คุณหมอวินหรือกตัญญูเป็นคุณหมอที่ขึ้นชื่อเรื่องปาก... ห้าว ห่าม ดื้อ และหวงความโสดใครๆก็เรียกว่าแรดตัวพ่อ...

เมื่อเหตุการณ์บังคับให้ต้องแต่งงานกับครองขวัญที่เกือบจะมีสถานะเป็นพี่สะใภ้ของเขาแทนน้องชายของพี่ชายบุญธรรม(เอ่อ...อย่างงนะคะ) ที่หนีการแต่งงานไป ผู้หญิงที่สวยเป๊ะ เนี๊ยบไปหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า

หมอวินพยายามที่จะยกเลิกการแต่งงานให้ได้แต่ครองขวัญก็พยายามที่จะทำให้การแต่งงานนั้นมีขึ้น ไม่ว่าหมอวินจะแสดงท่าทีรังเกียจยังไงครองขวัญก็ไม่แคร์...

"อย่างน้อยงานแต่งฉันก็ยังมีขึ้นตามกำหนดเดิมไม่ต้องเป็นม่ายขันหมากให้ใครๆสมเพช มันไม่สำคัญหรอกว่าเจ้าจะเป็นใคร"

"นี่คุณอยากแต่งงานเพื่ออะไรกันแน่เนี่ย"

"ฉันอยากแต่งก็เพราะเห็นว่ามันถึงเวลาที่สมควรแต่ง ในเมื่อเตรียมตัวเตรียมงานมาอย่างดีหมดแล้ว ยังไงฉันก็ต้องแต่ง..."

อ่านจบ...พระเอกนี่ปากร้ายจริงๆค่ะ เกรียนตัวพ่อเลยอ่านไปหมั่นไส้ไปนะ ...ตอนแรกๆแอบงงๆกับนางเอกนะคะ อะไรจะเอาจริงเอาจัง อยากแต่งงานขนาดนั้น แต่พอรู้เบื้องลึกเบื้องหลังก็สงสารนางเอกตรงปมชีวิตเรื่องครอบครัวทำให้ไม่ค่อยเปิดใจยอมรับใครง่ายๆ หนำซ้ำรักครั้งแรกที่มีก็ดันเกิดกับเกย์ซะอีกเฮ้ออออออ

 เข้าใจว่าการแต่งงานแบบที่ไม่ได้เต็มใจแต่แรก มันก็ต้องมีปัญหา มีอุปสรรคกันบ้าง...แต่เรื่องก็ค่อยๆเปิดเผยให้เห็นที่มาว่าทำไมนางเอกเป็นคนแบบนี้ จากที่นิสัยดูไม่ค่อยน่ารัก นางกลับเป็นคนน่าสงสาร แล้วยิ่งพอทะลายกำแพงปิดกั้นตัวเองลง นางกลับเป็นคนน่ารักไปซะงั้น...นางเอกเรื่องนี้มีพัฒนาการดีค่ะ

ช่วงที่ชอบที่สุดคือช่วงที่นางเอกเธอพยายามทำตัวเป็นเพื่อนที่ดี เพราะคิดว่าควรจะตัดใจจากพระเอกซะ แต่พระเอกนี่แหละที่ทุรนทุรายแทนเพราะดันเริ่มเปิดใจรับนางเอกเข้ามาซะงั้นช่วงนั้น...สะใจมากค่ะ สมน้ำหน้าพระเอกเกรียนๆแบบนี้