Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2556
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
2425262728 
 
26 กุมภาพันธ์ 2556
 
All Blogs
 

.... ลวงใจ .... (บทที่ 35)




.... บทที่ 35 ....





“อ้าว!..” มังกรดีใจ ร้องทัก “นึกยังไงมาได้” สายตาหลายคู่มองตาม


“ไม่ดีหรือ?..”
จรแกล้งเปิดประตูรถ ทำท่ากลับเข้าไป “เสียแรงคิดถึง”

“คุณจร!” ลุงยงปราม กลัวนายหนุ่มจะแกล้งอะไรอีก

“เฮ้ย!..” มังกรวิ่งมายึดประตูไว้ “ผมดีใจนะที่เห็นจร”

“ฮะ..ฮะ..” จรหัวเราะ “แกล้งฟอร์มน่ะ”

“ตกลงคิดถึงใช่ไหม?” หัวคิ้วเลื่อนเข้าหากัน

“ผมคิดถึงต้นว่านหางจระเข้ต่างหาก ยังไม่รู้จักเขาเท่าไหร่เลย” ยิ้มกว้าง

“คราวนี้ได้รู้จักดีแน่..” มังกรยิ้มตอบ “แล้ว..” ชะเง้อเข้าไปในรถ

“อ๋อ..คงตามมาทีหลังมั้ง”

“ใครจะตามมาหรือครับ” ลุงยงลงจากรถอย่างงงๆ

“ไม่มีอะไร เข้าบ้านผมก่อน” จรอำ เดินนำเข้าบ้าน

“อะไรของเค้า..” ลุงยงพึมพำ

“ผมยกให้” มังกรหันมายิ้มกับลุงยง

“ให้แล้วให้เลยนะ” จรทีเล่นทีจริงเอาใจมังกร ถึงอย่างไรคราวนี้เขาตั้งใจมาขออาศัย ไม่ได้มาเป็นผู้ให้อย่างคราวก่อนๆ มังกรสมควรได้รับสิ่งตอบแทน อีกอย่างที่เขาหวานด้วยเพราะอยากเบนความสนใจ..ไม่รู้จะตอบเรื่องเจนอย่างไรดี ทั้งกับมังกรและลุงยง





ลุงยงพักผ่อนสักพักก็กลับกรุงเทพฯ เจ้าหน้าที่ตำรวจและป้าแหม่มรอผู้ร่วมงานอยู่

“ฝากคุณมังกรดูแลคุณจรด้วยนะครับ..” ลุงยงสตาร์ทรถ “โตแต่ตัวแต่ยังเด็กมากครับ..หมู่นี้ยิ่งโตเอาๆ”

“อ้าว!..เผาผมซะแล้ว..ฮะ..ฮะ..” จรปิดประตูรถให้

“ฝากวุ้นหางจระเข้เชื่อมให้ป้าแหม่มด้วยครับ ผมวางไว้เบาะหลัง..” ตบไหล่จร “คนนี้ผมขอไว้เลยนะครับ”

“ได้เลยครับ..ฮะ..ฮะ..” เสียงหัวเราะลับหายไปพร้อมกับรถ

“มันจะหวานไปละมั้งเฮ้ย!” จรแกล้งเสียงดัง..เหลือบตามองคนงานและป้าก้อนที่มองอยู่

มังกรหน้าเสียกับคำพูดของจร..กลับเป็นปกติเมื่อจรขยิบตาให้





ทันทีที่ลับตาคนมังกรเข้าสวมกอดหนุ่มลูกครึ่งตัวโต

“ดีใจมาก..คิดถึงมาก..” ไม่อ้อมค้อม

“นั่น!..” จรมองเลยไหล่มังกรไปทางประตูบ้าน “ป้าก้อนตามมา!”

“ว้อย!..” มังกรคลายวงแขน กลับตัวไปมอง “ไม่เห็นมี!..”

“ถูกหลอก..” จรวิ่งเข้าห้องนอน “ผมอาบน้ำก่อนเดี๋ยวค่อยคุยกัน”

“”ทำไมต้องปิดประตู..” มังกรขยับลูกบิด “มีความลับหรือ?”

“เปล่า!..” จรนึกหาข้ออ้าง เขาจะรื้อกระเป๋าและซ่อนบางอย่าง ไม่อยากให้มังกรเห็น “ห้องน้ำไม่มีประตู” ข้ออ้างน่าอาย

“ผมเคยอุ้มเข้าไปอาบน้ำจำไม่ได้หรือ..เห็นหมดแล้ว..ฮะ..ฮะ..” มังกรบิดลูกบิดไปมา “เปิด..เปิด..”

“เฮ้ย!..” จรทำเสียงเข้ม “ผมจะอึ๊..เข้าใจบ่ มันเหม็น..อายว่ะ” ได้ผล..มังกรถอยออกจากประตู

“อ่าว!..เหม็น..เหม็น..” บีบจมูกตัวเอง “งั้นออกไปไร่ก่อน เดี๋ยวค่อยมาคิดบัญชี”

“บัญชีอะไรของนาย..หึ..หึ..” จรทิ้งตัวลงบนเตียง “นายมังกรเอ๊ย!..”




“สมุดอะไร?..” เจนปรากฏขึ้นปลายเตียง “ของแม่ผกาใช่ไหม หลายเล่มจัง จอห์นยังอ่านไม่หมดอีกหรือ?”

“ยังเลย..” จรดีใจที่เจนยังอยู่ดี แม้จะดูอ่อนแรงไปบ้าง “มาได้หรือ?”

“ฮื่อ..” ขยับเข้าหาจรที่กำลังหยิบสมุดบันทึกออกจากกระเป๋า “วันนั้นเห็นจอห์นอ่านอยู่”

“ใช่!..สนุกมากด้วย อ่านจนหลับไป..” จรสงสัยว่าเจนรู้เรื่องที่เขารับรู้จากสมุดบันทึกของแม่หรือไม่ “เจนว่าเป็นไปได้ไหม?”

“อะไรเป็นไปได้..” เจนทำหน้างง “เรื่องของแม่ก็เป็นเรื่องของแม่สิ ใครจะไปรู้”

“ก็จริงนะ” จรโล่งใจที่เจนไม่รู้เรื่อง..บางอย่างที่เจนไม่มีความสามารถ เช่นการรู้หนังสือ ก็ทำให้เจนไม่เข้าใจสิ่งที่จรอ่าน นอกจากเขาจะออกเสียง

“อ้อ..” เจนนึกอะไรขึ้นมาได้ “แล้วที่จอห์นบอกว่าจะหาเหตุผลที่ทำให้เราสองคนตัวติดกันล่ะไปถึงไหนแล้ว?”

“ยังไม่ได้เรื่องเท่าไหร่เลย จรถึงนำสมุดติดมาด้วยไง..” ซ้อนสมุดหลายเล่มเรียงกัน “คงมีคำตอบอยู่ในเล่มใดเล่มหนึ่ง”

“หวังว่าคงจะมีวิธีแก้ไขบอกไว้ด้วยนะ”

“แก้ไขอะไร แก้ไขทำไม?”

“เจนเหนื่อย..” เจนตอบไม่ตรงคำถาม “ยิ่งรู้ว่าสิ่งที่ต้องการไม่สามารถไขว่คว้ามาได้อย่างสิ้นเชิงยิ่งเหนื่อย..เจนอยากพัก อยากอยู่ลำพังในโลกของเจน”

“จรก็อยู่เคียงข้างเจนตลอดไปนี่นา”

“ไม่แน่หรอก..บางสิ่ง บางคนอาจทำให้จอห์นเปลี่ยนไป..” เจนลุกจากเตียง “ความรักไม่เข้าใครออกใคร..” เดินไปที่ประตู “ออกไปเดินเที่ยวก่อนนะ”

“ไปหาความรักเหรอ” จรแหย่

“ป่วยการนะ..” เจนหันหลังพิงประตู “หมู่นี้เจนปรากฏร่างไม่ค่อยได้ มันขาดๆ หายๆ อย่างไรไม่รู้ ทั้งที่เจนอยู่ติดกับจอห์นตลอดเวลาจอห์นยังไม่รู้สึกเลยใช่ไหม..” ร่างเจนหายเข้าไปในบานประตู “มังกรคงไม่เห็นเจนหรอก..”

“จรไม่รู้จะช่วยเจนได้อย่างไรเหมือนกัน” จรพึมพำตามหลัง


ความจริง..จรหารู้ไม่ว่าตัวเองคือสาเหตุของการเลือนจางของเจน..สองชีวิตมีสิทธิ์คนละครึ่งร่วมกัน มันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เกิดแล้ว อยู่ที่ว่าเวลาต่อมา ชีวิตไหนจะพัฒนามากกว่า..เจนเป็นฝ่ายเสียเปรียบ..เธอมาก่อนแต่ถูกตัดสิทธิ์ตั้งแต่อายุสามขวบ..ยังดีที่มีดวงวิญญาณเดียวกัน เธอจึงดำรงอยู่ได้..แต่ก็เป็นเพียงภาพลวงตา..ลวงใจใครบางคน


โดยเฉพาะลวงใจคนร่วมดวงวิญญาณ..จอห์น..สหจร





 

Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2556
2 comments
Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2556 16:09:16 น.
Counter : 991 Pageviews.

 

คุณนุ่นครับ..

ผมมีเวลาว่างอย่างกระท่อนกระแท่นตั้งแต่ประมาณ 10.00 น. ถึง20.00 น.
ระหว่างเวลาว่างนั้นมีงานเข้ามาเป็นระยะ บางทีทั้งวัน
จึงบางทีเขียนได้แค่สองบรรทัดในหนึ่งวัน

ที่น่าขำ..บางข้อมูล บางเหตุการณ์เขียนแล้วก็เขียนลงไปอีก..ชื่อคน ยี่ห้อรถ ชื่อยา ต้องย้อนกลับไปอ่านเพื่อดูว่าเขียนไว้อย่างไร

วันที่โพสท์คือวันที่เขียนได้มากที่สุด
และบางตอนที่ล่าช้าเพราะต่อไม่ติดกับตอนที่แล้วเพราะสาเหตุข้างต้น..

เล่ามาให้ฟังครับ..

ดาเรน..

ปล.
กระท่อนกระแท่น..เขียนถูกป่าวไม่รู้..ไม่ได้เปิดพจนานุกรมดู

 

โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 26 กุมภาพันธ์ 2556 16:25:19 น.  

 

กระท่อนกระแท่นถูกแล้วค่าคุณดาเรน ^^

อ่านบทนี้แล้วสงสารเจนนะ ไม่มีตัวตนไม่มีสิทธิ์ในร่างกายเหมือนจร
T T

แล้วอย่างนี้เจนจะหายหรือดับสูญไปมั๊ยคะ หมู่นี้ไม่ร่าเริงแล้วด้วยสงสัยทำใจยอมรับตัวเองเงียบๆ น่าสงสารอ่ะค่ะ

 

โดย: lovereason 26 กุมภาพันธ์ 2556 23:45:16 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ดาเรน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Friends' blogs
[Add ดาเรน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.