ขี้รำคาญ~
เอ่อ.. ไอ้หัวข้อข้างบนน่ะ อิชั้นหมายถึง...รำคาญผมของอิชั้นเต็มทีแย้วอ่ะนะคะ..
หลังจากที่ไว้ผมรุงรัง ยาวยืดจนจวนเจียนจะถึงกลางหลังมานานเน เมื่อวานนี้ตาชั่งแห่งความอดทนและความไม่ใส่ใจของอิชั้นก็หักเฮ่าะ..
หลังจากคุยกับช่างผู้รับเหมา เรื่องการแก้ไขหลังคาเรือเอี๊ยมจุ๊นกันจบ อิชั้นก็รีบควบหนูดีเข้าหน้างาน แต่ก่อนอื่น อิชั้นก็ข๊อออ ขอ ๆ ๆ แวะร้านตัดผมหน่อยเห๊อะ..
ทนมิไหวแร้ววว..ผมมันยาวรุงรังมิเป็นทรงมาก ๆ มัดเป็นทรงโพนี่เทลก็แล้ว คาดผมทรงหัวเหม่งก็แล้ว มันก็ยังมิได้ทรงที่เหมาะใจเสียที แถมบางทีคนรอบข้างอิชั้นยังเปรย ๆ ให้ได้ยินอีกแน่ะ ว่าเมื่อไหร่จะไปตัดผมห๊ะ..ถ้าไม่ตัดก็ไปดัดเลยก็ได้..เหอ ๆ ๆ ดัดผมเนี่ยนะ คงออกมาสวยตายเยยนิ  เถอะค่ะ..ที่สุด อิชั้นก็ทนมิไหว ต้องเดินลอดท้องช้างเข้าร้านหั่นให้มันดูมีสไตล์กับเค้ามั่ง..
ไปดูผมทรงใหม่กันนะคะ..อิอิ
ดู Before ก่อนนิ
แป้งก็ไม่ทา หน้าก็ไม่ผัด สังเกตได้ว่าโทรมมั่กมาก เพิ่งผ่านสมรภูมิสิวมาหมาด ๆ ด้วยอ่ะค่ะ หลุมระเบิดและซากนักรบพลีชีพยังเต็มพื้นที่อยู่เยย หลอนน่าดูเลยนิ 
ตัดแย้วเป็นเช่นนี้ค่า
กร้ากกก..มะจั่ยว้อย เป็นแบบนี้ตังหาก
สวยน้อยกว่าอั้มนี๊ดดดดนึง..แต่ก็เอาเถอะ ให้อภัยช่าง 
สั้นเนาะ..นี่เป็นผมสั้นที่สุดในรอบ 10 ปีของอิชั้นเลยทีเดียวเจียว
ตรงส่วนข้างแก้มไม่ค่อยสั้นเท่าไหร่อ่ะนะคะ เพราะมันเป็นทรง บ็อบเท ส่วนตรงต้นคอด้านหลังนี่ โอ๊ะโห..สั้นได้ใจเลยเฮ่าะคุงพี่..เล่นเอาเสียวสันหลัง เอ๊ย..เย็นต้นคอวาบ ๆ..อุอุ..ตัดแล้วก็นึกเสียดายผมนิดหน่อยอ่ะนะคะ แต่คิดซะว่าผมอิชั้นยาวไว ประเดี๋ยวเดียวก็ยาวแระ ถือว่าเป็นการเปลี่ยนทรงผมแก้เบื่อก็ละกันนิ
.................
เมื่อคืนมีแขกห้องพักรายวัน นำคณะคณาจารย์และนักศึกษาบางส่วนจาก ตจว. มาพักที่ตึกอิชั้นเฮ่าะ..
หะแรก..คนที่ติดต่อมาบอกว่าขอจองห้องแค่ 6 ห้อง อิชั้นก็นึกว่า คงจะมากันสัก 12-14 คน..แต่พอเอาเข้าจริง เมื่อคืนตอน 4 ทุ่ม พวกเค้ามาถึง..แม่บ้านโทร.มาละล่ำละลักบอกว่ามากันร่วม 30 คน(เลยต้องเปิดห้องพักเพิ่มกันเป็นระวิง) แถมมาด้วยรถบัสขนาดกลางอีกต่างหาก เล่นเอาแทบจะเข้าซอยมิได้เลยอ่ะ
อิชั้นตกใจนิดหน่อย..ถึงว่า..พี่สาวอิชั้นซึ่งพักอยู่ที่หอพักติด ๆ กับตึกอิชั้น ถึงโทร.มาถาม ว่าที่ตึกมีอะไรกัน ทำไมได้ยินเสียงแจ้ว ๆ ของคนหลายคน แถมมีเสียงรถใหญ่เหมือนรถทัวร์อะไรทำนองนั้นอีกต่างหาก อิชั้นก็พาซื่อ..บอกว่า มีแขกรายวันมาพักแค่ไม่กี่คน แล้วรถที่ว่าก็คงเป็นแค่รถตู้ (ตอนนั้นมิได้คิดเฮ่าะ ว่าแขกเอารถบัสมากันเลย  ) จวบจนแม่บ้านโทร.มารายงานนั่นแหละ อิชั้นถึงได้ตาโตเป็นไข่ห่าน..
ป่านนี้ตึกข้างเคียงอิชั้นมิแตกตื่นกันหมดแย้วเร๊อะ..
ยัยนี่ทำอะไรของมันเนี่ย..ถึงขนาดเอาทัวร์มาลงได้เป็นรถบัสขนาดเน้..กร้ากก..
จะบอกว่ามิใช่ว้อย..แขกชุดนี้เป็นบุคลากร(จาก จ.ปัตตานี) ที่จะมาดูงานที่ ม.นเรศวรต่างหาก อิชั้นก็มิรู้ว่าทำไมถึงเลือกมาพักที่ตึกอิชั้น หรืออาจจะเป็นเพราะอานิสงฆ์แห่งอินเตอร์เน็ต ที่ทำให้ทุกคนสามารถเข้าถึงโคดสะนา  ซึ่งอิชั้นทำไปแปะไว้ที่เว็ปที่ให้แขวนฟรีอยู่ก็ได้..
แต่ภูมิใจค่ะ  อยากให้มันเป็นแบบนี้เรื่อย ๆ ไป เหนื่อยก็ยอมอ่ะ..
..............
สนุก..แต่เหนื่อยนิ
ต่อมทำงานเริ่มผลิตฮอร์โมนบ้าอีกแล้ว..เห็นป่าวคะ
กร้ากกก..
...................................
คิดถึงนะคะทุกคน
i'm not superman
ปล.ช่วงเที่ยง พี่ T แวะมารับไปทานข้าวด้วยอ่ะ เฮ้อ ๆ ๆ ๆ เครียดดดดด ๆ ๆ
| Create Date : 24 มกราคม 2551 |
| Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2551 14:04:42 น. |
|
39 comments
|
| Counter : 1504 Pageviews. |
 |
|
ไอ้หัวข้อข้างบนน่ะ อิชั้นหมายถึง...รำคาญผมของอิชั้นเต็มทีแย้วอ่ะนะคะ..
เถอะค่ะ..ที่สุด อิชั้นก็ทนมิไหว ต้องเดินลอดท้องช้างเข้าร้านหั่นให้มันดูมีสไตล์กับเค้ามั่ง..
) จวบจนแม่บ้านโทร.มารายงานนั่นแหละ อิชั้นถึงได้ตาโตเป็นไข่ห่าน..
ซึ่งอิชั้นทำไปแปะไว้ที่เว็ปที่ให้แขวนฟรีอยู่ก็ได้..
อยากให้มันเป็นแบบนี้เรื่อย ๆ ไป เหนื่อยก็ยอมอ่ะ..
เปลี่ยนแล้วดีค๊าเด็กลงต้องหลายปี
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
พี่แหม่มสวยกว่าอั้มนะนั่น