ฟัก...เด็กหนุ่มเชื้อสายจีนที่มีอายุอยู่ในช่วงปลายรัชกาลที่ 1 ถึง 3 ฟักเป็นเด็กชายมีแววเฉลียวฉลาดเมื่อพี่สาวแต่งงานออกเรียนไปกับขุนนางไทย ฟักก็ติดตามไปรับใช้คุณพระตุลาการด้วยทำให้ได้รับความรู้เรื่องกฎหมาย และเพราะความขยันความเฉลียวฉลาดทำให้คุณลุงขอตัวพ่อฟักในวัยที่เป็นหนุ่มฉกรรจ์ไปอยู่ด้วยทำให้ฟักต้องห่างจากแม่ช้องหลานสาวของพี่เขยที่แอบพึงใจอยู่

เมื่อกลับมาเยี่ยมบ้านก็ได้รู้ว่าแม่ช้องหอบผ้าหนีไปอยู่กับหลานชายขุนนางใหญ่จนคุณตาถึงกับตรอมใจตายฟักไปตามแม่ช้องและคุณสนให้มาขอขมาศพคุณตา ทำให้คุณสนไม่พอใจฟักอย่างมาก หาเรื่องดูถูกฟักเมื่อเจอหน้า ในตอนนั้นฟักถึงกับเกิดปณิธานขึ้นมาว่า...

"เราเองเป็นคนมีฝีมือ มีความรู้ ไม่ว่าอยู่กับผู้ใหญ่คนไหนท่านก็ถ่ายทอดวิชาของท่านให้โดยไม่รังเกียจ ไม่ว่าจะเป็นกฏบัตรกฏหมายหรือว่าวิชาการรบราต่อสู้ เราก็เรียนได้ทั้งสองทางวันหนึ่งก็คงจะได้ดีอย่างแน่นอน ให้มันรู้ไปว่าคนที่อุตสาหะมานะเอาดีได้ด้วยตนเอง จะสู้คนที่เกิดมามีดีแต่เฉพาะพ่อแม่ใหญ่โตไม่ได้ ผู้หญิงมีอีกถมเถไป...ถ้าหากว่าไม่ได้หญิงที่ดีกว่าแม่ช้องสักร้อยเท่า ก็แปลว่าเราอับจนปัญญาเท่านั้นเอง"

ครั้งหนึ่งเมื่อฟักอายุยังไม่ครบบวชได้พายเรือผ่านบ้านเจ้าคุณปลัดฯได้ช่วยเหลือแม่เพ็งบุตรสาวคนเล็กของท่านไว้ในตอนนั้นแม่เพ็งยังเด็ก อีกทั้งมีแต่พี่ชายทำให้ซุกซนแก่นแก้วจนเกือบจมน้ำตาย จนคุณหญิงแม่ต้องส่งเข้าไปอยู่ในวัง

อีกหลายปีผ่านไปเมื่อฟักได้รับราชการมียศเป็นหลวงแพ่งมีหน้าที่รักษากฎหมายพิจารณาคดีได้บังเอิญไปเจอแม่เพ็งที่ตอนนี้โตเป็นสาวสะพรั่งอีกครั้ง...ฟักตกหลุมรักแม่เพ็งทันที

คนนี้แลแน่แล้วที่เราฝัน

รูปโฉมโนมพรรณหาผิดไม่

น้องเอ๋ยรูปร่างช่างกระไร

ถึงนางในกรุงศรีไม่มีเทียม

ดังพระจันทร์วันเพ็ญเมื่อผ่องผุด

บริสุทธิ์โอภาสสะอาดเอี่ยม

สองแก้มแย้มเหมือนจะยั่วเรียม

งามเสงี่ยมราศีผู้ดีจริง...

และสาบานกับแม่เพ็งว่าตัวเองจะเป็นผู้ชายที่มีเมียเดียว(สมัยนั้นผู้ชายมีหลายเมียเป็นเรื่องปกติ)หลังแต่งงานกัน...แม่เพ็งมีลูกสาวถึงสี่คนให้กับพ่อฟัก...แต่ท่านเจ้าสัวพ่อของฟักอยากได้หลานชายไว้สืบสกุลแม่นายพลับเลยเตรียมจัดหาเมียน้อยไว้ให้ลูกชาย...

อ่านจบ...เคยดูละครเมื่อนานมากแล้วค่ะตอนนั้นชอบมาก...พอมีโอกาสได้อ่านนิยายก็ไม่ผิดหวังค่ะชอบมากเหมือนกัน...เรื่องสำนวนภาษาไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะระดับชั้นครูอย่างนี้...อ่านได้ไหลลื่นไม่มีติดขัดแถมยังมีเกร็ดความรู้เล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับประวัติศาสตร์วัฒนธรรมประเพณีของคนในยุคสมัยนั้น วิถีชีวิตของชาวบ้าน การผสมผสานระหว่างคนไทยคนจีน คนมอญ ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน...เรียกว่าอ่านๆไปยังรู้สึกเหมือนนั่งอยู่ชายคลองมองเรือพายไปมามีลมพัดมาเอื่อยๆ...

สำหรับพระเอก...อย่างพ่อฟัก เป็นพระเอกที่น่ารักมากค่ะตอนเด็กๆก็ช่างสงสัย เฉลียวฉลาดตามประสาเด็ก พอโตมาก็ด้วยความมุมานะ ตั้งใจใฝ่เรียนทำให้ได้ดีแถมยังเป็นพระเอกที่ใจคอหนักแน่น...รักเดียวใจเดียวและมีวิธีการต่อสู้กับสิ่งยั่วยุได้ดีค่ะ แสดงให้เห็นถึงกระบวนการความคิดของพระเอกว่าถ้าทำแบบนี้ผลจะเป็นยังไงถ้าทำแบบนั้นผลที่ได้จะเป็นไง...เป็นตัวละครที่อ่านแล้วหลงรักได้ไม่ยากแม้ว่าจะดูเรียบเรื่อยไม่หวือหวาแต่ซึมลึกค่ะ

ส่วนแม่เพ็งนางเอกของเรื่อง โผล่มาก็ตอนกลางเรื่องแล้ว...แต่ถือได้ว่าแม่เพ็งเป็นหญิงยุคเก่าที่หัวสมัยใหม่ไม่ใช่เล่น...อ่านแล้วยิ่งคิดว่าคนอย่างแม่เพ็งนี่แหละที่เหมาะกับพ่อฟักที่สุดแล้ว

ตัวละครที่สอนใจได้ดีในเรื่องนี้คือคุณสนกับแม่ช้องค่ะ...สลดใจกับความเป็นไปของทั้งคู่จริงๆ แต่ก็สมเหตุสมผลแล้วกับการกระทำ...ไม่มีใครบังคับ ทุกสิ่งทุกอย่า่งต่างเลือกเองทั้งนั้น...