Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
31 กรกฏาคม 2551
 
All Blogs
 

ในที่สุด...AF5 กับภาพที่จะประทับในความทรงจำ

ภาพที่ “รอน” น้องน้อยของบ้าน ร้องเรียก “พี่กี๋”พี่ชายคนโตมาดูนกน้อยที่ตกจากรัง หลังจากรีๆรอๆดูอยู่อาการมาชั่วครู่
เด็กสองคนนั่งดู นั่งวิเคราะห์อาการนกสองตัว ทั้งมองหารัง ทั้งรอหาให้แม่มันมาดูแลตามคำบอกเล่าของรอนที่ชี้ให้พี่กี๋ดูเจ้านกน้อยที่บินไปมาอยู่ไม่ไกล(แต่ดันยืนกันอยู่ตรงนั้น...ถึงเป็นแม่นกจริงแต่แม่นกที่ไหนมันจะหน้าซื่อ กล้าเข้าใกล้ตามเสียงร้องเรียกฟะ!?!)
เมื่อจนปัญญาที่พี่กี๋จะจัดการ เลยบอกให้รอนไปตามพี่ชายอีกคนมาช่วยแก้ปัญหา

ภาพรอนวิ่งถลาเข้าไปในบ้าน ร้องเรียก “พี่ปั๊ม พี่ปั๊ม” ไปจนถึงห้องว้อยซ์ ที่พี่เขากำลังร้องเพลงอยู่ เรียกรอยยิ้มของความเอ็นดู
หลังจากโผล่หน้าไปเล่าเรื่องจ๋อย จ๋อย ทั้งเร่งเร้า ทำเอาพี่ปั๊มของรอนต้องวางไมค์เดินออกมา
เราถึงได้เห็นภาพปั๊มในมาดพี่ชายใจเย็น เดินซักถามไปพร้อมกับน้องชายที่เล่าเรื่องราวให้ฟังไม่หยุดตลอดทาง

แล้วพี่ชายคนนี้ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เมื่อเห็นอาการลูกนกสองตัว ก็สั่งการให้หน่วยกู้ชีพหากล่องและทิชชู่มาเป็นรถพยาบาล
เด็กผู้ชายที่ถูกมองเป็นเด็กน้อยกว่าอายุ ก็มีมุมที่เป็นผู้ใหญ่และพึ่งพาได้ออกมาให้เห็น

เสียงน้องชายร้องเสียงอ่อยๆให้ได้ยินตลอด “รอนไม่กล้า รอนกลัว” ทำเอาต้องอมยิ้ม
เพราะพี่ปั๊มของรอนใช้มือเปล่าอุ้มเจ้านกปีกหักมาไว้ในอุ้งมือ
ทั้งวิเคราะห์ปนทำลายความหวังว่า “มันไม่รอดแน่ ไอ้ตัวนี้มันไม่รอดแน่” ตลอดเวลา
ทำเอาเจ้ารอนต้องร้องสวน “ทำไมอ่ะ ทำไม” ทุกครั้งไป

เมื่อวางนกในรถพยาบาลที่รอนวิ่งหามาให้จนเรียบร้อย เด็กผู้ชายสองคนก็เริ่มวิเคราะห์หาสาเหตุอีกรอบ
...ลูกนกมันตกมาจากตรงไหน ลูกนกมันตกมาได้ยังไง รังมันอยู่ตรงไหน รังอยู่ตั้งตรงโน้นมันตกลงมาอยู่ตรงนี้ได้ไง แม่มันบินคอยมองหาลูกมันอยู่ใช่ไหม.....วิเคราะห์กันราวกับทำวิทยานิพนธ์
วิเคราะห์รอจนพี่กี๋กลับมาพร้อมกล่องใบใหญ่อีกใบมาเปลี่ยน แล้วย้อนกลับเข้าบ้านไปอีกรอบเพื่อไปหาข้าวมาป้อนลูกนกตามคำสั่งคุณหมอ

เมื่อพี่ชายสองคนนั่งป้อนข้าวลูกนกทีละเม็ด
เจ้าน้องชายที่ร้องโอดครวญอยู่ใกล้ๆว่า “รอนไม่กล้า” .....อีกแล้ว
ก็ทำตัวเป็นประโยชน์ ขอมีส่วนร่วมด้วยการช่วยปัดกองทัพยุง ยืนเอาเสื้อคลุมปัดยุงให้ทั้งพี่ทั้งนก

การพูดคุยกันช่วงนี้แสนจะน่ารัก และเรียกรอยยิ้ม
เราถึงได้รู้ว่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปั๊มปฐมพยาบาลลูกนกบาดเจ็บ จากการตอบคำถามเจ้าน้องชายที่ดูจะงุนงงว่าทำไมพี่ปั๊มถึงได้คล่องแคล่วนัก
เราถึงได้เห็นมุมที่อ่อนโยนจากเด็กผู้ชายทั้งสามคน

ภาพเด็กทั้งสามคนที่คอยปฐมพยาบาลลูกนกสองตัวที่พลัดตกจากรัง
จะเป็นภาพที่ประทับในความทรงจำไปอีกนานเมื่อนึกย้อนกลับมาของAFในฤดูกาลนี้ ท่ามกลางไฟสงครามที่ครุกรุ่นตลอดสามเดือน



ถึงAF5 ฤดูกาลนี้ทำให้เราเองกลายร่างเป็นทั่นนายกคนปัจจุบันที่ ดูไปบ่นไป บางครั้งถึงกับดูไปด่าไป
แต่ว่าในเส้นสายของเรื่องราว
ถ้าดูด้วยสายตาที่พร้อมจะให้ความเข้าใจ คนดูก็จะสามารถเก็บเกี่ยวเรื่องราวเล็กๆน้อยๆที่บางคนมองข้ามหรือถึงขั้นปิดหัวใจที่จะมองเห็น


เรื่องราวที่จะทำให้เรานึกย้อนถึงความเป็นเด็กในตัวเอง
เรื่องราวของการก่อร่างความเป็นเพื่อนในสมัยที่พวกเราเพิ่งก้าวเข้าไปสู่สถานศึกษาใหม่ๆ
เรื่องราวของการเป็นคนแปลกหน้าในกลุ่มเพื่อนฝูงหน้าใหม่ที่เราไม่กล้าที่จะเข้าไปทำความรู้จัก
เรื่องราวของการต่อสู้กับปัญหาที่ตัวเราเองสร้างมันขึ้นมาเอง
เรื่องราวของการรู้จักอดทนและจัดการกับปัญหาที่ก่อร่างสร้างตัวจากสิ่งแวดล้อมรอบกาย
เรื่องราวของหัวใจที่ดูราวกับว่ามันคือทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต
เรื่องราวการพัฒนาความสัมพันธ์ของเด็กที่มีนิสัยต่างกันสุดขั้ว ที่ทำให้รู้ว่า “เวลา” เท่านั้นที่จะเป็นตัวเชื่อมให้เปิดหัวใจให้แก่กัน
และคือช่วงเวลาที่ทุกความฝันยังสวยงามและไม่เกินสองมือของเราจะไขว่คว้า

....นี่ล่ะมั้งถึงทำให้รายการอคาเดมี่ แฟนเทเชียถึงมีเสน่ห์มากมายสำหรับเรา
ไม่ว่าระดับฝีมือของเด็กจะแตกต่างกันขนาดไหน ทั้งเก่งจนน่าทึ่ง ลดระดับเรื่อยไปจนห่วยเสียจนปวดตับ

“เส้นทางความสัมพันธ์ของเด็กๆที่ต่างที่มา ต่างนิสัยใจคอ เดินทางจนมาสรุปจบที่ความเป็นเพื่อน”

..................... นี่ต่างหากคือหัวใจของรายการนี้สำหรับเรา




บล็อกนี้เขียนเสร็จมาตั้งแต่เช้าวันจันทร์
แต่พอกะว่าจะเอาอัพเดต
ก็มาเจอว่า...ไอ้ลูกนกสองตัวดันกองอยู่ที่นอกบ้านตรงที่เด็กทิ้งเอาไว้เมื่อคืนวันอาทิตย์
พอเห็นอย่างนั้น...เซ็งในอารมณ์สุดขีด
ทำไมถึงขาด...จะเรียกว่าขาดอะไร ขาดที่คนรู้คิด คนมีความเมตตาเขาไม่ทำกัน
ไอ้เราก็นึกว่าเช้ามา ไอ้ลูกนกคงอยู่ในมือหมอตัวจริงจนปลอดภัยไปแล้ว
พอมาเห็นพี่กี๋ต้องมาป้อนข้าวทีละเม็ด จนกระทั่งพวกเด็กพาครูว้อยซ์มาดูลูกนกปีกหัก
จนในที่สุดสรุปจบตรงเจ้ารอนต้องมานั่งฝังเจ้าเบิร์ดเดย์ นกขาเดี้ยงที่ไม่รอดแน่ๆตามคำพี่ปั๊ม ที่สุดท้ายก็ไม่รอดจริงๆ
นี่ถ้าไม่มีหมอมาขอแจ้งความจำนงรักษา มีหวังไอ้เบิร์ดดี้ ลูกนกอีกตัวคงกองอยู่แถวนั้นต่อไป
เด็กยังมีหัวใจที่น่ามองกว่า..............................




 

Create Date : 31 กรกฎาคม 2551
3 comments
Last Update : 31 กรกฎาคม 2551 18:40:46 น.
Counter : 641 Pageviews.

 

เราก็ชอบดู AF เหมือนกัน

แต่ก็เลิกสนใจไปตั้งแต่น้องโบว์ออกอ่ะ

 

โดย: นีซ (Niece) (windlife ) 31 กรกฎาคม 2551 22:16:11 น.  

 

น่าจะเขียนมาตั้งแต่แรกให้เยอะ..อยากให้รวมเล่มขายเลย..ดังแน่ ฟันธง!!เพราะเราจะซื้อก่อนเลย อิอิ
ปล..ชอบภาษาที่ใช้เขียนได้ดีมาก

 

โดย: bigwat 1 สิงหาคม 2551 20:55:51 น.  

 

ขอเป็นแฟนคลับได้ป่ะเนี่ย
ทำไมถึงได้ถ่ายทอดเรื่องราวออกมาได้อย่างอบอุ่นมาก
เลยอ่ะ นับถือเจงๆ

 

โดย: screwpine 5 สิงหาคม 2551 23:46:19 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


Quaver
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 77 คน [?]




เป็นคนหัวแข็งที่มาพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆ
เป็นคนหัวอ่อนที่มาพร้อมท่าทางแข็งๆ




Friends' blogs
[Add Quaver's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.