Bloggang.com : Quaver : T-Mac ‘The Unlimited Friendship’

T-Mac ‘The Unlimited Friendship’

สองหนุ่มร่วมชะตากรรม ผนึกกำลังจัดการจานกองโตที่ทยอยมาไม่รู้จบ
แมคกับฟองน้ำในมือ มองสภาพจานที่ต้องล้าง ทอดถอนใจพูดขึ้น
“เดี๋ยวนี้ไม่มีการกลั่นกรองจานก่อนเลย”
“อืม” เพื่อนว่าไง ทีว่าตามกัน

เมื่อชนกลุ่มน้อยเปิดประเด็นโอดครวญความน้อยเนื้อต่ำใจที่มีร่วมกัน

เปิดองก์....

“เด็กผู้ชายเป็นส่วนน้อยต้องมาล้างจาน” พี่ใหญ่สุดในบ้านโอดครวญ
แมคหัวเราะเข้าใจหัวอกเพื่อน
“เป็นแม่บ้านให้” ทีเริ่มรับสภาพความเป็นจริง
“เราเป็นเบื้องล่างของสังคม” แม็คปรับทุกข์เป็นเพื่อน
ทีหัวเราะร่วน

...กาลครั้งหนึ่งนานมา ณ ปราสาทเก่าแก่อันไกลโพ้น
เจ้าชายน้อยสองพระองค์ตกระกำลำบาก ถูกใช้งานอย่างไม่เห็นเดือนเห็นตะวันจากแม่เลี้ยงใจร้าย
ทั้งสองได้แต่อดกลั้นอดทนกับความเจ็บช้ำที่ได้รับ ทำได้เพียงแต่ปรับทุกข์ซึ่งกันและกันเท่านั้น

“ผู้หญิงอาบน้ำ ผู้ชายล้างจาน” พี่ชายคนโตในบ้านระทดท้อ
...จานชามเริ่มเดินทางทยอยมาไม่ขาดสาย
ทำเอา...
ทีเริ่มตาโตละ พยักเพยิดบอกแม็ค “น่ะ..นั่นอีกนะ”
“มันเพิ่มมาเรื่อยๆ” แมคแทบไม่อยากหันไปเผชิญความจริงตรงหน้า
“มาวางไว้เฉยๆไม่บอกไม่กล่าว” ทีอ่อนอกอ่อนใจจนต้องหัวเราะออกมา

สองหนุ่มทำงานมือเป็นระวิง
หนุ่มปากแดงเป็นหัวรถจักร ลงน้ำยาล้างจานเช็ดคราบคาว
พ่อหนุ่มตาเข้มรับช่วงต่อล้างน้ำเปล่า
จังหวะสองหนุ่มเดินกันคนละทำนอง...ปัญหาชักเกิด

ทีหยุด...รอ ตั้งข้อสังเกต “แม็คล้างช้าเนอะ~”
“เพิ่มสปรีดให้” แม็คหมุนข้อมือเพิ่มอัตราเร่ง

ทีกวาดสายตา...เริ่มเอาใจเพื่อน ชมขึ้นมา “อืม~แต่แม็คล้างสะอาดดี”
แม็คประเมินในใจ เงียบไปห้าวิ “แต่ที่บ้านเราเขาล้างอย่างงี้หมดนะ..ล้างอย่างงี้” แถมออกตัวนิดหน่อยด้วย “จะช้านิดนึง”
“อืม” ทีขอเอาใจเพื่อนเพิ่มขึ้น...ด้วย “แต่มันก็ดี ก็สะอาดดี”

...ไอ้คู่นี้ เอาอกเอาใจกันเข้าไป เหลือกันแค่สองหน่อแค่นี้

ทีเห็นถึงความใสสะอาดของภาชนะที่ผ่านฝีมือแม็คนั้น
จึง....
บอกความคับข้องในใจของคุณชายผู้ต้องเทน้ำใส่แก้วเพื่อดื่มไม่ว่าจะเป็นน้ำอัดลมหรือนมก็ตาม ชี้ชวนบางอย่างให้เพื่อนรับรู้ “ส่วนมากแก้วนี่...” กลั้วหัวเราะ “ส่วนมาก ‘รอยปาก’ จะยังอยู่ที่นี่”
“เออ...บางที...ใช่เปล่า” แม็คเห็นด้วยร้อยปูเซ็งแต่...ยังเกรงใจ(สาวข้างบ้าน)
“เออ...เยอะเลยล่ะ” ทียังติดใจเรื่องความสะอาด “ล้างยังไง! ไม่เช็ดปากแก้วเลยหรือ!??”
แม็คหัวเราะร่วนทั้งเข้าใจปนเห็นใจ

...ผู้หญิงบ้านนี้ เอิ้ก ก ก ก ความเนี้ยบมันผิดกันโขเลยวุ้ย

แม็คหันไปด้านข้างกับจานชามที่เรียงรายรออยู่ “ยังไม่หมดครับ...มีมารออีก” สะกิดตาด้วย.. “เอ้า!แกงส้มก็ไม่เทอีก โห...มีกุ้งข้างในอีก...โห”
“ไม่ไหวจะเคลียร์” ทีเสริมอย่างเข้าใจหัวอกเพื่อน

...กร๊ากกก คุณชายตกยากสองคน โดนแม่เลี้ยงใจร้ายรุมรังแก

หนุ่มทีขยับตัวไปช่วยเอาชามแกงส้มไปเทให้เพื่อนที่กำลังล้างจานยิกๆ
“เทให้” ทีเอาใจคนขยันนัมเบอร์วัน
“เทลงนั่น” แม็คชักหมดแรง
“ไม่มีการช่วยกันเลย” คุณชายทีป์ชลิตผู้ตกยากบ่นกระปอดกระแปด
“ไม่มีระบบกลั่นกรองเลย” ซินเดอเรลแม็คโอดครวญอย่างเจ็บช้ำ
สองหนุ่มล้างไปบ่นไปหัวเราะเยาะหยันชะตาตนผ่านลมผ่านฟ้า

..เพี้ยง~!! เสกจานอีกกองให้ล้าง...ได้ไหม
บ่นกันได้น่ารักจิฟ~

ล้างจานผ่านไปราวเกือบสิบนาที
ความอดทนในใจเริ่มพร่อง...
“ระบบunlimitedไม่มีวันหมด หมดไปแล้วมาใหม่” แม็คชักยั๊วะ
ทีหัวเราะ หึ หึ ที่เปี่ยมไปด้วย ‘subtext’

....แม็คยืนมองแก้วใบสุดท้ายผ่านน้ำด้วยฝีมือที
ชะตากรรมอันโหดร้ายของเจ้าชายน้อยทั้งสองก็สิ้นสุดลง...ในวันนี้

ปิดองก์~!!

น่ารักจะตายไอ้น้อง...ผู้ชายประเภทพ่อบ้านพ่อเรือนน่ะ
ฝึกไว้...สมัยนี้น่ะ ยุคสมัยชาย-หญิงเท่าเทียม
แม้ว่า...มันใกล้จะกดขี่ทางเพศ(ชาย)อยู่รอมร่อแล้วไอ้บ้านหลังนี้น่ะ
‘ชนกลุ่มน้อย’...ท่องไว้ ท่องไว้

ส่วนตัวแล้วชอบชื่อ T-Macมานาน
ด้วยความเป็นบิ๊กแฟนของพ่อหนุ่ม T-Mac(เสียงต่ำ)…Tracy McGrady:Forwardของทีม Houston Rockets

เวลาเห็นสองหนุ่มนี่มีปฏิสัมพันธ์กันมาตั้งแต่แรกๆ(ดูใช้คำ...เลียนแบบความจริงจังของหนุ่มทีหรือไงหวาตู~) ในใจก็จะนึกถึงชื่อ T-Mac(เสียงสูง)ขึ้นมาทุกที

เหมือนรู้ตัว...ประมาณไม่รู้ตัว สองหนุ่มนี่ก็เป็นนักล่าฝันที่เราจับตามองมาตั้งแต่แรกๆ
ชอบตรงที่พวกเค้าดูแตกต่างกันไกลดี
คนหนึ่งเอาจริงเอาจัง เข้มงวดกับชีวิต
คนหนึ่งดูผ่อนคลาย ธรรมชาติกับตัวเอง
แต่ไปๆมาๆ...
คนที่ดูจริงจัง กับมอบความอ่อนโยนให้กับตัวเองสูง
แต่คนที่ดูผ่อนคลาย กับไม่ค่อยอภัยให้ตัวเองเวลาตัวเองทำผิดพลาด

.....เพราะอย่างงั้นทั้งสองคนจึงต่างเป็นคน ‘แข็งนอกอ่อนใน’ เหมือนกัน
แต่...ในเวลาที่แตกต่างกัน
.....และต่างเป็นคนที่ ‘อ่อนนอกแข็งใน’ เหมือนกัน
และ...ในเวลาที่ต่างกัน

T-Macมีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันมากก็คือ เป็นคนรู้ว่าความสามารถ(ทางด้านการร้องเพลง)ตัวเองมีมากน้อยแค่ไหน
ไอ้ส่วนที่มาก...ไม่จำเป็นต้องพูดถึง
แต่ไอ้ส่วนที่น้อย...ต่างกังวลและพยายามมากที่จะแก้ไข
เมื่อต่างคนต่างพยายาม...และมาเห็นความพยายามของกันและกัน
ก็เลยต่างให้กำลังใจให้กันในเวลาที่ได้มาเจอความพยายามของแต่ละฝ่าย

เราเลยมักได้ยินคำให้กำลังใจติดหูที่ติดปากของที เวลาหลังจากนั่งฟังแม็คซ้อมเพลงก่อนนอนว่า
“เจ๋ง! เจ๋งว่ะ! เราว่าดีแล้วนะ”
ซึ่งต่อมามันก็กลายเป็นคำพูดที่แม็คคืนกลับไปให้เวลานั่งฟังทีซ้อม

พอได้ยินที(ที่ไม่ใช่หนุ่มที)เราก็ยิ้มที
เอ๊อ~ให้กำลังใจกันดีโว้ย น่ารักดีนี่หว่า...ประมาณนี้

ตั้งแต่ดูรายการนี้มาเข้าปีที่ 6
คู่ที่มักได้ใจเราก็เป็นคู่พี่ชายน้องชายทั้งหมดล่ะ ซึ่งในความสนิทสนมกันมันจะมีความเคารพในความเป็นอาวุโสปนตามไปด้วย
และ...ต่างก็สนิทกันสองคนมากจริงๆ

แต่พอมาเป็นคู่T-Mac นี่...เราก็ไม่ได้คิดว่าเขาสองคนสนิทกันมากกว่าสนิทกับเพื่อนคนอื่นนะ
เพียงแต่ว่าเราชอบเด็กทั้งคู่ก็เท่านั้นเอง ก็เลยมีมุมที่เราจำได้ รู้สึกถึง
และเป็นครั้งแรกที่เจอแบบทั้งคู่สนิทกันในระดับเดียวกัน คือ เป็นเพื่อนกัน...เท่าเทียมกันดี
จะว่าไป...ทั้งๆที่หนึ่งหนุ่มก็อายุมากกว่าอีกหนึ่งหนุ่มนั่นล่ะ ถือเป็นพี่คนโตในบ้านด้วยซ้ำ

...แต่ไอ้หนุ่มรุ่นพี่ดันปรารภบอกความในใจไอ้หนุ่มรุ่นน้องเมื่อยามอยู่ห้องน้ำยามดึกดื่นคืนนี้ไปว่า “ไปๆมาๆรู้สึกเหมือนอายุเท่ากันเลยนะเนี่ย”
ปรารภไปแค่นี้ยังกระหน่ำตัวเองไม่หนำใจ ถามแม็คกลับไปอีกว่า “เราดูโตหรือเปล่าวะ!?”
ถามมาอย่างงี้...ก็ต้องเจอตอบกลับแบบนี้ “ไม่ว่ะ”
น้องแม็คตอบหน้าตาเฉย เสียงเหี้ยมกว่าปกติที่คุ้นหู
พี่ชายอย่างทีจะทำอะไรได้ นอกจาก....หัวเราะ
แล้วไม่รู้ว่า...ทำไมทีถึงยังไม่หนำใจทั้งที่โดนกระแทก ‘ใจ’ จนเต็มลูกสูบแบบนั้นแล้วแท้ๆ...พร้อมหาเรื่องให้ตัวเองต่อด้วยการถาม....

...เฮ้อออ น้องเอ๊ย น้องหาเรื่องเข้าตัวเองได้เก่งจริงๆพับผ่าดิ

ทีป้อนคำถามแม็คต่อ “เรามีวุฒิภาวะหรือเปล่าวะ?”
มา...มาฟังว่าแม็คจะใจดีกับ ‘เพื่อน’ ได้ยัง
แม็คนิ่ง...แล้วยิ้มร่าก่อนตอบผ่านน้ำเสียงจริงใจอย่างสูงเพื่อ ‘ฆ่า’ พี่ทีต่อไปให้จบด้วย “มีบ้าง”
ทีพอใจละ...เจอเข้าไปสองดอก ชักอิ่มจนจุก “โอเค...เป็นคำตอบที่ใช้ได้”
แต่ว่า...แม็คใจร้ายกับ ‘เพื่อน’ จนถึงที่สุดด้วยการใส่ดอกที่สามตามย้อนรอยถามเมื่อทีเจอคำตอบจากตนไปแล้วว่าจะ... “นอนหลับได้ป่ะ?”
หนุ่มจอมหาเรื่องเข้าตัวเองรับสภาพ ใช้เสียงสูงรับ “โอเค๊~ เราก็รู้ตัวอยู่”
หนุ่มแม็คแกล้งเพื่อนจนพอใจละ ยอมอ่อนข้อด้วยการลูบหลังบอก “ล้อเล่น”

....หยอกกันมันเลยล่ะคู่นี้ พอสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ

เพราะอย่างงั้นในปีนี้...
มีหลายสิ่ง มีความรู้สึกหลายอย่างที่เราได้อะไรๆต่างจากทุกปีที่ผ่านมา
ไม่มากมาย แต่ก็โดนใจดี...หลายดีด้วยล่ะ
อย่างน้อยๆก็ตรงสรรพนามที่ต่างใช้แทนกันนี่ล่ะนะ
ทุกปีจะมีหนึ่งคนแทนตัวเองว่า “พี่” ส่วนคนน้องจะแทนตัวเองด้วย “ชื่อ”

มาปีนี้...ต่างคนต่างแทนตัวเองว่า “เรา” แล้วเรียกกันว่า “นาย” ไม่ก็เรียกชื่อกันไปเลย
แปลกหู ฟังน่ารักแล้วต้องอมยิ้ม
ดูเป็นเด็กผู้ชายที่สุภ๊าพ สุภาพมาป๊ะกั๊น(ที่ชักจะไม่สุภาพใส่กันสักเท่าไรแล้ว)
ตัดฉึบฉับกับเด็กในสังกัดตัวเองที่ผ่านมาทุกปีได้จั๊งหนับเลยนี่หว่า~!!

พูดถึงความต่าง...อยากบอกถึงความต่างในตัว T-Mac เกี่ยวกับด้านเสียงร้อง(บวกการพูดจา)ที่ขอคิดตามบ้างหลังจากนั่งฟังคลาสครูรักคืนวันอังคารนี้
เป็นสิ่งที่รู้สึกมานาน และทำให้เราแอบขำกับความคิดนี้ของตัวเองมาตลอด

ในคำร้องของเพลงไทยน่ะ ไม่ว่ายังไงมันจะมีคำหนัก-เบา สั้น-ยาว จากแม่สะกดของภาษาเป็นตัวบังคับอยู่แล้ว
แต่ไม่รู้ทำไม...

คุณชายที ร้องคำหนักเป็นคำหนั๊กหนัก แล้วร้องคำเบาเป็นคำหนัก
คุณหลวงแม็คน่ะก็ดั๊นตรงกันข้าม ร้องคำหนักเป็นคำเบา ส่วนไอ้คำเบาพี่ก็ร้องเป็นคำเบ๊าเบา

คนหนึ่งฟังแล้วเหนื่อยแทน
ส่วนอีกคนฟังแล้วเอื่อยแทน