แอปเปิ้ลลูกแรกในชีวิต

หากจะถามเพื่อนๆ ทุกวันนี้ ว่า รู้จักแอปเปิ้ลหรือไม่ ??
แน่นอน!! คงไม่มีใครไม่รู้จัก และ อาจจะรู้จักแอปเปิ้ลดีเลยทีเดียว
หลายท่านอาจจะรู้จัก ตามที่เคยมีคนกล่าวไว้ว่า
"แอ็ปเปิ้ลสามลูกที่เปลี่ยนโลกใบนี้

แอ็ปเปิ้ลลูกแรกคือ ลูกที่อดัมและอีฟกินเข้าไป

แอ็ปเปิ้ลลูกที่สองคือ ลูกที่ตกใส่หัวของเซอร์ไอแซ็ค นิวตัน
ทำให้เขาค้นพบแรงโน้มถ่วงของโลก

และแอ็ปเปิ้ลลูกที่สาม คือ แอ็ปเปิ้ลของสตีฟ จ็อบส์"

แต่ที่ผมจะเล่าเรื่องต่อไปนี้ เป็นแอ็ปเปิ้ลที่เป็นลูกแรก ในชีวิตของเราที่เรารู้จัก
นับตั้งแต่ลืมตามขึ้นมาดูโลกใบนี้ และเปลี่ยนแปลงตัวเรามาตลอด ตราบที่เรายังหายใจอยู่ ...



กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีต้นแอ๊ปเปิ้ลใหญ่ต้นหนึ่ง
มีเด็กน้อยคนหนึ่งชอบที่จะมาวิ่งเล่นรอบต้นแอ๊ปเปิ้ลนี้ทุกวัน
เด็กน้อยจะชอบปีนขึ้นไปบนยอด กินลูกแอ๊ปเปิ้ล
และกลับลงมานอนพักภายใต้ร่มเงาของต้นแอ๊ปเปิ้ล
เด็กน้อยรักต้นแอ๊ปเปิ้ล และต้นแอ๊ปเปิ้ลเองก็รักเด็กน้อย

เมื่อเวลาผ่านไป... เด็กน้อยเติบโตขึ้น
และไม่ได้มาเล่นกับต้นแอ๊ปเปิ้ลดั่งเคย

อยู่มาวันหนึ่ง เด็กน้อยได้กลับมาที่ต้นแอ๊ปเปิ้ลและดูเศร้าๆ
"มาเล่นกันเถอะ" ต้นแอ๊ปเปิ้ลชวนเด็กน้อย

"ฉันไม่ได้เป็นเด็กน้อยๆแล้วนะ ฉันไม่ชอบเล่นรอบๆ ต้นไม้อีกแล้ว" เด็กน้อยตอบ
"ฉันอยากได้ ของเล่น อยากได้เงินเพื่อซื้อของเล่น"

"เสียใจที่ฉันไม่มี ของเล่น และฉันก็ไม่มีเงิน แต่ไม่เป็นไร
เธอก็อาจจะเด็ดลูกแอ๊ปเปิ้ลทั้งหมดในตัวฉัน
แล้วนำไปขาย เธอจะได้มีเงินเพื่อซื้อของเล่น"

เด็กน้อยดีใจ ปีนขึ้นบนต้นแอ๊ปเปิ้ลเก็บลูกแอ๊ปเปิ้ลทั้งหมดบนต้น
แล้วจากไปอย่าง มีความสุข หลังจากนั้น เด็กน้อยก็ไม่เคยกลับมาอีก

ต้นแอ๊ปเปิ้ลรู้สึกเหงา แต่ก็ดีใจและเป็นกำลังใจให้เด็กน้อยไปทำในสิ่งที่เขารัก

วันหนึ่ง เด็กน้อยได้กลับมา ต้นแอ๊ปเปิ้ลรู้สึกดีใจ
"มาเล่นกันเถอะ" ต้นแอ๊ปเปิ้ลชวนเด็กน้อย

"ฉันไม่มีเวลามาเล่นแล้ว ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัว
ฉันอยากได้บ้านเพื่อเป็นที่พักพิง เธอจะช่วยฉันได้ไหม ?"

"เสียดายที่ฉันไม่มีบ้าน แต่ไม่เป็นไร เธอสามารถตัดกิ่งไม้ ทั้งหมดในตัวฉัน
แล้วนำไปสร้างบ้าน เธอจะได้มีบ้านตามที่เธอต้องการ"

เด็กน้อยดีใจและได้ตัดกิ่งของต้นแอ๊ปเปิ้ลทั้งหมด แล้วจากไปอย่างมีความสุข
ต้นแอ๊ปเปิ้ลมีความสุข แต่เด็กน้อยก็ไม่ได้กลับมาอีก
ต้นแอ๊ปเปิ้ลรู้สึกเหงาและเศร้าอีกครั้ง แต่ก็เข้าใจ
และยังรักและ คิดถึงเด็กน้อยเช่นเดิม ...

วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กน้อยได้กลับมา ต้นแอ๊ปเปิ้ลก็รู้สึกดีใจ
"มาเล่นกันเถอะ" ต้นแอ๊ปเปิ้ลชวนเด็กน้อย

"ฉันกำลังเหนื่อย และเริ่มแก่ตัวลง
ฉันอยากไปล่องเรือและพักผ่อนเสียที เธอจะหาเรือให้ฉันได้ไหม ?" เด็กน้อยถาม

"ตัดลำต้นของฉันแล้วนำไปสร้างเป็นเรือสิ..
เธอจะสามารถแล่นไปได้ไกลๆ และมีความสุขกับมัน"

เด็กน้อยได้ตัดลำต้นแล้วก็สร้างเป็นเรือ เด็กน้อยได้แล่นเรือออกไป
และไม่เคยกลับมาเป็นเวลานานแสนนาน ........

ในที่สุด วันหนึ่ง เด็กน้อยได้กลับมาหลังจากที่ได้ไปหลายปี

"เสียใจเด็กน้อย ฉันไม่มีอะไรเหลือให้เธอแล้ว ไม่มีลูกแอ็ปเปิ้ล" ต้นแอ๊ปเปิ้ลบอก
"ฉันเองก็ไม่มีฟันสามารถกัดกินได้เหมือนเดิมแล้ว" เด็กน้อยตอบ

"ฉันไม่มีลำต้นใหญ่ๆ ที่จะให้เธอปีนป่ายได้"
"ฉันก็แก่เกินที่จะปีนป่าย" เด็กน้อยว่า

"ฉันไม่มีอะไรเหลือที่จะให้เธอแล้วจริงๆ
ตอนนี้ฉันเหลือรากที่รอวันกำลังจะตาย"
ต้นแอ๊ปเปิ้ลพูดด้วยน้ำตา

"ฉันไม่ต้องการอะไรมากนักหรอก ฉันต้องการเพียงที่พัก
ฉันรู้สึกเหนื่อย หลังจากที่ได้ดำเนินชีวิตมาหลายๆปี" เด็กน้อยตอบ

"ถ้าอย่างนั้น รากแก่ๆ ของฉัน ก็อาจจะเป็นที่พักพิงแก่เธอ
เธออาจจะเอนนอนและพักผ่อนได้
มาเถอะ เด็กน้อยมานั่งตรงนี้ เธอจะได้พักผ่อนเสียที"

เด็กน้อยนั่งลงบนรากต้นแอ๊ปเปิ้ล ต้นแอ๊ปเปิ้ลรู้สึกตื้นตันใจและยิ้มด้วยน้ำตาเช่นกัน



ชีวิตของเราทุกคนก็คงคล้ายคลึงเรื่องนี้
ต้นแอ๊ปเปิ้ลต้นนี้ ก็คงเหมือนคุณพ่อ คุณแม่ของเรา
เมื่อเรายังเด็ก เราก็รักที่จะอยู่และเล่นกับคุณพ่อกับคุณแม่
แต่เมื่อเราเติบโตขึ้น เราก็จากท่านไป
เราจะกลับไปหาท่านก็เฉพาะเมื่อเราต้องการบางอย่าง
หรือ เมื่อเราอยู่ในภาวะที่ลำบาก หรือไม่สบายใจ

แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น .....
คุณพ่อและ คุณแม่ก็ยังคงอยู่เคียงข้างเราเสมอ
ให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านสามารถจะให้ได้ เพื่อให้เรามีความสุข ...

.... เราอาจจะคิดว่าเด็กน้อยนั้นใจร้ายเกินไปกับต้นแอ๊ปเปิ้ลหรือเปล่า…

… แล้วเราล่ะ ?
ทุกวันนี้ เราได้ปฏิบัติต่อคุณพ่อ คุณแม่ของเราอย่างไร
ยังดูแล ห่วงใยพวกท่านอยู่หรือไม่ ?

ถึงเวลาแล้วหรือยัง ที่เราจะดูแลต้นแอปเปิ้ลต้นนี้
ให้อยู่กับเราตราบนานเท่านานที่ท่านจะอยู่ได้ ... อย่างมีความสุข ....



ที่มา : http:Smile4work.blogspot.com

Create Date : 17 ธันวาคม 2556		0 comments
Last Update : 16 มกราคม 2557 15:01:23 น.
Counter : 1380 Pageviews.
Share Tweet