บ่วงบัลลังก์ - อำนาจที่ถือไว้แทนประชาชนที่มิอาจมีเสียง เรื่อง บ่วงบัลลังก์ เขียนโดย วัสส์ วรา ตอบโจทย์เหมันต์ขยันอ่าน ปี 2 ข้อบุฟเฟ่ต์ค่ะ --- SPOILER ALERT --- แคว้นอิสระขนาดเล็ก 3 แคว้นที่มีการปกครองแบบกษัตริย์และกำลังถูกกระแสประชาธิปไตยเข้ามากดดัน โดยภูมินทรนครและศิขรนครห้ำหั่นแย่งดินแดนกันโดยตรง ส่วนรัชชนครแยกตัวออกมาเล็กน้อย ทิศาเป็นทายาทตระกูลอัครศาสตร์ที่ถ่วงดุลอำนาจกษัตริย์ในแคว้นภูมินทรนคร ถูกมองว่าเป็นคู่หมายของเจ้าหญิงปฐมาเทวี แต่รักกับนางกำนัลภควดี ในขณะที่ต้องรับมือกับกษัตริย์องค์ใหม่ ปัญหาภายใน และการรุกรานที่อำนวยการโดยศิขรนรบดี กษัตริย์องค์ใหม่แห่งศิขรนคร ความรู้สึกเมื่ออ่านจบคือผู้เขียนได้แรงบันดาลใจรวมถึงสไตล์การบรรยายในภาพรวมจากรูปแบบของลักษณวดีอย่างมาก (แต่จบตรงข้ามร้อยแปดสิบองศา พระเอกก่อรัฐประหาร) แต่ทำไม ... เยอะจัง มีหน้าละหลายที่ (ความจริง จขบ. ก็ไม่ค่อยชอบสไตล์การเขียนของทมยันตีในผลงานรุ่นหลังเท่าไหร่) การใช้ตัวละครและแบ่งเรื่องเล่าในแต่ละฉากไม่ค่อยต่อกัน เช่น อยู่ๆ พระเอกก็แต่งงานมาเฉยๆ แถมตัวนางเอกก็หายไปไม่มีบทบาทเลย เห็นได้ชัดว่าพยายามตั้งพล๊อตให้ชิงอำนาจทางการเมืองแบบหักเหลี่ยมเฉือนคม แต่อ่านแล้วรู้สึกไม่ค่อยมีเหลี่ยมให้ลูบเท่าไหร่เพราะขาดความน่าเชื่อถือที่มาจากฉากหลัง โดยเฉพาะเรื่องความสำคัญของตระกูลอัครศาสตร์ที่ไม่มีที่มาหรือคำอธิบายที่เชื่อถือได้เป็นฉากหลัง จากที่พยายามอ่านระหว่างบรรทัด ไม่สามารถบอกได้ว่าตระกูลมีอิทธิพลด้านไหนหรือคานอำนาจของราชวงศ์ได้อย่างไร ในการสาบานตนของทิศาที่ถ้ามีความสำคัญขนาดนั้น ทำไมถึงไม่สาบานต่อตำแหน่งที่มีลักษณะสืบทอดได้ (และทำไมถึงทำคนเดียว ถ้าถือว่าเป็นตระกูลขุนนาง) หรือเรื่องระดับเทคโนโลยีในเรื่องที่ยังลักลั่นอยู่มาก (เช่น ระยะเวลาเดินทาง/การสื่อสาร รถยนต์ ปากกา ฯลฯ ที่ดูแล้วรายละเอียดไม่ค่อยเข้ากับเวลา) กลไกทางสังคมที่ไม่เข้ากับในเรื่องที่อิงกับอินเดีย แถมจบแปลกไปหน่อย (ไม่ใช่เรื่องรัฐประหาร แต่เป็นการถอนตัว หรือจะปล่อยให้พวกที่กุมอำนาจใหม่ฉะกันให้จบไปก่อน?) สรุปให้เรทติ้งอ่านได้เรื่อยๆ แบบแหม่งไปบ้าง แต่ผู้แต่งเขียนเรื่องนี้ตอนเด็กมาก (อายุ 15-19) ยังมีเวลาให้ฝึกอีกเยอะ เคยอ่านเรื่อง 'พ่อมดแห่งราชสำนัก' ที่เป็นผลงานแฟนตาซีรุ่นหลัง รู้สึกเข้าท่าขึ้นมาก ^_^ ที่มา [1] วัสส์ วรา. บ่วงบัลลังก์. สำนักพิมพ์พิมพ์คำ, พิมพ์ครั้งที่ 1, 439 หน้า, 2548.   Create Date : 25 ธันวาคม 2553 5 comments Last Update : 29 มกราคม 2554 3:42:25 น. Counter : 1602 Pageviews. Share Tweet

โดย: ning.ple 25 ธันวาคม 2553 9:09:07 น.

โดย: deeplove 25 ธันวาคม 2553 9:31:16 น.

คนเขียนเคยบอกไว้ว่าเซ็ตติ้งของเรื่องอยู่ที่ปี 1910 ค่ะ ยุคไททานิก แต่เรื่องวิทยาการไม่เท่ากันนั้น มองต่างว่าเนื่องจากเป็นประเทศห่างไกล และไม่ใช่ประเทศต้นกระแส ในแต่ละพื้นที่และชนชั้นของประเทศจึงรับวัฒนธรรมมาไม่เท่ากัน เร็ว ๆ นี้เพิ่งอ่านหนังสือเรื่องรัฐฉานช่วงยุค 1930 พวกเจ้าฉานบางองค์ก็ไปเรียนต่อต่างประเทศ นำเทคโนโลยีต่าง ๆ มาใช้แล้ว อ่านหนังสือพิมพ์นอก ในขณะที่ประชาชนจำนวนมากยังอยู่อย่างเดิมเหมือนเมื่อร้อย ๆ ปีที่ผ่านมา ไม่ได้มีความเปลี่ยนแปลงอะไร ถ้าหากเป็นในสภาพนี้จะเรียกว่าลักลั่นข้อมูลไม่ได้ เรียกว่าเป็นสภาพที่ความเจริญยังเข้าไม่ทั่วถึงมากกว่า   โดย: เคียว IP: 118.172.39.52 25 ธันวาคม 2553 18:38:40 น.

ขอบคุณคุณเคียวที่ให้ข้อมูลเพิ่มเติมนะคะ ตอนอ่านก็คากว่าน่าจะอยู่สมัย ร.5 ตอนปลายเหมือนกันค่ะ เรื่องที่ว่าลักลั่นนั่นเขียนไม่ละเอียดเองแหละ เรื่องมีรถยนต์หรือไปเรียนนี่ไม่แปลกเลยค่ะ เพราะเรื่องเป็นกลุ่มที่อยู่ในกลุ่ม priviledge การที่จะใช้ชีวิตแบบตะวันตกด้วยเครื่องทุ่นแรงแตกต่างจากคนทั่วไป ถึงเท่ากับกลุ่มสูงในประเทศต้นกระแสก็ไม่แปลกหรอกค่ะ แต่ที่รู้สึกแหม่งๆ คือเรื่องรายละเอียด อย่างทิศาที่ไปอ่านเขียนในรถได้ ก็ไม่ค่อยน่าเชื่อเท่าไหร่ ถ้าคิดว่ารถยนต์สมัยนั้น vibration เยอะจะตาย เครื่องยนต์ใหญ่มาก ประสิทธิภาพแย่ ระบบ shock absorber ไม่ดีนัก แถมมีแนวโน้มที่ถนนจะไม่ดีด้วย เรื่องความเร็วในการสื่อสาร/เดินทางก็แปลกค่ะ อย่างตอนศิขรนรบดีไปต่างประเทศทั้งๆที่พระบิดาสุขภาพแย่มาก ใกล้เปลี่ยนบัลลังก์ก็เต็มที (สมัยนั้นการรักษาก็ไม่ดี ไม่สามารถยื้อเวลาไว้ได้เลย) ยังสามารถเดินทางไปหลายเดือนโดยไม่จำเป็นถึงที่สุดได้ ทั้งๆที่น่าจะต้องอยู่ consolidate อำนาจก่อน คือเป็น feeling ของบรรยากาศ หรือ perception ที่เปลี่ยนไปตามสมัยน่ะค่ะที่ทำให้รู้สึกแปลก   โดย: jackfruit_k 26 ธันวาคม 2553 21:55:34 น.

เรื่องนี้ยังดองอยู่เลยค่ะไม่ได้อ่านสักที   โดย: หวานเย็นผสมโซดา 27 ธันวาคม 2553 11:48:08 น.