Group Blog
 
<<
มกราคม 2556
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
29 มกราคม 2556
 
All Blogs
 
.... ลวงใจ .... (บทที่ 29)




บทที่ 29





จรนอนไม่หลับ..หลายเรื่องรบกวนใจ ซ้ำเจนก็หายหน้า


“อยู่!..”
เสียงกระแทกของเจน “จะไปไหนได้ ต้องอยู่ติดกับคนใจดำ”

“ก็ไปสิ ใครเขาห้าม” จรนึกเคือง

“พยายามแล้วแต่ไปไม่ได้..” เปลี่ยนเป็นเสียงออดอ้อน “น่านะ..จอห์นไปเยี่ยมคุณมังกรกันเถอะนะ เจนสงสารเขา”

“คิดถึงเค้า รักเค้าใช่ไหมล่ะ?..” จรอ่อนตาม

“ใช่..” เจนยอมรับ “ไม่รู้ทำไมเจนถึงรักเขา รู้นะว่าไม่มีทางเป็นไปได้แต่ก็ยังรัก อยากเห็น อยากอยู่ใกล้ เขาไม่รู้ก็ชั่ง”

“นั่นสินะ..มังกรไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีสาวหนึ่งชื่อเจนอยู่บนโลกนี้”

“เจนก็สมเพชตัวเอง..” มองจรด้วยสายตาเศร้า วิงวอน “จอห์นเสียอีก มีตัวตน มีโอกาส ซ้ำมังกรก็มีทีท่าให้ด้วย”

“ลืมแล้วหรือว่าจรเป็นผู้ชาย และอีกอย่าง ที่มังกรเขาเป็นอย่างนั้นเพราะมีเจนนัวเนียอยู่ใกล้ๆ จร..ฮะ..ฮะ..” จรหน้าแดง “บางทีเข้าสิงให้จรทำอะไรพิเรนทร์ๆ ที่ผู้ชายเขาไม่ทำกับผู้ชายด้วยกัน..แหวะ!..”

“ก็ไม่เสียหายอะไรนี่..” เจนข้างๆ คูๆ “เอาอย่างนี้ เจนสัญญาว่าไปคราวนี้เจนจะไม่ทำอะไรให้จอห์นได้อาย ไม่ให้คุณมังกรเกิดอารมณ์พิศวาสกับจอห์น”

“ตราบใดที่เจนอยู่ใกล้จรคุณมังกรก็คงเหมือนเดิม”

“ถ้าอย่างนั้นเมื่อไปถึงไร่เจนจะดิ่งไปอยู่กับนายชัยชนะให้รู้แล้วรู้รอด” เจนแดกดัน

“เฮ๊ย!..” จรตกใจกับความคิดของเจน “อย่าทำอย่างนั้นนะ”

“ห่วง..หรือหวง” เจนเคยแอบสังเกตจรเกี่ยวกับชัยชนะ

“อะไร?..ห่วงหวง”

“ก็ห่วงว่านายชัยชนะจะทำมิดีมิร้ายกับเจน..” แกล้งไม่พูดต่อ

“หวงล่ะ?” จรชักใจไม่ดี

“หวงนายชัยชนะไง!”

“เฮ้ย!..อะไรกัน”

“อย่านึกว่าเจนไม่รู้ไม่เห็น..อิ..อิ..”

“เห่ย!..ชัยชนะเป็นพี่ และจรรู้จักเขาก่อนมังกร..” นึกหาเหตุผลที่น่าเชื่อ “ที่สำคัญเขาไม่มีนิสัยประหลาดเหมือนมังกร”

“ตกลงชอบชัยชนะมากกว่ามังกร”

“ไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น..เจนน่าเบื่อ!..” จรล้มตัวลงนอน หันหลังให้ “ใครจะเป็นยังไงจรไม่รู้แล้ว..นอน..นอน..”

“ใจดำ!..” เจนกระแทกเสียง “จอห์นใจดำ”

“ความจริง..” จรพลิกตัวขึ้นนั่ง “จรไม่ได้ใจดำหรอกนะ แต่ทำไมต้องเป็นจรด้วย ไม่สบายทีไรก็ต้องจร จร แล้วถ้าเขาไม่สบายบ่อยๆ จรมิต้องอยู่ที่ไร่ไปตลอดเลยหรือ”

“อีกครั้งเดียวเจนสัญญา..อยากดูแลมังกรให้หายจริงๆ แล้วจอห์นจะไม่ไปที่ไร่อีกเลยตลอดชีวิตก็ได้”

“ถามจริง..เป็นเมียเขาหรือไง..ฮึ!..” จรหงุดหงิดกับสัญญาขอไปทีของเจน “ไป!..ไปกันคืนนี้เลย..” ปุ๊บปั๊บจรลุกขึ้น “ให้มันรู้ไปว่าใจดำขนาดไหน..ฮึ!..” จรประชด

“แหม..จอห์นก้อ..พรุ่งนี้เช้าค่อยไปก็ได้” เจนอมยิ้มมองจรจัดกระเป๋าเสื้อผ้า

“อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว..” จรบ่นไปแต่งตัวไป “ไปเดี๋ยวนี้แหละ ไปนั่งรอรถเที่ยวแรก”




“อะไรกันคะคุณจร!..” ป้าแหม่มตกใจเมื่อจรเคาะห้องบอกจะไปนครสวรรค์ “ค่ำๆ มืดๆ”

“อ้าว!..ป้าก็อยากให้ผมไปเยี่ยมมังกรไม่ใช่หรือ” จรพาลใส่

“ก็จริงค่ะ..แต่ไม่ใช่ด่วนกะทันหันอย่างนี้..” ป้าแหม่มเดินตามจรออกไปปิดประตูบ้าน “เพิ่งกลับมาเมื่อวานแท้ๆ”





“จะได้พบว่าที่สามีแล้ว..ฮะ..ฮะ..” จรสัพยอกเจนในรถแท็กซี่

“ไปหาสามี..” โชเฟอร์พึมพำ

“เอ่อ..” จรรู้ตัวว่าพลาด “พาน้องสาวไปหาน่ะครับ..” หันหน้าไปทางเจนที่นั่งข้าง “ใช่ไหม?”

“ครับ..ครับ..” โชเฟอร์เริ่มงง

“จะบอกอะไรให้..” จรไม่รู้ตัวว่ากำลังทำให้บางคนประสาทสั่น

“คะ..” โชเฟอร์ตั้งใจจะรับคำไปตามน้ำ พอดีเหลือบเห็นจรกำลังทำท่าเหมือนพูดกับความว่างเปล่าด้านข้างเขาจึงนิ่ง ภาวนาให้ถึงที่หมายเร็วๆ

“จรได้เรื่องอะไรบางอย่างแล้วจากสมุดเล่มหนึ่งของแม่..อ้าว!..รู้แล้วหรือ”

“อะ!..” โชเฟอร์เลิ่กลั่ก

“ฮะ..ฮะ..” จรกำลังคุยกับเจน..ขำโชเฟอร์ที่นึกว่าเขาเพี้ยน “ลืมไปว่าถ้าจรรู้อะไรเจนต้องรู้ด้วย ก็เราตัวติดกันนี่นะ..ฮะ..ฮะ..ฮา..”

“อ้า..”

“สมุดเล่มอื่นคงบอกให้รู้ว่าทำไมเจนและจรต้องอยู่ติดกันอย่างนี้..เกือบรู้แล้วเชียว เจนบังคับให้จรไปหามังกรเสียนี่”

“ไปสู้กับมังกร!..” โชเฟอร์หูเพี้ยน

“ตกลงจะให้จรกลับไปค้นหาว่าทำไมเราตัวติดกัน..อ๋อ..อยากแยกตัวไปอยู่ไร่อย่างถาวรละซี..แล้วที่มังกรไม่สบายละ..ไว้ทีหลัง..อะนะ..นี่ละนะใจคน..คิดถึงตัวเองก่อน..โอ๊ย!..โอ๊ย!..จรเจ็บนะ”

“ฮือ..ฮือ..” โชเฟอร์แทบไม่ได้มองทาง

“โชเฟอร์!..” มังกรแกล้งเสียงดังใส่

“โอ๊ย!..” โชเฟอร์สะดุ้งโหย๋ง พวงมาลัยบิด รถส่ายไปมาแล้วหยุดกึก

“พาผมกลับไปที่ๆ ขึ้นรถคุณ..กดมิเตอร์ใหม่ก็ได้”





“อ้าว!..” ป้าแหม่มอ้าปากค้าง

“ห้ามถามอะไรทั้งนั้น!.
.” จรทำเข้ม เขาไม่อยากอธิบายอะไรที่แม้แต่เขาเองก็ไม่เข้าใจ

แสงสว่างรำไรที่หน้าต่างกระจก..จรเปลี่ยนเสื้อผ้าล้มตัวลงบนเตียง เจนเพิ่งจากไปหลังจากโต้เถียงกับเขาในรถแท็กซี่ มาแถมอีกหน่อยในห้องนอน..ลึกๆ แล้วทั้งเขาและเจนไม่สบายใจนักเรื่องมังกร ..แต่..แต่ละคน แต่ละชีวิตย่อมมีภาระหน้าที่ของตัวเอง ธรรมดาๆ ก็ดีไป..ที่ซับซ้อนอย่างเขาสองคนนั้นน่าปวดหัว แล้วยังจะให้ไปรับผิดชอบชีวิตใครอีกไม่รู้..ใคร..คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต..มังกร..มังกรแค่ใครคนหนึ่งที่ผ่านเข้ามาแน่หรือ..ไม่รู้สิ!..อย่างมากมังกรก็เป็นได้แค่เขย..เพื่อนเขยหรือน้องเขยก็ยังไม่แน่ใจ ซ้ำเป็นเขยในอีกมิติ..โอ๊ย!..ปวดหัว





“ได้ข่าวว่ามีตลกคาเฟ่เมื่อคืน” ลุงยงพูดขึ้นขณะกำลังกินเช้ากับจร

“ป้าแหม่ม!..” จรแปลกใจที่ตัวเองค้อนเป็น

“ตกลงคุณจรจะไปเยี่ยมคุณมังกรไหม?” แทนที่จะมองจรกลับมองป้าแหม่มเหมือนเตือนให้เตรียมรับอารมณ์

“ป้าว่าผมจะไปหรือเปล่าล่ะ?” จรตาเขียวอ่อน

“เอ่อ..ป้าไปทำงานอื่นก่อนนะคะ” เลี่ยงออกไป

“พบเด็กหลงมั้ยครับ?” จรถาม

“เด็กหลง!..” ลุงยงเหรอหรา “อ๋อ..คุณจรคงได้ข่าวจากประชาสัมพันธ์..ฮะ..ฮะ..”

“ข่าวต่างประเทศน่ะครับ” จรจิ้มไส้กรอกเข้าปาก..ทำหน้าเฉย

“ข่าวต่างประเทศ!.” ลุงยงชักไม่แน่ใจว่า เด็กหลง คือมุขของจร เมื่อเจอมุข ข่าวต่างประเทศเข้า

“แหม่มสูงอายุเป็นคนรายงานข่าวไงครับ”

“แหมคุณจร”

“ฮะ..ฮะ..ฮ๊า..ฮา..” จรหัวเราะทั้งมีไส้กรอกเต็มปาก..ไม่ใช่แค่เสียมารยาท..แต่.. “อะ..อัก..อ๊าก..อีอก..โอก..โอ้ก!..” ยิ่งกว่าเสียมารยาท..จรคายไส้กรอกออกมาเต็มโต๊ะ ตามด้วยไอ สำลัก หน้าแดง ตาเหลือกลน

“คุณจร!..” ลุงยงตกใจร้องเสียงดัง ตรงเข้าตบหลังให้ไส้กรอกที่ค้างอยู่กระเด็นออกมา

“คุณจร!..” ป้าแหม่มตกใจพอกัน ส่งน้ำ ส่งกระดาษเช็ดปากเป็นโกลาหล


ท่ามกลางฟ้าเหลือง..อึกอัก หายใจไม่ออก..จรเห็นภาพมังกรกำลังดิ้นกระวนกระวายอยู่เช่นกัน..สายตาที่มองมาเหมือนตัดพ้อ..วิงวอน





Create Date : 29 มกราคม 2556
Last Update : 29 มกราคม 2556 12:17:33 น. 4 comments
Counter : 822 Pageviews.

 


โดย: Tiger day วันที่: 29 มกราคม 2556 เวลา:12:52:57 น.  

 
ตามมาอ่านค่ะ
หมู่นี้ไม่อัพที่กระทู้เหรอคะ
นุ่นไม่เห็นเลยค่ะ


โดย: lovereason วันที่: 29 มกราคม 2556 เวลา:21:41:35 น.  

 
อัพไม่ถูกครับ..ลองอยู่หลายครั้ง..วกไปวกมา..เลยเลิกพยายามครับ..

อีกอย่าง..เห็นมีผู้อ่านอยู่สองท่านเท่านั้นคือ คุณ lovereson และคุณ มาโซคิส..
เรื่องอื่น ของนักเขียนท่านอื่นมีผู้อ่านมากมาย..เรื่องของผมคงไม่เป็นที่ถูกใจ..
ผมก็เลยอยู่แต่ในบล็อกของผมเท่านั้นครับ..


โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 30 มกราคม 2556 เวลา:8:51:39 น.  

 
ที่นี่ก็มีคนอ่านนะคะ ดูจากตัวนับแล้วก็ไม่ถือว่าไม่มีคนอ่านหรอกค่ะ
เพียงแต่ถ้าเทียบกับเว็บอื่นแล้วที่นี่คนอ่านน้อยกว่าและไม่ค่อยแสดงตัวหรือคุยกับคนแต่งเท่าไหร่ แต่ไม่ต้องเครียดไปหรอกค่ะเรายังมือใหม่ไม่เก่งเหมือนพี่ๆ ไม่มีคนเมนท์ก็อย่าเครียดไปเลยนะคะ แค่เราสนุกและได้แบ่งปันก็ดีแล้วค่ะ

แต่นุ่นก็ไม่ได้ลงเรื่องใหม่ที่กระทู้แล้วเหมือนกัน ตั้งใจไว้เองว่าจะขอลงแค่ในบล็อกก็พอ แต่ที่กระทู้ก็จะไปอ่าน+เมนท์ให้พี่ๆตามปกติค่ะ

ลองลงที่เว็บเด็กดีหรือเว็บนิยายก็ดีนะคะ คนอ่านเยอะมากค่ะ




โดย: lovereason วันที่: 30 มกราคม 2556 เวลา:18:02:08 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ดาเรน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Friends' blogs
[Add ดาเรน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.