จิตใจตัวเองยังคุมไม่ได้..นับประสาอะไรจะไปคุมหัวใจคนอื่น..~

i'm not superman

.........

สวัสดีปีใหม่ 2553 ค่ะ

ช่วงนี้อัพบล้อกเป็นราย 3 เดือน..รู้สึกมันเข้ากั๊นเข้ากันกับลักษณะนิสัยของอิชั้นชอบกลนิ อุอุ..เอาเป็นว่าต่อไปจะพยายามมาอัพบล้อกเรื่อย ๆ ละกันเนาะ เพราะตอนนี้เริ่มมีงานหมุนเข้ามาให้จดบันทึกอยู่พอสมควรแย้ว..

9 มกราคม 2553

อิชั้นออกจากบ้านพร้อมคุงนายแม่ตอนเกือบสิบเอ็ดโมงเช้าเฮ่าะ

เนื่องจากโดยปกติแล้ว อิชั้นถือเอาวันเสาว์ และอาทิตย์เป็นวันครอบครัว (หรือที่รู้จักกันในนาม"วันตามใจแม่แห่งชาติ" ) วันนี้อิชั้นก็เลยมีหน้าที่พายัยคุงนายที่บ้านไปตึกด้วย

เรื่องของเรื่องก็คือ ทุกครั้งที่นายแม่ตามไปตึก หน้าที่หลักของคุงนายก็คือการปลูกต้นไม้ ดึงทึ้งใบหญ้าที่ไม่ต้องการตามกระถางและแนวรั้วตึกให้ดูน่ารัก เรียบร้อย และสวยงามนั่นแหละ สองวันนี้ก็เลยเป็นวันที่พวกแม่บ้านทั้งหลายรู้กันดีว่า อาจจะต้องเหนื่อยเพิ่มมากขึ้นนิดหน่อย เพราะต้องคอยเดินตามไปช่วยขยับ ช่วยยก ช่วยย้ายต้นไม้งาม ๆ ของคุณนายให้เข้าที่เข้าทางอยู่เสมอ

วันนี้ก็เช่นกันเฮ่าะ หลังจากขับรถออกจากบ้านแล้ว ก่อนจะเข้าตึก อิชั้นก็ต้องขับรถพาคุณนายไปซื้อของเข้าร้านก่อนเป็นอันดับแรก

แอบบ่นอยู่ในใจนิดหน่อย เพราะเวลาแม่มาซื้อของทีไร มักจะซื้อจนเกือบล้นกระบะท้ายหนูดีของอิชั้นเซี๊ยะทุกที อิ่ตอนขาเอาของขึ้นไม่เป็นไรหรอกนะค้า เพราะร้านค้าเค้าเอาขึ้นให้ แต่เวลาเอาของลงที่บ้านนี่เด่ะ อิชั้นต้องรับศึกหนักอยู่คนเดียว บางทีทั้งลากทั้งดึง ทั้งโยกทั้งโยน กันเป็นที่หนุกหนาน หนุกหนานแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าหนุกหนาน จนน้อง ๆ ลูกน้าชายต้องวิ่งเข้ามาช่วยขนลงก็ยังมี

เสร็จจากการซื้อของ..อิชั้นก็ขับรถบ่ายหน้าเข้าไปเซ็นต์งานที่ตึกเฮ่าะ..

ก่อนไปถึง ด้วยความที่อิชั้นเคยเล็ง ๆ ตึกหลังนึง ซึ่งกำลังก่อสร้างเป็นอพาร์ทเม้นท์รายวันแถวถนนสายบ้านคลองไว้ กะว่ามีโอกาสจะแวะเข้าไปดูงานช่างเค้าซะหน่อย ว่าทำงานเรียบร้อยดีแบบที่กวาด ๆ ตาดูคร่าว ๆ ทุกครั้งที่ขับรถผ่านรึเปล่า

เรื่องของเรื่องก็คือ ช่วงนี้กำลังอยากได้ ผู้รับเหมาไปรับงานโครงการใหม่ที่กำลังจะลงมือก่อสร้างในเดือนหน้านี่ล่ะนะคะ

โชคดีฮ่ะ..ที่วันนี้พอแวะปั๊บ ก็เจอกับผู้รับเหมาที่เข้ามาตรวจงานเข้าพอดี

ช่างคนนี้ชื่อ ช่างออดค่ะ..หลังจากคุยเรื่องรายละเอียดกันครู่นึงแล้ว อิชั้นก็ปล่อยให้นายแม่คุยกับช่างไปพลาง ๆ ก่อนจะขอตัวขึ้นไปเดินชมรายละเอียดงานของตึก..ซึ่งดูแล้ว ช่างก็มีฝีมือเรียบร้อยพอสมควรเลยทีเดียว มารู้เอาตอนเดินลงมาแล้วนั่นล่ะ ว่าช่างออดคนนี้ เป็นช่างคนเดียวกับที่รับเหมาทำ อาคารแอมเวย์+โรงแรมรัตนาปาร์ค แถว ๆ บขส.ซึ่งค่อนข้างจะเป็นอาคารใหญ่โตน่าดูชมนั่นล่ะ

มีประสบการณ์สร้างอาคารสูงด้วยฝีมือเรียบร้อยการันตีแบบนี้แล้ว รู้สึกโล่งใจขึ้นมานิดนึงเฮ่าะ..อิชั้นก็เลยเอาแบบแปลนให้ช่างออดไว้ตีราคา แล้วก็ขอให้ทำรายละเอียดบาบีคิว เอ๊ย..บีโอคิว มาให้ด้วย

นัดกันไว้ว่าอีกสามวัน ช่างจะเอาราคามาส่งอ่ะนะคะ..ดีเหมือนกันน่อ พรุ่งนี้แบบแปลนตัวตึกที่อิชั้นส่งให้สถาปนิกเอาไปแก้ชื่อ จข.อาคารจะมาถึงแย้ว อิชั้นจะได้รีบกดงานในส่วนของ การยื่นแบบ+หาช่างให้เสร็จภายในเดือนนี้เลยทีเดียว เผื่อจะได้หาเวลาส่วนตัวหนีเที่ยวได้สักติ๊ดหนึ่ง

.............

ออกจากตึกที่ว่ามา อิชั้นก็ขับดวดต่อมาที่ที่ทำงานเลยเฮ่าะ

มาถึงแบบไม่รอช้า อิชั้นก็มีหน้าที่สางงานบนโต๊ะไป..ส่วนนายแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ เดินรี่ไปหมุนกระถาง ดึงใบหญ้า เข้าป่าหาฟืนไปเรียบร้อยแล้ว (ขนาดนั้นเลยรึ ) โน่นล่ะค่ะ สางงานบนโต๊ะเสร็จแล้วเกือบชั่วโมงนั่นล่ะ คุณนายถึงจะได้โยกย้ายอย่างอาลัยอาวรณ์ผลงานปลูกป่าถางดงของตัวเองขึ้นรถกลับบ้านได้ซะที..

..............

เรื่องงานก็ยังเดินต่อไปเรื่อย ๆ อ่ะ ส่วนเรื่องหัวใจก็ยังเดินต่อไปเรื่อย ๆ เหมือนกัน จริง ๆ แล้วจะบอกว่าไอ้เรื่องงานน่ะ อิชั้นบ่ค่อยยั่นสักเท่าไหร่หรอกเนาะ มีแต่เรื่องหัวใจนี่ล่ะ ที่วัน ๆ มันจะต้องหมุนกลับมาให้คิดเสมอว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่

อิ่ตอนมีงานยุ่ง ๆ ก็พอจะหยุดคิดได้บ้างค่ะ เพราะมันมีอะไรสำคัญให้คิดยุ่บยั่บเยอะแยะจนไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น

แต่เวลาที่มันมีช่วง "โปร่ง" ขึ้นมาบ้างแม้แต่นิดเดียว เผลอแง๊บ ๆ อิชั้นก็วนเวียนกลับไปคิด--เรื่องเดิม--อีกแระ..

ช่วงนี้ก็เลย ออกจะชอบที่จะเปิดรายการวิทยุธรรมะในรถฟังซะมากกว่าฟังเพลงรักอ่ะ..นัยว่าพยายามดึงสติตัวเองให้เข้าที่ แทนที่จะฟุ้งซ่านไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่องที่ทำยังไงก็คิดไม่จบซะทีที่ว่านั่น..

ก็ดีค่ะ..ฟังแล้วใจเย็นลงเยอะ..

อย่างเมื่อตอนขับรถกลับบ้านวันนี้..ได้ข้อคิดจาก รายการธรรมะว่า..คนเราจะมีความสุข ไม่ได้สุขเพราะได้สมความปราถนาหรอกนะคะ แต่สุขเพราะรู้จักปล่อยวางให้รับสภาพของความไม่สมปราถนาได้ต่างหาก..

หรือที่บอกว่า..ถ้าตัวเองยังสอนตัวเองไม่ได้ ก็อย่าริไปสอนคนอื่น บังคับใจตัวเอง มันยากซะยิ่งกว่าการถือบาตรที่ปิ่มน้ำมันมิให้กระฉอกซะอีก..ซึ่งอันนี้อิชั้นคิดว่ามันจริงซะยิ่งกว่าจริงอ่ะ

ฟังแล้วสบายใจสบายหูขึ้นเยอะค่า ไอ้ที่คิดมาก กลัวว่า ระยะทางและความไม่มั่นคงของหัวใจคน จะทำให้ "ความรัก" ที่มีอยู่หล่นหาย ก็เลยบรรเทาเบาบางลงเย้ออออ..

ก็อย่างที่บอกล่ะนะคะ ตัวเองยังคุมใจตัวเองไม่ได้ นับประสาอะไรจะไปคุมหัวใจคนอื่น..

เหมือน ๆ จะปลงเลยนิ ..ก็..ยอมรับค่ะว่าปลง พยายามจะบังคับตัวเองให้ "ยึดติดกับความรัก ความคาดหวัง และความอยากเป็นเจ้าของ" ให้น้อยลงหน่อย

อะไรจะเปลี่ยน มันก็ต้องเปลี่ยนอ่ะเนอะ..มีเกิด ตั้งอยู่ แล้วก็ต้องดับไปเป็นธรรมดา..

.............

รู้จักชีวิต รู้จักเหตุผลมากขึ้น..นี่คงเป็นของขวัญจากการที่เรา "โต" ขึ้นแหง ๆ..

ก็ขอให้ปีใหม่นี้ เป็นปีที่ทุกคน "โต" ขึ้นไปพร้อม ๆ กับอิชั้นก็ละกันนะคะ..

..............

แล้วพบกันเมื่ออิชั้นต้องการค่ะ เอิ้ววว~~

i'm not superman

Create Date : 10 มกราคม 2553
Last Update : 10 มกราคม 2553 17:57:14 น.		4 comments
Counter : 1413 Pageviews.
Share Tweet