Bloggang.com : i'm not superman : จะมีสิ่งไหน ต้านอยู่ล่ะ..ความรัก~

จะมีสิ่งไหน ต้านอยู่ล่ะ..ความรัก~

คุณขา......ขึ้นชื่อว่าไฟน่ะ....มันก็ร้อนด้วยกันทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่ ไฟรัก อ่ะนะคะคุณ~

ง่า~

อิชั้นพูดออกไปเนี่ยยย...รู้สึกมันเบลอ ๆ

...............

กลับมาเล่าต่อ ด้วยความรู้สึกฉับฉนเหลือกำลังลากเฮ่าะ..

....................

ก่อนอื่น ก็คงต้องขอเล่าเรื่องเมื่อวานที่เล่าค้างเอาไว้เมื่อเช้าก่อนละกันนะคะ

(อิชั้นล่ะถนัดนัก ไอ้เรื่องทำให้คนอื่นเค้าฉับฉนตามไปด้วยเนี่ย..5555)

.................

สี่โมงเย็นเมื่อวาน..อิชั้นขับรถตรงดิ่งกลับหน้างานค่ะ

ไม่ได้กะว่าจะไปเจอหน้าเค้าร้อก..ไม่อยากเจออ่ะ..มัน..รู้สึกเขิน ๆ แปลก ๆ..พิกล

นึกภาวนา ให้เค้าไม่อยู่หน้างานทีเถอะ

แล้วก็จริงดังคาด เพราะตอนอิชั้นขับรถผ่านหน้าบ้านพักเค้า อิชั้นเห็นรถของพวกเฮด ๆ..ของบริษัททั้งหลาย สุมจอดกันอยู่หน้าบ้านพักของเค้านั่นแหละนะคะ

คงมีประชุมด่วน

คิดแล้วก็...โล่งอก..ไม่รู้สิคะ อิชั้นมีความรู้สึกว่า ทั้งเค้าและอิชั้นกำลังคุมเชิงความรู้สึกกันอยู่..อยู่ที่ใคร..จะหลุดอาการออกมาก่อน

เห็นเค้ายุ่ง ๆ กันแบบนั้นแล้ว อิชั้นก็ขับรถกลับหน้าไซด์งานด้วยความรู้สึกสบายใจเฮ่าะ...

โว้ววววว.......รอดตัวละเฟ้ยย 5555 ส้มองส้มโอ อะไรนั่น อิชั้นไม่อยากได้หรอก ไม่เห็นต้องซื้อมาฝากกันเลย แล้วอิชั้นก็จะไม่โทร.ไปบอกเค้าด้วยว่าเข้าหน้างานมาเรียบร้อยแล้ว..(เค้าบอกให้อิชั้นโทร.บอกเค้าอ่ะค่ะ แต่อิชั้นตัดสินใจแล้ว ว่าจะไม่โทร.หา~)

จอดรถที่หน้าไซด์งานเสร็จ แม่บ้านเดินมาแจ้งว่าน้อง ๆ ให้ไปซ่อมลูกบิดประตู กับ เปลี่ยนหัวฝักบัวชำระ สองห้องอ่ะนะคะ..อือ์ม..ยังไงงานก็ต้องมาก่อนอยู่ดีเนาะ อิชั้นก็เลยคว้าเครื่องมือช่าง เดินขึ้นไปซ่อมแซมห้องพักให้น้อง ๆ

ลงมาอีกที..หม่ามี้ก็หิวข้าวแทบเป็นลมแย้วค่า (แหะ ๆ ไม่ได้ทานข้าวกลางวันกันน่ะค่ะ เพลินไปหน่อย)

พลิกนาฬิกาดู ก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว..งั้นก็หาข้าวทานก่อนกลับบ้านกันเลยละกัน

อิชั้นพาหม่ามี้เดินออกมาหน้าตึกเฮ่าะ..

แต่ยังไม่ทันจะเดินพ้นรัศมีอาคารที่กำลังก่อสร้างเล้ย..รถของ "เค้า" ก็แล่นปร๊าดดดด..เข้ามาจอดที่หน้าไซด์งานซะนี่~

แง้~..บ๊ะเจ้าช่วย......อิชั้นนึกว่าจะหลบหน้าเค้าพ้นแล้วนะนั่น...ยังจะอุตส่าห์ย้อนกลับมาทามมายก็ไม่รุ

รถน้องบอล..หนึ่งในทีมเดินระบบไฟระบบน้ำประปาของตัวอาคารแล่นเข้ามาจอดเป็นคันที่สอง..

ก่อนที่น้องบอลจะลงมาจากรถ

"พี่แหม่มจะไปไหนครับ.."

"อือ์ม..พี่จะพาแม่ไปทานข้าวอ่ะจ้ะ..แล้วนี่บอลมาทำไมเหรอ หรือจะมาเช็คหน้างานว่าคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว"

"ครับ..พอดีพรุ่งนี้ของผมจะเข้าด้วยอ่ะ ก็เลยมาดูหน่อยว่าจะลงมือตรงไหนได้บ้าง"

"งั้น..พี่ขอตัวก่อนละกันนะคะ"

อิชั้นขอตัวกับน้องบอล ก่อนจะรีบเดินงุด ๆ พาหม่ามี้ไปที่ร้านอาหารที่ถัดไปจากหน้าไซด์งาน..

สั่งอาหารเสร็จ ใจก็ตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ..เอ..เค้าจะว่าเราหลบหน้าเค้ามั้ยล่ะเนี่ย..

"แม่คะ..คือ...เดี๋ยวหนูมานะคะ" ที่สุด อิชั้นก็ทนทู่ซี๊กับความรู้สึกตัวเองไม่ไหว..ไหน ๆ เค้าก็มาละไปคุยธุระเรื่องสรรพากรกับเค้าให้รู้เรื่องเสร็จสิ้นไปเลย เดี๋ยวจะหาว่าอิชั้นผิดคำพูด เข้าไซด์งานแล้วไม่ยอมโทร.บอก

อิชั้นเดินกลับออกมาจากร้านอาหาร แล้วก็บ่ายหน้าเดินทอดกฐิน เอ๊ย..ทอดน่องกลับไปที่ตึกค่ะ

"เค้า" ขึ้นไปเช็คหน้างานอยู่บนนู้นนนนน มีแต่น้องบอลที่ยืนอยู่ข้างล่าง..อิชั้นก็เลยถือโอกาสคุยกับน้องบอลก่อน

"โหพี่..งานนี้ต้องคุยกับคุณ xxx อย่างเดียวเลย..พี่ครับ..พี่ xxx ครับ"

แอร๊ยยยยย...อย่าเพิ่งเรียก..ขออิชั้นเตรียมใจก่อนไม่ได้รึไงเล่า~

"ครับ"

เจ้าของใบหน้าที่เริ่มรกไปด้วยหนวดครึ้ม ๆ เดินย้อนกลับลงมาจากตัวตึก..ก่อนจะเดินตรงมาหาอิชั้นด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ..

โอ๊ยยย..อย่ายิ้มมมมมมมมมม~

อิช้านจะละลายอยู่แล้ว~

"เอ่อ..คือ..คือแหม่มจะคุยกับคุณเรื่องสรรพากรที่มาเมื่อเช้าน่ะค่ะ......." อิชั้นเล่าแบบรวบรัด ให้เค้าเข้าใจอย่างง่าย ๆ เล่าไป..ก็หลบตาไป..ก็เค้าเล่นยืนจ้องอิชั้นแล้วก็ยิ้ม ๆ ๆ อยู่นั่นแหละ

แอร๊ยยยย....คนบ้า..ยิ้มอยู่ได้..ไม่รู้บ้างรึไงยะ ว่าทำให้คนบางคนแถวนี้ เขินจะตายอยู่แล้วง่ะ

แถมนายบอลยังเดินหนีไปซะอีก...โธ่~~~~~ปล่อยให้อิชั้นอยู่กับเค้าสองต่อสองได้ไงเนี่ย..

"ไม่เป็นไรครับ ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้..อือ์ม..ผมซื้อส้มโอมาฝากคุณแหม่มด้วย อยู่ในรถแน่ะครับ"

เค้าเดินกลับไปที่รถของตัวเองที่จอดอยู่ใกล้ ๆ กันนั่นแหละค่ะ..ก่อนจะเปิดประตูรถด้านหน้า

"เอ้า..ลงมาเร็ว..."

อุ๊ยยย..น้องมีมี่...

หัวยุ่ง ๆ น้องหมาของเค้าโผล่ลงมาจากรถ..

โอ๊ยยย คุณขา..เอาน้องหมามาด้วยทำไมเนี่ย..

อิชั้นอดยิ้มกว้างให้กับภาพที่เห็นไม่ได้อ่ะค่ะ..เพราะน้องหมาของเค้า เล่นผูกจุกเป็นเสาเรด้าซะสองจุกเลย..น่ารักชะมัด..

"ใครผูกจุกให้เค้าอ่ะคะ"

"ผมผูกเองครับ.." ภูมิใจเสนอมากเลยค่ะ ตาเค้างี้เป็นประกายวิบ ๆ จนอิชั้นหน้าร้อนผ่าว..

"พ่อหนูน่ารักจัง.." อิชั้นพูดกับน้องมีมี่น้า มะได้พูดกะเค้า 5555

แต่ขานั้นยืนบิดไปบิดมา ยิ้มรับคำชมอยู่นั่นแหละ

"เอาเค้ามาด้วยทำไมล่ะคะเนี่ย" อิชั้นจับน้องมีมี่ขึ้นมาอุ้ม

"ก็เอามาให้คุณแหม่มไง พากลับบ้านไปเลยนะครับ ยกให้เลย"

อิชั้นหัวเราะ..เอาอีกละ..เอามายกให้ถึงที่นี่เลยหรือคะคุณ..

"คือ..พอดีเค้าวิ่งตามน่ะครับ วน ๆ ๆ ๆ จะมาด้วยให้ได้ ใช่มั้ยบอล.."

น้องบอลกลับมายืนใกล้ ๆ ทันได้ฟังสองประโยคสุดท้ายพอดีค่ะ..แต่อิชั้นว่าเค้าไม่ยู้เยื่องแฮะ..เพราะเจ้าตัว ยืนทำหน้าเลิ่กลั่กพิกล 5555 ไม่เนียนเลยน้าคุณเนี่ย..เอาน้องหมามาอวดอิชั้นก็บอกมาเถอะ~..

"แล้วเรื่องกระเบื้องว่าไงครับ.."

"อือ์ม..แหม่มเลือกมาแล้วน่ะค่ะ แต่ไม่รู้จะสวยรึเปล่า ลายมันเยอะอ่ะ เลือกไม่ถูก"

"น่าจะให้ผมไปช่วยเลือก ไปเลือกกันใหม่มั้ยล่ะครับ พรุ่งนี้ไปกับผมก็ได้"

กรี๊ดดดดดดด..ไปกับคุณเนี่ยนะ...

แค่ยืนใกล้ ๆ อิชั้นยังแทบละลายอยู่แล้ว ขืนไปนั่งอยู่ในรถคันเดียวกัน..หัวใจอิชั้นก็มีหวังหยุดเต้นกันพอดีหรอก >_< (เดี๋ยวจะเดือดร้อนให้คุณช่วยผายปอดให้อีก..กรี๊ดดดดดด~อิชั้นไม่ได้พูดน๊า)

"แหม่มอยากให้คุณไปช่วยเลือกจัง..(อย่าคิดว่าหว่านสิเหน่เป็นอยู่คนเดียวนะยะ 5555)..ถ้าลายมันไม่เข้าท่าจริง ๆ แหม่มจะให้คุณไปช่วยเลือกน๊า..แต่รอให้คุณอาทดูก่อนละกัน ว่าลายมันใช้ได้รึเปล่า"

คนตรงหน้า หน้าบานไม่หุบ..จนน้องบอลขับรถออกจากไซด์งานไปแล้ว พี่ท่านก็ยังยืนทู่ซี้อยู่กับอิชั้นอยู่นั่นแหละ..

เหง่งงงหง่างงงง......ได้ยินเสียงระฆังวิวาห์ดังแว่วมาแต่ไกลรึเปล่าคะ กรี๊ดดดด..อิชั้นย้อเย่นนน..

อิชั้นเล่นกับน้องมีมี่พักนึง ก็ขอตัวไปทานข้าวกับหม่ามี้น่ะค่ะ..ไม่ไหว ขืนยืนอยู่ใกล้เค้านาน ๆ มีหวังได้หลุดปากฝากรักคนที่ยืนยิ้มเผล่ อยู่ตรงหน้านี่เป็นแน่

....................

ช่างขยันมาเติมความน่ารักใส่หัวใจอิชั้นจริง ๆ..

อิชั้นจะทำยังไงกับความรู้สึกที่ทำท่าจะท้นทวีอยู่ในหัวใจ ทั้งที่รู้ว่ามัน "ไม่ควร..และเป็นไปไม่ได้ " ดีคะเนี่ย..

.....................

เฮ้อออ~

ปล.พรุ่งนี้เช้าจะมาอัพเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ค่ะ..มัน..มัน..ก้าวกระโดด ๆ เป็นจิงโจ้จริง ๆ นะคะคุณ..

ฮือออออออ~

อิชั้นจะสำลักตายอยู่แล้วอ่ะ..

ช่วยด้วย..

Create Date : 19 กรกฎาคม 2549

Last Update : 20 กรกฎาคม 2549 6:10:19 น.

7 comments

Counter : 1246 Pageviews.