่จู่ๆก็ดันจะสวยเลือกได้ขึ้นมา ต้องอยู่ท่ามกลางชายสองคนที่เอาเข้าจริงๆก็ดีทั้งคู่คนเขียนเขียนให้เข็มหอมต้องลำบากใจได้ดีเลยค่ะ คือถ้าต้องเลือกระหว่างรักเก่าฝังใจ ผู้ชายที่เธอคุ้นเคยกันมาเกือบจะตลอดชีวิตอย่างธารณ์ที่เหมือนของร้อน เขาหล่อรวย และช่างเอาอกเอาใจ แต่ก็เอาแต่ใจตัวเองอย่างร้ายกาจสุดๆ แถมยังมีบุญคุณต่อกันอีก...กับผู้ชายคนใหม่ที่ดูเรียบๆ แต่เหมือนของเย็นที่อยู่ใกล้แล้วเย็นใจ สบายใจ คือในเรื่องเห็นถึงความลำบากใจและเลือกยากจริงๆค่ะพระเอกดูบทจะเข้มข้นน้อยไปหน่อย แสนดีไปนิด ใจเย็นมากถึงมากที่สุด แต่คนอ่านชอบเลยล่ะ 

ชอบมากที่สุดก็ตอนที่พระเอกเค้าอยู่กับนางเอกล่ะค่ะบทสนทนาธรรมดาๆแต่มันดูอบอุ่น จริงใจดีค่ะ หรือแม้แต่ตอนพูดถึงเรื่องของแฟนเก่าพระเอกยังทำคนอ่านปลื้ม...

"วันก่อนผมได้อ่านคำสอนของพระท่านหนึ่ง ท่านบอกว่าพระพุทธเจ้าตรัสว่าความจริงที่นำมาใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้หรือไม่จำเป็นต้องเอามาใช้เหมือนใบไม้ทั้งป่า ส่วนความจริงที่นำมาใช้ได้เหมือนใบไม้ในกำมือ"

"หมายความว่าอย่างไร"

"หมายถึงการที่ผมอยากรู้ว่าเขาอยากบอกอะไรผมก่อนตายมันก็เหมือนใบไม้ในป่า รู้แล้วยังไง รู้ไปก็เท่านั้น จะมีประโยชย์อะไรในเมื่อเขาก็ตายไปแล้ว ผมควรสนใจเรื่องที่จะเป็นประโยชน์ต่อผมในปัจจุบันไม่ดีกว่าหรือ"

"คุณก็ยังไม่แก่สักหน่อย ธรรมะธัมโมเสียแล้ว"

"ธรรมะไม่ใช่สำหรับคนแก่เท่านั้น เรียนรู้เอาไว้ก็ไม่เสียหายอะไร ถ้ารอให้เป็นทุกข์เสียก่อนแล้วค่อยไปเข้าวัดมันอาจไม่ทัน แต่ส่วนใหญ่คนเราไม่ทุกข์ก็ไม่รู้จักวัด"