Bloggang.com : ดาเรน : .... ลวงใจ .... (บทที่ 32)

.... ลวงใจ .... (บทที่ 32)

บทที่ 32

บรรยากาศภายในบ้านเปลี่ยนไป..คนเดียวที่ไม่รู้สึกอะไรคือป้าก้อน

ผลดีเกิดขึ้น ผลร้ายมาคู่กัน

ชัยชนะดีใจที่เจนหนีหน้าเขาไม่ได้ แต่ทุกคนมองเห็น และหน้าที่ของเขาคือกิ่งทอง

เจนดีใจที่ปรากฏร่างให้มังกรเห็น ให้มังกรรับรู้ความรู้สึกของเธอได้โดยตรง แต่มังกรไม่ทำตัวสนิทสนมด้วย

จรหมดหน้าที่พ่อสื่อและร่างทรงของเจน แต่บางครั้งรู้สึกเหงา

มังกรดีใจแทนกิ่งทองที่มีคนรักคอยดูแล แต่เหมือนอะไรบางอย่างขาดหาย และอะไรที่เพิ่มเข้ามาอยู่บนความอึดอัด

“เป็นอะไรไปนายมังกร?” ป้าก้อนสังเกตเห็นความเงียบเหงาและความเหินห่างของมังกรและจร

“ไม่มีอะไร ผมแค่เพลียเพราะเพิ่งฟื้นไข้..” มังกรลุกขึ้นสะบัดแขนขา “จะออกไปไร่สักหน่อย เป็นไงบ้างไม่รู้”

“ยังไม่หายดีเลย..” ป้าก้อนบ่น “ใครบางคนออกไปดูให้แล้ว”

“ใครหรือป้า?” มังกรชะงัก

“ไม่รู้!” ป้าก้อนรู้สึกไม่ค่อยดีกับจร..คิดว่าเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตมังกร ทั้งส่วนตัวและเรื่องงาน โดยเฉพาะทำให้มังกรเจ็บตัว

“จรเขา..” มังกรตั้งใจจะแก้ตัวและชี้แจง แต่เปลี่ยนใจ..จรอาจจะวุ่นวายชีวิตเขา แต่เขาเองต่างหากที่เป็นฝ่ายดึงจรเข้ามา

มังกรเพิ่งสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของหนุ่มผมทองที่เขาอุบายพามาที่ไร่ จรเป็นผู้ใหญ่ขึ้นไม่นุ่มนิ่มเหมือนก่อน ที่สำคัญร่างกายแข็งแรงใหญ่โตขึ้นอย่างน่าประหลาด..เมื่อก่อนมังกรเคยอยากกอด ทะนุถนอม ปกป้องดูแล แต่มาวันนี้..ไม่รู้เขาจะยังรู้สึกอย่างเดิมหรือไม่

จรกำลังพรวนดิน หน้าที่ๆ ไม่จำเป็นสำหรับเขา อาจเพราะนึกสนุกตามคนงานที่กำลังทำงานอยู่ แต่ที่จริงเพราะจรหาวิธีทำให้ใจไม่ฟุ้งซ่านมากกว่า

“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้..” มังกรร้องทัก..แต่แล้วเขาต้องแปลกใจ “อ้าว!”

“สนุกดีค่ะ..” เจนโผล่มาจากด้านหลังของจร “ได้ออกกำลังด้วย”

“ทำอะไรน่ะครับ?” มังกรสงสัยกับท่าพรวนดินที่ไม่มีจอบเสียมของเจน

“อ๋อ!..” จรไหวทัน รู้ว่าเจนเป็นเพียงภาพที่ไม่มีตัวตน เขาคนเดียวเท่านั้นที่สัมผัสได้ “ฮะ..ฮะ..เจนเค้าล้อเลียนผม..ฮะ..ฮะ..”

“ค่ะ..ค่ะ..” เจนนึกได้ว่าถึงเธอจะปรากฏร่างให้มังกรเห็น แต่ก็คงเป็นเพียงภาพ ที่คิดดีใจว่าจะได้ใกล้ชิดคงเป็นไปไม่ได้

“มังกรออกมาทำไม ยังไม่หายดีนะคุณ” ไม่ได้นึกห่วงมากนัก แต่เพราะยังนึกหาวิธีรักษา เพิ่มพลังชีวิตให้มังกรต่อหน้าคนอื่นไม่ออก..วิธีที่ไม่ทำให้เกิดความคิดอกุศลกับเขาและมังกร

“มาตามไปกินมื้อเที่ยง” ที่จริงมังกรอยากมาหาจร คุยเรื่องงานไร่และเรื่องบางอย่างที่ยังไม่กระจ่าง แต่จรไม่ได้อยู่ลำพัง

“ยังไม่เที่ยงเลย..ใช่ไหมเจน” จรพูดประสาซื่อ

“ความจริงผมมาเพราะเรื่องอื่น..แต่..” เหลือบมองเจน..ตั้งแต่เห็นสาวน้อยคนนี้ เธอไม่เคยห่างจร แม้จะได้รับรู้ว่าเป็นญาติ มังกรไม่วายสงสัยว่าทำไมอยู่ติดกันตลอดเวลา

“แต่อะไร?” จรนึกขำ รู้ว่ามังกรรู้สึกอย่างไร

“จรบอกไม่ใช่หรือว่าผมยังไม่หายดี” หันหลังกลับ

“เดี๋ยวๆ รอด้วยสิ ใจร้อนจัง..” จรโยนพลั่วทิ้ง เดินตาม “ไปๆ เจน”

“ห่วงกันจั๊ง!” เสียงพึมพำจากคนเดินหน้า

“ได้รู้จักกันทุกคนกลับไม่อบอุ่น” จรรำพึง..เขาไม่ได้นั่งบนแทร็กเตอร์ แต่ห่างจากตัวบ้านใต้ดงมะละกอ

“จอห์นเคยกินส้มตำไหม?..” เช่นเคย..เจนเขย่งดูลูกมะละกอที่ยั๊วเยี๊ยบนคอต้น “อร่อยไหม เห็นใครๆ ชอบกิน”

“เคยสิ ทำไมจะไม่..ฮะ..ฮะ..” จรนึกเวทนาเจน “วันนี้ยังเห็นคนงานตำกินเลย”

“ใช่ๆ เจนก็เห็น”

“ลาบก็เคยกิน น้ำตกก็เคย แต่อะไรไม่รู้เหมือนเลือดแดงๆ น่ะ..” ซีดปาก “จรอยากกิน”

“ทำเข้า!..” เจนไม่รู้สึกร่วมด้วย ในชีวิตเธอเคยกินแต่นม และอาหารจืดๆ ที่มีประโยชน์ต่อร่างกายเท่านั้น

“ว่าแต่..” จรเปลี่ยนเรื่อง “ไหนว่าอยากมาไร่ อยากอยู่ใกล้มังกร พอมาเข้าจริงๆ ทำไมไม่ล่ะ?”

“ใครจะกล้า!..อย่างน้อยเจนก็เป็นผู้หญิง ยางอายยังมีอยู่เต็มเปี่ยม ที่แล้วๆ มาเพราะไม่มีใครเห็น..และ..เป็นจอห์นต่างหากที่ทำ ไม่ใช่เจนสักหน่อย..อิๆ”

“อ้าวๆ..อ้าว..” จรชี้หน้าเจน “ฮะ..ฮะ..” แต่หัวเราะออกมา

“คุณชัยชนะล่ะ?” จู่ๆ เจนถามขึ้น

“เจนพูดขึ้นมาก็ดีแล้ว..” จรเห็นช่อง “นี่ยังไม่ดึกนัก ไปเยี่ยมคุณกิ่งทองดีกว่าจะได้คุยกับชัยชนะด้วย”

“เจนไม่ไปด้วยนะ ไม่อยากคุยกับคนชีกอ”

“ตามใจ..จรเข้าไปคนเดียวก็ได้ ไม่รู้คุณกิ่งทองเป็นอย่างไรบ้าง” จรแอบยิ้มในใจ

“คุณกิ่งทองหรือชัยชนะกันแน่?”

“ไม่ไปด้วยแล้วเจนจะทำไง..” จรเคยนึกสงสัยเหมือนกันว่าเจนอยู่ที่ไหน ทำอะไรเวลาไม่ปรากฏร่างให้เห็น

“ก็อยู่อย่างที่เคยอยู่..เจนไม่รู้แน่เหมือนกัน” เจนเลือนหายไป

ความจริงจรไม่อยากเข้าไปหาทั้งกิ่งทองหรือชัยชนะ แต่ที่บอกกับเจนอย่างนั้นเพราะแน่ใจว่าเจนคงไม่ไปด้วย เขาจะได้มีโอกาสอยู่ตามลำพังบ้าง..สองวันที่ผ่านมาเจนแทบไม่ห่างจากเขาเลย แต่โกหกกับเจนคงไม่ดีกับความสัมพันธ์ที่มีตั้งแต่จำความได้ และแน่ใจอย่างไรว่าเจนไม่ได้ป้วนเปี้ยนสังเกตการณ์อยู่

“เป็นอย่างไรบ้าง?” จรโผล่เข้าไปในห้องกิ่งทองหลังจากเคาะประตูขออนุญาต

“คุณจรน่ะเอง..” ชัยชนะมองข้ามไหล่จร “ญาติสาว..”

“ไม่เห็นสิครับ ไม่รู้อยู่ไหน”

“ขอบคุณอีกครั้งสำหรับวันนั้น” ชัยชนะไม่รู้จะพูดอะไรกับจรเหมือนกัน

“หือ?..ครับ..” จรลืมแล้วว่าอะไร

“ที่ช่วยกิ่งทอง”

“อ๋อ!..ครับ..ถ้าผมยังอยู่และคุณกิ่งทองเป็นอะไรอีกผมจะช่วยครับ”

“ถามจริงคุณคืออะไรกันแน่?” ชัยชนะสงสัยมานานแล้ว วันนี้ได้โอกาสถาม

“อ้าว!..ฮะ..ฮะ..” จรไม่เข้าใจคำถาม “ผมคือนายสหจร หนุ่มกรุงเทพฯ ลูกครึ่งที่อุตริอยากเป็นชาวไร่..ครับ..”

“ลูกครึ่งอะไรครับ?

“เอ..ไม่แน่ใจ แต่ไม่ใช่ครึ่งผีครึ่งคนแน่” จรติดตลก..หารู้ไม่ว่าตรงใจของชัยชนะ

“ไม่ใช่จริงหรือ?” ชัยชนะได้ทีแย็บสิ่งที่สงสัย

“เฮ้ย!..” จรตกใจกับคำถามทีเล่นทีจริงของชัยชนะ

“ฮะ..ฮะ..” ชัยชนะหัวเราะกลบเกลื่อน..เขาไม่ได้กล่าวหาอย่างไร้เหตุผล..หนุ่มลูกครึ่งคนนี้ช่วยชีวิตมังกรครั้งรถมอเตอร์ไซค์ล้ม อีกครั้งที่โรงพยาบาล และรักษาอาการไข้ของกิ่งทอง โดยเฉพาะการที่สามารถมองเห็นวิญญาณเขาก่อนใคร ก่อนน้องชายเขาด้วยซ้ำ..การมองเห็นของมังกรก็เป็นอีกข้อหนึ่งที่น่าสงสัย

“ฮะ..ฮะ..” จรไก๋ขำตอบ..บางความรู้สึกแวบขึ้นมา..ความรู้สึกที่หวาดระแวง..เขาไม่ใช่ครึ่งคนครึ่งผีแน่..แต่อีกอย่างที่ใกล้เคียง!

อย่างเดียวที่ป้าก้อนสงสัย..สองวันก่อนชัยชนะสั่งให้ทำความสะอาดห้องนอน ทำเตียงใหม่เหมือนเตรียมต้อนรับใครสักคน แต่ไม่เห็นมีใคร ซ้ำทั้งมังกรและจรกลับนอนที่ห้องโถงพักผ่อน คนละมุมห้อง

มังกรนอนก่ายหน้าผาก..จู่ๆ พี่ชายปรากฏตัวทั้งที่ตายไปแล้วและเขาก็ไม่หวาดกลัวอะไร..อีกเรื่องคือญาติสาวของจร ญาติที่สนิทสนมกันจนแทบจะเป็นคนๆ เดียวกัน..ทำไมจรถึงพามาด้วย เพื่อวัตถุประสงค์ไร

จรอยู่อีกมุมห้องหนึ่ง..นึกสงสัยว่าเจนนอนอยู่ในห้องที่มังกรเตรียมไว้ให้หรือเปล่า ความคิดที่จะมาคลุกคลีกับมังกรคงเป็นหมัน ความคิดที่จะให้เขานอนกอดมังกรทุกคืนเพื่อชาร์ตแบตคงเป็นไปไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นเขาจะอยู่ที่ไร่นี้ทำไม ปล่อยให้มังกรใช้ชีวิตตามแบบของเขา เมื่อไหร่ที่ไม่สบายหนักเขาค่อยมาจะไม่ดีกว่าหรือ

“ไม่ดีหรอก!..” เสียงเจนในโปงผ้าห่ม

“เฮ้ย!..” จรตกใจผสมจักจี้ “เข้าไปอยู่ในนั้นทำไม?” ลืมตัวเสียงดัง

“อะไรหือจร?” มังกรชะเง้อมอง

“ถึงเจนจะไม่ได้กอดคุณมังกรอย่างที่ตั้งใจไว้..” เจนไม่รู้ไม่ชี้พูดต่อ “เจนก็ไม่ใจดำพอที่จะปล่อยให้ชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย”

“พูดกับใครหรือ?” มังกรลุกขึ้นมาที่จร..แม้มีผ้าห่มกั้นอยู่แต่เขาจำเสียงเจนได้

“เปล่านี่!..ไหนใคร?..” จรอ้าปากจะพูดต่อแต่ช้ากว่ามังกรที่ดึงผ้าห่มออก

“เฮ้ย!..” มังกรตกใจกับภาพที่เห็น

“ฮะ..ฮะ..ฮา..” จากที่หวั่นใจ จรกลับหัวเราะเสียงดัง..เจนหายไปได้ทันเวลา แต่ไม่ใช่สาเหตุที่มังกรตกใจ

“นายไม่ใส่อะไรนอน!”

“บ้าสิครับ!..ผมใส่บ็อกเซ่อร์นอน ดิ้นหลุดอยู่ปลายเท้านั่นไง” จรบุ้ยไปที่ปลายเท้า..มีบ็อกเซอร์กองอยู่จริง แต่ไม่ใช่เพราะดิ้นหลุด เจนแกล้งร่นไปจังหวะที่มังกรเลิกผ้าห่ม

“ทะลึ่งเหมือนกันนะจร..ใส่กางเกงให้เรียบร้อยเดี๋ยวป้าก้อนเข้ามาเห็น..” มังกรนั่งลง แย็บหมัดเข้าปลายคางจร

“เหมาะๆ” เจนลิงโลด

“อุ๊บ!..” ไม่น่าที่แรงแย็บหมัดใกล้ๆ จะทำให้มังกรเสียหลักโถมใส่ร่างจร..เขาอ้าแขนออกจะยันพื้น แต่กลายเป็นว่ากอดจรเข้าเต็มๆ

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2556

Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2556 19:27:46 น.

1 comments

Counter : 860 Pageviews.

555 มังกรเอ๊ยแย่แล้ว
ล่อแหลมมากๆ สับสนแย่เลย

โดย: lovereason

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:0:48:03 น.