ในที่สุด...AF5 กับภาพที่จะประทับในความทรงจำ
ภาพที่ รอน น้องน้อยของบ้าน ร้องเรียก พี่กี๋พี่ชายคนโตมาดูนกน้อยที่ตกจากรัง หลังจากรีๆรอๆดูอยู่อาการมาชั่วครู่ เด็กสองคนนั่งดู นั่งวิเคราะห์อาการนกสองตัว ทั้งมองหารัง ทั้งรอหาให้แม่มันมาดูแลตามคำบอกเล่าของรอนที่ชี้ให้พี่กี๋ดูเจ้านกน้อยที่บินไปมาอยู่ไม่ไกล(แต่ดันยืนกันอยู่ตรงนั้น...ถึงเป็นแม่นกจริงแต่แม่นกที่ไหนมันจะหน้าซื่อ กล้าเข้าใกล้ตามเสียงร้องเรียกฟะ!?!) เมื่อจนปัญญาที่พี่กี๋จะจัดการ เลยบอกให้รอนไปตามพี่ชายอีกคนมาช่วยแก้ปัญหา
ภาพรอนวิ่งถลาเข้าไปในบ้าน ร้องเรียก พี่ปั๊ม พี่ปั๊ม ไปจนถึงห้องว้อยซ์ ที่พี่เขากำลังร้องเพลงอยู่ เรียกรอยยิ้มของความเอ็นดู หลังจากโผล่หน้าไปเล่าเรื่องจ๋อย จ๋อย ทั้งเร่งเร้า ทำเอาพี่ปั๊มของรอนต้องวางไมค์เดินออกมา เราถึงได้เห็นภาพปั๊มในมาดพี่ชายใจเย็น เดินซักถามไปพร้อมกับน้องชายที่เล่าเรื่องราวให้ฟังไม่หยุดตลอดทาง
แล้วพี่ชายคนนี้ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เมื่อเห็นอาการลูกนกสองตัว ก็สั่งการให้หน่วยกู้ชีพหากล่องและทิชชู่มาเป็นรถพยาบาล เด็กผู้ชายที่ถูกมองเป็นเด็กน้อยกว่าอายุ ก็มีมุมที่เป็นผู้ใหญ่และพึ่งพาได้ออกมาให้เห็น
เสียงน้องชายร้องเสียงอ่อยๆให้ได้ยินตลอด รอนไม่กล้า รอนกลัว ทำเอาต้องอมยิ้ม เพราะพี่ปั๊มของรอนใช้มือเปล่าอุ้มเจ้านกปีกหักมาไว้ในอุ้งมือ ทั้งวิเคราะห์ปนทำลายความหวังว่า มันไม่รอดแน่ ไอ้ตัวนี้มันไม่รอดแน่ ตลอดเวลา ทำเอาเจ้ารอนต้องร้องสวน ทำไมอ่ะ ทำไม ทุกครั้งไป
เมื่อวางนกในรถพยาบาลที่รอนวิ่งหามาให้จนเรียบร้อย เด็กผู้ชายสองคนก็เริ่มวิเคราะห์หาสาเหตุอีกรอบ ...ลูกนกมันตกมาจากตรงไหน ลูกนกมันตกมาได้ยังไง รังมันอยู่ตรงไหน รังอยู่ตั้งตรงโน้นมันตกลงมาอยู่ตรงนี้ได้ไง แม่มันบินคอยมองหาลูกมันอยู่ใช่ไหม.....วิเคราะห์กันราวกับทำวิทยานิพนธ์ วิเคราะห์รอจนพี่กี๋กลับมาพร้อมกล่องใบใหญ่อีกใบมาเปลี่ยน แล้วย้อนกลับเข้าบ้านไปอีกรอบเพื่อไปหาข้าวมาป้อนลูกนกตามคำสั่งคุณหมอ
เมื่อพี่ชายสองคนนั่งป้อนข้าวลูกนกทีละเม็ด เจ้าน้องชายที่ร้องโอดครวญอยู่ใกล้ๆว่า รอนไม่กล้า .....อีกแล้ว ก็ทำตัวเป็นประโยชน์ ขอมีส่วนร่วมด้วยการช่วยปัดกองทัพยุง ยืนเอาเสื้อคลุมปัดยุงให้ทั้งพี่ทั้งนก
การพูดคุยกันช่วงนี้แสนจะน่ารัก และเรียกรอยยิ้ม เราถึงได้รู้ว่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปั๊มปฐมพยาบาลลูกนกบาดเจ็บ จากการตอบคำถามเจ้าน้องชายที่ดูจะงุนงงว่าทำไมพี่ปั๊มถึงได้คล่องแคล่วนัก เราถึงได้เห็นมุมที่อ่อนโยนจากเด็กผู้ชายทั้งสามคน
ภาพเด็กทั้งสามคนที่คอยปฐมพยาบาลลูกนกสองตัวที่พลัดตกจากรัง จะเป็นภาพที่ประทับในความทรงจำไปอีกนานเมื่อนึกย้อนกลับมาของAFในฤดูกาลนี้ ท่ามกลางไฟสงครามที่ครุกรุ่นตลอดสามเดือน
ถึงAF5 ฤดูกาลนี้ทำให้เราเองกลายร่างเป็นทั่นนายกคนปัจจุบันที่ ดูไปบ่นไป บางครั้งถึงกับดูไปด่าไป แต่ว่าในเส้นสายของเรื่องราว ถ้าดูด้วยสายตาที่พร้อมจะให้ความเข้าใจ คนดูก็จะสามารถเก็บเกี่ยวเรื่องราวเล็กๆน้อยๆที่บางคนมองข้ามหรือถึงขั้นปิดหัวใจที่จะมองเห็น
เรื่องราวที่จะทำให้เรานึกย้อนถึงความเป็นเด็กในตัวเอง เรื่องราวของการก่อร่างความเป็นเพื่อนในสมัยที่พวกเราเพิ่งก้าวเข้าไปสู่สถานศึกษาใหม่ๆ เรื่องราวของการเป็นคนแปลกหน้าในกลุ่มเพื่อนฝูงหน้าใหม่ที่เราไม่กล้าที่จะเข้าไปทำความรู้จัก เรื่องราวของการต่อสู้กับปัญหาที่ตัวเราเองสร้างมันขึ้นมาเอง เรื่องราวของการรู้จักอดทนและจัดการกับปัญหาที่ก่อร่างสร้างตัวจากสิ่งแวดล้อมรอบกาย เรื่องราวของหัวใจที่ดูราวกับว่ามันคือทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต เรื่องราวการพัฒนาความสัมพันธ์ของเด็กที่มีนิสัยต่างกันสุดขั้ว ที่ทำให้รู้ว่า เวลา เท่านั้นที่จะเป็นตัวเชื่อมให้เปิดหัวใจให้แก่กัน และคือช่วงเวลาที่ทุกความฝันยังสวยงามและไม่เกินสองมือของเราจะไขว่คว้า
....นี่ล่ะมั้งถึงทำให้รายการอคาเดมี่ แฟนเทเชียถึงมีเสน่ห์มากมายสำหรับเรา ไม่ว่าระดับฝีมือของเด็กจะแตกต่างกันขนาดไหน ทั้งเก่งจนน่าทึ่ง ลดระดับเรื่อยไปจนห่วยเสียจนปวดตับ
เส้นทางความสัมพันธ์ของเด็กๆที่ต่างที่มา ต่างนิสัยใจคอ เดินทางจนมาสรุปจบที่ความเป็นเพื่อน
..................... นี่ต่างหากคือหัวใจของรายการนี้สำหรับเรา
บล็อกนี้เขียนเสร็จมาตั้งแต่เช้าวันจันทร์ แต่พอกะว่าจะเอาอัพเดต ก็มาเจอว่า...ไอ้ลูกนกสองตัวดันกองอยู่ที่นอกบ้านตรงที่เด็กทิ้งเอาไว้เมื่อคืนวันอาทิตย์ พอเห็นอย่างนั้น...เซ็งในอารมณ์สุดขีด ทำไมถึงขาด...จะเรียกว่าขาดอะไร ขาดที่คนรู้คิด คนมีความเมตตาเขาไม่ทำกัน ไอ้เราก็นึกว่าเช้ามา ไอ้ลูกนกคงอยู่ในมือหมอตัวจริงจนปลอดภัยไปแล้ว พอมาเห็นพี่กี๋ต้องมาป้อนข้าวทีละเม็ด จนกระทั่งพวกเด็กพาครูว้อยซ์มาดูลูกนกปีกหัก จนในที่สุดสรุปจบตรงเจ้ารอนต้องมานั่งฝังเจ้าเบิร์ดเดย์ นกขาเดี้ยงที่ไม่รอดแน่ๆตามคำพี่ปั๊ม ที่สุดท้ายก็ไม่รอดจริงๆ นี่ถ้าไม่มีหมอมาขอแจ้งความจำนงรักษา มีหวังไอ้เบิร์ดดี้ ลูกนกอีกตัวคงกองอยู่แถวนั้นต่อไป เด็กยังมีหัวใจที่น่ามองกว่า..............................
Create Date : 31 กรกฎาคม 2551 |
|
3 comments |
Last Update : 31 กรกฎาคม 2551 18:40:46 น. |
Counter : 641 Pageviews. |
|
|
|
แต่ก็เลิกสนใจไปตั้งแต่น้องโบว์ออกอ่ะ