Bloggang.com : jackfruit_k : รอยมนตรา - พระลอเกิดใหม่

รอยมนตรา - พระลอเกิดใหม่

เรื่อง รอยมนตรา
แต่งโดย ศศิริยะทิพย์

ในฐานะที่ชอบเรื่องลิลิตพระลอมาแต่ไหนแต่ไร รู้สึกว่ามีความสุดโต่งสองข้างอย่างไม่น่าเชื่อ ด้านหนึ่งคือภาษาและโคลงกลอนที่สละสลวยงดงามสุดยอด อีกข้างหนึ่งคือรู้สึกว่าการขาดศีลธรรมสุดยอดเช่นเดียวกัน (จขบ. อ่านแล้วไม่รู้สึกสักนิดว่าเป็นโศกนาฏกรรมรัก แต่เป็นโศกนาฏกรรมความใคร่และความชิงชังมากกว่า) เป็นเรื่อง (ตั้งแต่วรรณกรรมยันนิยาย) ติดเรทหนักแบบมีรสนิยมที่สุดที่เคยอ่าน พอเห็นคำโปรยเลยชักสนใจล่ะค่ะ ถึงไม่เคยอ่านของผู้แต่งคนนี้เลยก็เถอะ ขอลองหน่อยละกัน

--- SPOILER ALERT ---

เรื่องดำเนินในเวลาปัจจุบัน ตัวละครอาจมาเกิดใหม่เพื่อสร้างประวัติศาสตร์ซ้ำรอย หรือยังเป็นวิญญาณที่ถูกแรงปรารถนาหรือคำสาปทำให้ไม่สามารถไปเกิดได้ เชื้อสายเจ้าเมืองเหนือ เมื่อ เจ้าเมืองแมน และ เจ้ารัศมีฉาย ประสพอุบัติเหตุทางรถยนตร์ คู่กรณี เจ้าแสนภูมิ เสียชีวิต ทำให้ เจ้าเมืองแมนพาครอบครัวและลูกชาย ลักษมณ์ ไปอยู่ซิดนีย์ตั้งแต่อายุสิบขวบ ด้านครอบครัวเจ้าแสนภูมิ มีแม่คือ เจ้าเลื่อมหล้า ที่แค้นจัด ส่วนภรรยา คือ พรรณราย มีลูกสาวสองคน คือ แพรเมือง และ เหมือนไหม ที่แม่พยายามเลี้ยงโดยพึ่งพึงญาติทางสามีให้น้อยที่สุด

หลายปีต่อมา แพรเมืองได้ไก่ฟ้าพญาลอเป็นของขวัญวันเกิดจาก แสงทอง สาวประเภทสอง ที่เป็นเพื่อนสนิท วงล้อของโชคชะตาหมุนต่อเมื่อลักษมณ์เดินทางมาประเทศไทยเพื่อขายที่ดินที่แพร่ให้กับเพื่อน พ่อเลี้ยงวิญญู ทำรีสอร์ต และได้พบกับแพรเมืองที่เป็นครูนาฏศิลป์ของ น้ำหวาน ลูกสาวของวิญญูที่อยากได้ครูสาวสวยเป็นแม่ใหม่และยุพ่อขึ้นอย่างไม่ยากนัก ในขณะที่ หมอสิทธิชัย ที่ถูกปู่เจ้าสมิงพรายสาปไม่ได้ผุดได้เกิดพยายามแก้แค้น ...

อ่านจบแล้วไม่โดนค่ะ ถึงตอนจบจะลงตัวในระดับหนึ่งเลย แต่เท่าที่ลองนึกดู ที่ไม่ถูกใจ จขบ. คงเป็นเพราะการแบ่งบทสั้นมากเกินไป เฉลี่ยบทละสี่หน้าเองและมีเปลี่ยนฉากในนั้นอีก ทำให้ไม่ต่อเนื่องเท่าไหร่ ในการบรรยายก็มีการสั่งสอนแบบชัดเจนมาแทรก รบกวนการดำเนินเรื่อง และปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวละครขาดความ subtle ไปหน่อย เพิ่งเจอหน้ากันก็ฉะหรือเข้าไปเสนอความเห็นแบบค่อนข้างแขวะใส่ ทำให้รู้สึกไม่ดีเท่าไหร่น่ะค่ะ นอกจากนี้บางทีก็รู้สึกไม่ขมวดปมให้หมดด้วยทำให้ค้างคาเล็กน้อย

ที่มา
[1] ศศิริยะทิพย์. รอยมนตรา. สำนักพิมพ์แสงดาว, 272 หน้า, 2554.

Create Date : 03 กันยายน 2555

Last Update : 5 กันยายน 2555 11:33:44 น.

5 comments

Counter : 4396 Pageviews.

ชื่อเรื่องก็น่าอ่านดีนะคะ

โดย: หวานเย็นผสมโซดา

วันที่: 3 กันยายน 2555 เวลา:22:29:58 น.

ตอนแรกน่าสนใจ แต่พออ่านความเห็นจขกท. แล้วขอผ่านดีกว่าค่ะ

โดย: สารพัดช่าง IP: 117.121.218.115 วันที่: 4 กันยายน 2555 เวลา:10:22:36 น.

ชื่อเรื่องดี ชวนให้นึกถึงความประทับใจ
แต่......

โดย: พุดน้ำบุศย์ IP: 202.80.245.75 วันที่: 4 กันยายน 2555 เวลา:13:53:51 น.

จะมาบอกแค่ว่า เคยได้คุยกับคนเขียนตัวเป็น ๆ พี่เค้าน่ารักดีนะคะ
แต่เรื่องนี้ไม่เคยอ่าน ไปเล็ง ๆ แล ๆ ไว้เหมือนกัน แต่...เหมือนยังไม่มีอะไรดึงดูดเลยค่ะ

โดย: Serverlus

วันที่: 7 กันยายน 2555 เวลา:22:11:20 น.

ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นทั้งติและชม
เพิ่งเข้ามาพบ คนเขียนเองเขียนไป งงไปจนจบ
ยิ่งใช้ภาษาเหนือที่จำมาแต่เด็ก ยิ่งผิดพลาดมาก อาจมีอีสานปน
เป็นคนร่าเริง เฮฮา ที่เขียนมาจากความชอบอ่านมาก่อนมากมาย
ลองเขียนดู เรื่องนี้ด้วยจ้างคนพิมพ์ต้นฉบับ ที่แจ้งกะทันหันว่า
จะกลับตจว. เรียกว่า เบื่อกรุงเต็มที ไม่เห็นจะมีแน่นอน...เลยต้อง
แต่งสด พิมพ์ แก้ไข สด ถึงรู้ว่ามีข้อบกพร่อง ก็แก้ไขไม่ได้ เนื่องจาก
คนพิมพ์ไปเลย (บ้านเขาอยู่เลยค่ะ)
หลังจากนั้นแต่งอีกหลายเรื่อง จบบ้าง ไม่จบบ้าง ต้นฉบับหายบ้าง
ไปเรื่อยเปื่อย อันนี้เพราะชอบอ่านมากกว่าเขียน พอมีหนังสือเล่มโปรด
ในมือ ลืมสิ้นทุกสิ่งเคยผูกพัน ลืมกลางคืนกลางวันลืมเวลา
น้องที่ชมว่า พี่ตัวเป็น ๆ น่ารัก ช่วยแสดงตัวด้วยค่ะ
พี่มีของแสดงความชอบกินลูกยอ มอบให้ 1 ชิ้น นะคะ จุ๊บ ๆ

โดย: ศศิริยะทิพย์ IP: 171.99.160.15 วันที่: 21 สิงหาคม 2560 เวลา:22:35:15 น.