Group Blog
 
<<
กันยายน 2552
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
15 กันยายน 2552
 
All Blogs
 
ไอคิวอีคิว...ผ่านเจอความน้อยใจ





ต้นเรื่องมาจากหนูซอลขอไปช่วยพี่ซานิล้างจาน แต่พี่ซานิไล่ให้กลับไปกินผลไม้
หนุซอลเลยบอกว่าหนูไม่กินแล้ว ซานิเลยพูดว่าน้องโกหก
หนูซอลก็เลยงอนพี่ซานิกับคำคำนี้ พี่ซานิง้อไม่ได้ผลก็เดินหายไป

สองหนุ่มที-แม็คที่นั่งกินข้าวดูสถานการณ์ของสองสาวอย่างเงียบๆ


เริ่มจากแม็คถามซอลไปว่า
“เราไม่คิดมากใช่ไหมครับ เรื่องนิดหน่อยเองเนอะ มันไม่ใช่เรื่องด้วยซ้ำ”
ซอลแม้ตอบรับแต่อาการก็ดูไม่เป็นที่น่าพอใจ



พี่แม็คเลยลากพี่ทีเข้ามาปลอบน้องด้วยการโยงเรื่อง “ล้างจาน” อย่างเนียนเกือบกริบ
พี่แม็คขอโมเมบอกน้องว่า
“พี่ทียังชอบ ‘ล้างจาน’ ให้พี่หมดเลย”
ทียังไม่ทันตั้งตัว แต่มันฟังแล้วพิกล ไม่เข้าหูนะเพื่อน
“อะไร! ล้างจานอะไร!” ...กลัวใจเพื่อน ขืนตามน้ำ โดนแน่เลยต้องรีบปฏิเศษยิก
“อันนี้ไม่เกี่ยว”







ซอลเดินไปล้างจานเงียบๆ(อาการยังน่าเป็นห่วง)

แม็คเดินอ้อมทีมายืนจิ้มผลไม้
ทีมองตามยิ้มๆ ก่อนตัดใจถามความเห็นเพื่อน “เราร้องดีหรือเปล่า”





“ดีแล้ว”
แม็คตอบโดยไม่ต้องคิดด้วยซ้ำพร้อมตบหลังเบาๆให้กำลังใจ



เพื่อนใจดีซะขนาดนี้ ทีเลยขอร้ายใส่ด้วยการกวนกลับ
“นายจะพูดทำไมวะ” ทียักไหล่ “เรื่องปกติ”
...จ้า พ่อคนเก่ง พ่อนักร้องเสียงทอง พ่อคนมั่นใจ
แม็ควูบไปแว้บ ‘อะไรวะ’ แล้วย้อนนิ่มๆ
“ก็นายถาม” แม็คหรี่ตามอง “นายถามทำไมอ่ะ ถ้า...มันเป็นเรื่อง ‘ปกติ’”
...ทันกันจิฟเป๋งเลยอ่ะ ยอกย้อนไม่มีใครยอมใคร




ต่อปากต่อคำพอหอมปากหอมคอ


แม็คทรุดตัวนั่ง ถามขึ้นมา
“ทีเคยเทสต์ไอคิวอีคิวหรือเปล่า”
“เคย”
“แล้วเป็นไงมั่ง”





ท่าทางคุณทีป์ชลิตเริ่มระวังตัวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ‘จะมาไม้ไหน’
“ก็...จำไม่ได้อ่ะ แต่ก็...จะว่าไงดีล่ะ”
ทีนิ่งไป ก่อนถามกลับอย่างคนประเภทเซฟตี้เฟิร์ส
“ปกติมันเท่าไรนะ ถามก่อน...เผื่อ”
...เผื่อเพื่อนใจร้ายใช่ไหมล่ะเพื่อน
แม็คเขม้นมองก่อนปล่อยอีกหมัด “ที...อีคิว ‘ปกติ’ หรือเปล่า”
ทีเงยหน้าจากจานข้าว คอแทบดังกึก ‘อะไรวะ จะเล่นอะไรวะ’
ทีถามแม็คกลับอย่างระวังตัวอย่างเห็นได้ชัด
“หมายความว่ายังไงวะ ทำไมถามอย่างงี้วะ”
แม็คหัวเราะร่วน
ทีตัดใจตอบนิ่มๆ “เราอีคิวดีนะ” ทีป์ชลิตหัวเราะก่อนตอบ “ไม่งั้นเราคง ‘บ้า’ ไปแล้วล่ะ”
...อยู่แบบนี้ไม่รู้สึกกดดันก็ใจหินเกินคนแล้ว


ฟังคำตอบของที แม็คกลับไม่มีปฏิกิริยาใดใดโต้ตอบ ลุกขึ้นไปเก็บจาน
ทีชำเลืองมองตาม ระยะห่างเริ่มไกล ความสงสัยเริ่มมา
“เฮ้ย ไม่ถามต่อเหรอ”
แม็คหันกลับมาถามต่อ(ก็ได้)
“แล้วไอคิวล่ะ” แม็คก็ไม่แน่ใจ “มันต้องประมาณเท่าไรวะ ร้อยต้นๆหรือเปล่า...ไอคิว...ใช่เปล่า”
ทีพยักหน้า “อืม ใช่ใช่ ใช่ใช่”

หนูซอลยังคงป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้

แม็คเดินกลับมาที่โต๊ะอาหาร พูดเหมือนเปรย
“บางทีเด็กที่ขี้โมโหง่าย มันก็มีผลมาจากอีคิวหรือเปล่าวะ บางคนที่อารมณ์ผลุนผลันมากๆ”
ทีพยักหน้าหงึกหงักคอนเฟิร์มความคิดเห็นตามมา
“เกี่ยว! เพราะมันเป็นความฉลาดทางด้านอารมณ์ เราว่าเกี่ยวเลยล่ะ”


...พูดยังไงดีล่ะ
ในความเห็นส่วนตัว พี่ชายสองคนกำลังเตือนสติน้องสาวอย่างนิ่มนวล
ซึ่งเราคิดว่าดีกว่าปล่อยไป ไม่สนใจ หรือไม่อยากยุ่งนะ
เทียบกับคนแบบเราน่ะ ถ้าไม่รู้สึกดีด้วยหรือไม่มีความหวังดีให้ จะดีจะร้ายก็จะปล่อยไม่ขอเปลืองตัวหรอก




เรื่องยังไม่จบ เพราะอาการสาวอีกคนอาการหนักยิ่งกว่า
...คงไม่ลงรายละเอียดมาก
แต่อยากให้เห็นอีคิวของสองหนุ่ม


ซานินอนน้ำตาร่วงตรงโซฟา กุญแจซอลยิ่งรู้สึกผิด นั่งปลอบกันไป
ทีป์ชลิตเดินมาเจอเข้า ตรงไปปลอบซานิ
“อย่าคิดมาก เราแซวเล่น” แล้วเตือนสติ “ถ้าเกิดว่าน้องไม่ชอบก็ไม่ต้องแซว...ก็แค่นั้น แต่เราอย่าไปคิดมากเองสิ เฮ้ย! เซนซิทีฟเกินไปละ”
เตือนซานิไปคน ก็หันมาเตือนหนูซอลเรียบๆ “นี่ก็เกินไป”
ซานิเหมือนทำนบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เพราะความรู้สึกกลับโยงเรื่องเก่าๆพูดจาผิดหูคนอื่น
ทียืนฟังแล้วปรามขึ้นมา “โห ไม่ต้องคิดมากหรอก ซอลเค้าไม่คิดมากหรอก” ทั้งย้ำ(ชักกลุ้ม) “ตอนแรกนึกว่าซอลคิดมาก กลายเป็นนิคิดมากกว่าอีก”

ซอลเลยขออธิบายเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เกิดเรื่องแล้วว่า “พี่นิว่า...ทำไมต้องโกหก หนูก็เลยน้อยใจ”
ซานิเลยย้ำความผิดว่าตัวเองเป็นคนพูดจาแย่ๆ
ทีแย้งขึ้นมาทันที “ไม่เห็นแย่เลย ก็แค่แซวกันเล่นเฉยๆ กลายเป็นคิดมากทั้งสองคนซะอย่างงั้น”

ซานิราวกับติดอยู่ในห้วงอารมณ์ความผิดหวังเสียใจ เล่าเรื่องการพูดจาแย่ๆเป็นประโยคสุดท้ายใส่หน้าแฟนว่า “จะไปตายที่ไหนก็ไป” แล้วก็ร้องไห้โฮ
ทีเห็นอาการน้องสาวคนนี้หนักขึ้น รีบปลอบ
“เฮ้ย! ใจเย็นๆ มีกันอยู่แค่นี้ มันไม่ร้ายแรงขนาดนั้นหรอก” พี่ชายเดินมาลูบหัวน้องสาวขี้แยให้กำลังใจ “คนเรามันก็ผิดพลาดกันได้”


หมวยเล็กเดินเข้ามาร่วมชะตากรรมด้วยกัน ทรุดตัวลงปลอบใจเจ้
เจ้ยิ่งโดนปลอบยิ่งร้องไห้โฮเป็นเด็กน้อย
หนูแอนรีบบอก “อย่าคิดมาก อย่าคิดมาก”
กุญแจซอลโทษตัวเอง “หนูเป็นคนคิดมากอยู่แล้วไง มีอะไรหนูก็คิดมาก”
คราวนี้สองสาวน้ำตาร่วงพร้อมกันอีกครั้ง

พี่ทีชักกลุ้มหนัก ไม่รู้จะปลอบยังไงดี
ซานิสูดน้ำมูกฟืดฟาด ถามหนูซอล “หนูไม่เป็นไรนะ”
กุญแจซอลรีบบอก “หนูไม่เป็นไร พี่ซานิอย่าคิดมาก”

ทีขำกับอาการของสองสาว ขอเย้าหนูนิ
“เราน่ะเป็นเยอะกว่าเค้าอีก” หัวเราะเบาๆ ชี้ประเด็น “ซอลเลิกคิดมากเลยต่อไปนี้เจอแบบนี้เข้าไป”
...ทีป์ชลิต คุณเบรคสถานการณ์ได้เก่งมาก


ซอลสารภาพเสียงอ่อย
“หนูเป็นคนชอบคิดมาก จริงๆนะ เรื่องเล็กๆอย่างงี้หนูยังเอามาคิดเลยล่ะ”



พี่ทียกมือห้ามเป็นจราจรประจำสี่แยกไฟแดง
“อย่าไปคิดมาก โดยเฉพาะกับพี่ซานิ เดี๋ยวพี่เค้าจะเป็นอย่างงี้อีก”
พร้อมเตือนห้ามน้อง
“ต่อไปอย่าคิดมากเรื่องพี่เค้า”







หนูซอลเงยหน้าบอกหงอยๆ “ไม่ได้อยากเป็นคนคิดมากหรอกพี่ที แต่บางทีเหมือนกับว่า”
ทีป์ชลิตมองลงมายังน้อง ฟังแล้วยิ้มกว้างบิดขี้เกียจ ปรามอย่างเอ็นดู
“ก็คิดมากนั่นแหล่ะ ก็คิดมากนั่นแหล่ะ”




หมดคิวปลอบของพี่ที
แม็คเดินเข้ามา ทีป์ชลิตแทคมือส่งไม้ให้เพื่อน บอกไปว่า
“ซานิเป็นหนัก”


มาดูอีคิวแบบฉบับของแม็คกัน




แม็ครับไม้ต่อ เดินลงมานั่งใกล้ๆสาวขี้แย ลูบหัวปลอบ เย้านิ่มนวล
“ร้องเดี๋ยวไม่แมนนะ”
ซานิยอมแพ้ “มันแมนไม่ไหวว่ะ มันแมนลำบาก”
แม็คยิ้มปลอบด้วยความใจเย็นเจี๊ยบ ล้อขึ้นมาอีก
“เดี๋ยวสาวไม่โหวตให้นะ”

...วิธีการปลอบใจของสองหนุ่มนี่ต่างกัน แต่น่ารักทั้งสองแบบเลยว่ะ






หนูซอลรู้สึกผิดนั่งเงียบอยู่นาน สะกิดบอกพี่ซานิ
“พี่ซานิ หนูขอโทษพี่ซานินะทีทำให้พี่ซานิคิดมาก”
ซานิส่ายหน้า
“ไม่ต้องขอโทษลูก พี่ก็ขอโทษ”
หนูแอนขัดขึ้นมา
“ไม่มีใครผิดทั้งนั้นล่ะ”
แม็คแจงตาม
“หวังดีด้วยกันทั้งคู่”






พี่ชายคนโตของบ้านเดินกลับเข้ามาเมื่อเห็นว่า
ปลอบใจกันไปนานพอควรละ น้ำตาแทบจะท่วมบ้าน บ้านแทบจะเปลี่ยนเป็นสีโศก
ทีป์ชลิตปรบมือกระตุ้น ตะโกนบอกมา
“เอ้า!หนุกหนาน หนุกหนาน งานจะเลิกแล้วหนุกหนานกันหน่อย หนุกหนานหน่อย”





นี่ล่ะ...ห้าคนสุดท้ายของAF6









....ตอนแรกกะว่าจะไม่เอามาลงบล็อก ด้วยเวลามันเดินผ่านไปหลายโมงยาม
แล้วมีบางอย่างล่อแหลม ถ้าสื่อออกมาไม่ตรง
ถือเป็นงานเขียนที่ค่อนข้างระมัดระวังในการเลือกคำมาใช้มากกว่าปกติ

แต่พอกลับไปนั่งดูเหตุการณ์ตอนนี้อีกครั้ง
ก็เห็นจุดที่น่าจะเอามาบันทึกเก็บเอาไว้ ถือว่าเป็นหนึ่งในความทรงจำที่ดีของซีซั่น 6
หวังว่าทุกคนที่ได้เข้ามาอ่าน คงมองเห็นแง่มุมที่งดงาม

และขอเอามาเป็นของกำนัลแก่หนูบางส้มเปรี้ยวที่มาเป็นหน้าม้าให้กับบล็อกพี่เป็นประจำตั้งแต่เริ่มเขียนบล็อก
ขอบใจนะจ๊ะหนูน้อย ซีซั่นนี้พี่ขยันขึ้นเยอะเพราะลูกยอของหนูนั่นล่ะ








Create Date : 15 กันยายน 2552
Last Update : 15 กันยายน 2552 12:21:09 น. 5 comments
Counter : 816 Pageviews.

 
มาอีกแล้วค่ะ มาอ่านเรื่อยๆเลย


โดย: บางส้มเปรี้ยว วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:13:45:03 น.  

 

กำลังอยากอ่านพอดี อยากรู้เรื่องราวแบบเป็นกลาง
เพราะตอนเกิดเหตุไม่อยู่ มีคนเล่นเล่าให้ฟังแต่ก็นะ... เพราะบางทีความรัก ความอคติก็ทำให้มุมมองบางอย่างมันบิดเบี้ยวไปได้เนอะ

จูบุ จูบ


โดย: puie (papasea ) วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:18:03:03 น.  

 
ชอบสองหนุ่ม กับหนึ่งแอนมากในวันนั้น
แม็คเห็นดูชอบเอาใจคน แต่ก็ไม่ให้ท้ายซอล พี่ที่หวังดีต้องทำแบบนี้
ส่วนคำพูดของที ตรงประเด็น ชัดเจน คนฟังรับไปใช้ได้เลย

อยากให้มีแค่ 5 คนไปตลอด 3 อาทิตย์ เสียดายที่ความหวังไม่ใช่ความจริง


โดย: Nusantara วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:14:59:55 น.  

 
มาเก็บความประทับใจค่ะ


โดย: Little Aom วันที่: 19 กันยายน 2552 เวลา:10:22:30 น.  

 
ห้าคนพี่น้องดูรักกันจังเลย


โดย: คุณหนูแพนด้าตัวน้อย วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:16:24:32 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Quaver
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 77 คน [?]




เป็นคนหัวแข็งที่มาพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆ
เป็นคนหัวอ่อนที่มาพร้อมท่าทางแข็งๆ




Friends' blogs
[Add Quaver's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.