Bloggang.com : i'm not superman : สถานะ ?~

สถานะ ?~

status : คิดเยอะไปแระ !! อันไหนที่ไม่จำเป็นต่อการดำรงชีวิต ก็ไม่ต้องไปคิด !! แล้วก็อย่าดีแต่ปาก แต่ให้ลงมือทำด้วย

i'm not superman (โหมดหด เอ๊ย..โหดดด)

...............

28 ตุลาคม 2553~

เมื่อวานนี้เป็นอีกวันนึงที่ต้องนั่งงมอยู่กับหน้าจอคอมพ์และเครื่องปริ้นเตอร์เกือบทั้งวันเลยฮ่ะ

เรียกได้ว่าตั้งแต่ไปถึงออฟฟิศ นั่งจุ่มปุ๊กอยู่ที่โต๊ะ อิชั้นก็ได้ไม่ได้แหลมหน้าออกไปดูแสงตะวันอีกเลยจนกระทั่งเกือบ 4 โมงเย็นนั่นแน่ะ..

สรุปก็คือ..วันวาน อิชั้นทำบิลแจ้งหนี้สำหรับตึก 3-4-5-6-7 เสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ คงเหลือแต่ตึก 1-2 ที่จะต้องไปทำบ่ายนี้ ส่วนเรื่องการงบหน้าบิล ก็คงต้องอาศัยวิธี ขโมยเวลาทำเอาเท่าที่พอจะหาได้อยู่

................

ออกจากออฟฟิศมาได้ก็ไม่ลืมที่จะเดินข้ามฝั่งไปดูหน้างานค่ะ

ช่วงสองวันมานี้ แดดแจ๋มาก นึกดีใจว่าฝนคงหายแล้วอ่ะเนอะ..

พอฝนหาย ช่างออดก็เดินหน้าลุยงานต่อทันทีค่ะ

วันนี้มีการจ้างรถหกล้อ มาขนพวกไม้แบบ ไม่ค้ำยัน และเศษไม้ต่าง ๆ ที่กองอยู่ใต้ถุนตึกกลับไปเก็บไปที่บ้านช่างออด

คนงานกำลังขมักเขม้นช่วยกันขนไม้ขึ้นรถ คาดว่าช่างออดคงต้องรีบเคลียส์พื้นที่แล้วล่ะนะคะ เพราะยังมีงานอีกหลายอย่างรอให้ทำอยู่

ด้านนอกอาคาร งานคืบไปอย่างช้า ๆ ..เข้าใจว่าเพราะเป็นงานที่ต้องทำบนที่สูง และต้องอาศัยความปลอดโปร่งของลมฟ้าอากาศพอสมควร ก็เลยทำให้มองไม่ค่อยเห็นความแตกต่างของงานที่กำลังทำสักเท่าไหร่อ่ะนะคะ

แต่ด้านหลัง..เริ่มไวแร้วฮ่ะ..ที่เห็นภาพล่างนี่ คนงานเค้าเริ่มฉาบผนังด้านนอกของบันไดหนีไฟแล้ว ดูจากเนื้องานก็ฉาบได้เรียบเสมอกันดี แต่คงต้องดูตอนงานเสร็จอีกนิดนึง เพราะงานแบบนี้ พอทาสีปุ้บมันจะฟ้องเลยนะคะ ว่าพื้นผิวเป็นคลื่นหรือเปล่า

จากสายตาก็ดูโอเค.ดี ฉาบเสร็จสด ๆ ร้อน ๆ เลยนะคะเนี่ย

ใต้อาคาร ช่างเหล็กก็ยังคงก้มหน้าก้มตากันตัด ต่อ เชื่อม เหล็กราวระเบียงกันต่อปายยย..อันนี้เป็นช้อตแอบถ่ายนะคะ อิอิ เวลาช่างทำงานอิชั้นมักจะค่อนข้างเกรงใจที่จะไปถ่ายรูปเค้าน่ะ

ปล่องลิฟท์เริ่มทำการติดรางแล้วค่ะ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้เห็นการติดตั้งลิฟท์กับเค้ามาก่อนเลยในชีวิต ครั้งนี้ถือเป็นบุญตาซะนี่กระไรที่จะได้เห็นขั้นตอนกันตั้งแต่ 0-10

ดูงานภายในแล้ว ก่อนกลับก็ออกมายืนเงยหน้าขึ้นมองภายนอกอีกหน่อย วันนี้ช่างจับเฟี้ยมทำงานแฮะ..มีสองสามคนที่จับเฟี้ยมเสาหลอกภายนอกอาคารอยู่ ต้องจับเฟี้ยมเหลี่ยมมุมให้ได้ซะก่อนลงมือฉาบ ไม่งั้นขอบมุมมันก็จะไม่คมเป็นสันแบบที่เราเห็น ๆ กันอยู่อ่ะนะคะ

กลับมาอีกที..อ่ะ..ไม้ใต้อาคารหมดไปแระ

ส่วนนี่เป็นกระเบื้องพื้นห้องล้อตแรกค่ะ ไม่รู้เลือกผิดหรือถูก แต่เลือกไปแล้ว เปลี่ยนใจไม่ได้ละ..ก็คงต้องรอดูว่าปูออกมาเป็นพื้นโต ๆ แล้วจะน่าเกลียดหรือเปล่า

เหนื่อยค่ะ..ว่าแล้วก็กลับบ้านดีกว่า..เมื่อวานไม่ได้รับโทรศัพย์ ไม่ได้โทร.กลับใครเลย เพราะมัวแต่วุ่นวายแต่เรื่องงาน อีกอย่าง.....เริ่มมีความรู้สึกว่า....ชีวิตที่ไม่มีใครให้ห่วงพะวงหา ไม่ต้องตั้งความหวังว่าเค้าจะคิดยังไงกับเรา ไม่ต้องคำนึงถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ไม่ต้องเสียใจในสิ่งที่เขาทำลงไป....เป็นชีวิตที่มีความสุขดีเหมือนกันนะคะ

.....คนเรา.....ก็คงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่อย่างเข้มแข็ง และยืนอยู่บนขาของตัวเองให้ได้ในสักวัน..

.
.

ถึงจะเป็นแค่ขาสั่น ๆ คู่นึงก็เถอะ