1>>>ในสวนขวัญ...ดวงตะวัน

ในสวนขวัญ...ดวงตะวัน...สู่ร่มเรือนใจ ใต้เงาไม้รัก


เปิดศักราชใหม่ปี 2557 ด้วยนิยายที่กำลังจะเป็นละคร สารภาพว่ารีบอ่านก่อนที่จะเป็นละคร เพราะมีหลายเรื่องแล้วที่ยังดองไว้อยู่เพราะยังลบภาพละครออกไปไม่ได้ และตั้งเป้าปีนี้ขอเคลียร์กองดองดวงตะวันก่อนค่ะ เพราะส่วนใหญ่เล่มหนามากกกก

เป็ดปุ๊ก...(ชอบชื่อนี้มาก น่ารักได้อีกนะคะ) หรือบัวบูชา ต้องพาพ่อวัยเกษียณออกมาอยู่บ้านใหม่ในหมู่บ้านจัดสรรแถวชานเมืองชื่อเสริมขวัญ บ้านหลัีงท้ายสุดของโครงการที่ติดกับสวนรกๆของใครสักคนที่คุณไข่มุกเพื่อนบ้านที่แสนดีมาบอกไว้ว่าให้ระวังพวกโรคจิต

ตฤณหรือต้นไม้ หรือไม้...คนสวนของหมู่บ้านเสริมขวัญ นิสัยค่อนข้างขวางๆ ไม่ถูกกับใครๆทั้งนั้น ยกเว้นย่าขวัญคนเดียว มีอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับหมู่บ้านเสริมขวัญ ร้านขายต้นไม้สวนขวัญ และที่สวนด้านหลังของโครงการ

บ้านที่เคยสงบสุขของคุณเชียร ที่มีสมาชิกในบ้านเป็นลูกชายหญิง อย่างไก่กุ๊ก กับเป็ดปุ๊ก กลับเปลี่ยนเป็นร้อนรุ่ม เมื่อเริ่มมีสมาชิกใหม่เข้ามา เก็จเกยูรภรรยาของไก่กุ๊ก แม้ว่าจะมีหลานๆให้เชยชมอย่างแมวเมี้ยวและนกจิ๊บ จนทำให้คุณเชียรและเป็ดปุ๊กต้องออกมาซื้อบ้านใหม่อยู่กันตามลำพังสองคนพ่อลูก


คุณเชียรเริ่มสนิทสนมกับไม้อย่างรวดเร็วจนเป็ดปุ๊กไม่ค่อยไว้วางใจ เพราะไม้ในสายตาของเป็ดปุ๊กเป็นคนกวนๆ ขวางโลก...
"ชื่อต้นอะไรคะ"
"ต้นไม้"
"รู้ค่ะว่าต้นไม้"..."แต่มันต้นอะไรล่ะ แล้วจะมีดอกมั้ย ชอบน้ำมากหรือเปล่า แดดด้วย ฉันจะได้ดูแลถูกไง"
"ปลูกอยู่กลางสนามแบบนี้ก็ต้องชอบแดดอยู่แล้วล่ะ ส่วนดอกถ้าดูแลดีๆก็คงออกให้เห็นหรอก"


แต่ความมีน้ำจิตน้ำใจของไม้และพรรคพวกที่ร้านสวนขวัญก็แทรกซึมเข้าไปในจิตใจของเป็ดปุ๊กทีละนิด แม้แต่เมื่อตอนที่เป็ดปุ๊กต้องถูกลดตำแหน่งลงจากการหักหลังของเพื่อนร่วมงานอย่างแก้วกรพินท์(เป็นน้องสาวของเก็จเกยูรด้วย) ต้นไม้อย่างตฤณก็อยู่เคียงข้างให้ความอบอุ่น
"ผมปลอบใครไม่เป็นหรอกนะ"
"ฉัน...ฉัันไม่ต้องการให้ใครมาปลอบ"..."แค่อยากบอกนายว่าอย่าเพิ่งกลับ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนได้มั้ย"


เรื่องราวในนิยายเล่มหนาๆ นอกจากความรักของหนุ่มสาวอย่างไม้กับเป็ดปุ๊ก ไก่กุ๊กกับเก็จเกยูร อลังการกับแก้วกรพินท์...ที่ต่างหลายรูปแบบ รักด้วยใจจริง รักเพราะผลประโยชน์...ก็ยังมีเรื่องของครอบครัว ปมขัดแย้งต่างๆ มรดกทรัพย์สมบัติ...โอ๊ย อีกเยอะแยะค่ะ เอาเป็นว่า หลังอ่านจบ...เนื้อหาต่างจากที่คิดไว้เยอะค่ะ อ่านชื่อนึกว่าจะเป็นนิยายรักกุ๊กกิ๊ก โรแมนติกอะไรทำนองนั้น...แต่...แต่มันไม่ใช่เลย...ออกจะดราม่า ว่าด้วยเรื่องของครอบครัวจริงๆ ในครอบครัวหนึ่งๆ ต่างก็มีัปัญหากันทั้งนั้น คำว่าบ้าน...หมายความว่าอะไร...แค่ที่อยู่อาศัย ที่ซุกหัวนอน...หรือหมายถึงองค์ประกอบอื่นๆที่อยู่ในบ้านด้วยกันแน่...
สงสารคนแก่อย่างคุณเชียร กับย่าขวัญค่ะ ที่ต้องพบเจอกับลูกหลานที่เอาแต่ได้ ไม่คิดถึงหัวจิตหัวใจของคนแก่วัยไม้ใกล้ฝั่ง ถึงจะมีธรรมะเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ แต่ถ้าโดนเข้าแบบนั้น ก็ยากจะทำใจล่ะค่ะ (สองคนนี้เล่นเอาคนอ่านน้ำตาซึมตามหลายรอบเลย)
สงสารเด็กๆอย่างแมวเมี้ยวและนกจิ๊บ ที่ไม่รู้ว่าจะเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่แบบไหน กับการเลี้ยงดูของพ่อและแม่อย่างไทรงามและเก็จเกยูร...เฮ่ออออ
แต่...นอกจากดราม่าว่าด้วยเรื่องครอบครัวแล้ว...สิ่งที่เรียกรอยยิ้มก็ยังมีนะคะ ใช่ว่าจะเครียดไปซะหมด ตั้งแต่ชื่อตัวละครก็ทำให้อมยิ้มได้แล้วค่ะ น่ารักมาก...ไก่กุ๊ก เป็ดปุ๊ก แมวเมี้ยว นกจิ๊บและยักษ์เบิ้ม หรือจะเป็นมุกหยอดเก็บเล็กผสมน้อย แทะโลมเจ้านายไปวันๆของฝ้ายคำ ก็ฮาไม่น้อยเลยค่ะ ทำให้คนอ่านได้พักหายใจกับอาการอึ้งๆ กับสิ่งที่ลูกหลานกระทำกับคนแก่ กับบุพพการีได้บ้าง

แนะนำเลยค่ะ...สำหรับดราม่าที่แม้จะไม่น้ำตาไหลพราก แต่ก็สะเืืทือนอารมณ์ หน่วงๆในความรู้สึกไม่น้อยเลย...

Create Date : 01 มกราคม 2557 Last Update : 1 มกราคม 2557 22:13:30 น. Counter : 1073 Pageviews.		17 comments
Share Tweet