แม่ค้าขนมหวาน - สาวบู๊กับเจ้าพ่อบันเทิง
เรื่อง แม่ค้าขนมหวานเขียนโดย ฬีฬาตอบโจทย์เหมันต์ขยันอ่าน ปี 2 ข้อหนังสือของนักเขียนที่ไม่เคยอ่านผลงานมาก่อน (ตกเทรนมากเพราะเคยทำเป็นละครแล้ว) ขออธิบายว่าอ่านเพราะปกหลัง [1] เขียนว่านางเอกเป็นอดีตวิศวกร ในฐานะที่เป็นอาชีพสุดหายากสำหรับบทนางเอก (ที่นึกออกก็มี 'วิมานมะพร้าว' กับ 'รอยพรหม' และไม่บังเอิญอย่างยิ่งที่เป็นอาชีพของ จขบ. ด้วย) เลยต้องลองอ่านหน่อยล่ะค่ะ --- SPOILER ALERT ---ใบไผ่ หลานสาวอดีตกำนัน ผู้สามารถแปลงโฉมเป็นหนุ่มหล่อจีบสาวชนะหนุ่มแท้ มีอาชีพเป็นวิศวกรเครื่องกล (สงสัยมานานแล้วว่าทำไมเครื่องกลถึงฮิตนัก ไม่เห็นมีสาขาที่สาวๆ เยอะ อย่างเคมีหรือคอมพิวเตอร์ ไม่ก็เป็นที่หายากสุดๆ แบบเหมืองแร่หรือปิโตรเลียมเลย หรือเพราะอิมเมจเครื่องกลอยู่กลางๆ ค่อนข้างถึกกำลังพอดี) ลาออกจากงานในโรงงานที่ลาวมาเปิดร้านขนมไทยและกาแฟใกล้บ้าน โดยได้รับการสนับสนุนอย่างดีเยี่ยมจากครอบครัววชรวรรษเป็นเจ้าพ่อสถานบันเทิงชื่อดังที่สืบทอดงานของพ่อ มีน้องสาวที่เข้าสู่วัยต่อต้านที่มาติดใจครอบครัวอันแสนอบอุ่นของใบไผ่ (ทำให้สงสัยว่ามีนิยายเรื่องไหนบ้างที่เจ้าพ่อมีน้องชาย) วชรวรรษได้พบกับใบไผ่ครั้งแรกเมื่อเธอขับรถชนท้ายพออ่านจบแล้วก็บอกว่าเสน่ห์ของเรื่องนี้อยู่ที่ขนมเห็นๆ ผู้แต่งบรรยายได้น่าทานดี (นี่คือมาตรวัดความสามารถด้านการบรรยายของผู้แต่งที่คิดค้นโดย จขบ. คือ หิวทันควัน=ดีเลิศ, อยากกิน=ใช้ได้ และ เฉยๆ=ควรปรับปรุง) และดำเนินเรื่องได้อารมณ์สนุกสนานดีส่วนในภาพรวมนั้น ช่วงแรกคิดว่าคงเป็นแนวมาตรฐานพระเอกร้ายนางเอกเฮี้ยว (แต่ก็สนุกเสมอ) แต่พอครึ่งเล่มสองกลับหักฉากกลายเป็นเรื่องจับธุรกิจผิดกฎหมายไปได้ ความจริงก็ไม่แปลกอะไรถ้าจะสามารถสร้างความน่าเชื่อถือของที่มาที่ไปในการคัดเลือก ฝึกฝน และการปฏิบัติงานสอบสวนปราบปรามของนางเอกและพรรคพวกที่ออกไปบู๊ได้ขนาดหน่วย SWAT ยังยกธงขาว อ่านแล้วยังไงก็ not convincing! สรุปว่าตกม้าตายตอนเห็นเส้นชัยแล้วค่ะ ขอตบท้ายด้วยน้ำมะนาวใส่ดอกอัญชันเย็นเจี๊ยบหนึ่งแก้ว ไม่ทราบว่าพอจะอร่อยสูสีกับในเรื่องไหม ^_^ที่มา[1] ฬีฬา. แม่ค้าขนมหวาน. สำนักพิมพ์ยาหยี-ยาใจ, 2 เล่มจบ, 324 และ 322 หน้า, 2549.
บุคลิกนางเอก คนเขียนสร้างได้โดดเด่นดี