นิทาน : ดอกไม้หนึ่งดอกกับแจกันหนึ่งใบ
เป็นเรื่องเล่าน่ารักเรื่องหนึ่ง
นานมาแล้วมีดอกไม้ดอกเล็กๆดอกหนึ่งอาศัยอยู่ในแจกันอย่างมีความสุข
ดอกไม้หลงรักแจกันมาเป็นเวลานาน
ส่วนแจกันเองก็ผูกพันอยู่กับดอกไม้ดอกนี้มานานพอดู
ดังนั้นเราก็อาจพูดได้ว่าทั้งคู่รักกัน...
ต่อมาวันหนึ่ง แจกันเปรยๆกับตัวเองว่า
" น่าเสียดายเหลือเกิน ฉันเกิดมาเป็นแจกันใบสวยทั้งที
แต่ถูกประดับด้วยเจ้าดอกไม้ดอกเล็กๆนี้ดอกเดียวเท่านั้น "
เจ้าแจกันจึงคิดว่าตัวมันเองควรจะออกไปตามหาดอกไม้ดอกใหม่
ที่สวยและงดงามกว่าดอกไม้ดอกเล็กๆที่มีอยู่
ในวันที่ดอกไม้ออกไปรับแสงแดด แจกันได้โอกาสจึงออกเดินป่าทันที
มันเดินวนเวียนไปมาจนไปพบกับดอกไม้ดอกหนึ่งเข้า
แจกันจึงตรงเข้าไปทักทาย และพูดว่า
" ว่าไงเจ้าดอกไม้ดอกเล็ก สนใจจะมาประดับแจกันอย่างฉันมั้ยล่ะ "
เจ้าดอกไม่ตอบไปทันทีว่า
" ได้จริงๆเหรอ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสินะ
ฉันจะได้มีที่อยู่กะคนอื่นเค้าซักที อยู่ในป่าเนี่ยเงียบเหงาเต็มทน "
ว่าแล้วเจ้าดอกไม่ก็ไม่รอช้า กระโดดเข้าไปอยู่ในแจกันทันที
หลายวันผ่านไป... แจกันดอกไม้ดอกใหม่ผูกพันเป็นเพื่อน และรักกันในที่สุด
จนวันหนึ่ง..ดอกไม้ดอกเดิมกลับมาจากการรับแสงแดด
มันกลับมาด้วยความดีใจที่ได้พบแจกันอันเป็นที่รักยิ่ง
แต่แล้ว..มันก็พบแจกันของมันมีดอกไม้ดอกเล็กดอกใหม่ปักอยู่
ดอกไม้เสียใจ... แจกันเสียใจ... ดอกไม้ดอกใหม่ก็เสียใจ...
ทุกคนนิ่งเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมาซักคำ.... ดอกไม้ดอกเก่าจึงวิ่งหนีหายเข้าป่าไป
ดอกไม้ดอกใหม่ถามแจกันว่า
" ทำไมเธอไม่บอกกับฉันล่ะ ว่าเธอมีดอกไม้ประดับอยู่แล้ว
ทำไมเธอถึงนำฉันมาประดับไว้กับเธออีก
ถ้าเธอทำอย่างนี้ดอกไม้ดอกแรกจะเสียใจแค่ไหนเธอไม่รู้หรือ "
แจกันนิ่งเงียบไปซักพักใหญ่ๆแล้วก็กล่างว่า
" แต่ฉันเบื่อแล้วก็เหงา เจ้าดอกไม้ ฉันรักเธอจริงๆนะ "
" แต่เธอก็จะไม่ปฏิเสธไม่ใช่หรือ ถ้าฉันจะบอกว่าเธอก็รักดอกไม้ดอกนั้นเช่นกัน "
" โถ เจ้าดอกไม้น้อย ความรักมันเป็นสิ่งที่ห้ามกันไม่ได้หรอกนะ
มันไม่ได้แปลว่าเมื่อฉันรักเขาแล้วฉันจะรักเธอน้อยลง "
" ใช่ ไม่ได้แแปลว่าเธอจะรักฉันไม่ได้ แต่ความรักของเธอมันผิด
อยู่แค่เพียงที่มันเป็ความรักที่ทำร้ายคนอื่นให้ต้องเจ็บ
และตัวฉันเองก็ไม่อยากจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการทำร้ายดอกไม้ที่น่าสงสารดอกนั้น
เพราะฉะนั้นจงออกไปตามหาเจ้าดอกไม้ดอกนั้นกับฉัน
คุยกันให้รู้เรื่องเล่าเรื่องจริงทั้งหมดให้เขาฟัง และให้คำมั่นสัญญากับเขาว่าจะไม่ทำเช่นนี้อีก "
" แล้วเธอล่ะ "
" ฉันก็จะกลับไปในที่ๆฉันควรจะอยู่ ที่ๆเป็นของฉัน
และรอคอยแจกันที่พร้อมจะรับฉันไปประดับไว้เป็นดอกไม้ดอกสุดท้ายของแจกัน "
ไม่รอช้า แจกันกับดอกไม้ก็ช่วยกันออกตามหาดอกไม้ที่หายไป
เมื่อทุกอย่างจบลงอย่าเรียบร้อย ดอกไม้ดอกน้อยก็กล่าวลา ดอกไม้และแจกัน
" ฉันขอคืนแจกันให้กับเธอผู้สมควรจะอยู่ประดับบนแจกันใบนี้
ขอให้เธอทั้งสองรักษาความเป็นดอกไม้และแจกันที่งดงาม
พร้อมทั้งอยู่ดูแลกันและตราบเท่าที่ชีวิตของพวกเธอยังคงมีอยู่
ฉันเองก็ต้องขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมา "
พูดจบดอกไม้ก็เดินจากไปในที่ๆมันจากมาอย่างเงียบๆไม่เคยมีใครเห็นมันอีกเลย
แต่ก่อนที่มันจะเดินจากไป เจ้าแจกันแอบเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้มันรู้สึกสำนึกถึงความผิดอันใหญ่หลวง
มันได้แอบเห็นหยดน้ำตาของเจ้าดอกไม้ดอกเล็กที่ไหลรินออกมา
ราวกับจะบอกมันว่าเจ้าดอกไม้น้อยเองก็เสียใจไม่น้อยในการจากลาครั้งนี้
ตลอดเวลาที่ผ่านมาแจกันคิดว่าตัวมันเองหลงรักดอกไม้ดอกน้อยซะมากมาย
แต่แท้จริงแล้วมันคือความเหงาเพียงชั่วคราวเท่านั้น
" ฉันขอโทษ " แจกันคิดอยู่เงียบแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
เพียงแต่เดินกลับไปเงียบๆ พร้อมกับเจ้าดอกไม้ดอกเก่าที่ปักอยู่ในแจกันใบเดิม....
และเรื่องของดอกไม้กะแจกันก็เอวังลงด้วยประการละฉะนี้
นี่อาจจะเหมือนชีวิตจริงของใครบางคน ที่เมื่อเวลาเหงาแล้วต้องการใครสักคนเข้ามาอยู่เคียงข้าง
credit : //board.trekkingthai.com
| Create Date : 22 มิถุนายน 2555 |
| Last Update : 22 มิถุนายน 2555 3:48:21 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 5260 Pageviews. |
 |
|
|
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 142 คน [
