ชญานิน สาวเซ็กซี่สุดมั่น บ้า แรดเผด็จการ(นี่คือคำนิยายของเธอจริงๆนะ) หลังจากอกหักเพราะตัดสินใจสารภาพรักกับเพื่อนสนิทที่แอบรักมันมาตั้งแต่อายุ12 และลาออกจากงาน ก็มารับจ๊อบเป็นบอดี้การ์ด เอ๊ย เป็นภรรยาปลอมๆของจิรภาสพี่ชายต่างแม่ของไอ้เพื่อนสนิทนั่นแหละ

ค่าจ้างสามล้านห้าแลกกับการไปเป็นภรรยาปลอมๆและแม่ของน้องชีตาร์วัยสองขวบเพราะจิรภาสประสบอุบัติเหตุตาบอดและเขาสงสัยว่าคนในบ้านน่าจะมีส่วนรู้เห็นด้วย เลยว่าจ้างชญานินมาคอยเป็นหูเป็นตาและยังเป็นกันชนไม่ให้แม่จับเขาแต่งงานกับผู้หญิงที่หามาให้

สาวเปรี้ยวสุดซ่าส์เลยต้องเปลี่ยนลุคเป็นสาวหวานต่อหน้าแม่สามีที่ก็ไม่ค่อยจะชอบขี้หน้าเธอเท่าไหร่ แต่พออยู่กับจิรภาสสองต่อสองเมื่อไหร่เธอก็ปลดปล่อยเต็มที่ไม่ว่าจะเหวี่ยงวีน จนไปถึงถอดเสื้อผ้าเดินตัวเปล่าเข้าห้องน้ำเพราะคิดว่าสามีปลอมๆของเธอมองไม่เห็น...แต่ที่ไหนได้...

และที่สำคัญเลยพอนางเริ่มจะสงสัยว่าตัวเองจะแอบชอบพี่จีนเข้าซะแล้ว ที่ปรึกษาที่ดีมากๆของนางก็คือนายตั๋งโต๊ะเพื่อนสนิทที่หักอกนางและเป็นน้องชายพี่จีนนั่นแหละ...แล้วมันจะเข้าท่ามั้ยเนี่ย

อ่านจบ...เรื่องนี้นางเอกเธอร้ายมากกกกกก ทั้งปาก ทั้งการกระทำ คนเขียนช่างกล้าเอามาเป็นนางเอกได้นะฮาาาาา ยิ่งตอนคำพูดที่อยู่กับเพื่อนสนิทที่แอบรักมาสิบห้าปีนั้นยิ่งบอกเลยว่าแซบมากเช่น

"ฉันน่ะ แค่ต้องคอยดูแลหน้าอกคัพซีของตัวเองให้รอดปลอดภัยไปวันๆก็ยากเย็นแสนเข็ญจะแย่แล้ว จะเอาปัญญาที่ไหนไปดูแลพี่จีนกับลูกชายเขา"

หรือ

"ถ้าอยากมีผัวแล้วมันต้องลำบากขนาดนั้นฉันไม่มีดีกว่า"

คือถ้าเปลี่ยนพระเอกมาเป็นเพื่อนคนนี้ ยังคิดไม่ออกเลยว่าทั้งคู่เค้าจะรักกันยังไงคือเจอหน้ากันนี่ปะทะคารมแบบถึงไส้ถึงพุงแบบรู้ลึกรู้จริงตลอด โชคดีของคนอ่านไปค่ะที่พระเอกเป็นพี่ชายแทนไม่งั้นได้ขำกันน้ำตาเล็ดแน่ ยังแอบคิดว่าจะมีเล่มไหนของอัญชรีย์ที่เพื่อนคนนี้ได้เป็นพระเอกมั่งมั้ยอยากอ่าน อยากเห็นนางเอกของเค้าอ่ะค่ะ คือรอฮาเลยล่ะ 555

ส่วนบทพระเอกไม่ค่อยหวือหวาเท่าไหร่ค่ะ...เพราะเน้นนางเอกที่เวิ่นเว้อ ฟุ้งซ่านไปซะเยอะ พระเอกเรื่องนี้เลยจืดๆนิดนึง แต่พอถึงเวลาหวานก็ไม่น้อยนะคะ ออดอ้อนซะ...

"ใครกันที่เคยบอกว่าถ้าไม่ได้ยินเสียงพี่ก่อนนอน...จะนอนไม่หลับ"

"ทำไมนะ พี่ถึงรู้สึกเหมือนตัวเองถูกฟันแล้วทิ้งยังไงยังงั้น"

"..."

"ก่อนหน้านี้พี่อาจจะกลัว...ระแวงว่าคุณนินรักนายโต๊ะมากกว่า แต่พี่ก็ยังรู้สึกว่าคุณนินใส่ใจพี่มากกว่านี้ พี่ยังจำสายตาที่คุณนินมอง โดยเฉพาะเวลาที่พี่ไม่ได้สวมเสื้อ และคุณนินคิดว่าพี่มองไม่เห็น..."

"..."

"สายตาคุณนิน...มองเหมือนเห็นพี่เป็นของว่าน่าลิ้มลอง หรือไม่ก็เห็นเป็นอาหารจานหลักตอนกำลังหิว"

"..."

"แต่ตอนนี้ คุณนินทำเหมือนพี่ไม่มีค่าอะไรอีก ไม่อยากมอง ไม่อยากแคร์ พอได้กันแล้ว...ก็ไม่สนใจใยดี"

"แหม พูดเอาซะนินเสียคนเลยนะคะพี่จีน"..."แค่นินเพลียจนเผลอหลับไป เลยไม่ได้โทรหาคืนเดียวเนี่ยนะคะ"...เริ่มรู้สึกนิดๆแล้วค่ะว่า พี่จีนแกก็เวิ่นเว้อไม่แพ้คุณนินเหมือนกัน

แล้วก็ออกแนวขี้หึงใช่เล่น ที่เล่มหนาๆนี่เป็นเพราะพระนางเค้าไม่ลงตัวกันซะทีเพราะพระเอกเค้าก็ฝังใจว่านางเอกยังรักน้องชายตัวเองอยู่ ส่วนนางเอกก็คิดว่าสเป๊กพระเอกต้องเป็นสาวเรียบร้อยซึ่งห่างไกลจากนางมากไหนจะแม่สามีที่คอยแต่จะชื่นชมว่าที่สะใภ้ในฝันให้ทิ่มหู ทิ่มตา ทิ่มใจอยู่ทุกวันอีก

ชอบแม่กับยายนางเอกค่ะ คือ...ติสต์มากเลย ชอบๆๆๆ

สรุปว่าชอบค่ะ...ฮามาก แม้ว่าจะหนาไปหน่อย กลางๆดูยืดๆไปนิด แต่อ่านเพลิน เพราะนางเอกที่แหวกๆอย่างเจ๊นินนี่แหละค่ะ เราว่าเรื่องนี้นางเอกน่ากลัวค่ะ