the show must go on~
เมื่อวานโทร.เช็คกับแม่บ้านเรื่อง คนงานและวัสดุก่อสร้าง ที่คุณนัทรับปากว่าจะเข้าหน้างาน หลังจากรับเช็คล่วงหน้าไปแล้วอ่ะนะคะ..
ความที่สามโมงเช้า ตัวเองยังไม่ได้ออกจากบ้าน ก็เลยต้องโทร.ตามถามไถ่กันก่อน
ก่อนโทร.ก็ระทึกอยู่แล้ว เพราะอย่างที่รู้..การให้เบิกเงินสดก่อนงวดไป ถือเป็นเรื่องที่ไม่สมควรทำอย่างยิ่ง เพราะเสี่ยงกับการถูกทิ้งงานเป็นอย่างมาก..
ยิ่งได้ยินแม่บ้านรายงานมาทางโทรศัพท์ ว่า "ไม่มีคนงานเลย..ที่มีก็พวกมาพ่นสีเหล็กโครงหลังคา พากันมาขนเครื่องมือกลับ เค้าว่า..ไม่ทำแล้ว เพราะเถ้าแก่ไม่จ่ายเงิน"
อ้าว..อ้าว...แล้วเงินตรูที่จ่ายไปเมื่อวานมันหายไปไหน(ฟระ)คะ ??
"แล้ว..มีของอะไรเข้าหน้างานมั้ยคะ"
"มีนะ..เห็นมีวงกบไม้กับวงกบ-บานพลาสติกมาหน่อยนึง แหม่มไม่เข้าออฟฟิศเหรอวันนี้อ่ะ"
"เข้าค่ะ..อีกสักพักแหม่มจะเข้าไปค่ะ.."
อิชั้นวางสายพร้อม ๆ กับคิ้วที่เริ่มผูกกันเป็นโบว์..ดูเหมือนจะสวยนะคะ..แต่ไม่สวยอ่ะ
...ฤาพวกเค้า ได้เงินแล้ว จะทิ้งงานอิชั้นเค๊อะ...
อย่ากระนั้นเลย โทร.ถามคุณเอ.หุ้นส่วนคุณนัท โดยตรงเลยดีกว่า..
"อ๋อ...เหรอครับ ไม่มีคนงานหรือครับ เดี๋ยวนะ เดี๋ยวผมจะให้คุยกับคุณ xxx"
ฮ่วย..ไม่ได้อยากคุยกับ อิ่ตา xxx เฟ้ย เบอร์โทร.เค้า อิชั้นก็มี..แต่ก็อย่างที่รู้...อิชั้นจะ... "ไม่โทร." แต่ไม่รู้จะบอกอย่างไรให้คุณเอ.เข้าใจอ่ะ..
วางสายไปสักพัก..สายจากคุณ xxx ก็เข้ามาแทนค่ะ..
"ครับ...โทร.มารายงานตัวครับ"
มารายงานตัวกับอิชั้นทำบร๊า~อะไรหรือคะ..
"ทำไมไม่มีคนงานคะ.." สงบใจไว้ยัยแหม่มเอ๊ย พูดแต่เรื่องงานนะ พูดแต่เรื่องงาน
"อ๋อ..เมื่อวานเงินออกไงครับ..วันนี้คนงานก็เลยหยุด"
อ้อ..เหตุผลพอรับได้ "แล้วทำไมคนงานทำหลังคาขนเครื่องมือกลับ เค้าว่าไม่ได้เงินจากเถ้าแก่"
"อือ์ม..จะมีคนงานเข้าช่วงบ่ายนะครับ..ตอนนี้ผมแวะมาออฟฟิศแป๊บนึง..เดี๋ยวช่วงบ่ายผมจะเข้าไปหน้างานคุณแหม่มนะ"
ม่ายต้องงงเข้าม๊า~มาทำม๊ายยย...คนงานก็ไม่มี ของก็เข้าแค่จึ๋งเดียว..มาทำไมให้เสียเวลา
อิชั้นไม่ได้พูดอะไรหรอก..อยากมาก็ตามใจคุณสิ..แต่ขอสารภาพว่า..ลึก ๆ แล้วแอบดีใจเล็กน้อย..เอ่อ..ขอเปลี่ยนโหมด เป็นโมโหตัวเองได้มั้ยเค๊อะเนี่ย
เกือบบ่ายโมง หลังจากอิชั้นขับรถเข้าไปซื้ออะไหล่มาให้ช่างทำประตูรั้วด้านในเรียบร้อยแล้ว อิชั้นก็ขับรถเข้าหน้างานค่ะ..
......รถปิคอัพสีดำของเค้า จอดเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าไซด์นั่นแหละ.......และอิชั้นก็คิดว่า อิชั้นเห็นพวกทีม ๆ เดียวกับเค้า นั่งกันอยู่ที่ร้านอาหารด้านหน้านั่นด้วย..ขอประทานโทษ..หัวข้อสนทนาเป็นเรื่องของอิชั้นรึเปล่าก็ไม่รู้
แล้วนี่...จะแวะมากินข้าว ?? หรือจะแวะมาโปรยสิเหน่ ??...กันแน่
เอาเถอะ แวะมาก็แวะ..แต่อิชั้นไม่หยุดอยู่หน้างานก็ละกัน อิชั้นขับพรืดเดียวเข้าไปจอดในออฟฟิศด้านใน แล้วก็คว้าถุงมือ เข้าไปล้าง ทรายกรองที่บ่อน้ำด้านหลังตึก 3 เลยอ่ะนะคะ..
..ไม่อยากออกไปเสนอหน้าหรอก..เดี๋ยวจะหาว่าอิชั้นอ่อย..อิชั้นแคร์..แล้วเอาอิชั้นไปฟุ้งในวงเพื่อนอีก..
...อิชั้นไม่ใช่ตัวตลก...ไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณจะมาปั่นหัวเอาง่าย ๆ..หรืออยากบ้านแตกก็บอกมา..จะได้ปั่นหัวกลับซะให้เข็ด..(แค่คิดเท่านั้นแหละค่ะ ตัวเองคงไม่มีปัญญาไปปั่นหัวใครได้หรอก)
นานเกือบชั่วโมงค่ะ พอออกไปเลียบ ๆ เคียง ๆ ดูหน้างานอีกที..รถเค้ากับตัวเจ้าของก็อันตรธานหายไปซะละ..
จะดีใจ ?? หรือ ผิดหวัง ?? ดี..
นาทีนั้น อิชั้นก็แยกไม่ถูก
อิชั้นได้แต่เดินกลับเข้ามาในออฟฟิศแบบเหงา ๆ เล็กน้อย..แต่ก็ตั้งใจไว้ว่า..จะพยายามทำจิตใจให้เข้มแข็งขึ้น อยู่มาโดยไม่มีบ่าของใครให้ซบมาตั้งนาน..เรื่องอะไรจะยืนอยู่ไม่ได้ กับเรื่องแค่นี้..
................
เฮ้อ...ปากแข็งอีกตามเคย....
ขอกำลังเสริมด้านจิตใจด่วนนะคะ..
Create Date : 07 กรกฎาคม 2549 |
|
11 comments |
Last Update : 7 กรกฎาคม 2549 8:09:26 น. |
Counter : 1462 Pageviews. |
|
|
|
ขอให้สมหวังนะน้อง