.... ลวงใจ .... (บทที่ 12)

บทที่ 12





“ไม่รู้จะรีบไปไหน..” ชัยชนะบ่นพลางวิ่งไปหาจรที่กระเด็นเข้าในพงหญ้า


“โอย..โอย..” จรร้องได้สองคำก็หมดสติ..แต่..อึดใจเดียวกลับมองเห็นตัวเองอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของชัยชนะ

“ดีนะที่ป่ามันรกทึบไม่งั้นคอหักไปแล้ว” ชัยชนะอุ้มร่างจรขึ้น

จรได้กลิ่นเหงื่อของคนที่อุ้มเขาอยู่แต่ลืมตาไม่ขึ้น..แวบเดียวก็กลับออกไปยืนดูภาพตัวเองอีก

“จะตายไหมจอห์น?” เจนเพิ่งมาถึง

“อ้าว!..” น้ำเสียงอุทานแบบไม่ประหลาดใจ “ตายได้ไงก็ยืนพูดอยู่นี่”

“คิกๆ..” เจนยกมือปิดปาก “มันคนละคน”

“หัวเราะอะไร..คนกำลังจะตาย..” ไม่ใช่จรที่พูดกับเจน..แต่คือชัยชนะ! “ซ้อนหน้ามาหรือ เมื่อกี้มองไม่เห็น” ยิ่งกว่าแปลกที่ชัยชนะมองไม่เห็นจรที่ยืนอยู่ข้างเจน “สองคนนี้ห้าวจริงๆ”

“เค้ามองไม่เห็นจร..” จรกระซิบ..กลับไปแนบอกชัยชนะอีก

“จะทำไงดีละนี่..ไปบ้านผมอีกไกล กลับไปไร่นายมังกรดีกว่า” ปรึกษาเจน

“กลับไปหาคุณมังกรเถอะ” เจนยิ่งกว่าสนับสนุน

“ช่วยหน่อย..” กึ่งขอร้องกึ่งสั่ง..ชัยชนะเปลี่ยนเป็นแบกจรขึ้นหลัง ทำท่าใบ้ให้เจนช่วยประคองขณะเข้าประจำที่ขับ พยักหัวให้เจนซ้อนหลังแล้วออกรถย้อนกลับทางที่มา..ทุลักทุเลนิดหน่อยแต่ก็ถึงไร่ของมังกรจนได้




“ไม่มีใครอยู่เลย..” ชัยชนะวางร่างจรบนเตียง

“อยู่ที่โรงพยาบาลกันหมด..” เจนลังเลว่าจะพูดต่อดีไหม “แฟนคุณมังกรไม่สบาย”

“มังกรมีแฟนที่ไหนกัน”

“คุณกิ่งทองไง เธอไม่สบายอยู่ที่โรงพยาบาล”

“กิ่งทองไม่ใช่แฟนมังกร..กิ่งทองเป็น..”

“ปิ้น..ปิ้นนนน..”

“มากันแล้วมั้ง” เจนรีบออกไปหน้าบ้าน..ชัยชนะตั้งท่าจะออกจากห้อง

“เจ้าของบ้านมาแล้ว เดี๋ยวเขาคงดูแลคุณต่อ ผมขอไปดูกิ่งทองก่อนนะ” พูดจบเลี่ยงออกทางหลังบ้านเข็นมอเตอร์ไซค์คู่ใจไปเงียบๆ

“ไปไหนกันหมด!..” มังกรเดินตึงตังเข้าบ้าน “คุณจรอยู่ไหน?”

“ในห้องไม่มี หลังบ้านก็ไม่มีครับ” คนขับรถตาถั่วรายงาน

“แปลก..คนพวกนี้แปลก” เจนยืนอยู่แถวนั้น

“คุณจร!..จร!.” มังกรนึกอะไรได้ ตะโกนอย่างเหลืออด “ก่อเรื่องอีกละมั้ง..” วิ่งไปที่เพิงจอดรถ “จริงด้วย TZ-M หายไป..มันน่า!..”

“เอารถผมออกตามไหม..ผมขับให้” คนขับรถตามออกมา

“สองคนมันช้า..ผมคนเดียวดีกว่า..” รับกุญแจจากคนขับรถ “ช่วยดูแลบ้านแทนป้าก้อนด้วย”

“น้ำมันพอหรือเปล่าน้า..” มีเสียงพึมพำตามหลัง



ซูซูกิ RC เก่าคร่ำไม่ทันใจมังกร แต่ดีกว่าไม่มีอะไร..เขาขับออกตามหาจรทั้งๆ รู้ว่าไปไม่ทัน แต่จะให้นั่งอยู่เฉยๆ คงทำไม่ได้

กว่าจะข้ามเขาได้ก็ค่อนคืน..ไฟหน้าอ่อนลงทุกที มังกรวิตกว่านอกจากจะไปไม่ทัน TZ-M แล้วเขาอาจจะต้องจูงเจ้า RC กลับไร่ก็เป็นได้

“ปัด..ปัดๆ..ปาดดด” ในที่สุด RC ก็จอดสนิท

“เค้าจะรู้ไหมว่าทำให้คนอื่นเดือดร้อนขนาดไหน!..” มังกรบ่มพึม..ปลดไฟฉายสำหรับเดินทางออกจากเอวส่องไปรอบๆ

“สวบๆ..” มังกรลุยสำรวจว่ามาถึงไหนแล้วจะได้ตัดสินใจไปหรือกลับ ทั้งสองปลายทางต่างมีภารกิจให้เขาต้องรับผิดชอบ

“เฮ้ย!..” มังกรตกใจกับสิ่งที่เห็น “อะไรน่ะ!..คงไม่ใช่..” ข้างทางนั้นมีล้อมอเตอร์ไซค์โผล่ออกมาจากพงหญ้า

“เฮ้ย!..โอว์!..” ตกใจมากกว่าเมื่อเห็นร่างๆ หนึ่งนอนอยู่ไม่ไกลจากรถ..ส่องไฟเข้าไปใกล้ “คุณจร!..คุณจร!..” มังกรร้องลั่นป่า ก้มลงแนบหูกับอกจร..เสียงสั่น “ยังอยู่..ยังอยู่..”

มังกรลุกจากจรเดินไปที่ RC เก่ากึ๊ก จับเขย่า เหยียบสตาร์ทสองสามครั้งหวังให้เครื่องติด..ไร้ผล..กลับไปที่ TZ-M อย่างสิ้นหวัง พลิกขึ้นตั้งลองเหยียบสตาร์

“ปรือๆๆ..ปรืดดด”

“เฮ้!..” มังกรร้อง..ก้มลงจูบตัวถัง “ฉันรักแกจริงๆ”




“จรนะจร..” มังกรเบรกรถเมื่อลงถึงตีนเขา..หน้าที่ซบอยู่บนไหล่เลื่อนกระแทกแก้ม ร่างอุ่นๆ ที่ผูกติดอยู่บนหลังแนบเน้นยิ่งขึ้น..แม้จะเหนื่อยล้าแต่เขาอยากขับตระเวนไปกับร่างนี้จนสุดโลก

“โอ๊ะ!..เกิดอะไรขึ้นครับ?” คนขับรถเข้าแก้มัดและช่วยอุ้มจรเข้าบ้าน

“อ้าว!..” เจนร้องขึ้นเมื่อเห็นมังกรและคนขับรถประคองจรลงนอนบนเตียง..ซ้อนอีกร่างที่นอนอยู่ก่อนกลายเป็นร่างเดียว

“ขอน้ำผมกินหน่อย” มังกรสั่งคนขับรถ

“นาย..ทำอะไรน่ะ!” เจนตกใจกับภาพที่เห็นเมื่อคนขับรถออกจากห้อง

“หนุ่มผมทองเอ้ย..” มังกรถอนริมฝีปากจากหน้าผากจร

“มาแล้วครับน้ำ”

“ฮึ!..น่าจะเข้ามาเร็วกว่านี้อีกหน่อย” เจนฟึดฟัด

“ผมว่าจะพาคุณจรไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย นิ่งไม่ได้สติอย่างนี้ไม่รู้เป็นอะไรหรือเปล่า..นายไหวไหม?”

“ไหวครับ”




โชคดีมีห้องว่างข้างห้องที่กิ่งทองนอนพักอยู่..หลังจากเอ็กซเรย์ เย็บรอยแตกบนหัวและทำความสะอาดแผลตามร่างกายแล้วจรจึงเข้าพัก

“คุณมังกรน่าจะพักสักหน่อยนะ” ป้าก้อนงัวเงียมาจากห้องกิ่งทอง

“กาแฟสักแก้วก็พอครับ” ความจริงมังกรแทบยืนไม่อยู่..เมื่อป้าก้อนออกไปแล้วเขาลากเก้าอี้มาข้างเตียง ฟุบลงใกล้มือจรข้างที่ไม่ได้เสียบเข็มน้ำเกลือ..และหลับไป

“ฮึ!..สองคู่พอดี..” เจนเดินเข้าออกระหว่างสองห้อง..มังกรเฝ้าจร..ชัยชนะเฝ้ากิ่งทอง

“มากับเขาด้วยหรือสาวห้าว?” ชัยชนะหันมาพอดี

“จอห์นอยู่ที่ไหนฉันก็อยู่ที่นั่น” เสียงไม่ค่อยเป็นมิตร

“ฮะ..ฮะ..” ชัยชนะเข้าใจความรู้สึกของสาวน้อยดี

“หัวเราะอะไร?” เจนเสียงเขียว


“อย่าเชื่อสิ่งที่ตาเห็น..บางทีอะไรๆ มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด” ชัยชนะพูดเป็นปริศนา

Create Date : 09 ธันวาคม 2555		0 comments
Last Update : 9 ธันวาคม 2555 9:38:25 น.
Counter : 864 Pageviews.
Share Tweet