.... ลวงใจ .... (บทที่ 19)

บทที่ 19





เกี่ยวกับที่มาที่ไปของชัยชนะ หนุ่มจอมกวนที่แวบไปแวบมา โดยเฉพาะตั้งแต่หนุ่มผมทองปรากฏตัวที่หมู่บ้าน..ไม่ใช่เรื่องลึกลับอะไร เพียงแต่ไม่มีใครอยากพูดถึงอีก และในหมู่บ้านก็แทบไม่มีคนที่รู้เรื่องนี้อาศัยอยู่แล้ว



“ปัง!..ปัง!..” เสียงปืนดังขึ้น

“ใครมายิงปืนเล่นในหมู่บ้าน..” เมียผู้ใหญ่บ้านหันไปทางสามี “ผู้ใหญ่เคยห้ามแล้วนี่นา”

“ฉันบอกลูกบ้านทุกคนไปแล้ว เขาก็เชื่อฟังดี..” วางเครือกล้วยที่เพิ่งตัดมาจากสวน “ไอ้หนุ่มคนไหนมันคึกนะ..ออกไปดูสักหน่อย”

“ปัง!..” สิ้นเสียงปืน ผู้ใหญ่บ้านฟุบลงบนเครือกล้วย

“โอ๊ะ!..” เมียผู้ใหญ่ตาเหลือกเมื่อชายฉกรรจ์ห้าหกคนกรูเข้ามาพร้อมเสียงปืน “ทำไม..” พูดได้แค่นั้นก็ถูกหนึ่งในโจรป่าอุดปากลากเข้าบ้าน

“เก็บเงินไว้ที่ไหน?” สำเนียงไทยไม่ชัดผ่านผ้าคาดปาก

“ไม่มี..ไม่มีหรอก..” มือที่อุดอยู่ปล่อยออกให้พูด “มีแค่นี้เอง” ตบเอวตัวเอง

“ไม่จริง!..ผู้ใหญ่บ้านมีเงินเท่านี้..” ตัวหัวหน้าดึงถุงเงินออกมาจากชายพกของเมียผู้ใหญ่ “อยู่ไหนอีกบอกมา..ค้นให้ทั่วโว้ย!” ตะโกนสั่งลูกน้อง

“มีอะไรแม่!..” ชายหนุ่มคนหนึ่งโผล่ออกมาจากห้องพร้อมหญิงสาวอีกคน

“ปัง!..ปัง!..” สองนัดดังไล่เลี่ยกัน..ไอ้โจรไม่พูดอะไรยิงอย่างเมามัน

“ชัยชนะ!..” เมียผู้ใหญ่ร้อง..ตกใจที่เห็นลูกชายคนโตถูกยิงฟุบลงทับร่างหญิงคนรักหน้าประตูห้องนอน

“นี่แน่ะ!..ชัยชนะ..” ไอ้โจรคำรามพร้อมเหนี่ยวไกปืน “ปัง!”



“ปัง!..”

“เสียงปืนที่ไหน?” หนุ่มไร่มันสองสามคนกำลังดายหญ้าตามร่องมัน

“ปัง!..ปัง!..”

“เสียงเหมือนมาจากแถวบ้าน..” คนหนึ่งผุดขึ้นยืน “พวกเราไปดูกันหน่อย” พาพวกวิ่งไปทิศที่เสียงปืนดังมา



ทันทีที่ถึงบ้าน ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่ากำลังมีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้น

“พ่อ!..” วิ่งเข้าไปพลิกร่างโชกเลือดของผู้ใหญ่บ้าน

“มังกร!..เข้ามาดูในบ้านเร็ว!..” พวกที่ตามมาด้วยตะโกนออกมาจากในบ้านที่วิ่งเลยเข้าไปดู

“แม่!..” มังกรช้อนร่างที่ไร้วิญญาณของเมียผู้ใหญ่บ้าน

“ทางนี้อีก!..” อีกคนหนึ่งร้องบอก

“พี่ชัยชนะ!..” มังกรค่อยๆ วางแม่ลง แล้วไปที่ประตูห้องพี่ชาย..ยังไม่ทันจะก้มดูให้แน่ใจมีเสียงหนึ่งจากร่างหญิงสาวที่พี่ชายล้มทับอยู่

“ช่ ว ย..ด้ ว ย..” เสียงขาดๆ หายๆ

“กิ่ง..ทอ ง..” ชัยชนะครางขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคนรัก..ร่างของเขาโชกเลือดเช่นกัน..กิ่งทองไม่โดนกระสุนเพราะชัยชนะล้มบังไว้

“พาคนเจ็บไปหาหมอ..” ใครคนหนึ่งร้องบอก

ไม่เพียงบ้านผู้ใหญ่บ้านที่ถูกปล้น..แทบทุกบ้านโดนโจรกลุ่มนี้บุกเข้าไป..ตายบ้าง บาดเจ็บบ้างแล้วแต่การขัดขืนของเจ้าของบ้าน




เหตุการณ์ครั้งนั้นมังกรโดนเข้าเหมือนกันขณะออกตามล่าคนร้าย..ดีที่มันไม่ซ้ำให้ตายเพราะมุ่งจะไปปล้นที่อื่นต่อไป

เพราะช็อค และอาจเพราะโรคประจำตัวที่มีอยู่ กิ่งทองหมดสติ..ไม่ตาย..แต่กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราตั้งแต่นั้น

คนในหมู่บ้านแทบไม่มีเหลือ นอกจากคนแก่เฒ่าที่ไม่รู้จะย้ายไปอยู่ที่ไหนและไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรให้โจรเข้ามาปล้น..หนึ่งในนั้นคือลุงใยข้างบ้านผู้ใหญ่ที่ขายที่ให้กับหนุ่มผมทองจากกรุงเทพฯ

มังกรเองแทบจะเหลือเพียงตัวคนเดียว ประกอบกับเงินของครอบครัวที่อยู่ในธนาคาร เขาจึงย้ายไปปักหลักที่อีกหมู่บ้านหนึ่งใกล้ตัวจังหวัด แต่ก็ยังแวะเวียนไปที่บ้านเดิมเพื่อสร้างความอุ่นใจให้กับชาวบ้านที่เหลืออยู่ และเยี่ยมดวงวิญญาณของพ่อแม่

จนกระทั่งวันหนึ่ง..มังกรหวังดีพาหนุ่มผมทองมาดูไร่ว่านหางจระเข้ของเขาเพื่อเป็นกำลังใจในการเป็นชาวไร่..หารู้ไม่ว่าพาตัวเองเข้าไปพัวพันกับคนสองมิติ..คนที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าอีกมิติหนึ่งคือใคร..มาจากไหน



ชัยชนะอยู่อีกมิติหนึ่งเช่นกัน..ยังไม่ตายแต่ไม่มีใครเห็นนอกจากคนในมิติเดียวกัน..กิ่งทอง..จร..เจน แต่กิ่งทองโชคร้ายที่นอนหลับตลอดเวลาจึงไม่เห็นเขา

ทีแรกชัยชนะแปลกใจผสมดีใจที่มีหนุ่มผมทองมาเป็นเพื่อนหยอกล้อ และมีของแถมซึ่งคงเป็นลูกติดพันคือลุงยง แต่ไม่นานลุงยงก็มองไม่เห็นเขา..อะไรไม่สำคัญเท่าคนที่เห็นชัยชนะลำดับต่อไป..เจน..ทำเอาชัยชนะอยากตามเธอไปทุกหนแห่งหากเธอมีใจด้วย..แต่เธอไม่..ความรู้สึกที่แทบปิดบังกันไม่ได้ในมิตินี้

ความคิดถึงไม่เข้าใครออกใคร..ชัยชนะจะทำอย่างไรดีให้มังกรพาจรมาที่ไร่เพื่อเขาจะได้พบเจนอีก..และแล้วความคิดชั่วร้ายก็เกิดขึ้นในใจพี่ชายที่ลืมนึกถึงบุญคุณน้องชายที่มีต่อคนรักของตัวเอง




สังหรณ์ใจอย่างไรไม่รู้ขณะคุยอยู่กับป้าก้อนเรื่องงาน..เรื่องโจรผู้ร้ายในอดีต..และเรื่องคนที่กรุงเทพฯ

“คุณมังกรทำอะไรกับปืน?” ป้าก้อนถามขึ้นเมื่อเห็นมังกรแกะชิ้นส่วนปืนยาวออกมาแช่น้ำมันเบ็นซินเพื่อทำความสะอาด

“ไม่ได้ใช้มานานน่ะป้า กลัวมันยิงไม่ออก..” มังกรเช็ดคราบเขม่าและฝุ่น..ชโลมน้ำมันจนทั่วแล้วประกอบเข้าตามเดิม “ปืนยาวนี้ทางการอนุญาตให้เรามีไว้ป้องกันตัว และล่าสัตว์ได้ไม่ผิดกฎหมาย”

“คิดถึงคุณจรนะ” จู่ๆ ป้าก้อนพูดขึ้น

“ว่าตามจริง..เอ่อ..ผมก็..คิดถึง เค้า..” พูดไปแล้วมังกรสงสัยว่าทำไมถึงกล้าพูด โดยเฉพาะกับป้าก้อนที่ไม่สมควรลึกซึ้งอะไรกับเรื่องนี้

“ทำไมไม่โทรฯ ไปชวน..ป้าเห็นมีเบอร์อยู่ในมือถือของคุณ” ป้าก้อนเองก็แปลกใจที่วันนี้วุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของมังกร

“ป้าก้อนก็..โท..ร..” มังกรอุดปากตัวเองแทบไม่ทัน..เขาไม่ได้อยากเอ่ยปากขอร้องป้าก้อนสักหน่อย

มังกรไม่รู้หรอกว่าชัยชนะอยู่ด้วยแถวนั้น..กำลังหาวิธีและพยายามทำบางอย่างเพื่อให้ป้าก้อนชวนมังกรโทรฯ ตามจรมาที่ไร่..แต่คงเป็นไปได้ยากเพราะมังกรตัดใจเสียแล้ว

ชัยชนะไม่ละความพยายาม..ครั้งหนึ่งที่โรงพยาบาลเขาเคยเห็นเจนใช้พลังดึงจรกลับเข้าร่าง..ถึงแม้ครั้งนี้ไม่มีเหตุผลพอที่ชัยชนะจะทำอย่างนั้น แต่อย่างน้อยเขาคงมีพลังบางอย่างเหมือนที่เจนมี

“ปัง!..” ปืนยาวที่มังกรถืออยู่อย่างหมิ่นเหม่..ลั่นขึ้น

“เราทำเกินไปไหม!..” ชัยชนะตกใจกับการกระทำของตัวเอง

“โอย..” มังกรทิ้งปืน..กุมต้นแขนที่เลือดไหลอาบ

“คุณมังกร!..” ป้าก้อนร้องตกใจ

“แค่กระสุนเฉี่ยวน่ะป้า..” เขาเคยผ่านอะไรที่ร้ายแรงกว่านี้นัก “ขอผ้าพันแผลหน่อย..แล้วโทรฯ ไปกรุงเทพฯ ให้ผมด้วย”

“ผ้าพันแผล..โทรฯ ไปกรุงเทพฯ” ป้าก้อนพึมพำ ไม่รู้ยินดีหรือยินร้าย



มังกรนั่งก้มหน้า..ต้นแขนยังมีเลือดไหล พันแผลไว้อย่างลวกๆ..รอใครบางคนมาช่วยทำให้เรียบร้อย..อีกใจหนึ่งนึกสมเพชที่แพ้ใจตัวเอง

Create Date : 23 ธันวาคม 2555		4 comments
Last Update : 23 ธันวาคม 2555 19:17:58 น.
Counter : 1516 Pageviews.
Share Tweet