ว่ากันว่านักแสดงละครเวทีที่จะประสบความสำเร็จได้
นอกเหนือจากจะต้องมีวินัยในตัวเองอย่างเข้มงวดแล้ว
ยังต้องมีพร้อมทั้งรูปลักษณ์ ภาพลักษณ์ พรสวรรค์และพรแสวง
เจมส์ – เรืองศักด์ นับเป็นนักแสดงที่มีทั้งหมดในตนเอง
เบื้องแรกที่ได้ยินว่า เจมส์จะมารับบทเป็น Don Quixote
สารภาพแต่โดยดีว่า ไม่คิดว่าเจมส์จะสามารถทำได้
เพราะเจมส์มีมาดแห่งความเป็นนักร้องเพลง Pop ติดอยู่
แถมเจมส์เองก็เป็นคนดื้อเงียบ ที่มี Ego เฉพาะตัว และมีโลกส่วนตัวสูง
การที่จะลบภาพ ความเป็นศิลปิน Pop เพื่อมารับบทชายเริ่มชราอายุ 50 ปี
จึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับที่จะทำให้คนดูคล้อยตาม และเชื่อว่าคุณคือตัวละครนั้น

แต่คุณทำได้ และทำได้ดีทีเดียว

อยากจะบอกจริง ๆ ว่า คุณทำให้เรานึกถึง คุณศรัญญู วงศ์กระจ่าง
เมื่อครั้งที่รับบทเดียวกันกับคุณนี่แหละ
ทั้งท่าทาง ท่วงทำนอง ช่างเหมือนกันเสียเหลือเกิน
แต่มันเป็นเหตุบังเอิญจริง ๆ ที่เหมือนได้ขนาดนั้น
เพราะเท่าที่ทราบมา คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ชม “สู่ฝันอันยิ่งใหญ่”
ฉบับเดิมเลย หรือฉบับใด ๆ เลย คุณจึงไม่มีภาพใครให้ copy
ดังนั้น ที่คนดูเห็นทั้งหมดนั้นคือการตีความ และ แสดงออกมาเป็นตัวคุณเอง

แม้ว่ารอบที่ได้ชมนั้น (12 มิถุนายน)
เสียงของคุณอาจจะผิดมาตรฐานไปกว่าหลายๆ รอบก่อนหน้านี้ บ้าง
แต่ศักยภาพของคุณที่ปรากฏอยู่ในการแสดง
ก็ทำให้ผู้ชมอย่างเราประทับใจไม่ใช่น้อย

เลิกเป็นผู้บริหารเสียเถิด เจมส์ ....คุณน่ะ เหมาะมากจริง ๆสำหรับละครเวที
ถ้าคุณหมั่นฝึกซ้อมและเชื่อฟัง Coach ของคุณ (ดื้อน้อย ๆ เวลาถูกสอน)
เปิดใจให้กว้าง ลด Ego ส่วนตัวลงมาบ้าง
แล้วคุณจะได้รับความรู้ไหม่ ๆ แง่มุมใหม่ ๆ มาใช้ในการทำงาน
เชื่อคนดูสิ ....ว่า คุณมีศักยภาพมากพอ
ที่จะพัฒนาให้เป็นพระเอกในวงการละครเวทีที่ดีระดับแถวหน้าได้
ทั้งน้ำเสียง ทั้ง Acting ของคุณ มันเป็น God gift จริง ๆ
ม้นน่าเสียดาย จริง ๆ ถ้าคุณจะทิ้งมันไปหลังจบการแสดงเรื่องนี้

สำหรับเมย์ – ภัทรวรินทร์
แม้ว่าเสียงของคุณจะไม่เหมาะเลยสำหรับ Musical
(ตอนร้องเพลง Aldonza นี่ ลุ้นมาก ว่าจะล่มกลางเพลงหรือเปล่า)
แต่คุณมีความพยายามอย่างมาก จนผู้ชมเห็นได้ว่า
การแสดงในแต่ละรอบ คุณร้องได้ดีขึ้น ดีขึ้น และดีขึ้น
ส่วนเรื่อง Acting นั้น คุณสอบผ่านฉลุย

เบน – ชลาทิศ นักร้องหนุ่มเสียงดี
เคยเห็นเวลาร่วมงานบนเวทีคอนเสิร์ตของหลายศิลปิน
มาดของเบนที่จดจำได้เวลาร้องเพลงก็คือ
ชอบหลับตาเวลาร้องเพลง ก้มตัวงอ งอ พร้อมยื่นมือไขว่ฟ้าคว้าดาวตลอด
แต่เมื่อคุณสวมบท “Sansho” หน้ากลม ผมม้า ตาเป็นประกาย
คุณทำให้ Sansho มีชีวิตชีวา สนุกสนาน คอยอยู่เคียงข้างเจ้านายทุกสภาพการณ์
คนที่เคยกังวลว่า เบนร้องเพลงได้ แต่จะแสดงได้หรือเปล่า
ขอให้เบาใจได้ เพราะ หนุ่มคนนี้ก็สอบผ่านไปอีกคน

โอ – อนุชิต
ในภาพรวมของการแสดง หนุ่มคนนี้ทำได้ดีทีเดียว
แม้ว่าประสบการณ์และชั่วโมงบินยังน้อย
แต่ดูท่าว่า หากให้เวลาฝึกฝน และ พัฒนาฝีมืออย่างต่อเนื่อง
จะทำได้ดียิ่งขึ้นไปกว่านี้อีก
แต่สิ่งหนึ่งที่อาจจะเป็นอุปสรรคสำหรับหนุ่มโอ
คงเห็นจะเป็นเรื่องของเสียง ทั้งการพูด และ การร้อง ที่ยังต้องฝึกฝนกันอีกมาก
อย่าลืมว่า พรสวรรค์ มีแล้วไม่ฝึกฝน มันก็อาจจะแพ้ทาง พรแสวง ได้เหมือนกัน

ที่จะหลงลืมไม่พูดถึง คงไม่ได้ก็คือ
สาวเสียงหวาน รพีพร ประทุมอานนท์ ผู้รับบท อันโตเนีย หลานสาว
เนื้อเสียงของน้องสวยหวานเหมือนใบหน้าจริง ๆ
ใครที่ยังติดใจเสียงของเธอ ลองไปหา OST เรื่อง กาษา นาคา มาฟัง
เผื่อจะหายคิดถึง

คนอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นคุณแม่บ้านที่รับบทโดย นภาดา สุขกฤต
หรือ คุณพ่อบาทหลวงที่รับบทโดย ศรันย์ ทองปาน
ฝีไม้ลายมือไม่ตกไปตามเวลาที่ผ่าน

สำหรับนักแสดงประกอบอื่น ๆ
ขอชื่นชมในความแข็งแรงในการ ร้อง เล่น เต้น ของทุกคน
โดยเฉพาะ ฬ่อ เต้นได้น่ารักมาก
ทำให้นึกถึงฉากฬ่อเต้นรำในภาพยนตร์ Man of La Mancha ฉบับปี 1972
ที่ Peter O'Toole รับบทเป็น Don Quixote

โดยภาพรวมของ Production ในครั้งนี้ ถือว่า สอบผ่าน
แม้จะไม่ได้เกียรตินิยมในการสอบครั้งนี้ แต่คะแนนสอบก็สูงไม่ใช่ย่อย
ขอปรบมือให้กับทีมฉาก ทีมดนตรี ทีมผู้ประสานงาน และ ผู้ทำงานทุก ๆ คน
ที่ตั้งอกตั้งใจทำงาน สร้างสรรค์ละครเวทีที่มีความอลังการระดับดี ให้แก่ผู้ชม
แม้ว่าอาจจะมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นบ้าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง คิวภาพประกอบหลุด
คิวไฟหลุด หรือแม้แต่ Sub-title หลุด (Sub – ตัวหนังสือเล็กเกินไปด้วย)
ก็ถือเป็นเรื่องธรรมดา ที่สามารถเกิดขึ้นได้ทุกเวทีแสดงสด
ขอแต่ให้มีสติ ค่อย ๆ แก้ไข แล้วข้อผิดพลาดต่าง ๆ ก็จะลดน้อยลง
จนถึงไม่มีข้อผิดพลาดเลยในรอบการแสดง ถัด ๆ ไป

ทั้งหมดนี้ถือเป็นนิมิตรหมายอันดีของวงการละครเวทีเมืองไทย
ที่อาจจะมีโอกาสได้ชื่นชมผลงาน การละคร แบบที่ไม่ได้เน้นแต่ความสนุกเป็นหลัก
ได้มีโอกาสได้เสพงานที่มีอรรถรส มีรสนิยม เพิ่มขึ้นอีกช่องทางหนึ่ง
แต่ก็อย่างว่า ละครเวทีบ้านเรา ซ้อมกันแทบตาย แสดงกันจริง ๆไม่กี่วัน
มันก็ด้วยกลไกทางตลาด และปัจจัยอื่น ๆ อีกหลายอย่าง
ที่อาจทำให้เราอาจจะไม่ได้มีงานดี ๆ ให้เสพกันบ่อย ๆ
เพราะฉะนั้น อย่างน้อย ๆ สิบกว่าวันต่อไปนี้
มีโอกาสดี ๆ จะได้ชื่นชมผลงานดี ๆ
เราเหล่าผู้ชม ก็น่าจะไปช่วยชมกัน เพราะของดีไม่ค่อยได้มีให้ชมกันบ่อย ๆ

อีกเรื่องหนึ่งที่เห็นว่า เป็นเรื่องที่น่าจะนำมาพูดถึงกันตรงนี้
ก็คือ เรื่องของการขาดมารยาทอย่างมาก ของ ซีนารีโอ
ในการเปิดขายบัตรเข้าชมพร้อมโปรโมท “ข้างหลังภาพ” อย่างหนักหน่วง
เดินเข้าไปในโรงละคร แทบจะไม่เห็นโปสเตอร์ของ “สู่ฝันอันยิ่งใหญ่”
เพราะมองไปทางไหน ตั้งแต่ไต่บันไดเลื่อน ไปจนเกือบถึงปากทางเข้าโรงละคร
ก็เห็นแต่ภาพ คุณหญิงกรีติแพท กับ น้องบู้บี้นพพร ปะเต็มไปหมด
ทั้ง ๆ ที่ ละครเรื่องนี้ จะเริ่มเปิดแสดงจริง ราวปลายเดือนสิงหาคม
และ ณ เวลานี้ ก็ยังไม่ได้เริ่มแม้แต่จะซ้อมเลย (Audition เสร็จหรือยังก็ไม่รู้)

แต่ก็อย่างว่า คนทำธุรกิจสมัยนี้ เขาไม่ค่อยคำนึงกันถึงหรอก
มารย่งมารยาท จรรยาบงจรรยาบรรณ
ผลกำไร และ ยอดขาย ต้องมาก่อน เสมอ


(ภาพประกอบทั้งหมดจาก //www.google.co.th)

Create Date : 20 มิถุนายน 2551
Last Update : 20 มิถุนายน 2551 11:31:39 น.		1 comments
Counter : 2213 Pageviews.
Share Tweet