Bloggang.com : Aneem - 54>>>ปลาหลงฟ้า...อิสย่าห์

Group Blog

กรกฏาคม 2557

15 กรกฏาคม 2557

54>>>ปลาหลงฟ้า...อิสย่าห์

All Blog

54>>>ปลาหลงฟ้า...อิสย่าห์

ปลาหลงฟ้า...อิสย่าห์

ใครจะไปคิดว่าสิ่งที่ดูไม่น่าจะเข้ากันได้ หรืออยู่ผิดที่ผิดทาง จะสามารถอยู่เคียงคู่กันได้ อย่างปลากับฟ้า...ที่ไม่น่าจะไปด้วยกันได้

มัศยา...ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายการตลาดของบริษัทข้าวเกรียบมีโชค...ถ้ากรีดเลือดเธอออกมาดูคงเห็นแต่ข้าวเกรียบอยู่ข้างในแน่ๆ เพราะเธอรักบริษัทนี้มาก เรียกได้ว่าซึมลึกกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่

น่านฟ้า...ประธานบริษัทข้าวเกรียบมีโชค ที่ไม่เต็มใจรับตำแหน่งสักนิดเดียว แต่ขัดคำสั่งเสียของพ่อไม่ได้...เลยจำยอมต้องมาทำงานแต่จริงจังมาก---เล่นเกมส์ตลอดจนแม่ใหญ่ทนไม่ไหว---
"บ้า! ใครจะไปเล่นเกมติงต๊องเหมือนแก อายุแกมันตั้งยี่สิบเจ็ดแล้ว แต่กลับเอาแต่เล่นเกมทั้งวี่ทั้งวันมาเกือบสองเดือน ทำตัวไม่เป็นโล้เป็นพาย ฉันผิดหวังในตัวแกเป็นที่สุด พ่อแกก็คงกำลังกุมขมับ เพราะเครียดที่มีลูกอย่างแก แกเข้าใจมั้ย?"
"แม่ใหญ่อย่าโมโหมากนะครับ เดี๋ยวหน้าจะเหี่ยวหนักกว่าเดิม แค่นี้ก็ยับเกินแล้ว"
"กรี๊ดดด! หน้าฉันจะเหี่ยวจะยับก็เรื่องของฉัน แกไม่ต้องมายุ่งถามจริงๆ เหอะ แกทำตัวแบบนี้ วันๆไม่ทำงานทำการ ไม่ละอายใจบ้างหรือยังไง ไอ้ชุดทุเรศๆของแกนี่อีก เมื่อไหร่แกจะเลิกใส่ชุดบ้าๆนี่มาทำงานซะที ฉันสุดจะทนกับแกแล้วนะ"
"แม่ใหญ่รู้มั้ยครับ ว่าชุดนี้ราคาเท่าไหร่ เก๋และมีสไตล์แค่ไหน ไม่ใช่ว่าทุกคนจะใส่ได้นะครับ ต้องหล่อและรูปร่างดีอย่างผมด้วย"
"แต่ตอนนี้แกคือประธานคนใหม่ของบริษัทมีโชค และตำแหน่งนี้ต้องใช้สมอง ไม่ใช่ความหล่อ ไอ้กร๊วก!"...เอ่อ...แม่เลี้ยงลูกเลี้ยงคู่นี้ เค้าเจอกันทีไร สงครามน้ำลายเกิดทุกที---

เห็นว่าท่าทางประธานบริษัทคนใหม่จะไปไม่รอด แม่ใหญ่เลยจัดหาผู้ช่วยอย่างมัศยามาใ้ห้ ก็เป็นทั้งผู้ช่วย ทั้งพี่เลี้ยง คอยสอดส่งพฤติกรรมไปด้วย และที่สำคัญมัศยาก็เหมือนร่างอวตารของแม่ใหญ่ดีๆนี่เอง ไม่ว่าจะความอึด ความถึก ปากจัดนี่เหมือนเด๊ะๆ เพียงแต่ว่าสาวกว่าเท่านั้นเอง...
"เปล่า เวลาอยู่กับคุณฉันไม่รู้สึกเหมือนอยู่กับผู้ชาย แต่รู้สึกเหมือนอยู่กับเด็กไม่รู้จักโตสักคน"
"เหมือนที่เวลาผมอยู่กับเจ๊ ไม่เคยรู้สึกว่าอยู่กับผู้หญิง แต่รู้สึกเหมือนอยู่กับป้าทุกที"
"นั่นแหละคือเหตุผลที่เราไม่มีอะไรต้องเขินกันไง เพราะเราสองคนไม่มีทางจูนกันติด หรือสปาร์กกันได้เลย เราเหมือนของสองอย่างที่ไม่มีวันเข้าคู่กันได้"
"ก็จริง ของสองอย่างที่ไม่มีเข้าคู่กันได้ อืม เหมือนปลาที่ไม่มีวันคู่กับฟ้าได้อะไรประมาณนั้นหรือเปล่า เพราะปลาต้องคู่กับน้ำ ฟ้าต้องคู่กับนก"
"อะไร ปลาไม่มีทางคู่กับฟ้า"
"ก็ชื่อเจ๊ มัศยา แปลว่าปลาไม่ใช่เหรอ"
"เออ จริงแฮะ คุณนี่เข้าใจเปรียบเทียบนะ"..."มัศยากับน่านฟ้า คุณกับฉัน อย่าคู่กันก็ถูกแล้ว ปลาอยู่ในน้ำก็ดีแล้ว ส่วนฟ้าก็ไปตามหานกซะไป เพราะคุณไม่ใช่สเปกฉัน ส่วนฉันก็ไม่ใช่ีสเปกคุณ อยู่ด้วยกันก็กัดกันทุกที"
"ใช่ เจ๊ไม่ใช่สเปกผมเลย เจ๊อวบเกินนางแบบไปหน่อย ทั้งถึกทั้งอึดไม่ไหว..."

แต่ทั้งสองคนก็ต้องช่วยกันฟันฝ่าอุปสรรค เมื่อมีผู้ไม่หวังดีไปปลุกปั่นพนักงานว่าน่านฟ้าไม่เหมาะสมกันการเป็นประธานบริษัท --- น่านฟ้าจึงต้องลุกขึ้นมาฮึดสู้ โดยมีแค่มัศยาคนเดียวที่อยู่เคียงข้าง --- ยิ่งต้องใกล้ชิดกัน ทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว แถมน่านฟ้ายังมือไว เจ้าชู้ ขี้เหงา --- ขนาดบอกว่าไม่ใช่สเปกนะ
"ถ้าเมื่อยก็นั่งตักผมก่อนก็ได้"
"ทะลึ่ง"
"ทะลึ่งอะไร ผมห่วงเจ๊จะเมื่อยขาต่างหากล่ะ"
"ร้ายขึ้นทุกวันนะ อยากจะกินป้านักใช่มั้ย"
"แล้วป้าจะให้กินมั้ยล่ะ"
"จะกินป้า ไม่กลัวกระดูกติดคอหรือไง อย่างป้าไม่ได้เคี้ยวง่ายๆหรอกนะ"
"แต่เท่าที่ผมดู น่าจะยิ่งเคี้ยวยิ่งมัน"
"แต่ฉันไม่นิยมกินเด็ก"
"เจ๊ไม่อยากเป็นอมตะเหรอ"...แหม ไล่ไม่จนเลย

มัศยาต้องรับศึกหนัก ไหนจะช่วยน่านฟ้าทำงาน ยังจะต้องระวังตัวและหัวใจอีกด้วย พอน่านฟ้าหยอดปุ๊บเจ๊หยีก็ตบปั๊บ --- แม้แต่วันที่มัศยาจับได้ว่าแฟนของตัวเองแอบมีกิ๊ก และยังหลอกเอาเงินเธอไปตั้งมากมาย ความโกรธอยู่เหนือความรัก ซ้อมซะน่วม จนน่านฟ้าต้องไปช่วยแยกออกมา
"อย่าหนีนะ ไอ้เลว วันนี้ฉันจะฆ่าแกให้ตาย"
"พิการหรือตายยังน้อยไปสำหรับคนอย่างมัน ฉันจะเลาะฟันมันทีละซี่ ควักลูกตาของมัน เฉือนจมูกกับหู แล้วก็ตัดของมันให้หมาขี้เรื้อนกิน"....

อาจจะเพราะถูกใจความโหด ความถึก ความอึดของเจ๊หยี น่านฟ้าเลยพยายามจีบจนสำเร็จ แต่เรื่องราวก็ไม่ได้จบลงง่ายๆหรอกค่ะ เส้นทางความรักของทั้งสองคนยังมีอุปสรรครอการพิสูจน์รักอยู่ ไหนจะเรื่องตำแหน่งประธานบริษัทข้าวเกรียบนำโชคที่มีคนจ้องจะชิงตำแหน่งอีก...มาตอกย้ำความโหดของเจ๊หยีกันอีกนิด
"เปล่า แต่ฉันโคตรไม่เข้าใจผู้หญิงเลย นิดหน่อก็ใช้อารมณ์ นิดหน่อยก็ใช้ความรุนแรง เดี๋ยวชก เดี๋ยวจะขับรถชน คนนะไม่ใช่ตั๊กแตนตำข้าว ตัวเมียจะได้งับหัวตัวผู้ตายเป็นว่าเล่น"--- เอ่อ พิ่งรู้ว่าตั๊กแตนตำข้าวจะงับหัวตัวผู้ตายนี่แหละค่ะ

อ่านจบ...เรื่องนี้ถือว่าตามมาตรฐานของอิสย่าห์ค่ะ คือพล็อตไม่แปลกใหม่ แต่ก็ไม่ทำให้คนอ่านรู้สึกเบื่อ ยังอ่านได้เรื่อยๆด้วยความสนุกสนาน ลื่นไหลจนจบเรื่องค่ะ
ส่วนที่ชอบ...ก็น่าจะเป็นการปะทะคารมกันระหว่างแม่ใหญ่กะน่านฟ้า คือแม้จะดูรุนแรง แต่ก็แอบเห็นความสัมพันธ์ระหว่างตัวละคร ว่ามีสายใยร่วมกันอยู่
กับนางเอกก็โอเคดีค่ะ ถึกๆ อึดๆ แต่ก็ดูจะหลงพระเอกง่ายไปหน่อย เข้าใจแหละว่าพระเอกหล่อ ฮาาาาา
ส่วนตัวร้าย---ไม่มีอะไรให้ลุ้นค่ะ เดาออกแต่แรกเลย

ที่พอจะเซอร์ไพรส์นิดหน่อย --- ก็คือพระเอกแหละค่ะ เห็นฉากหน้าดูเป็นคนไม่เอาไหนอย่างนั้น แต่ฉากหลังนี่---แอบอลังการไปนะคะ ฮาาาาา

เอาเป็นว่าเรื่องนี้อ่านได้เพลินๆค่ะ ระหว่างอ่านก็แอบอยากกินข้าวเกรียบ