.... ลวงใจ .... (บทที่ 13)

บทที่ 13





“อือออออ..อืออออออ..”


“อือออออ..” เสียงอะไรบางอย่างปลุกมังกรตื่น

“เสียงมาจากไหน..” มองหาที่มาของเสียง

“อือออออ..”

“จากกางเกงของจร..” มังกรเดินไปที่โต๊ะหัวเตียง หยิบกางเกงจากชั้นใต้โต๊ะ “สงสัยเสียงมือถือ..ใช่เลย!..”

“อือออออ..”

“จะรับดีไหมนะ..” มังกรพูดกับตัวเอง “ถ้าไม่รับเสียงคงดังอยู่อย่างนี้ เอาเรื่องเหมือนกัน..โรงพยาบาลห้ามใช้เสียง!..” ตัดสินใจล้วงจากกระเป๋ากางเกง “อาจเป็นญาติที่กำลังเป็นห่วงก็ได้..ลุงยง”

“โหล..” มีเสียงพูดทันทีที่รับสาย “ตอนนี้คุณจรอยู่ไหนครับ รีบกลับบ้านเถอะตำรวจจับคนร้ายได้แล้วอยากให้คุณมาเป็นเจ้าทุกข์”

“นี่มัน..” มังกรพึมพำ..แง้มผ้าม่านดู “เช้าแล้ว”

“ว่าไงครับผมได้ยินไม่ชัด”

“เอ่อ..” มังกรไม่รู้จะตอบอย่างไร..ถ้าบอกความจริงเรื่องจรประสบอุบัติเหตุทางบ้านคงไม่สบายใจและอาจคิดไปใหญ่ ถึงอย่างไรตอนนี้จรก็ยังทำอะไรไม่ได้

“เอ่อ..” มังกรมองร่างที่ไม่ไหวติงของจร มีเพียงหน้าอกเท่านั้นที่กระเพื่อมขึ้นลง..ถึงแม้จรจะก่อเรื่องขึ้นจนต้องเข้าโรงพยาบาลแต่ไม่ใช่ความผิดของจรเพียงคนเดียว เขาเองมีส่วนตั้งแต่แรกที่ชวนจรมาไร่ ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้คงไม่เกิดขึ้น..มังกรตัดสินใจพูดเท็จเพื่อจร “เอ่อ..” จู่ๆ มือถือดับ..แบตหมด




จรยืนอยู่หน้าบ้านพร้อมเจน..ไม่รู้มาได้อย่างไร

“จอห์นรีบกลับมาทำไมไม่รู้ ตัวเองยังไม่สบายอยู่เลย” เจนบ่น

“เจนตามมาเอง จรไม่ได้บังคับให้มาสักหน่อย อยากอยู่กับคุณมังกรก็อยู่กับเขาไปสิ”

“ก็รู้ๆ อยู่ว่าเราตัวติดกัน..อีกอย่างคุณมังกรเขาขอบจอห์นไม่ได้ชอบเจน”

“ผู้ชายชอบผู้ชายเป็นไปได้ไง..ฮะ..ฮะ..” จรหัวเราะ “เจนพูดเรื่อยเปื่อย”

“เซ่อหรือโง่กันแน่..ฮึ!..” เจนไม่อ่อนหวานอย่างเคย “หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้”

“รู้..รู้สิ..แต่จรว่าเรื่องอย่างนี้คงไม่เกิดขึ้นกับชาวไร่บึกบึนอย่างคุณมังกรและพี่ชายของเขาหรอก..เจนเอ้ย..” จรนึกถึงคำบอกเล่าของแม่ค้าก๋วยเตี๋ยว “คุณชัยชนะมีเมียแล้ว คุณมังกรก็มีคุณกิ่งทองนั่นไง”

“คุณชัยชนะเกี่ยวไรด้วย เจนไม่ได้พูดถึงสักหน่อย..” บางอย่างที่เจนสงสัยผุดขึ้น “เจนเห็นคุณมังกรเพราะเจนชอบเค้า เค้าไม่เห็นเจนเพราะไม่ชอบเจน..” จ้องหน้าจร “เจนไม่ได้ชอบคุณชัยชนะสักหน่อยแต่เจนเห็นเค้าและเค้าก็เห็นเจน..งง..”

“จรเห็นคุณชัยชนะ คุณชัยชนะเห็นจรก็แปลว่าเราชอบกันงั้นละซี” จรนึกสนุกเล่นด้วย

“เป็นคนเหมือนกันก็ต้องเห็นกัน อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง..” เจนเล่นอีกประเด็น “แต่ก็น่าสงสัยเหมือนกัน..เจนพูดถึงคุณมังกรทีไรจอห์นมักอ้างถึงคุณชัยชนะทุกที”

“ตัวเองไม่มีร่างไม่มีมวลแล้วพาลหาเรื่องว่าคนโน้นชอบคนนี้..” จรใส่บ้าง..กึ่งสั่งสอน “ไปชอบคนที่เขามีตัวตนทั้งที่ตัวเองเป็นแค่ความรู้สึกแล้วจะให้เขาชอบตอบได้อย่างไร ทางทีดีชอบเฉยๆ ชอบน้อยๆ อย่าพยายามอย่าหวังอะไรดีที่สุด”

“ก็มันเห็นมันรู้สึกแล้วจะให้เจนทำอย่างไร?” เหตุผลที่เกือบน่าเห็นใจ

“หลับตาก็มองไม่เห็นแล้วลองทำสิ”

“อย่าว่าแต่หลับตา แม้แต่มาที่นี่เจนก็ไม่น่ามา..แต่เป็นเพราะจอห์น”

“ทำไมๆๆๆ”

“เพราะจอห์นซื่อบื้อ..เรื่องมาก..อยากทำโน่นนี่ ไม่งั้นเราคงไม่ต้องพบเรื่องเหล่านี้”

“พบแล้วไง!..เราก็อย่าเอาเป็นอารมณ์..เป็นตัวของเราเอง..แล้วๆ ไปก็หมดเรื่อง” พูดไปทั้งรู้ว่าทุกอย่างเกิดขึ้นกับเขาเช่นกัน..นึกอะไรได้ “ไหน..เค้าซื่อบื้อยังไง”

“ซื่อบิ้อไงหรอ..” เข้าทางเจน..ทางเดินที่จรแกล้งเป๋ออก “คุณมังกรจูบให้ฟอดใหญ่ยังไม่รู้ตัวอีก!”

“อยากมีแฟนไม่ใช่หรอ..” ยิ้มล้อเลียน “คุณมังกรจูบแล้วหงุดหงิดทำไม..อ๋อ..อยากอยู่ให้เขาจูบอีกใช่ไหมล่ะ?”

“ฮึ!..” ค้อนขวับ “เขาจูบจร!..ไม่ได้จูบเจน”

“ฮ้า!..พูดเป็นเล่นน่า..ตอนไหนกัน..ฮะ..ฮะ..” จรนึกว่าเจนอำ

“ที่บ้านไร่ ตอนช่วยจรออกมาจากป่า ก่อนพาไปโรงพยาบาล”

“ฮะ..ฮะ..” จรไม่เชื่อ “ทำไมไม่สวมรอยให้เขาจูบแทนล่ะ”

“ถ้ารู้ล่วงหน้าก็ทำไปแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะทำ..” เจนคลายจากปั้นปึ่ง “จอห์นอนุญาตแล้วใช่ไหมที่จะให้เจนสวมรอย..ลืมนึกไปว่าทำได้..อิๆ..ฮะๆ..ฮา..” เจนลิงโลด “หัวเราะก็เหมือนแล้ว..เสร็จเจนแน่คุณมังกร”

“เอ๊ย!..อย่านะ..” จรตกใจที่ชี้โพรงให้กระรอกสาว “จรแค่พูดเล่น อย่าไปแกล้งเขานะ”

“หึงละซี..ที่แท้จอห์นก็ชอบคุณมังกรเหมือนกัน” เจนได้ที “จอห์นเสียตัวแน่ๆ”

“เปล่าจรไม่ได้ชอบผู้ชาย..” ความรู้สึกอย่างนี้ยังไม่เคยเกิดกับจรไม่ว่ากับหญิงหรือชาย “เจนจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ คุณมังกรไม่เกี่ยวอะไรกับจรทั้งนั้น แต่อย่าให้เสียถึงจรแล้วกัน”

“แต่..” เจนยิ้มมีเลศนัย “ต้องขอยืมร่างจอห์น แน่ใจว่าเขาคงไม่จูบเจนแน่”

“เอร๊ยย..มันไม่มากไปหรือ อยู่ๆ จะให้จรไปให้ท่าคุณมังกรจูบ..มากไป..มากไป..” จรนึกเบื่อกับอาการมังกรฟีเวอร์ของเจน “เข้าบ้านเถอะ คิดว่ามีเรื่องต้องทำเยอะแยะ”

“อย่าเพิ่ง!..” เจนรั้งจรไว้

“จะรีบเข้าไปทำงาน..” จรปลดมือเจนออก เริ่มหงุดหงิดกับการไร้สาระของเธอ “รู้ไม่ใช่หรือว่าลุงยงและตำรวจรอจรอยู่”

“ตกลงกันให้รู้เรื่องก่อน..” เจนดึงจรเซออกมาจากชายคาบ้าน “เข้าไปแล้วจอห์นคงไม่มีช่องเวลาให้เจนแทรกเข้าไปยุ่งด้วย..นะ..คุยเรื่องคุณมังกรให้จบก่อน”

“และไอ้เรื่องจูบน่ะนะ..” จรตั้งใจพูดให้เจนได้อาย ได้รู้สึกว่ากำลังทำอะไรเกินตัว เกินความเป็นผู้หญิง “จรคิดว่าเจนหึงจนตาฝาดมากกว่า อย่าเชื่อสายตาวิญญาณที่ไร้ร่างของตัวเองนักเลย”

“วิญญาณที่ไร้ร่าง!..” เจนตาเขียว ลุกวาว “เจ็บนะที่พูดออกมา..จอห์นจะได้รู้ฤทธิ์วิญญาณไร้ร่างนี้สักที..คอยดู!..” เจนออกแรงดึงจรจนสุดกำลัง


จรรู้สึกตัวเบา..ร่างไร้น้ำหนักปลิวถึงโรงพยาบาลชั่วพริบตา..ล้มลงกระแทกร่างที่นอนอยู่


“คุณจรกระดิกตัวแล้ว” มังกรร้องขึ้นด้วยความดีใจ..มือถือแบตหมดของจรยังอยู่ในมือ

Create Date : 10 ธันวาคม 2555		0 comments
Last Update : 10 ธันวาคม 2555 17:03:55 น.
Counter : 852 Pageviews.
Share Tweet