.... ลวงใจ .... (บทที่ 21)

บทที่ 21





“ไม่รักตัวเองบ้างเล๊ย!..” จรนั่งมองร่างบนเตียงด้วยความไม่เข้าใจ..ยังก่อน..เพราะจรยังไม่เคยรักใครนั่นเอง


จากเหตุการณ์เมื่อเช้า จรตัดสินใจโทรฯ ไปบอกลุงยงเรื่องรถ พ่วงด้วย TZ-M อีกคันให้ลุงรับผิดชอบ..สักพักอู่แถวนั้นก็มานำรถทั้งสองไป

จรอยากติดต่อคนที่ไร่ แต่ไม่รู้จะด้วยวิธีไหน เขาจึงเรียกรถสองแถวช่วยกันแบกมังกรมาที่โรงพยาบาลประจำอำเภอ รอให้ถึงกลางคืนแฟนคลับตัวยงอาจช่วยอะไรได้บ้าง

“อือ..อือออ..” มังกรคราง..มือข้างที่ใส่น้ำเกลือไขว่คว้า

“อะไร!..ทำอะไร!..” เสียงเหมือนเอ็ด..จรกดแขนมังกรราบกับที่นอน

“อยู่ไหน?..ที่ไหน?..” ถามทั้งยังหลับตา

“อยู่โรงพยาบาล คุณเป็นลมมั้ง ผมเลยพามา” จรตอบเป็นเรื่องเป็นราว

“ไหน..อยู่ไหน..” ยกมือขึ้นอีก

“นั่น!..” จรกดแขนมังกรและกุมไว้ “ที่แท้เพ้อเพราะพิษไข้..หลอกให้เราพูดคนเดียว..นายรูปหล่อ..อ๊ะ!..” จรชักมือกลับ..ไม่ใช่เขาแน่..เขาไม่ได้เป็นคนพูดว่ารูปหล่อ

“อือ..อืออ..” มังกรเริ่มรู้สึกตัว มือข้างที่เป็นอิสระลูบไล้ตามใบหน้า หน้าผาก..คิ้วขมวดนิดหนึ่งเมื่อยื่นมือออกตามจับบางสิ่ง

“เจน!..” จรยังไม่ทันต่อว่าอะไรมือของเขาก็กุมมือมังกรทั้งๆ ที่ขืนมือแล้ว “เจน..แค่นี้นะ อย่ามากกว่านี้ เห็นแก่หน้าจรบ้าง”

คราวนี้เป็นมือของจรที่ลูบหน้าผากมังกร..ร้อน..เหงื่อเต็มหน้า..ถึงจะไม่ได้มีใจกับการกระทำนี้แต่จรกลับใกล้ร่างแข็งแรงนั้นเข้าไปทุกที..กลิ่นไร่โชยเข้าจมูก

ความจริงมังกรเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี คมสันแบบชายไทย คิ้วเข้ม จมูกเป็นสันรับกับคางเหลี่ยม ปากอิ่มแอบมีกระจับเล็กๆ ใต้รอยหยักกลางริมฝีปากบน..จรนึกอายที่มองมังกร อยากดึงมือออกแต่ทำไม่ได้ ไม่ใช่เพราะมังกรยึดไว้..เจนต่างหากเป็นคนทำ

ไม่แน่ใจว่ามังกรรู้ตัวหรือไม่ เขาเลื่อนมือจรลงบนอกและกุมนิ่งไว้..จรแทบได้กลิ่นลมหายใจ..เกินจะห้ามใจ..ไม่ใช่จร..หน้าก้มลงชิดหน้ามังกร..แต่..จรรวบรวมพลัง..ถอนใบหน้าออก..ไม่สำเร็จ..อย่างน้อยก็พลาดเป้าที่เจนกะไว้..หน้าจรซุกลงข้างแก้มและเลื่อนลงซอกคอมังกร

“เจน!..” จรคำราม..เบ่งลมปราณทุกจุดที่มีในร่างกาย

“โครม!..” เก้าอี้ที่นั่งอยู่หงายหลังล้ม

“โอ๊ย!..” จรรีบลุกขึ้น “โอย..” มือคลำหัวป้อย

“เสียงอะไรคะ?” พยาบาลคนหนึ่งเข้ามาในห้อง

“ไม่มีอะไรครับ..” จรก้มลงพลิกเก้าอี้ขึ้น นึกเสียวว่าถ้าพยาบาลเข้ามาเร็วกว่านี้สักห้านาทีเขาจะทำหน้าอย่างไร “แหะ..แหะ..ผมตกเก้าอี้น่ะครับ”

“อ้าว!..” พยาบาลไม่ได้ร้องเพราะคำบอกเล่าของจร..เธอมองไปที่เตียง “คนไข้รู้สึกตัวแล้ว”

“ผมตื่นนานแล้วครับ..” ชำเลืองมองจรที่ยืนหน้าแตกอยู่ข้างเก้าอี้




“ผมไม่ได้ทำอะไรนะ” จรร้อนต้ว..พยาบาลออกจากห้องไปแล้วหลังจากตรวจดูอาการไข้ ให้ยาและเช็คระดับน้ำเกลือ

“อะไรครับ..” เพราะคำพูดของจรทำให้มังกรแน่ใจว่าความรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่นเมื่อสักครู่คือเรื่องจริง “ผมหลับต่ออีกนิดนะรอให้น้ำเกลือหมดขวดแล้วกลับไร่กัน”

“ผมคงไม่ได้ไปด้วย..” จรไม่รู้จะไปทางไหนแน่ “มีธุระเรื่องรถ..แต่..” อีกแล้วที่จรรู้สึกแปลกๆ “เจน!..”

“หือ?..” มังกรหลับตา..ภาพหนุ่มน่ารักผมทองแทบไม่เหลืออยู่บนร่างของหนุ่มที่นั่งข้างเตียง..คนนี้ดูแข็งแรงขึ้น เป็นหนุ่มหล่อเต็มตัว..ถึงแม้จะยังเรียกตัวเองว่าเจนอยู่แต่ไม่น่าสงสารเหมือนจรเจนคนเดิม

“อีกอย่าง..เรื่องรถของมังกร..” จรเปลี่ยนเรื่อง “จะให้ผมทำอย่างไร”

“ทำธุระเรื่องรถของคุณเถอะ..เรื่องของผมๆ จัดการได้” เหมือนมังกรจะเปลี่ยนไป..ความจริงเขากำลังสับสนอยู่เช่นกัน

“งั้นผมไปก่อนนะ..” ไม่รู้ทำไมจรพูดอย่างนั้น..ลุกจากเก้าอี้..แวบหนึ่งจรนึกถึงคำว่าใจดำที่เจนกล่าวหา “มือถือคุณอยู่ใต้หมอน เดี๋ยวคงมีคนที่ไร่ติดต่อมา”

“จรเจน..” จู่ๆ มังกรเรียกชื่อ..เอาเข้าจริงมังกรไม่สามารถตัดเยื่อใยอย่างที่ตั้งใจได้..มีบางอย่าง กระแสจิตที่รบกวนใจ..มันส่งมาจาก..คิดถึงตรงนี้มังกรหัวเราะออกมา “หึ..หึ..” นายผมด่าง น้ำตาลปนทอง

“หัวเราะอะไรผม!..” ไม่สมเหตุผลสักหน่อยที่จรหันกลับ ทั้งที่กำลังดันประตูห้องออกไป “ขำอะไร?” เจนอีกแล้วที่บังคับให้มือจรเขย่าขยำหนุ่มชาวไร่บนเตียง

“เปล่า!..” มังกรลืมตาขึ้นมองเส้นผมน้ำตาลทองที่ขยับพลิ้วตามแรงสะเทือน “ฮะ..ฮะ..” หัวเราะแก้เขิน ดีใจที่จรเจนหันกลับมา

“แฟชั่นนิดหน่อย..” ทรุดตัวลงนั่ง..ถึงอย่างไรจรก็ไม่อยากเป็นคนใจดำ..มันไม่ใช่เรื่องยากที่จะฝืนใจทำดีกับมังกร..เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว..ตอบแทนความมีน้ำใจที่เคยได้รับ และความสุขเล็กน้อยของเจน “ผมจะไปไร่ว่านหางจระเข้ของคุณ”

“เหินห่างจัง..” มังกรยิ้ม

“ก็ได้ๆ..ผมจะไปบ้านมังกร..” นึกสงสารหนุ่มที่ต้องเสน่ห์ความว่างเปล่า “ผมจะไปเรียนรู้เกี่ยวกับงานไร่เพิ่มเติม” จรไม่แน่ใจที่พูดออกไป มันคือเหตุผลของการลั่นกระสุน หรือเพราะเขาปากแข็ง




จริงอย่างที่คิดไว้..เกือบเย็นคนขับรถโทรฯ เข้ามือถือมังกร

“ไม่มีอะไร..กำลังจะกลับไร่..บอกป้าก้อนว่าไม่ต้องเป็นห่วง” มังกรไม่อยากให้ใครตกใจที่เขาเข้าโรงพยาบาล

จรโทรฯ บอกลุงยงเรื่องเขาจะไปไร่ของมังกร และมอบภาระเรื่องรถให้ลุงยงจัดการ..ตัวเขาตั้งใจจะอยู่ที่ไร่สักสองสามวันให้มังกรดีขึ้นแล้วค่อยกลับกรุงเทพฯ

แผลที่ต้นแขนของมังกรอักเสบ ติดเชื้อเล็กน้อย ไม่มีอันตรายมาก..คุณหมอฉีดยา ให้ยาแก้อักเสบ แก้ไข้..พยาบาลล้าง ทำแผลให้ใหม่..สอนขั้นตอนทำความสะอาดและใส่ยา

“ป้าก้อนน่าจะมาด้วยจะได้เห็นวิธีทำความสะอาดแผล” จรบ่นพึม

“คุณเห็น คุณรู้วิธี คุณทำให้ผมแล้วกัน” มังกรพูดหน้าตาเฉย

“จะกลับไร่ยังไงดี..” จรไม่ต่อความเรื่องแผลของมังกร กลัวเจนจะทำให้เขาพูดหรือทำอะไรประหลาดๆ อีก

“พาไปที่อู่ เดี๋ยวผมจะขับไปเอง..อูย..” มังกรเผลอตัวดันไหล่จรให้ออกจากห้อง

“รถอยู่ข้างล่างแล้ว..แต่..ฮะ..ฮะ..” จรขำคนอวดเก่ง

“อะไร?”




มังกรตวัดขาคร่อม TZ-M เหมือนไม่ได้ป่วยไข้อะไร..พยักหน้าให้จรขึ้นซ้อน

“โอย..” ร้องขึ้นเบาๆ เมื่อกำแฮนด์

“ขยับมานี่..” จรโอบรอบเอวดึงมังกรไปเบาะหลัง “ผมขับเอง”

“จิ๊บๆ..” มังกรขืนตัวไปที่เดิม “ขึ้นรถเร็ว เดี๋ยวมืดกลางทาง”

“แล้วแต่คุณครับ..คนเก่ง” จรแกล้งทิ้งตัวลงบนเบาะ..ตัวถังกระเทือนโยก

“อุ๊ป!..” มังกรกัดฟัน เกร็งแขนประคองรถ

“พอแล้ว..” ทำไปแล้วจรรู้สึกสงสาร

“หมายความว่าไง พอแล้ว” มังกรข้องใจ

“ผมว่าพร้อมแล้วต่างหาก..หูหาเรื่อง”

“ฮะ..ฮะ..” มังกรมั่นใจว่าพอแล้วของจรคืออะไร สตาร์รถออกตัวอย่างรวดเร็ว




TZ-M ทะยานอย่างลำพองตามหัวใจของคนขับ..จนอีกไม่กี่สิบกิโลจะถึงไร่..เครื่องดับ รถชะลอความเร็วส่ายไปมาพร้อมเสียงร้องครางของมังกร

“โอ๊ย!..โอย..โอย..” มังกรยันเท้ายึดถนน แขนซ้ายหลุดจากแฮนด์ทิ้งตัวห้อยเหมือนไม่มีชีวิต

“โอ๊ะ!..” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น..จรคลำเหนือศอกซ้ายของมังกร..เลือดเหนียวหนึบเต็มไปหมด “มังกรหละน้า..”

“จรเจน..ผม..” มังกรทิ้งตัวเอนไปด้านหลัง

“มังกร!..” จรไม่ทันตั้งตัว โอบสองแขนรอบร่างมังกรที่ไร้จุดศูนย์ถ่วง “หนักนะนี่..เดี๋ยวล้มทั้งรถทั้งคนหรอก”

“อือ..” มังกรได้ยิน..ยันสองขากับพื้นแน่น “ขอพักก่อน”

“ผมขับให้เองครับ..” จรไม่ตั้งใจหวาน “คงอีกไม่ไกล..คอยบอกทางผมนะ”



ในที่สุดมังกรเป็นฝ่ายซ้อนจร..ไม่ใช่จรจะขับรถได้แข็งนัก..มือหนึ่งจับแฮนด์ อีกมือหนึ่งจับมือซ้ายของมังกรให้แน่นอยู่กับเอวเขา..รถแล่นไปช้าๆ มังกรครึ่งหลับครี่งตื่น หน้าซุกอยู่กับต้นคออุ่นๆ ของจร

จรรู้สึกแปลกกึ่งภูมิใจที่เป็นที่พึงให้กับคนแข็งแรงที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่พึ่งแก่เขาในเหตุการณ์คล้ายกัน..ครั้งนั้นเขาเป็นฝ่ายก่อเรื่อง..ครั้งนี้ส่วนหนึ่งก็เพราะเขาอีกเช่นกัน..คิดได้อย่างนี้จรนึกอยากแตะก้นตัวเองที่ทำเรื่องให้ใครต่อใครเดือดร้อนตลอดเวลา

ถึง TZ-M จะแล่นไปช้าๆ ชวนหลับ แต่มังกรต้องฝืนไว้เพื่อบอกเส้นทางและเพื่อเก็บเกี่ยวช่วงเวลานี้ไว้ เขาไม่แน่ใจว่านายจรผมด่างที่กอดอยู่นี้จะมีหนุ่มผมทองเหลืออยู่ข้างในหรือเปล่า

ไม่ใช่มังกรคนเดียวที่กำลังดื่มด่ำความสุข..อีกคน..ไม่ใช่จร..เบาะหลังที่เหลือ..เจนกำลังกอดมังกรแน่น..กระแสความสุข ความรัก แล่นกลับไปกลับมาระหว่างคนทั้งสาม..ไม่รู้จรจะรู้สึกอย่างอีกสองคนหรือเปล่า


ที่แน่ๆ ผู้ที่บึ่งมอเตอร์ไซค์ตามมาคงไม่มีความรู้สึกร่วมด้วย..ชัยชนะ!

Create Date : 30 ธันวาคม 2555		2 comments
Last Update : 30 ธันวาคม 2555 19:22:02 น.
Counter : 1032 Pageviews.
Share Tweet